Υπάρχουν άνθρωποι

Υπάρχουν άνθρωποι που έχουν κλειστεί στον εαυτό τους. Άνθρωποι που έχουν στερήσει τον εαυτό τους από τη ζεστασιά της αγάπης, από το φως της αλήθειας…
 

Ζουν δίπλα μας, ανάμεσά μας…

Άνθρωποι που δυσκολεύονται να αρθρώσουν το ‘σ’αγαπώ’, όχι γιατί δεν ένιωσαν πώς είναι να αγαπάς, μα γιατί πληγώθηκαν…
 

Άνθρωποι που επέλεξαν τη μοναξιά ή την απόσταση, γιατί το δέσιμο, το νοιάξιμο κι η αγκαλιά κλείστηκαν σ’ένα κουτί που σφραγίστηκε με την ταινία της ‘προστασίας’.

 

Άνθρωποι που πόνεσαν και πάγωσαν τα συναισθήματά τους, κάνοντάς τα δώρο σ’εκείνους που τους πλήγωσαν.

 

Άνθρωποι που πιστεύουν πως κρατώντας μια απόσταση γιατρεύουν την πληγή τους. Μόνο που δεν ξέρουν πως έτσι η πληγή αιμορραγεί ακόμα περισσότερο και κάθε σταγόνα δηλητηριάζει την ψυχή.

 

Οι άνθρωποι αυτοί θα σου δώσουν την εντύπωση πως είναι ‘παρτάκηδες’, νοιάζονται μόνο για τον εαυτό τους και πληγώνουν ανεξέλεγκτα τους υπόλοιπους. Μοιάζουν με ανθρώπους που έμαθαν μόνο να παίρνουν εγωιστικά, χωρίς να δίνουν. Άνθρωποι που σιωπούν, που διατηρούν την ψυχραιμία τους ή καλύτερα μια αδικαιολόγητη για σενα ψυχρότητα.
 

Άνθρωποι που στο άκουσμα του ‘σ’αγαπώ’ θα κλειστούν ακόμα περισσότερο στο καβούκι τους. Που όταν τα πράγματα γίνουν λίγο πιο προσωπικά θα κρατήσουν την ‘απόσταση ασφαλείας’ και θα απομακρυνθούν.
 

Άνθρωποι που αποφεύγουν τα συναισθήματα, σαν να προσπαθούν να ξεφύγουν από τη σκιά τους χωρίς να τα καταφέρνουν…Κι όμως, οι άνθρωποι αυτοί θέλουν τόσο πολύ ν’αγαπηθούν, ν’αγκαλιαστούν, να νιώσουν τη χαρά που κρύβει μέσα της το νοιάξιμο. Λαχταρούν να θεραπεύσουν τις πληγές τους, να έρθουν κοντά σου…Μα δεν τα καταφέρνουν…

 

Τους έμαθαν εκείνοι που τους πλήγωσαν πως για να μην υποφέρουν χρειάζεται να αποστειρώσουν τον εαυτό τους από το ‘μικρόβιο’ της αγάπης. Κι εκείνοι ‘θύματα’ των πληγών τους κάνουν δώρο στους ‘θύτες΄τους το πιο πολύτιμο: τον εαυτό τους, αντί να βουτήξουν στον ωκεανό της αγάπης και να γιατρευτούν…
 

Είναι δύσκολο λένε να βρίσκεσαι σ’ένα τέτοιο άνθρωπο. Απορείς με την ψυχραιμία του, θυμώνεις με τη σιωπή του, αγανακτείς με την άρνησή του να μοιραστεί, να έρθει πιο κοντά. Απογοητεύεσαι με την προσδοκία που δεν πραγματοποιείται, πως αυτός ο άνθρωπος μπορεί να νιώσει και να δώσει πίσω. Κουράζεσαι να προσπαθείς. Σε πληγώνει να σε κρατάει σε απόσταση…
 

Αναλογίστηκες ποτέ πως αυτός ο άνθρωπος μπορεί να ήσουν κάποτε κι εσύ; Του έδωσες το χρόνο που θα χρειαζόσουν εσύ ο ίδιος για να δοκιμάσεις; Παραιτήθηκες από την οφθαλμαπάτη της προσδοκίας; Του έδωσες χώρο ν’αναπνεύσει; Του έδωσες την ευκαιρία ν’αποζητήσει την αγκαλιά, την επαφή; Ή αρκέστηκες στο να του κρεμάσεις την ταμπέλα του ‘αναίσθητου’, μιας κι εσύ είσαι ο…ευαίσθητος;

 

Αν συναντήσεις στη ζωή σου τέτοιους ανθρώπους, θεώρησε τον εαυτό σου τυχερό, γιατί θα μάθεις πως αγάπη είναι να δίνεις χωρίς να περιμένεις αντάλλαγμα. Μην προσδοκάς, μην εκβιάσεις, μην απαιτήσεις, μη ζητιανέψεις την αγάπη τους… Δώσε τους το χώρο που χρειάζονται, πάρε το δώρο της σιωπής τους και παρατήρησέ τους προσεκτικά. Μπορεί να μην αρθρώσουν ποτέ τη λέξη ‘σ’αγαπώ’, ίσως γιατί είχαν πάρει απουσία όταν η ζωή τους μάθαινε να κλίνουν αυτό το ρήμα…Παρατήρησέ τους… Θα βρεις την αγάπη τους σε μια αγκαλιά, σ’ένα χάδι άγαρμπο, σχεδόν πρωτόγονο, σ’ένα λιτό κοπλιμέντο που θα σου κάνουν, κι ας περίμενες να παίξει μουσική η φιλαρμονική για το καινούργιο σου ρούχο ή το φαγητό που μόλις έφτιαξες.
 

Δώσε τους την αγάπη σου άδολα, απόλυτα, διακριτικά….τις στιγμές που το χρειάζονται πιο πολύ κι ας μην τολμούν να το εκφράσουν. Δώσε τους χώρο και απόσταση, γιατί το έχουν ανάγκη. Αγάπα τους μες τη σιωπή τους. Φρόντισέ τους με μια αγκαλιά, μ’ένα χαμόγελο, μ’ ένα βλέμμα. Με το πρωινό που τους έχει λείψει…

 

Δώσε τους την αγάπη σου, ζεσταίνοντάς τους με τη φλόγα της φροντίδας και δρόσισέ τους με το αεράκι της ελευθερίας.
 

Δώσε τους την αγάπη και μάθε τους σαν να ήταν ‘πρωτάκια’ την πρώτη μέρα στο σχολείο πως το ‘σ’αγαπώ’ αρχίζει με το ‘α’ και τελειώνει με το ‘ω’ και πως όση απόσταση κι αν τα χωρίζει, αυτά βρίσκουν τρόπο να είναι μαζί.
 

Αν συναντήσεις τέτοιους ανθρώπους, θεώρησε τον εαυτό σου τυχερό… κι αν το αντέχεις δώσε τους αγάπη, αγάπη, αγάπη…