Ο άνθρωπος που προσπαθεί να μας βάλει στο νόημα της θεωρίας του παντός, έχει σίγουρα το δικαίωμα να μιλήσει για τα πάντα. Ξέρετε, κάποιος μου είπε κάποτε κάτι εξαίσιο: «Οι επιστήμες είναι για να περνάμε δημιουργικά την ώρα μας». Στο τέλος, αυτό που μένει είναι ο άνθρωπος και η θέλησή του να κάνει ή να είναι κάτι. Ποιές είναι οι συμβουλές αυτού του μεγάλου επιστήμονα για μας; Πώς μπορούν να μας βοηθούν…στα πάντα;«Χωρίς την ατέλεια, ούτε εσύ, ούτε εγώ θα υπήρχαμε».
Να πως μπορεί ο φυσικός κόσμος και η γνώση αυτού, να μας κάνει να καταλάβουμε το «Μεγάλο Σχέδιο», όπως θα έλεγε και ο Χόκινγκ. Να ένας καλός λόγος για να μην είμαστε τελειομανείς. Αυτό που υπάρχει στον κόσμο όλον, από τα φύλλα μέχρι και τα σωματίδια, είναι η αρχή της συμπληρωματικότητας. Ας την πούμε «συμπαντική συνεργασία». Πάντα, κάτι έχει μια δυνατότητα προκειμένου να καλύπτει την αδυναμία κάποιου άλλου και ταυτόχρονα, με αυτήν τη δυνατότητα να επιβιώνει και να επαυξάνεται. Η αδυναμία και η ατέλεια, είναι βασικό χαρακτηριστικό της ζωής!
«Οι άνθρωποι δε θα σου διαθέτουν χρόνο αν είσαι θυμωμένος ή παραπονιάρης.»
Είναι μια αλήθεια. Μην παρασυρόμαστε από το «παραπονιάρης», δεν είναι απαραίτητα κακό. Υπάρχει βέβαια και ο γκρινιάρης. Οι άνθρωποι συνηθίζουν να αγαπούν το καλό, το ωραίο, το ήσυχο.Προσπαθούν γενικότερα να μην «συγχύζονται». Με τους πολλούς λοιπόν, κάνε περισσότερα χαμόγελα και κράτα τα ελαττώματά σου… για τους φίλους!
«Η ζωή θα ήταν τραγική, εάν δεν ήταν αστεία».
Μολονότι φαίνεται αυτονόητο, είναι αρκετά στοχαστικό. Δεν υπάρχει μόνο άσπρο και μαύρο στη ζωή. Όμως, το γέλιο, η χαρά και η ευθυμία είναι τόσο απαραίτητες για το «ευ ζην» που οτιδήποτε άλλο τις αντικαθιστούσε, θα ήταν τραγωδία. Το γέλιο λοιπόν! Μην ξεχνάμε το γέλιο!
«Όσο δύσκολη και αν είναι η ζωή, πάντα υπάρχει κάτι καλό που μπορείς να κάνεις και να πετύχεις σ’ αυτό».
Πιο αληθινά πράγματα είναι πάντα εκείνα που λέγονται από κάποιον που δοκιμάζεται από την αλήθεια τους… Μην ξεχνάμε ότι ο Χόκινγκ αντιμετωπίζει τεράστιο πρόβλημα υγείας που τον καθηλώνει σε μια καρέκλα. Σκεφτείτε τι έχει περάσει και τι περνά αυτός ο άνθρωπος. Παρόλα όσα τον εμποδίζουν, τον κάνουν πιο ισχυρό. Ψάξε εκείνο που σε δένει με τη ζωή.
«Είμαστε όλοι διαφορετικοί. Αυτό που είναι όμως σημαντικό, είναι η ικανότητα να δημιουργούμε».
Πράγματι, όπως θα έλεγε ο Όσκαρ Ουάϊλντ «Όλοι ζούμε στον υπόνομο, απλά κάποιοι από μας, κοιτάζουμε τα αστέρια». Η δημιουργικότητα και η θέληση για ζωή, η δίψα για να αφήνεις το στίγμα σου, είναι ό,τι πιο μεγαλειώδες έχουμε στην ανθρώπινη φύση μας. Και η αγάπη και όλα αυτά τα καλά και τα ανιδιοτελή;; Θαρρείς πως αυτά δεν είναι δημιουργία; Έχεις γνωρίσει κάποιον «τοξικό» ή καταστροφικό που να έχει κάτι από όλα αυτά;
«Ευφυΐα είναι η ικανότητα να προσαρμόζεσαι στην αλλαγή».
Προφανώς, οι επιστημονικές μελέτες του Χόκινγκ, τον έχουν οδηγήσει στο συμπέρασμα του Δαρβίνου. Καλό είναι να το έχουμε στο μυαλό μας, αν θέλουμε να είμαστε ευφυείς. Προσοχή. Δεν λέει η «αντιγραφή» των όσων βλέπουμε τριγύρω, αλλά η προσαρμογή. Επίσης, ας το έχουμε υπόψιν μας και για όσους μας παριστάνουν τους έξυπνους. Η αλλαγή είναι δύσκολη και η ευφυία, μας διευκολύνει να την πετύχουμε.
«Το παρελθόν, όπως και το μέλλον είναι άπειρα και απροσδιόριστα και υπάρχουν μόνο σαν φάσμα πιθανοτήτων».
Όταν μας πιάνει στεναχώρια για το «πριν» και άγχος για το «μετά», έχουμε την επιλογή να καταλάβουμε πως σε κάτι που είναι εγγενώς άπειρο (σύμπαν) δεν υπάρχει –ευτυχώς- κάτι απόλυτα καθορισμένο. Ο χρόνος, γίνεται «φίλος» μόνο αν τον περιφρονήσουμε. Ίσως είναι και ο μόνος φίλος που χρειάζεται περιφρόνηση… Στο μέλλον, μπορούμε να κάνουμε όσα θα μπορούσαμε να κάνουμε και στο παρελθόν αλλά και στο παρόν. Έτσι κι αλλιώς… τα σπασμένα του μέλλοντος και του παρελθόντος, πάντα το παρόν τα πληρώνει. Σωστά;
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου