Ο Οδυσσέας έφτασε κάποια στιγμή σε νησί και έστειλε τους μισούς άντρες του να το εξερευνήσουν. Οι άντρες βρήκαν μια πεδιάδα όπου δέσποζε λαμπερό παλάτι.
Η κυρία του παλατιού ήταν η Κίρκη και τους έβαλε στο παλάτι για να τους προσφέρει ένα συμπόσιο.
Μόλις άρχισαν να γεύονται τα εδέσματα, η Κίρκη τους άγγιξε με ραβδί και τους μεταμόρφωσε σε ζώα.
Άλλοι γουρούνια, άλλοι λιοντάρια, σκύλοι… καθένας έγινε ζώο που αναλογούσε στις βαθύτερες πτυχές της φύσης του.
Έτσι η μάγισσα θα τους κρατούσε φυλακισμένους της ίδιας τους της ενστικτώδους φύσης για πάντα.
Ο Οδυσσέας όμως τους ελευθέρωσε χάρη στο «μώλυ», ένα μαγικό φυτό που του έδωσε ο Ερμής προκειμένου να μην μπορεί να τον μεταμορφώσει η μάγισσα.
Μόλις την έπιασε, με το ραβδί της να μην έχει αποτέλεσμα, έβγαλε το σπαθί του και την κανόνισε, αναγκάζοντάς τη να ελευθερώσει τους συντρόφους της και να γίνει ερωμένη του για κάποιο διάστημα.
Αυτός ο μύθος μας θυμίζει τις αδυναμίες που μας κρατάνε πίσω.
Είμαστε σκλάβοι της ενστικτώδους φύσης μας, των συνηθειών που έχουμε εσωτερικεύσει.
Λιοντάρια, γουρούνια, ύαινες, σκυλιά, γατιά, ότι χαρακτηρίζει περισσότερο την ενστικτώδη μας κατάσταση παραμένει ατελές και ευάλωτο στους πειρασμούς, στις εξωτερικές παρεμβολές που μπορούν να το πυροδοτούν και να το συντηρούν.
Δεν θα μπορούσαμε πραγματικά, για παράδειγμα, να είμαστε σκλάβοι της απόλαυσης μιας ή ενός εραστή που θα έτρεφε «με καρότο και μαστίγιο» το λιοντάρι ή όποιο άλλο ζώο μπορεί να παρομοιαστεί με τον ψυχισμό μας, αν ο νους μας είχε σύνεση, γνώση και πειθαρχία.
Ο Οδυσσέας χρησιμοποίησε την πρόνοια για να αποφύγει τη σκλαβιά. Έτσι πήρε αυτό που ήθελε ενώ ταυτόχρονα απέφυγε αυτό που ελλόχευε και ήταν σκοτεινό.
Ας βάλουμε στη ζωή μας την προετοιμασία.
Βρείτε τρόπους να προσχεδιάζετε και να προετοιμάζετε συνετά. Η καθυστέρηση της απόλαυσης οδηγεί σε ξεχωριστά μονοπάτια.
Η κυρία του παλατιού ήταν η Κίρκη και τους έβαλε στο παλάτι για να τους προσφέρει ένα συμπόσιο.
Μόλις άρχισαν να γεύονται τα εδέσματα, η Κίρκη τους άγγιξε με ραβδί και τους μεταμόρφωσε σε ζώα.
Άλλοι γουρούνια, άλλοι λιοντάρια, σκύλοι… καθένας έγινε ζώο που αναλογούσε στις βαθύτερες πτυχές της φύσης του.
Έτσι η μάγισσα θα τους κρατούσε φυλακισμένους της ίδιας τους της ενστικτώδους φύσης για πάντα.
Ο Οδυσσέας όμως τους ελευθέρωσε χάρη στο «μώλυ», ένα μαγικό φυτό που του έδωσε ο Ερμής προκειμένου να μην μπορεί να τον μεταμορφώσει η μάγισσα.
Μόλις την έπιασε, με το ραβδί της να μην έχει αποτέλεσμα, έβγαλε το σπαθί του και την κανόνισε, αναγκάζοντάς τη να ελευθερώσει τους συντρόφους της και να γίνει ερωμένη του για κάποιο διάστημα.
Αυτός ο μύθος μας θυμίζει τις αδυναμίες που μας κρατάνε πίσω.
Είμαστε σκλάβοι της ενστικτώδους φύσης μας, των συνηθειών που έχουμε εσωτερικεύσει.
Λιοντάρια, γουρούνια, ύαινες, σκυλιά, γατιά, ότι χαρακτηρίζει περισσότερο την ενστικτώδη μας κατάσταση παραμένει ατελές και ευάλωτο στους πειρασμούς, στις εξωτερικές παρεμβολές που μπορούν να το πυροδοτούν και να το συντηρούν.
Δεν θα μπορούσαμε πραγματικά, για παράδειγμα, να είμαστε σκλάβοι της απόλαυσης μιας ή ενός εραστή που θα έτρεφε «με καρότο και μαστίγιο» το λιοντάρι ή όποιο άλλο ζώο μπορεί να παρομοιαστεί με τον ψυχισμό μας, αν ο νους μας είχε σύνεση, γνώση και πειθαρχία.
Ο Οδυσσέας χρησιμοποίησε την πρόνοια για να αποφύγει τη σκλαβιά. Έτσι πήρε αυτό που ήθελε ενώ ταυτόχρονα απέφυγε αυτό που ελλόχευε και ήταν σκοτεινό.
Ας βάλουμε στη ζωή μας την προετοιμασία.
Βρείτε τρόπους να προσχεδιάζετε και να προετοιμάζετε συνετά. Η καθυστέρηση της απόλαυσης οδηγεί σε ξεχωριστά μονοπάτια.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου