Τα φυτά αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής του ανθρώπου. Η αξία των αρωματικών φυτών είχε εκτιμηθεί από αρχαιοτάτων χρόνων, αφού χρησιμοποιούνταν σε θρησκευτικές και μαγικές τελετές, καθώς και στη θεραπευτική τέχνη. Και οι τρεις αυτές πρακτικές έπαιζαν κάποτε κεντρικό ρόλο στην ανθρώπινη ύπαρξη ( και για πολλούς, το ίδιο ισχύει και σήμερα).
Οι μεγάλοι, χαμένοι πολιτισμοί της Μέσης Ανατολής και της Μεσογείου εξεθείαζαν τη δύναμη των αρωματικών και την είχαν κάνει μέρος της ζωής τους. Αν και δεν είναι πολύ γνωστό, οι Ινδιάνοι και οι αρχαίοι κάτοικοι της Χαβάης χρησιμοποιούσαν, επίσης, ευρύτατα την αρωματική μαγεία (=θεραπεία).
Παρακάτω θα δούμε περιληπτικά τις δυνάμεις που είχαν ανακαλύψει οι αρχαίοι λαοί στα αρωματικά φυτά, γεγονός που δείχνει τη μακρά ιστορία της μαγικής αρωματοθεραπείας και αποτελεί την πιο κατάλληλη εισαγωγή στην εφαρμογή της.
ΟΙ ΑΙΓΥΠΤΙΟΙ
Ένα συγκεκριμένο σύμβολο εμφανίζεται συχνά στα τοιχώματα των αρχαίων τάφων και των ναών που βρίσκονται στην έρημο - πρόκειται για ένα ημικυκλικό αντικείμενο με χερούλια και γραμμές, οι οποίες αντιπροσωπεύουν καπνό που υψώνεται στον ουρανό. Αυτό τεκμηριώνει τη χρήση του θυμιάματος στην Αίγυπτο από αρχαιοτάτων χρόνων.
Αν εξαιρέσει κανείς τους Δρυίδες, οι Αιγύπτιοι αποτελούν το λαό για τον οποίο έχουν γραφτεί οι περισσότερες ανοησίες. Αυτό ξεκίνησε στα τέλη του 1800 και κορυφώθηκε γύρω στο 1922, όταν ο Χάουαρντ Κάρτερ ανακάλυψε τον τάφο του Τουταγχαμόν.
Το λυπηρό αυτό φαινόμενο συνεχίζεται με ιστορίες για << την κατάρα των Φαραώ>> και άλλες παρόμοιες κουταμάρες που διάφοροι αδαείς συγγραφείς παρουσιάζουν ως αποδεδειγμένα γεγονότα.
Σήμερα, οι ερευνητές έχουν μεταφράσει πολλούς αιγυπτιακούς παπύρους.
Επιγραφές σε ναούς και τάφους έχουν αποκρυπτογραφηθεί κι έτσι, η εικόνα που έχουμε για την καθημερινή ζωή στην αρχαία Αίγυπτο, ιδίως στις ανώτερες τάξεις, γίνεται όλο και πιο καθαρή.
Αναμφισβήτητα, οι Αιγύπτιοι ήταν ένας αξιοθαύμαστος λαός. Ζώντας σε μια στενή λορίδα εύφορης γης, στις όχθες του Νείλου, δημιούργησαν έναν απαράμιλλο πολιτισμό σε ότι αφορά την αρχιτεκτονική, την τέχνη και τα τεχνουργήματα.
Καθώς οι Αίγυπτος αποκτούσε όλο και περισσότερη δύναμη, οι κυβερνήτες της εισήγαγαν από μακρινές χώρες λιβάνι, σανταλόξυλο, μύρο και κανέλα. Αυτοί οι αρωματικοί θησαυροί εισπράττονταν ως φόρος υποτέλειας και , σε πολλές περιπτώσεις, ανταλλάσσονταν ακόμα και με χρυσό.
Αυτό το γεγονός και μόνο ότι τα αντάλλασσαν με χρυσό, αντιλαμβανόμαστε πόση αξία έδιναν οι Αιγύπτιοι στα αρώματα. Τα χρησιμοποιούσαν στην ιατρική, στη συντήρηση των τροφίμων, στη μαγειρική, στη θρησκεία και στη μαγεία (=θεραπεία).
Οι φαραώ πρόσφεραν τεράστιες ποσότητες αρωματικών ξύλων και φυτικών αρωμάτων στις θεές και τους θεούς, καίγοντας χιλιάδες κιβώτια γεμάτα από τα ακριβά υλικά. Πολλοί κατέγραφαν αυτά τα εντυπωσιακά γεγονότα στην πέτρα.
Ο Ραμσής Γ', ο πιο σπάταλος ίσως από τους φαραώ, πρόσφερε σε μία περίπτωση 246 μεζούρες και 82 δέματα κανέλας, ενώ σ εμια άλλη η προσφορά έφτασε τα 3,036 κομμάτια από το σπάνιο αυτό μπαχαρικό. Τέτοιες πράξεις θρησκευτικής πίστης εξαντλούσαν το βασιλικό θησαυροφυλάκιο.Η Χατσεψούτ, η οποία χαρακτηρίζεται ως η πιο δραστήρια βασίλισσα της Αιγύπτου, πραγματοποίησε την περίφημη εξερευνητική αποστολή της στη γη του Πουντ, αναζητώντας μύρο και άλλα μπαχαρικά που χρησιμοποιούσαν για να τιμήσουν τις θεότητες. Όπως και οι παλαιότεροι κυβερνήτες της Αιγύπτου, δεν γύρισε με άδεια χέρια.
