Μια ιστορία από τα παλιά…Πέρα από τη λίμνη, ζούσαν δύο μοναχοί ενός τάγματος. Μια μέρα, ο πατριάρχης αποφάσισε να τους επισκεφτεί για να δει αν ζουν σύμφωνα με τις γραφές και τις επιταγές του τάγματος. Πήγε λοιπόν με τη βάρκα και τους επισκέφτηκε. Με πολύ μεγάλη χαρά τον υποδέχτηκαν οι δύο μοναχοί. Αφού κάθισαν και τα είπαν για λίγο, τους ρώτησε ο πατριάρχης τι ακολουθούν από τις γραφές.
Του απάντησαν αυτοί με μιας, ότι σηκώνονται νωρίς το πρωί, ευχαριστούν το Θεό για την ημέρα που ξημέρωσε, μένουν ευλαβικοί και σε κατάνυξη για το θαύμα της ζωής, ασχολούνται με τη φύση και τα αγαθά της για να επιβιώσουν, αγαπούν το κάθε τι που βλέπουν γύρω τους ως τμήμα της δημιουργίας και διατηρούν το πνεύμα τους ήρεμο και πράο ευγνωμονώντας και παρατηρώντας τη ροή γύρω τους, μέχρι που ξαναπάνε για ύπνο.
-Πολύ καλά, τους λέει ο πατριάρχης, και τη νυχτερινή προσευχή δεν τι λέτε;
-Δεν ξέρουμε τα λόγια Άγιε, του απάντησαν.
Και εκείνος τους τα δίδαξε, γιατί δεν νοείται μοναχός του τάγματος χωρίς να λέει τη νυχτερινή προσευχή. Ευχαριστημένοι όλοι που συμπληρώσανε το λειτουργικό, χωρίσανε, και ο πατριάρχης επέστρεφε πίσω με τη βάρκα. Ξαφνικά, βλέπει στο βάθος δυο ανθρώπους που έρχονται καταπάνω του τρέχοντας πάνω στο νερό! Τον φτάνουν και ήταν οι δύο μοναχοί! Αποσβολωμένος τους κοιτάζει που στέκονται πάνω στο νερό και εκείνοι του λένε:
-Άγιε πατέρα, μας συγχωρείς αλλά μπερδέψαμε τα λόγια της προσευχής που μας είπες. Γίνεται να μας τα ξαναπείς για να τα θυμόμαστε και να είμαστε σωστοί πιστοί;
-Πηγαίνετε πίσω, και συνεχίστε να κάνετε αυτό που κάνατε όπως το κάνατε, δεν χρειάζεστε τίποτα άλλο, τους απάντησε ο πατριάρχης.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου