Μια πλούσια κυρία είχε μια υπηρέτρια που δούλευε σχεδόν δεκαοκτώ ώρες τη μέρα, αλλά η κυρία την πλήρωνε πολύ λίγο και δεν είχε ευγνωμοσύνη για τον μόχθο της υπηρέτριάς της. Τα χρήματά της ήταν τα πάντα για εκείνη, και ποτέ δεν βοηθούσε κανέναν. Απ’ την άλλη, η υπηρέτριά της συνήθιζε να βοηθά τους φίλους της και τα φτωχά παιδιά με τα λιγοστά χρήματα που της έδινε η κυρία της.Ένα βράδυ η πλούσια κυρία ονειρεύτηκε ότι ένας κύριος την πήγε σε μια πόλη στα βουνά. Αφού περάσανε μέσα από δάση και ποτάμια, ήρθαν σ’ ένα όμορφο σπίτι με εξαιρετικούς κήπους, με καταρράκτες και με πουλιά.
“Σε ποιον ανήκει αυτό το σπίτι;” Ρώτησε η κυρία.
“Αυτό το σπίτι ανήκει στην υπηρέτριά σας”.
Και συνέχισαν να περπατούν. Όπως περπατούσαν, η κυρία σκέφτηκε, “Εάν η υπηρέτριά μου έχει ένα τόσο υπέροχο σπίτι, τότε πώς θα πρέπει να είναι το δικό μου;”
Αφού πέρασαν έναν ποταμό, έφτασαν σε μια κοιλάδα και είδαν μια μικρή καλύβα χωρίς στέγη. Οι τοίχοι ήταν στραβοί, και γύρω στο σπίτι ήταν συσσωρευμένα σκουπίδια.
“Σε ποιον ανήκει αυτή η καλύβα;” ρώτησε τον οδηγό της.
“Αυτό είναι το σπίτι σου”.
Ένιωσε πολύ θυμωμένη και ρώτησε, “Γιατί;”
“Κυρία, οι μελλοντικές μας ζωές χτίζονται με όσα κάνουμε εδώ στη γη, με όσα λέμε και σκεφτόμαστε, και κυρίως, το μέλλον μας χτίζεται απ’ την καρδιά μας. Η καρδιά σου είναι φτωχή· η καρδιά της υπηρέτριάς σου είναι πλούσια, και έχει το καλύτερο σπίτι”.
Και καθώς η κυρία διαμαρτυρόταν με θυμό, τότε ξύπνησε.
Η ιστορία λέει ότι το όνειρο της άλλαξε τη ζωή και ξεκίνησε να βοηθά όχι μόνο την υπηρέτριά της αλλά και πολλούς ανθρώπους που χρειάζονταν την βοήθειά της.
Αυτά τα όνειρα είναι αποκαλυπτικά και έχουν μεγάλη επίδραση στην συνειδητότητά μας. Κάποιος μπορεί να αναρωτηθεί πως δημιουργούνται αυτά τα όνειρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου