Άντε άνθρωπε, σήκω τώρα, έχουμε κι άλλη διαδρομή να κάνουμε...Έχουμε πολλά να Ζήσουμε ακόμα...

Όλα αλλάζουν αν το θελήσεις..
Ίσως χρειάζεται να περάσεις και από τούτον τον θυμό στο τι επέτρεψες να γίνει η Ζωή σου και να βγάλεις τους περιορισμούς σου...
Όταν έρχεσαι αντιμέτωπος με την Αλήθεια, τότε ναι θυμώνεις στην αρχή...
Θυμώνεις που έγινες έρμαιο των πεποιθήσεων σου
Θυμώνεις για τον χαμένο χρόνο
Θυμώνεις για καταστάσεις που νομίζεις ότι δεν επανορθώνονται
Θυμώνεις για τις προτεραιότητες που έδωσες
Θυμώνεις για τις παραχωρήσεις που έκανες
Θυμώνεις γιατί περίμενες το όνειρο, παραπάνω από όσο σου επιτρεπόταν
Ο θυμός μπορεί να γίνει όμως και εποικοδομητικός... Να σε εκτοξεύσει σε ένα Ύψος που σου δίνει πίσω την Δύναμή σου, σου δίνει πίσω τον Εαυτό σου...
Φτάνεις σε ένα βαθύ σκοτάδι και τότε ή φοβάσαι και μένεις εκεί, ή ακολουθείς το Φως, ακόμα και αν είναι μόνο μια μικρή αχτίδα του... Κάπου να Πιστέψεις χρειάζεται... Η Πίστη είναι η σημαντικότερη Αρετή, που αφήνει τους Νόμους μέσα μας να ολοκληρωθούν…
Μιλάω για εκείνη την Πίστη που δεν αφήνει υπονοούμενα στο τι μπορεί να συμβεί στο μέλλον, αλλά σε δραστηριοποιεί ώστε να συμβούν όλα στο παρόν...
Δεν αρκεί να πιστεύεις... Χρειάζεται να κινηθείς προς τα εκεί και να μην περιμένεις τούτο να συμβεί κάποια στιγμή στο μέλλον...
Αυτή η αστείρευτη Πηγή Ζωής μέσα μας δεν είναι ουτοπία, είναι Αλήθεια...
Αν φοβάσαι ότι η αφύπνιση της Συνείδησης σου θα σε βάλει σε περιπέτειες και θα σε πάει μακριά από αυτό που βόλεψες στην Ζωή σου, τότε το σίγουρο είναι ότι θα κάνεις πως δεν την βλέπεις τούτη την Πηγή... Θα την κοιτάς στον Ουρανό και δεν θα την βλέπεις στην Γη... Όμως τούτο δεν είναι Αλήθεια... Γιατί εσύ ενώνεις Ουρανό και Γη και κανένας άλλος δεν μπορεί να το κάνει...
Είναι σαν το Βασίλειο των Ουρανών, που μας μίλησε ένας Άνθρωπος (ή πολλοί Άνθρωποι)... Οι περισσότεροι το βρήκαν στον Ουρανό.. .Άλλοι πάλι το βρήκαν στην Γη... Κανείς δεν σκέφτηκε ότι το Βασίλειο των Ουρανών, είναι στην καρδιά του μόνο, μια μικρή κουκίδα Φωτός που φτάνει έως την Αιωνιότητα... Γιατί στα μικρά και στα απλά γράφεται η ιστορία της Ζωής μας, όταν ανοίγουμε στην εμπειρία και δεν περιμένουμε να έρθει να μας βρει, όποτε τύχει... Μάλλον τότε δεν θα τύχει ποτέ... ίσως γιατί εμείς δεν είμαστε αρκετά τυχεροί, ίσως γιατί δεν είμαστε αρκετά θαρραλέοι, ίσως γιατί δεν είμαστε αρκετά ζωντανοί, όπως και να έχει, αυτό που νομίζουμε, αυτό έχουμε κιόλας...
Η Ζωή δεν είναι "νομίζω", ούτε μία σκέψη, ούτε ένα συναίσθημα... Και δεν αλλάζει ποτέ, είναι αυτό που είναι... Κίνηση, ενέργεια, ροή... Το φυσιολογικό όμως για τους ανθρώπους είναι να πιστεύουν ότι η Ζωή είναι στατικότητα και αντίσταση, πόλεμος και πόνος ίσως με κάποιες αναλαμπές, που τους δίνουν κουράγιο να ελπίζουν...
Άντε άνθρωπε, σήκω τώρα, έχουμε κι άλλη διαδρομή να κάνουμε.. .Έχουμε πολλά να Ζήσουμε ακόμα...
Όλα εξαρτώνται από τις Επιλογές μας και τις Αποφάσεις μας… Και ο φόβος είναι μια Επιλογή που δεν κάναμε, μια Απόφαση που δεν πήραμε… τίποτα άλλο!
Εύχομαι σήμερα να αλλάξουν οι φόβοι των ανθρώπων… Να γίνουν μία Απόφαση γι’ αυτό που αξίζει στον Άνθρωπο…