Η χρηση του αρώματος εκτινόταν ακόμα και στη μεταθανάτια ζωή. Οι Αιγύπτιοι μύρωναν τα ταριχευμένα σώματα με αρωματικές αλοιφές και σφράγιζαν μέσα στους τάφους βάζα με άρωμα γιανα τα χρησιμοποιήσει ο νεκρός στη μετά θάνατον ζωή του.
ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΡΩΜΑΙΟΙ
Οι Έλληνες πίστευαν ότι τα αρωματικά φυτά προέρχονταν από τις θεές και τους θεούς, που για αυτό ακριβώς ικανοποιούνταν από τη χρήση των αρωμάτων. Πολλές τελετουργικές χρήσεις των αρωματικών φυτών θυμίζουν τις πρακτικές των Αιγυπτίων : έχριζαν τους νεκρούς, έκαιγαν θυμιάματα στους βωμούς και έβαζαν ακριβά αρώματα στο σώμα τους.
Οι Έλληνες πίστευαν ότι το φρέσκο άρωμα που αναδίδουν τα ζωντανά φυτά διατηρεί την υγεία. Τα σπίτια τους ήταν χτισμένα έτσι ώστε τα δωμάτια να έχουν ανοίγματα σε κήπους με βότανα και λουλούδια.
Η πιο γνωστή, ίσως χρήση των αρωματικών φυτών στην Αρχαία Ελλάδα είναι η στέψη των Ολυμπιονικών με στέφανα από έντονα αρωματική δάφνη.
Χρησιμοποιούσαν τριαντάφυλλα, γαρίφαλα, κρίνα, μυρτιά, κάρδαμο, ίριδα, μαντζουράνα, νάρδο, ακόμα και κυδώνι και ρόδι, για το άρωμά τους.
Ένας φημισμένος Έλληνας αρωματοποιοός, ο Μέγαλος, επινόησε ένα άρωμα που ήταν γνωστό με το όνομα, Μεγαλείο. Για την παρασκευή του, μούλιαζε σε λάδι βαλάνου κανέλα, μύρο και καμένο λιβάνι.
Τέτοια αρωματικά έλαια παρασκευάζονταν και με ελαιόλαδο. Πολύ διαδεδομένα ήταν και τα αρώματα με βάση το κρασί, ενώ σχεδόν σε κάθε μίγμα πρόσθεταν τριαντάφυλλο.
Οι Έλληνες μύρωναν το κεφάλι τους με αρωματικές αλοιφές από τριαντάφυλλο κυρίως, για να εμποδίσουν τη μέθη. Για τον ίδιο σκοπό χρησιμοποιούσαν και αλοιφές από άνθη μηλιάς, ίριδα ή νάρδο.Ακόμα, οι Έλληνες εισέπνεαν συγκεκριμένα αρώματα για να γιατρέψουν εσωτερικές διαταραχές. Τα αρωματικά έλαια με κυδώνι ή λευκή βιολέτα ανακούφιζαν τις στομαχικές διαταραχές. Το άρωμα από φύλλα αμπέλου καθάριζε το μυαλό. Για να ανακουφιστούν από τον πονοκέφαλο φορούσαν γιρλάντες από τριαντάφυλλα.
Οι Έλληνες έκαιγαν λιβάνι στις τελετές ενταφιασμού και τιμούσαν τους νεκρούς τοποθετώντας αρωματικά άνθη σε τάφους και τύμβους. Αυτό το τελευταίο έθιμο φαίνεται να έχεις ακόμη αρχαιότερη προέλευση.
Το άρωμα των λουλουδιών, που συνδεόταν στενά με το θείο, ταίριαζε ως προσφορά στους νεκρούς, μαζί με τις προσευχές και τις ελπίδες πως οι θεές και οι θεοί θα τους αγκαλιάσουν με αγάπη μετά τον σωματικό θάνατο.
Όταν η Ελλάδα ηττήθηκε από την Ρώμη, οι κατακτητές μάθανε πολλά από τους κατακτημένους για τα αρώματα. Οι Ρωμαίοι έκαναν τόσο υπερβολική χρήση στα αρώματα, ώστε χρησιμοποιούσαν ακόμη και αρωματικά πήλινα κύπελλα, που τα έφτιαχναν μουλιάζοντας τα σε αρώματα πριν την χρήση τους.
ΙΝΔΙΑΝΟΙ
Οι Ινδιάνοι της Αμερικής ζούσαν αρμονικά με τη γη, την οποία σέβονταν ως πηγή κάθε μορφής ζωής. Μέσα από αιώνες δοκιμών και πειραματισμών, είχαν αποκτήσει τεράστιες γνώσεις για την χρήση των άγριων φυτών, τις οποίες δεν θα έφταναν ποτέ οι μεταγενέστεροι άποικοι.
Οι Ινδιάνοι είχαν ανακαλύψει πολλές χρήσεις για τα φυτικά υλικά: τροφή, κατασκευή σχοινιών, φάρμακα, σκούπες και άλλα οικιακά εργαλεία, για ρουχισμό και στολισμό του σώματος, για προστασία, για να κατασκευάζουν παιδικά παιχνίδια - όπως για παράδειγμα κούκλες - καθώς και για τελετουργικούς σκοπούς, μια χρήση που περιλαμβάνει τους ιερούς στύλους, τα κρόταλα, ράβδους θυμιάματος για την προσευχή και φυλαχτά.
Όλα αυτά είναι αρκετά γνωστά. Κάτι που δεν γνωρίζει όμως ο πολύς κόσμος, είναι ότι διάφορες φυλές Ινδιάνων εφάρμοζαν και μια μορφή μαγικής αρωματοθεραπείας, στην οποία χρησιμοποιούσαν το άρωμα ορισμένων φυτών για συγκεκριμένους σκοπούς.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου