Πολύς λόγος γίνεται στις μέρες μας για το ζήτημα Παιδείας-Εκπαίδευσης, που μερικοί τις θεωρούν ταυτόσημες. Διαφέρουν όμως όσο η μέρα από τη νύχτα. Εξηγούμαι: Παιδεία είναι η μόρφωση ν’ αποκτά ο αμόρφωτος νέα μορφή εύ-μορφη, όμορφη. (Μορφώνω σημαίνει δίνω μορφή, σχήμα σε κάτι α-σχημάτιστο, α-διαμόρφωτο, α-διάπλαστο). Καρπός της Παιδείας είναι ο εύ-μορφος, όμορφος, ωραίος πολίτης. Καρπός της Εκ-παίδευσης αντιθέτως και του «κατευθυνόμενου τεχνοκρατικού επαγγελματισμού» είναι ο δύσμορφος ιδιώτης, ο ιδιοτελής και μικρόψυχος…που έμαθε να πιστεύει ότι το νόημα της ζωής είναι η υπακοή του υπ-άκοου υπ-ηκόου ή η απόκτηση πλούτου διά «πυρός και σιδήρου», αντί της δημιουργίας: της προσφοράς, δηλαδή, ωφέλιμου έργου στο σύνολο.
Το παιδί, το κάθε παιδί, έχει μια εσωτερική ορμή, μια εσωτερική λαχτάρα για το καλύτερο. Θέλει ν’ αποκτήσει την καλύτερη μορφή τ’ ανθρώπου. Η Εκ-παίδευση όμως τον θέλει υπηρέτη (υπό + ερέσσω= κωπηλατώ). Να τραβάει κουπί στις διάφορες… υπ-ηρεσίες . Γι’ αυτό το ρήμα παιδεύω αλλάζει νόημα. Δεν σημαίνει πλέον «ανατρέφω προς αρετήν» (όπως σήμαινε), αλλά… τιμωρώ, κολάζω, βασανίζω.
μορφή
μόρφωση
εύ-μορφος, όμορφος
μορφώνω
παιδεύω
παιδεία
εκ-παίδευση
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου