Αν οι σχέσεις είναι ένα παιχνίδι τραμπάλας, το ταίρι που θα κινήσει την τραμπάλα μαζί μας δεν είναι προκαθορισμένο. Η μοίρα μπορεί να μας στείλει διάφορες πιθανές επιλογές ανθρώπων δίπλα μας, μα είναι στην προθυμία του καθενός από εμάς να δέσουμε και να ταιριάξουμε μεταξύ μας.Άνθρωποι έρχονται, άνθρωποι φεύγουν, μπορεί να βαρεθούν εύκολα, να αλλάξουν γνώμη, να εξαφανιστούν απότομα, να θέλουν να εξερευνήσουν κι άλλα παιχνίδια. Όσοι, όμως, μένουν είναι επειδή το ήθελαν οι ίδιοι και το θέλαμε κι εμείς να τους κρατήσουμε.
Όταν η τραμπάλα έχει ομοιόμορφη ροή στην κίνησή της σημαίνει πως οι άνθρωποι εκεί πάνω έχουν συντονιστεί τέλεια, ταιριάζουν, μένουν και δένουν. Το δέσιμο μιας σχέσης εξαρτάται ξεκάθαρα απ’ την ισάξια αλληλεπίδραση και των δυο, που έχουν τη θέληση να διατηρούν μια ομοιόμορφη δραστηριότητα μεταξύ τους. Το παιχνίδι αλλιώς μένει στάσιμο και προφανώς φθείρεται η πορεία του.
Καλώς ή κακώς, θα εκτιμήσουμε την κάθε γνωριμία που έρχεται στο δρόμο μας ανάλογα συνήθως με τη συναισθηματική κατάσταση που βρισκόμαστε, είτε με το να την δεχτούμε ευχάριστα είτε να την προσπεράσουμε. Το βάρος της ευθύνης για την επιλογή μας το ρίχνουμε πολλές φορές στη συγχρονικότητα των περιστάσεων, στο σωστό τάιμινγκ των γεγονότων και στην εξέλιξη της ροής.
Ωστόσο, όταν δύο άνθρωποι αποφασίσουν να είναι μαζί, δεν μπορεί τίποτα να σταματήσει αυτή την επιθυμία. Θα βρουν τον τρόπο, θα προκαλέσουν την τύχη τους, χωρίς να λογαριάσει κανείς τους τίποτα κι αν χρειαστεί θα τα ρισκάρουν όλα, γιατί η θέλησή τους να είναι μαζί είναι ισχυρότερη απ’ τις συνθήκες της ζωής τους, ειδικά όταν δεν είναι και τόσο ευνοϊκές.
Ο κόσμος να έρθει τούμπα, τούμπα θα βρεθούν κι οι ίδιοι, ενωμένοι θα μένουν ό,τι κι αν τους ζητηθεί να διαχειριστούν. Όλα υποκλίνονται στη δύναμη της θέλησης και στην έντονη λαχτάρα του πόθου. Όσο ελκύονται ο ένας απ’ τον άλλον πλησιάζουν πιο κοντά συναισθηματικά κι έτσι αποκτούν ένα επακόλουθο δέσιμο.
Ένα δέσιμο σαν γόρδιος δεσμός, ισχυρός κι εγκάρδιος που θα είναι η κινητήριος δύναμή τους. Η επικοινωνία τους, η οικειότητά τους, η ταυτόσημη σκέψη τους, είναι τα πράγματα που δίνουν ουσία στην επαφή τους κι ενισχύουν την αναγκαιότητά τους να συνυπάρχουν. Δέχονται τις αντιθέσεις στην προσωπικότητά τους, βρίσκουν τα όποια ελαττώματα μέχρι και χαριτωμένα και σίγουρα στηρίζουν με όλη τους την ψυχή τα προσωπικά όνειρα ο ένας του άλλου, φτάνει να βλέπουν τον άνθρωπό τους πραγματικά χαρούμενο.
Άπαξ δύο άνθρωποι δέσουν δύσκολα λύνονται. Το δέσιμο είναι πάντα πάνω απ’ τη ζωντάνια του αρχικού ενθουσιασμού. Έχει σίγουρα διάρκεια και προκαθορίζει μια πορεία με κοινά όνειρα και στόχους. Τέτοιες δυνατές σχέσεις, με ισχυρά δεσίματα, φαίνεται αδιανόητο πως θα κατέληγαν να τερματίσουν οριστικά.
Για να διατηρηθεί ακέριος και σφιχτός ο κόμπος του δεσίματος πρέπει να υπάρχει μια ανυπέρβλητη διάθεση για φροντίδα κι απ’ τους δυο. Για να παραμείνουν μαζί πρέπει να φροντίζουν το «μαζί» τους. Κι είναι ωραίο πράγμα το αμοιβαίο. Αμοιβαίες υποχωρήσεις, αμοιβαία κατανόηση, αμοιβαία αισθήματα. Αντιθέτως, με την επανάπαυση σκεπάζονται τα κάποτε κοινά όνειρα και παραμελείται η επιμέλεια του κόμπου. Οι δεσμοί λύνονται όταν δεν επιμελούμαστε την ένωσή τους.
Οι σχέσεις πάντα δοκιμάζονται για να κατοχυρωθούν ως ισχυρές. Η ζωή φέρνει απρόβλεπτα γεγονότα προσπαθώντας να μας αποσπάσει την προσοχή. Πολλές φορές με θράσος, σαν να θέλει να τσεκάρει την ισχύ της θέλησής μας στο συγκεκριμένο άνθρωπο που επιλέξαμε. Οι σχέσεις γίνονται δεδομένες απ’ την πολλή οικειότητα κι η μοίρα πάντα προκαλεί τα δεδομένα κι ειδικά τους «δεδομένους» δεσμούς. Μόνο όταν έχουμε την επιμονή να υπερβούμε όλες τις πολύπλοκες καταστάσεις μπορεί να συνεχίσει ομαλά η κοινή μας πορεία.
Αλλιώς, όταν σταματήσει η όρεξή μας να προσπερνάμε τα απαιτητικά γεγονότα ή αν τα γεγονότα είναι από μόνα τους ανεξέλεγκτα, φθείρεται, τελικά, η συναισθηματική ένωση στη σχέση. Λίγο ο εγωισμός, λίγο η ανασφάλεια, λίγο το ανήσυχο πνεύμα μας, δε θέλει και πολύ να πάψουμε να ταιριάζουμε μεταξύ μας όπως ταιριάζαμε κάποτε. Τις τότε επιλογές μας δε σημαίνει πως τις επιθυμούμε ακόμα. Όσο δεμένοι κι αν ήμασταν, μέσα στις τόσες ανατροπές που φέρνει η ζωή, οι επιθυμίες μας έχουν το δικαίωμα να αλλάζουν.
Πολλές φορές θεωρούμε πως είναι «της μοίρας μας γραφτό» και μένουμε σε μια σχέση παραλείποντας πολλά στοιχεία που δε μας ικανοποιούν. Αυτόματα οπισθοχωρούμε και συμβιβαζόμαστε προσπαθώντας να παραπλανήσουμε τη θέλησή μας. Μια θέληση που πλέον δεν ικανοποιείται με αυτό που επιθυμούσε κάποτε. Έχει διαφορά το δέσιμο από επιθυμία παρά από συμβιβασμό. Οι συμβιβασμοί φέρνουν απλώς προσωρινές λύσεις, που συνήθως κουράζουν.
Κανείς δεν ξέρει απ’ την αρχή πώς θα κυλίσει μια σχέση. Η μοίρα κάνει τις προτάσεις της, μια δεδομένη χρονική στιγμή, όμως, η τελική απόφαση ενός ισχυρού δεσίματος είναι στην ευθύνη και των δυο. Είναι μια συνεργασία τύχης και θέλησης.
Καμία μοίρα δεν μπορεί να μας υποχρεώσει ούτε να κρατήσουμε ούτε να αφήσουμε τις επιλογές μας. Αν δύο ανθρώπους η ζωή τους φέρει κοντά, δε σημαίνει πως θα κρατηθούν για πάντα έτσι. Τελικά γι’ αυτό τείνουμε να αμφισβητούμε τα δύο πιο απόλυτα δεδομένα της ζωής, το «πάντα» και το «ποτέ».
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου