ΜΕΤΑΦΙΛΟΣΟΦΙΑ

Η Διανόηση, που αναπτύσσεται στην Βάση της Πρωτογενούς Αντίληψης, Εννόησης, της Εμπειρίας της Πραγματικότητας, είναι μια «υπερδομή», μια κατασκευή. Δημιουργεί την εικόνα της πραγματικότητας με βάση την «αποκρυσταλλωμένη αντίληψη της πραγματικότητας» (που έχει αποθηκεύσει στην μνήμη), με επιλογές και προσανατολισμούς, προς κάποιο υποτιθέμενο στόχο. Σαν «υπερδομή» και σαν εργαλείο αντίληψης και δράσης μπορεί να είναι χρήσιμο ως ένα σημείο, για πρακτικούς σκοπούς, αλλά δεν είναι η Ζωντανή Πραγματικότητα. Χώρια που, πολλές φορές, αυτή η «προσωπική οπτική» δεν έχει στέρεες βάσεις και παραπλανά. Ολόκληρη η ιστορία του ανθρώπου, ολόκληρος ο ανθρώπινος πολιτισμός, μέχρι σήμερα, βασίζεται σε αυτήν την διανόηση.

Καθώς η διανόηση (σαν λειτουργία) πηγάζει από την ύπαρξη ενός αντιληπτικού κέντρου (που δημιούργησε η «άγνοια», σε κάποιο μεταφυσικό πεδίο) και λειτουργεί μέσα στην δυαδική σύλληψη της πραγματικότητας (εγώ-κόσμος) δεν μπορεί παρά να είναι «μεροληπτική». Στον χώρο της διανόησης δεν υπάρχει σωστό ή λάθος. Υπάρχουν απλά διαφορετικές θεωρήσεις, από διαφορετικά αντιληπτικά κέντρα. Ανάλογα την θέση, τις υπάρχουσες καταστάσεις και συνθήκες, όλες οι απόψεις είναι «σωστές» και ταυτόχρονα, σαν μεροληπτικές θεωρήσεις, όλες οι απόψεις της πραγματικότητας είναι «λάθος». Κι ασφαλώς, εννοείται, από μεταφυσική άποψη είναι όλα λάθος.

Οι άνθρωποι προσπαθούν χιλιάδες χρόνια να ερμηνεύσουν την πραγματικότητα μέσω της διανόησης. Και πάντα οι άνθρωποι αντιλαμβάνονταν και λειτουργούσαν στο πλαίσιο μιας «γενικής αντίληψης της πραγματικότητας» στην οποία εντάσσονται με την «κοινωνικοποίησή» τους κι η οποία εκφράζεται μέσα από την κουλτούρα της κοινωνίας στην οποία ανήκουν, την γλώσσα (που ερμηνεύει την πραγματικότητα), την εκπαίδευση (που «διαμορφώνει» νοοτροπίες), τα ήθη, τα έθιμα και τις κοινωνικές συμπεριφορές. Αλλά η επίσημη κοινωνική κοσμοθεωρία είναι πάντα πολύ επιφανειακή και προσανατολισμένη προς τον εξωτερικό κόσμο και τις πρακτικές ανάγκες της κοινωνίας και των ανθρώπων. Είναι χρήσιμη για την ζωή στην κοινωνία αλλά δεν δίνει πραγματικές απαντήσεις στα ερωτήματα του ανθρώπου για το «τι είναι η πραγματικότητα», η ύπαρξη, η ζωή, τι είναι πραγματικά ο άνθρωπος και προς τα που προσανατολίζεται κι ολοκληρώνεται. Ακόμα  όλες οι μεταφυσικές θεωρήσεις, των θρησκειών, των φιλοσοφιών, είναι διανοητικές προσεγγίσεις (θεωρητικές) της πραγματικότητες κι οι θρησκευτικές ή παραθρησκευτικές πρακτικές τους λειτουργούν πάντα μέσα στην περιορισμένη δυαδική αντίληψη και δεν έχουν κανένα βιωματικό πραγματικό αποτέλεσμα.

Οι Πραγματικοί Σοφοί της ανθρωπότητας, εδώ και κάποιες χιλιάδες χρόνια, έχουν διαπιστώσει ότι η διανόηση έχει περιορισμένο χώρο δράσης και δεν μπορεί να απαντήσει στο τι είναι πραγματικότητα, πως βιώνουμε την πραγματικότητα, πως ζούμε αληθινά. Ο λόγος είναι απλός. Η διανόηση δεν μπορεί (σαν μέρος) να συλλάβει το Όλο μέσα στο οποίο εντάσσεται και λειτουργεί, γιατί υπάρχουν «περιοχές» της ύπαρξης που δεν «αγγίζει». Οι περισσότεροι άνθρωποι περνούν από την ζωή και ξοδεύουν τον χρόνο τους μέσα στον διανοητικό λήθαργο, που τους πληροφορεί επίσης (παραπλανώντας τους) ότι ζουν πραγματικά, ότι ζουν την αληθινή ζωή. Αυτή είναι η δύναμη της Μάγια, της ψευδαίσθησης, του ονείρου, να σε πείθει ότι όλο αυτό είναι αληθινό. Για να Δούμε όμως την Αλήθεια, ή αλλιώς για να Αφυπνιστούμε στην Πραγματικότητα, πρέπει να «ξυπνήσουμε» από τον διανοητικό λήθαργο. Η διανόηση, η σκέψη, δεν μπορεί να σε πάει πέρα από τον εαυτό της κι ό,τι βρεις με την σκέψη, τον Θεό, την Αλήθεια, την Πραγματικότητα, την Ζωή, θα είναι όχι το Πραγματικό αλλά αυτό που έφτιαξε η σκέψη, αυτό που σκέφτηκες. Η Αντίληψη της Πραγματικότητας ανατέλλει εκεί που τελειώνει η σκέψη.

Μεταφιλοσοφία είναι να Αντιλαμβάνεσαι με ένα Τρόπο Ευρύτερο της διανόησης. Με ένα Τρόπο Άμεσο και Ανόθευτο, όπου δεν εισχωρεί η σκέψη. Είναι ακριβώς η Απελευθέρωση της Αντίληψης από όλες τις περιοριστικές λειτουργίες της σκέψης, της αίσθησης. Αυτή η Αντίληψη έχει ήδη την Ωριμότητα της εμπειρίας της σκέψης και των περιορισμών της. Την έχει δοκιμάσει κι έχει δει τα όριά της. Και την εγκαταλείπει γιατί είναι πολύ περιορισμένη και δεν μπορεί να της δείξει το Πραγματικό, την Αλήθεια. Είναι μια Θεώρηση Ανώτερη της διανόησης, πέρα από την σκέψη, τις αντιλήψεις μέσα από ένα αντιληπτικό κέντρο, πέρα από την δυαδικότητα, πέρα από την μνήμη, πέρα από τον χρόνο.

Η Μεταφιλοσοφία ξεκινάει εκεί που τελειώνει η σκέψη. Η Εμπειρία της «διάλυσης» του αντιληπτικού κέντρου, του εγώ, το οποίο κατασκευάζει η σκέψη και στο οποίο «αναφέρει» και συγκεντρώνει» όλες τις δυαδικές εμπειρίες, γίνεται αντιληπτή σαν Ανάδυση σε Μια Νέα Αντίληψη, σε Ένα Χώρο Ελευθερίας, Απεραντοσύνης, Αιωνιότητας, σε Μια Κατάσταση Ενότητας Όλης της Ύπαρξης κι όλων των πραγμάτων. Περιγράφεται συχνά στην Εσωτερική Παράδοση σαν Παγκόσμια Συνείδηση του Ανθρώπου. Είναι Γέννηση σε Μια Άλλη Διάσταση της Ύπαρξης, η Αληθινή Πνευματική Γέννηση του Αγιογραφικού Συμβολισμού, η Άνωθεν Γέννηση. Είναι η Αληθινή Ζωή, η Αιώνια Ζωή.

Ασφαλώς, Πρώτη Υποχρέωση της Μεταφιλοσοφίας είναι να Υποδείξει τι «είναι» η Πραγματικότητα, πως «λειτουργεί» η ζωή, τι είναι σκέψη, τι είναι απελευθέρωση από την σκέψη σε μια νέα ελεύθερη αντίληψη, ανοιχτή, ολική. Αυτή η Ανώτερη Αντίληψη, που είναι μια φυσιολογική εξέλιξη του ανθρώπου, της ανθρώπινης συνειδητότητας, κηρύχτηκε σαν Ανώτερη Σοφία, σαν Θρησκεία, σαν κάτι Μυστικό (άσχετα από τις κοινωνικές διαστρεβλώσεις του Αρχικού Θρησκευτικού Μηνύματος). Στην πραγματικότητα είναι απλά η Αλήθεια. Η Αλήθεια που πρέπει να φανερωθεί στους ανθρώπους, που όταν γίνεται κατανοητή απελευθερώνει τους ανθρώπους. Αλλά οι άνθρωποι από το Αρχικό Κήρυγμα των Σοφών, του Ορφέα, του Λάο Τσε, του Βούδα, μέχρι τον Κρισμαμούρτι, δημιουργούν διανοητικές θεωρίες, θεολογίες, διδασκαλίες. Καταλαβαίνουν ξανά την Ζωή, την Ζωντανή Αλήθεια, μέσα από την διανόηση κι αποκοιμίζονται με την σκέψη και τις ψευτοθρησκευτικές πρακτικές και πράξεις τους. Αλλά η Αλήθεια Είναι Πάντα Εδώ κι ο καθένας μπορεί να την Δει, αυτός ο ίδιος, άμεσα, τώρα, εδώ. Όλα τα άλλα είναι απλά διανοητικές φλυαρίες, σαν το μουρμούρισμα του αέρα στα φύλλα των δένδρων.

Το Αληθινό Μήνυμα, όλης της Εσωτερικής Παράδοσης, Όλων των Σοφών και των θρησκειών, είναι απλά να Δούμε την Ολοφάνερη Αλήθεια «Βλέποντας» αυτό που συμβαίνει, αυτό που συμβαίνει σε μας, έξω από εμάς. Να Δούμε πως εκδηλώνεται ή επηρεάζεται η αντίληψή μας και να μείνουμε  Ξύπνιοι στην Αληθινή Ζωή, σε αυτό που πραγματικά συμβαίνει στον πραγματικό χρόνο κι όχι να ονειρευόμαστε μέσα στις κατασκευές της σκέψης. Το Αληθινό Μήνυμα είναι η Άμεση Υπόδειξη κι Εφαρμογή της Αληθινής Ζωής, της Αληθινής Αντίληψης, της Αληθινής Δράσης. Η Υπόδειξη απλά υποβοηθά. Το σημαντικό είναι να Δει κάποιος. Να Αρχίσει να Ζει στην Πραγματική Ζωή, βγαίνοντας από τον διανοητικό λήθαργο. Βέβαια, αυτό σημαίνει ότι πρέπει να εγκαταλείψουμε όλες τις αγαπημένες αυταπάτες μας κι όλα όσα θεωρούσαμε χρήσιμα κι είχαμε στην κατοχή μας. Η Αληθινή Οδός είναι η Πλήρης Ελευθερία. Η Ίδια η Ουσία της Πραγματικότητας είναι η Ελευθερία, η Απόλυτη Βαθιά κι Ολοκληρωτική Ελευθερία, η Ελευθερία από όλα, μέσα στην Απεραντοσύνη του Αγνώστου όπου χτυπά η Καρδιά της Αληθινής Ύπαρξης.

Η Μεταφιλοσοφία είναι στην πραγματικότητα η «Φιλοσοφία της Αληθινής Ζωής» και το μόνο που έχει να πει, να μεταδώσει, είναι ζωή, να αρχίσουμε να ζούμε αληθινά. Κι αυτό γίνεται ζωντανά, μέσα στην Παράδοση, όπως ένα αναμμένο κερί μεταδίδει την φλόγα του σε άλλα κεριά. Η Ζωή είναι κάτι που ζούμε, όχι κάτι που σκεφτόμαστε ή θεωρητικολογούμε περί αυτού. Είναι Δράση, Ροή, Αλλαγή, Διάρκεια, Αιώνια Παρουσία πέρα από όλα τα φαινόμενα, Ελευθερία, Απόλυτη Βαθιά κι Ολοκληρωτική Ελευθερία, Θεία Ουσία, ο Θεός. Έτσι, μιλώντας για την Ζωή, Πως να Ζούμε, είναι κάτι Πρακτικό. Δεν είναι θεωρία, δεν είναι διδασκαλία. Δεν υπάρχει διδασκαλία για την ζωή, την Ζωή την Ζεις. Δεν υπάρχει διδασκαλία για την αναπνοή, απλά αναπνέεις κι όλοι αναπνέουν. Δεν υπάρχει διδασκαλία για την όραση, απλά βλέπεις κι όλοι βλέπουν (εφόσον δεν υπάρχει σωματική βλάβη). Δεν υπάρχει διδασκαλία για το περπάτημα, απλά περπατάς κι όλοι οι σωματικά ακέραιοι περπατούν. Δεν υπάρχει διδασκαλία για την ζωή, απλά ζεις κι όλοι ζουν όσοι βρίσκονται εδώ. Αφήνεις την Ζωή Ελεύθερη να Εκδηλωθεί μέσα σου κι Ακολουθείς την Ροή της, Ισορροπείς στο Απόλυτο Παρόν και Ρέεις Μαζί του. Αφήνεις την Ζωή την Ίδια να σε Οδηγήσει στην Αλήθεια της. Τώρα, αν εξαιτίας της «κοινωνικοποίησής» σου, ή της «προσαρμογής» σου στην κοινωνία έχεις μια λανθασμένη αντίληψη, ή αν βρίσκεις πιο βολικό να ζεις όχι στην πραγματική ζωή αλλά μέσα στις ονειροπολήσεις σου, ασφαλώς είσαι ελεύθερος να το κάνεις. Η Ζωή περιλαμβάνει και το όνειρο. Η Ζωή δεν αδικεί κανέναν. Μόνοι τους οι άνθρωποι αποφασίζουν και μόνοι τους χαράζουν τον δρόμο τους και γίνονται αυτό ακριβώς που σκέφτονται. Αλλά αν θέλεις να αλλάξεις δρόμο μπορείς να το κάνεις, τώρα, εδώ, και να εισέλθεις στην πραγματική ζωή.

Για την Μεταφιλοσοφία η Ζωή η Ίδια Περιέχει από Μόνη της Όλη την Αλήθεια. Και την Αποκαλύπτει Ολόκληρη όταν ζεις αληθινά. Αυτή είναι η Αλήθεια, να Ζεις Αληθινά, χωρίς να παραπλανάσαι και χωρίς να περιπλανιέσαι στην χώρα του ονείρου. Ζωή Αληθινή είναι η Αφυπνισμένη Ζωή. Οι άνθρωποι μπορούν να ονειρεύονται όσο θέλουν, χιλιάδες ζωές, από ζωή σε ζωή και να ονειρεύονται ότι ζουν την αληθινή ζωή. Αλλά το όνειρο όσο κι αν πείθει ότι είναι αληθινό, είναι μονάχα όνειρο. Κι όσο και να το παρατείνεις όνειρο μένει. Η Αλήθεια Είναι Έξω από όλο αυτό, έξω από την ζωή του διανοητικού λήθαργου, έξω από την ιστορία των ανθρώπων, τον πολιτισμό τους, τις κοινωνίες τους και την καθημερινή ζωή τους, στον Απέραντο Χώρο της Ελευθερίας. Εκεί που ο Ήλιος της Αλήθειας δεν Δύει Ποτέ., στην Αιώνια Παρουσία, που Χωρίς Ιδιότητες, δεν εξαρτάται από Τίποτα, σε Αυτό που οι αμαθείς ονομάζουν Θεό αλλά δεν το έχουν αγγίξει ποτέ, γιατί μόνο οι Αληθινοί Άνθρωποι μπορούν να το βιώσουν, στον Ιερό Χώρο Όπου Εισέρχεσαι αφήνοντάς τα όλα απέξω, στον Αληθινό Ναό της Ύπαρξης, στην Ίδια την Ύπαρξη.