Να μένεις όσο αξίζει όχι όσο αντέχεις

Τον εαυτό μας θα τον φτάσουμε στα άκρα πολλές φορές, ειδικά όταν πρόκειται για τη σχέση μας με έναν άνθρωπο. Θα προσπεράσουμε σκηνικά με τα οποία σπαστήκαμε, θα συγχωρήσουμε ένα συνεχώς επαναλαμβανόμενο λάθος, θα κάνουμε ένα βήμα πίσω σε έναν τσακωμό.

 

Το θέμα δεν είναι πόσες φορές θα κάνουμε πίσω εμείς και πόσες το ταίρι μας. Άλλωστε, δε βρισκόμαστε σε κανέναν διαγωνισμό εγωισμού και τα μούτρα που θα προκύψουν αργότερα, μόνο έπαθλο δεν τα λες. Το θέμα είναι πόσο αξίζει να κάνεις συνέχεια εσύ πίσω. Αν, εν τέλει, αξίζει γενικά να μένεις σε όλο αυτό ή αν είναι καιρός να κοιτάξεις κάτι καινούριο.

Όλα θέλουν το χρόνο τους κι αυτό το γνωρίζουμε όλοι πολύ καλά. Το γεγονός ότι με κάποιον προηγούμενο είχες χημεία κι είχατε βρει κοινούς ρυθμούς εξ αρχής, δε σημαίνει ότι αυτό θα γίνεται πάντα με όλους. Επίσης, μη νομίζεις ότι αν στην αρχή ζοριστείς με κάποιον, σημαίνει ότι δεν κάνει για σένα κι ότι πρέπει ντε και καλά να τον απορρίψεις. Καμιά φορά τέτοιες σχέσεις, που δηλαδή χρειάζεται να κοπιάσετε κι οι δύο για να βρείτε μια κοινή ισορροπία, καταλήγουν να είναι απ’ τις καλύτερες, τις πιο αληθινές και τις πιο ζηλευτές.

Πες λοιπόν ότι ο χρόνος περνάει, οι μέρες κυλούν, η νύχτα φέρνει τη μέρα κι εσύ ακόμη δεν περνάς καλά με αυτόν τον άνθρωπο. Οι θυσίες που κάνεις για χάρη του έχουν φτάσει σε σημείο να σε κουράζουν, να σε πνίγουν κι εδώ που τα λέμε να μην είναι τόσο «χαλάλι» του. Περιμένεις πια να δεις κι εσύ κάτι σε αντάλλαγμα κι αυτό κατά πάσα πιθανότητα επειδή τα αισθήματά σου γι’ αυτόν τον άνθρωπο σιγά-σιγά εξασθενούν. Ή, πολύ απλά, επειδή είσαι κι εσύ άνθρωπος, και θες αποδείξεις ότι όσα κάνεις δεν πάνε στο βρόντο.

Ψάχνεις λόγους να μείνεις, γιατί έστω κι υποσυνείδητα, θες να φύγεις από αυτό που έχετε. Κι όσο εσύ έχεις προσδοκίες, τόσο πιο έξω πέφτεις. Έχεις στο μυαλό σου τρόπους και κινήσεις που μπορεί να κάνει ο άλλος για να σε ανεβάσει, για να σε κρατήσει ώστε να μην του φύγεις. Όμως, εκείνος δεν κάνει τίποτα από όσα θες, και μένεις εσύ να απογοητεύεσαι και να μαδάς μαργαρίτες για να δεις τι θα γίνει με εσάς. Εντάξει, ίσως κι όχι, αλλά απ’ το μυαλό καμιά φορά ίσως να σου πέρασε να το δοκιμάσεις κι αυτό.

Έτσι, παίρνεις την απόφαση να κάνεις το πιο πρακτικό πράγμα που θα μπορούσες, κι ίσως αυτό που θα έπρεπε να έχεις κάνει εδώ και πολύ καιρό: να συζητήσεις με τον άνθρωπό σου αυτό που τόσο πολύ σε βασανίζει. Έλα όμως που τώρα που έχεις την ευκαιρία να δώσεις λύση στο όλο θέμα, το ρημάδι το μυαλό σου κολλάει και δε λες αυτό που ήθελες να πεις. Αποτέλεσμα; Να φαίνεται πως είσαι ένας άνθρωπος που δεν ξέρει τι θέλει, πως όλα του φταίνε κι ο σύντροφός σου με ένα «έλα, θα περάσει κι αυτό», τη βγάζει λάδι ενώ εσύ κάθεσαι σε αναμμένα κάρβουνα.

Όμως ακόμη κι όταν καταφέρνεις να βρεις τα λόγια σου και να τα βγάλεις όλα από μέσα σου, η κατάληξη δε σε βρίσκει σε πλήρη ευφορία. Η σχέση σου δε σε καταλαβαίνει, ή τουλάχιστον έτσι δείχνει. Οι απαντήσεις που πήρες δεν ήταν τίποτα περισσότερο από αερολογίες, δικαιολογίες της στιγμής και, πάλι, αερολογίες.

Και σε ρωτάω εγώ,  ο κολλητός σου, η κολλητή σου, η μάνα σου: γιατί δεν έχεις φύγει ακόμη; Τι περιμένεις, τι σου δίνει το δικαίωμα να ελπίζεις ότι κάτι ανάμεσά σας θα αλλάξει; Άφησες το χρόνο να κάνει το κουμάντο του, προσπάθησες να κάνεις συζήτηση με τη σχέση σου, έχεις κάνει πόσες φορές πίσω και παρ’ όλα αυτά, εσύ μέσα σου δεν είσαι καλά. Κάτι σε τρώει, σε βασανίζει, και δε σε αφήνει σε ησυχία. Όποια προσπάθεια κι αν έκανες για να αλλάξουν όλα αυτά, ο άλλος δεν την εκμεταλλεύτηκε ούτε στο ελάχιστο. Τι έχει μείνει να κάνεις λοιπόν, εκτός του να φύγεις; Τίποτα.

Είσαι σε μία σχέση, απ’ την οποία έχεις παράπονα. Είσαι με έναν άνθρωπο, ο οποίος δε σε γεμίζει. Πες μου, υπάρχει καλύτερη αιτία από αυτήν για να φύγεις;

Το αν ο οποιοσδήποτε βρίσκει τα παράπονά σου υπερβολικά, δεν έχει καμία απολύτως σημασία. Αυτό που έχει σημασία είναι ότι εσύ δεν περνάς καλά κι όταν είσαι με έναν άνθρωπο, το κυριότερο στη σχέση σας αυτό είναι. Αν είναι να είσαι μίζερος, συνεχώς με νεύρα και με μούτρα, τότε τι να το κάνεις;

Εν τέλει, παραδέξου ότι μπορεί και να ξενέρωσες, να ήταν ένας ενθουσιασμός στην αρχή και πια να μη νιώθεις τόσα πολλά για αυτόν τον άνθρωπο, κι αυτός να είναι κι ο λόγος που του βρίσκεις το ένα κουσούρι πίσω απ’ το άλλο. Μη νιώθεις τύψεις, γιατί όπως την καψούρα και το κόλλημα, έτσι και το ξενέρωμα δεν ελέγχουμε πότε θα μας συμβεί.

Μη μένεις λοιπόν όσο αντέχεις, αλλά όσο αξίζει πραγματικά να μείνεις. Απ’ τη στιγμή που εσύ έχεις κάνει τις ανάλογες προσπάθειες και δεν κατάφεραν το ελπιδοφόρο αποτέλεσμα, ώρα να πηγαίνεις. Δε θα σου εγγυηθώ ότι απ’ την επόμενη μέρα θα βρεις τον έρωτα της ζωής σου, όμως μπορώ να σου εγγυηθώ το εξής: το να είσαι μόνος σου και πού και πού να σε πιάνουν οι μαύρες σου λόγω μοναξιάς είναι πολύ καλύτερο απ’ το να νιώθεις μόνος ενώ είσαι με κάποιον.
Ψάξε λοιπόν να βρεις αυτό το «κάτι καλύτερο» και δε θα χάσεις.