Ἠέλιος δ᾽ ἀνόρουσε, λιπὼν περικαλλέα λίμνην,οὐρανὸν ἐς πολύχαλκον, ἵν᾽ ἀθανάτοισι φαείνοι
καὶ θνητοῖσι βροτοῖσιν ἐπὶ ζείδωρον ἄρουραν·
οἱ δὲ Πύλον, Νηλῆος ἐυκτίμενον πτολίεθρον,
ἷξον· τοὶ δ᾽ ἐπὶ θινὶ θαλάσσης ἱερὰ ῥέζον,
ταύρους παμμέλανας, ἐνοσίχθονι κυανοχαίτῃ.
Ἐννέα δ᾽ ἕδραι ἔσαν, πεντακόσιοι δ᾽ ἐν ἑκάστῃ
ἥατο καὶ προύχοντο ἑκάστοθι ἐννέα ταύρους.
---------------------
Κι ο Ήλιος βγήκε, αφήνοντας τη λίμνη την πανώρια,
μες στον πολύχαλκο ουρανό, φως στους Θεούς να φέρει
και στους ανθρώπους τους θνητούς στη Γη την καρποδότρα.
Κι αυτοί ήρθαν στην καλόχτιστη τη χώρα του Νηλέα,
την ώρα πόκανε ο λαός θυσία στ’ ακρογιάλι,
ταύρους ολόμαυρους στης γης το μαυρομάλλη Σείστη.
Ήταν εννιά χωρίσματα. Καθόνταν πεντακόσιοι
σε κάθε χώρισμα, μ’ εννιά καθένα εμπρός του ταύρους.
Ὁμήρου Ὀδύσσεια, Ραψωδία γ, στίχοι 1-8.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου