[155] ΕΤΕΡΟΝ ΔΟΓΜΑ.[Ἐπὶ ἱερέως Κλειναγόρου, ἐαρινῆς πυλαίας, ἔδοξε τοῖς πυλαγόροις καὶ τοῖς συνέδροις τῶν Ἀμφικτυόνων καὶ τῷ κοινῷ τῶν Ἀμφικτυόνων, ἐπειδὴ οἱ ἐξ Ἀμφίσσης τὴν ἱερὰν χώραν κατανειμάμενοι γεωργοῦσι καὶ βοσκήματα νέμουσι, καὶ κωλυόμενοι τοῦτο ποιεῖν ἐν τοῖς ὅπλοις παραγενόμενοι τὸ κοινὸν τῶν Ἑλλήνων συνέδριον κεκωλύκασι μετὰ βίας, τινὰς δὲ καὶ τετραυματίκασι, [καὶ] τὸν στρατηγὸν τὸν ᾑρημένον τῶν Ἀμφικτυόνων Κόττυφον τὸν Ἀρκάδα πρεσβεῦσαι πρὸς Φίλιππον τὸν Μακεδόνα, καὶ ἀξιοῦν ἵνα βοηθήσῃ τῷ τε Ἀπόλλωνι καὶ τοῖς Ἀμφικτύοσιν, ὅπως μὴ περιίδῃ ὑπὸ τῶν ἀσεβῶν Ἀμφισσέων τὸν θεὸν πλημμελούμενον· καὶ διότι αὐτὸν στρατηγὸν αὐτοκράτορα αἱροῦνται οἱ Ἕλληνες οἱ μετέχοντες τοῦ συνεδρίου τῶν Ἀμφικτυόνων.]
Λέγε δὴ καὶ τοὺς χρόνους ἐν οἷς ταῦτ᾽ ἐγίγνετο· εἰσὶ γὰρ καθ᾽ οὓς ἐπυλαγόρησεν οὗτος. λέγε.
ΧΡΟΝΟΙ.
[Ἄρχων Μνησιθείδης, μηνὸς ἀνθεστηριῶνος ἕκτῃ ἐπὶ δέκα.]
[156] Δὸς δὴ τὴν ἐπιστολὴν ἥν, ὡς οὐχ ὑπήκουον οἱ Θηβαῖοι, πέμπει πρὸς τοὺς ἐν Πελοποννήσῳ συμμάχους ὁ Φίλιππος, ἵν᾽ εἰδῆτε καὶ ἐκ ταύτης σαφῶς ὅτι τὴν μὲν ἀληθῆ πρόφασιν τῶν πραγμάτων, τὸ ταῦτ᾽ ἐπὶ τὴν Ἑλλάδα καὶ τοὺς Θηβαίους καὶ ὑμᾶς πράττειν, ἀπεκρύπτετο, κοινὰ δὲ καὶ τοῖς Ἀμφικτύοσιν δόξαντα ποιεῖν προσεποιεῖτο· ὁ δὲ τὰς ἀφορμὰς ταύτας καὶ τὰς προφάσεις αὐτῷ παρασχὼν οὗτος ἦν. λέγε.
ΕΠΙΣΤΟΛΗ.
[157] [Βασιλεὺς Μακεδόνων Φίλιππος Πελοποννησίων τῶν ἐν τῇ συμμαχίᾳ τοῖς δημιουργοῖς καὶ τοῖς συνέδροις καὶ τοῖς ἄλλοις συμμάχοις πᾶσι χαίρειν. ἐπειδὴ Λοκροὶ οἱ καλούμενοι Ὀζόλαι, κατοικοῦντες ἐν Ἀμφίσσῃ, πλημμελοῦσιν εἰς τὸ ἱερὸν τοῦ Ἀπόλλωνος τοῦ ἐν Δελφοῖς καὶ τὴν ἱερὰν χώραν ἐρχόμενοι μεθ᾽ ὅπλων λεηλατοῦσι, βούλομαι τῷ θεῷ μεθ᾽ ὑμῶν βοηθεῖν καὶ ἀμύνασθαι τοὺς παραβαίνοντάς τι τῶν ἐν ἀνθρώποις εὐσεβῶν· ὥστε συναντᾶτε μετὰ τῶν ὅπλων εἰς τὴν Φωκίδα, ἔχοντες ἐπισιτισμὸν ἡμερῶν τετταράκοντα, τοῦ ἐνεστῶτος μηνὸς λῴου, ὡς ἡμεῖς ἄγομεν, ὡς δὲ Ἀθηναῖοι, βοηδρομιῶνος, ὡς δὲ Κορίνθιοι, πανήμου. τοῖς δὲ μὴ συναντήσασι πανδημεὶ χρησόμεθα †τοῖς δὲ συμβούλοις† ἡμῖν κειμένοις ἐπιζημίοις. εὐτυχεῖτε.]
[158] Ὁρᾶθ᾽ ὅτι φεύγει μὲν τὰς ἰδίας προφάσεις, εἰς δὲ τὰς Ἀμφικτυονικὰς καταφεύγει. τίς οὖν ὁ ταῦτα συμπαρασκευάσας αὐτῷ; τίς ὁ τὰς προφάσεις ταύτας ἐνδούς; τίς ὁ τῶν κακῶν τῶν γεγενημένων μάλιστ᾽ αἴτιος; οὐχ οὗτος; μὴ τοίνυν λέγετ᾽, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, περιιόντες ὡς ὑφ᾽ ἑνὸς τοιαῦτα πέπονθεν ἡ Ἑλλὰς ἀνθρώπου. οὐχ ὑφ᾽ ἑνός, ἀλλ᾽ ὑπὸ πολλῶν καὶ πονηρῶν τῶν παρ᾽ ἑκάστοις, ὦ γῆ καὶ θεοί·
[159] ὧν εἷς οὑτοσί, ὅν, εἰ μηδὲν εὐλαβηθέντα τἀληθὲς εἰπεῖν δέοι, οὐκ ἂν ὀκνήσαιμ᾽ ἔγωγε κοινὸν ἀλειτήριον τῶν μετὰ ταῦτ᾽ ἀπολωλότων ἁπάντων εἰπεῖν, ἀνθρώπων, τόπων, πόλεων· ὁ γὰρ τὸ σπέρμα παρασχών, οὗτος τῶν φύντων αἴτιος. ὃν ὅπως ποτ᾽ οὐκ εὐθὺς ἰδόντες ἀπεστράφητε θαυμάζω. πλὴν πολύ τι σκότος, ὡς ἔοικεν, ἐστὶν παρ᾽ ὑμῖν πρὸ τῆς ἀληθείας.
***
[155] ΑΛΛΗ ΑΠΟΦΑΣΗ
[Επί ιερέως Κλειναγόρου, κατά το εαρινό συνέδριο, αποφασίστηκε από τους Πυλαγόρες και τους συνέδρους των Αμφικτιόνων, καθώς και από το κοινό των Αμφικτιόνων: επειδή οι Αμφισσείς έχουν κατανείμει την ιερή γη, την καλλιεργούν, βόσκουν τα κοπάδια τους και, όταν εμποδίστηκαν να κάνουν αυτό, παρουσιάστηκαν ένοπλοι, εμπόδισαν με βία την κοινή σύνοδο των Ελλήνων στο έργο της και μάλιστα τραυμάτισαν μερικούς, ο εκλεγμένος στρατηγός των Αμφικτιόνων, Κόττυφος ο Αρκάς, να πάει στον Φίλιππο τον Μακεδόνα ως πρεσβευτής και να του ζητήσει να σπεύσει να βοηθήσει τον Απόλλωνα και τους Αμφικτίονες, προκειμένου να μην επιτρέψει να προσβάλλεται ο θεός από τους ασεβείς Αμφισσείς· να του ανακοινώσει επίσης ότι οι Έλληνες που μετέχουν στο συνέδριο τον έχουν εκλέξει στρατηγό με απεριόριστη δικαιοδοσία].
Διάβασε τώρα και τις ημερομηνίες μέσα στις οποίες γίνονταν αυτά· είναι μέσα στα χρονικά πλαίσια στα οποία αυτός ήταν εκπρόσωπος στο συνέδριο των Θερμοπυλών. Διάβασε.
ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΕΣ
[Επώνυμος άρχοντας ήταν ο Μνησιθείδης, την δέκατη έκτη ημέρα του Ανθεστηριώνα].
[156] Δώσε μου τώρα την επιστολή που έστειλε ο Φίλιππος στους συμμάχους του στην Πελοπόννησο, όταν οι Θηβαίοι δεν συμμορφώνονταν προς τις υποδείξεις του, για να βεβαιωθείτε απολύτως, ακόμη και από αυτή την επιστολή, ότι αυτός απέκρυπτε τους πραγματικούς λόγους των ενεργειών του, το ότι δηλαδή αυτές οι ενέργειές του στρέφονταν εναντίον της Ελλάδας και ιδιαίτερα εναντίον των Θηβαίων και εναντίον σας, αλλά προσποιούνταν ότι εκτελούσε τις κοινές αποφάσεις των Αμφικτιόνων. Αλλά ο άνθρωπος που του παρείχε αυτές τις αφορμές και τα προσχήματα ήταν ο Αισχίνης. Διάβασε.
ΕΠΙΣΤΟΛΗ
[157] Ο Φίλιππος, ο βασιλιάς των Μακεδόνων, χαιρετίζει όλους τους αξιωματούχους, τους συνέδρους και τους υπόλοιπους συμμάχους του στην Πελοπόννησο. Επειδή οι Λοκροί, οι επονομαζόμενοι Οζόλες, που κατοικούν στην Άμφισσα, προσβάλλουν το ιερό του Απόλλωνα στους Δελφούς και έρχονται ένοπλοι και λεηλατούν την ιερή γη, θέλω με τη δική σας συνδρομή να βοηθήσω τον θεό και να αποκρούσω αυτούς που παραβιάζουν κάποια από τις θρησκευτικές αρχές των ανθρώπων. Γι᾽ αυτό ελάτε να με συναντήσετε ένοπλοι στη Φωκίδα με εφόδια για σαράντα ημέρες, εντός του μηνός που διανύουμε τώρα, του επονομαζόμενου Λώου από εμάς, Βοηδρομιώνα από τους Αθηναίους, Πανήμου από τους Κορινθίους. Σε όσους δεν έρθουν να μας συναντήσουν με όλες τους τις δυνάμεις, θα επιβάλουμε τα πρόστιμα που καθορίζονται από τις συνθήκες μας. Ευτυχείτε.].
[158] Βλέπετε ότι αποφεύγει τις προσωπικές δικαιολογίες και καταφεύγει στις αμφικτιονικές. Ποιός λοιπόν ήταν εκείνος που τον βοήθησε να σκηνοθετήσει αυτά; Ποιός του παρείχε αυτές τις προφάσεις; Ποιός ήταν ο κύριος υπαίτιος για τις συμφορές που συνέβησαν; Όχι ο Αισχίνης; Μην τριγυρίζετε λοιπόν, Αθηναίοι, και λέτε ότι η Ελλάδα έπαθε τέτοιες συμφορές από έναν και μόνο άνθρωπο· όχι βέβαια από έναν μόνο αλλά από πολλούς και αχρείους, ω γη και θεοί, σε κάθε πόλη.
[159] Ένας από αυτούς ήταν αυτός εδώ, τον οποίο, αν πρέπει να πω την αλήθεια, χωρίς να κρύψω τίποτε από φόβο, δεν θα δίσταζα εγώ προσωπικά να τον αποκαλέσω κακό δαίμονα όλων, ανθρώπων, τόπων, πόλεων, που χάθηκαν ύστερα από αυτά. Γιατί αυτός που δίνει τον σπόρο, αυτός είναι και ο αίτιος των όσων φυτρώνουν. Εκπλήττομαι πώς δεν στρέψατε το βλέμμα σας αλλού, όταν τον είδατε. Εκτός και αν υπάρχει, όπως φαίνεται, πολύ σκοτάδι ανάμεσα σε σας και στην αλήθεια.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου