Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν ξεπερνούν μεν εύκολα την οικογενειακή-κοινωνική-θρησκευτική ηθική που τους έχτισε, αλλά στο βάθος βάθος ζηλεύουν τρομερά αυτούς που δεν δίνουν δεκάρα γι' αυτήν και έχουν σαν Οδηγό τον Εαυτό τους και τους Νόμους…Φαίνονται επικριτικοί στο διαφορετικό, σε ότι δεν τους ταιριάζει και δεν συμφωνεί με τα πρότυπά τους και φτάνουν σε απίστευτες βιαιότητες, φυσικές, συναισθηματικές ή και πνευματικές…
Στην ουσία απεχθάνονται αυτό που ζηλεύουν… Την Ελευθερία που μας δίνει η πνευματική μας αυτάρκεια… Γιατί αυτάρκης είναι μόνο ο Ελεύθερος Άνθρωπος, που δεν έχει πατρίδα, θρησκεία και σύνορα, αλλά τιμάει το Αγαθό όπου και να βρίσκεται…
Αλλιώς, ακόμα και στην πατρίδα του να βρίσκεται θα συμπεριφέρεται σαν αλλοδαπός!
…και μέσα στους ναούς της θρησκείας του θα συμπεριφέρεται σαν δούλος, τιμώντας έναν θεό που σε τίποτα δεν θυμίζει την Αγάπη και την Σοφία του Αγαθού…
Η πίστη κάποτε γράφεται με μικρό και κάποτε γράφεται με κεφαλαίο το πρώτο γράμμα…Και τούτο έχει σημασία μόνο για αυτούς που ξέρουν τι σημαίνει Πίστη και τι περιλαμβάνει σε ποιότητες…
Και από εκεί ξεκινά και η Ζωή…ή οι ενοχές της αμαρτίας!
Το θέμα είναι ότι αν χάνεις τον Στόχο σου, έχεις χίλιες δικαιολογίες να πιστεύεις ότι οι άλλοι δεν στοχεύουν καλά…
Μα ο Κόσμος μας αφορά, όσο και ο Εαυτός μας… Γιατί το ένα χωρίς το άλλο, είναι θάνατος μέσα μας! Και όταν αυτός είναι νεκρός μέσα μας, το μόνο σίγουρο είναι ότι πουθενά δεν θα βρίσκουμε Αγάπη και Σοφία στην Ζωή μας…
Γιατί όλα ξεκινούν από την βαθιά αποδοχή του «ήρθα για να Ζήσω»…
Οι περισσότεροι όμως πιστεύουν ότι ήρθαν για να επιβιώσουν… Και το ένα δεν αναιρεί το άλλο, παρά μόνο στις αποφάσεις μας να επιλέγουμε το απλό και βαθιά πνευματικό vs του πολύπλοκου προγραμματισμού μας…
Αυτό που μας κάνει να παίρνουμε βαθιές ανάσες είναι τόσο απλό, που κανείς δεν μπορεί να το σκεφτεί σαν το δυνατό του Σημείο…
Εισπνέω Φως – εκπνέω Φως… Κάθε Πνοή είναι και Δημιουργία… Και έτσι ο Κόσμος μας βρίσκει ξανά την Καρδιά του, σε μια Πορεία προς την Αλήθεια και την Ζωή…
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου