O έρωτας είναι ουσιαστικό, πολύ ουσιαστικό. Αποτελεί, θα λέγαμε, την πεμπτουσία της ύπαρξης μας. Έρχεται ξαφνικά από εκεί που δε τον περιμένουμε και μας δημιουργεί σχεδόν αυτόματα μια νέα προοπτική της υπάρχουσας πραγματικότητας μας. Ολοκληρώνει με την παρουσία του τη ζωή μας, οι ανάγκες μας ξαναβρίσκουν την εκπλήρωση τους και ο χρόνος αποκτά μια καινούργια σημασία, αφήνοντας λίγο στην άκρη την δυσκαμψία και τη γκρίνια όλης της προηγούμενης περιόδου.
Αυτή η εσωτερική επικοινωνία δύο ανθρώπων σε σώμα και πνεύμα, επικοινωνία που συχνά δε μπορεί να εξηγηθεί λογικά, γι’ αυτό και πολύ συχνά εκπλήσσουμε τον ίδιο μας τον εαυτό με τις επιλογές μας στον ερωτικό τομέα. Ανάγκη ψυχική, λοιπόν, ο έρωτας και η αναζήτηση αυτού, αδίστακτη η ανθρώπινη ψυχή στο να ψάχνει αυτό που της λείπει.
Ακριβώς, άρα, επειδή το καλοκαίρι δημιουργεί πολύ εύκολα τις συνθήκες του να μοιάζουν όλα ιδανικά, μάταια αυτό το αίσθημα συμπαρασύρει και τις επιλογές μας στον ερωτικό τομέα. Ο άνθρωπος σε καταστάσεις χαλάρωσης έρχεται πολύ ευκολότερα σε σεξουαλική διέγερση, εξωτερικεύει πολύ πιο άνετα τον ενθουσιασμό του, λέει πολύ ευκολότερα ναι και μετριάζει τη σκοτεινή πλευρά του εαυτό του στο ελάχιστο, άρα και η εικόνα που δίνει στο έτερον ήμισυ δεν είναι ακριβώς αντικειμενική. Φυσικά, δε γίνεται κάτι από αυτά εσκεμμένα και ούτε εμείς οι ίδιοι είμαστε σε θέση να συνειδητοποιήσουμε ότι η χαλαρή και ανέμελη πλευρά του εαυτού μας που τείνει στο ιδανικό δεν είναι η ολοκληρωμένη εικόνα της προσωπικότητας μας με τα άγχη, τις δυσλειτουργίες και τις εντάσεις της καθημερινότητας των υπόλοιπων εποχών του χρόνου.
Προσωπικά, δε βρίσκω καθόλου λυπηρό όλο αυτό που συμβαίνει με τους καλοκαιρινούς, πρόσκαιρους έρωτες. Ίσα ίσα θεωρώ πώς η πρόσκαιρη αυτή εκθαμβωτική τους λάμψη τους καθιστά και αναγκαίους, γιατί σημασία δεν έχει μόνο η ποσότητα μιας κατάστασης συναισθήματος αλλά και η ποιότητα αυτής.
Ο λόγος που αναζητούμε τον έρωτα, είναι στη βάση του εγωκεντρικός
Αναζητούμε τον έρωτα, ακριβώς για να συμπληρώσουμε τις ελλείψεις και όλα τα αιτήματα τρυφερότητας, θαλπωρής και ενδιαφέροντος που έχουμε σε εκκρεμότητα από τις περιόδους ερωτικής απουσίας. Δε θα αρνηθεί κανείς φυσικά ότι ο έρωτας δεν ενέχει και την έννοια της προσφοράς ως ανάγκη, αλλά ας μη γελιόμαστε, κανείς δε θα επιθυμούσε να δίνει σ' έναν έρωτα αν δεν έβλεπε στα μάτια του συντρόφου του την ίδια ανάγκη κι επιθυμία με τη δική του. Ερωτευόμαστε, όταν καθρεφτίσουμε κάτι από τη δική μας ανάγκη στο βλέμμα του άλλου κι αυτό είναι που κάνει τον έρωτα τόσο μοναδικό.Αυτή η εσωτερική επικοινωνία δύο ανθρώπων σε σώμα και πνεύμα, επικοινωνία που συχνά δε μπορεί να εξηγηθεί λογικά, γι’ αυτό και πολύ συχνά εκπλήσσουμε τον ίδιο μας τον εαυτό με τις επιλογές μας στον ερωτικό τομέα. Ανάγκη ψυχική, λοιπόν, ο έρωτας και η αναζήτηση αυτού, αδίστακτη η ανθρώπινη ψυχή στο να ψάχνει αυτό που της λείπει.
Οι καλοκαιρινοί έρωτες και ο "εφήμερος" χαρακτήρας τους
Πήρες την άδεια σου, έκανες και καλές οικονομίες, βρήκες και μια καλή παρέα και είσαι έτοιμος για το πιο συναρπαστικό καλοκαίρι της ζωής σου, όπως, δηλαδή, φανταζόμαστε όλοι για κάθε νέο καλοκαίρι που έρχεται. Φτάνουν, όμως, οι καλοί φίλοι, οι όμορφες παραλίες, τα δυνατά κοκτέιλς για να συμπληρώσουν την ευτυχία σου; Όχι βέβαια…Όλα τα παραπάνω δημιουργούν τη τέλεια ατμόσφαιρα και περιβάλλον, για να αισθανθείς ο πιο ερωτικός εαυτός σου και να αναζητήσεις το άτομο που θα ολοκληρώσει και θα συμπληρώσει αυτήν την ειδυλλιακή κατάσταση.Ακριβώς, άρα, επειδή το καλοκαίρι δημιουργεί πολύ εύκολα τις συνθήκες του να μοιάζουν όλα ιδανικά, μάταια αυτό το αίσθημα συμπαρασύρει και τις επιλογές μας στον ερωτικό τομέα. Ο άνθρωπος σε καταστάσεις χαλάρωσης έρχεται πολύ ευκολότερα σε σεξουαλική διέγερση, εξωτερικεύει πολύ πιο άνετα τον ενθουσιασμό του, λέει πολύ ευκολότερα ναι και μετριάζει τη σκοτεινή πλευρά του εαυτό του στο ελάχιστο, άρα και η εικόνα που δίνει στο έτερον ήμισυ δεν είναι ακριβώς αντικειμενική. Φυσικά, δε γίνεται κάτι από αυτά εσκεμμένα και ούτε εμείς οι ίδιοι είμαστε σε θέση να συνειδητοποιήσουμε ότι η χαλαρή και ανέμελη πλευρά του εαυτού μας που τείνει στο ιδανικό δεν είναι η ολοκληρωμένη εικόνα της προσωπικότητας μας με τα άγχη, τις δυσλειτουργίες και τις εντάσεις της καθημερινότητας των υπόλοιπων εποχών του χρόνου.
Η ματαίωση που προκαλούν οι καλοκαιρινοί έρωτες
Ο λόγος, επομένως, που συχνά οι καλοκαιρινοί έρωτες πέφτουν στο κενό μετά την επιστροφή στη πραγματικότητα δεν είναι άλλος από τη ματαίωση που προκαλεί η επαφή με το έτερο άτομο σε πιο πραγματικές συνθήκες. Ακριβώς επειδή οι καλοκαιρινοί έρωτες γεννιούνται σε λιγάκι ουτοπικό backround δύσκολα να αντέξουν κάτι λιγότερο και εκπτωτικό, γιατί αυτό μηδενίζει την πρωταρχική του ουσία ύπαρξης.Προσωπικά, δε βρίσκω καθόλου λυπηρό όλο αυτό που συμβαίνει με τους καλοκαιρινούς, πρόσκαιρους έρωτες. Ίσα ίσα θεωρώ πώς η πρόσκαιρη αυτή εκθαμβωτική τους λάμψη τους καθιστά και αναγκαίους, γιατί σημασία δεν έχει μόνο η ποσότητα μιας κατάστασης συναισθήματος αλλά και η ποιότητα αυτής.
Η συμβουλή:
- Ερωτευθείτε άφοβα το καλοκαίρι αυτό. Μην ανησυχείτε για το πόσο θα κρατήσει και αν θα σας πληγώσει η εξέλιξη του με τη επιστροφή στη πραγματικότητα.
- Σημασία έχει να μαζεύουμε στιγμές, οι οποίες θα μας δίνουν κουράγιο και αντοχές να αντιμετωπίζουμε όλα τα σκοτεινά και ευνουχιστικά που περιέχει η σύγχρονη καθημερινότητα όλων εμάς στις μεγαλουπόλεις.
- Μαζέψτε εμπειρίες, εμπλακείτε σε πάθη και λάθη, γιατί η ζωντάνια και η επιθυμία δε βρίσκονται ποτέ στα ασφαλή και αποστειρωμένα.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου