Η ΜΕΡΑ ΠΟΥ ΣΤΑΜΑΤΗΣΑ ΝΑ ΣΥΜΒΙΒΑΖΟΜΑΙ

Σου αρέσει ο κόσμος όπως είναι τώρα;

Μην βιαστείς να απαντήσεις, σκέψου καλά..! Μπορεί να είσαι από αυτούς που βρήκαν μια στρογγυλή θέση που τους χαρίζει την αίσθηση της ασφάλειας, την σταθερότητα, την επιβίωση, για τώρα..
Μπορεί να έχεις τουλάχιστον 2 άτομα που πραγματικά νοιάζονται για σένα και εαν είσαι πολύ τυχερός, αυτά τα δύο άτομα δεν είναι και τα ίδια που σε έφεραν στον κόσμο (γονείς σου).
Έχεις την καθημερινότητα σου, θα μου πείς.. Να τρέξεις απο δω, απο εκεί, να πείσεις εκείνον, να είσαι σωστός σωστή, για να μην χαλάσεις τον άλλον ομως με τι τίμημα; Ανταλλάσεις το πιό σημαντικό πράγμα που σου δόθηκε, τον χρόνο σου, για λίγη ψεύτικη σταθερότητα απο φόβο για το μέλλον που έτσι και αλλιώς δεν ελέγχεις..

Πού είναι η σταθερότητα; Δεν βλεπω την ασφάλεια και την σταθερότητα σε μια ζωή γεμάτη με τρέξιμο και άγχος.....

Πότε ήταν η τελευταία φορά που μίλησες με τον εαυτό σου; Είμαι σίγουρος οτι έχει πολλά να σου πεί. Πότε ήταν η τελευταία φορά που παρατήρησες την φύση;

Δεν είμαι εδώ για να κρίνω γιατί τα ίδια περνάμε όλοι μας, ομως η πραγματική ερώτηση είναι ΜΙΑ:
Νιωθεις Γεματος;

Όχι δικαιολογίες τώρα... τώρα μιλας στον εαυτό σου.. όχι με μένα... Μην ρωτήσεις τον εαυτό σου εαν είναι συμβιβασμένος... Ρώτα τον εαν ΝΙΩΘΕΙ ΓΕΜΑΤΟΣ!

Εγώ τον ρώτησα, και η απάντηση του ήταν ΟΧΙ. Ποιός είμαι εγώ; Λίγη σημασία έχει.. Σημασία έχει οτι δεν μου αρέσει να συμβιβάζομαι. Η ζωή μουλωχτά προσπάθησε πολλές φορές να με καθηλώσει σε ένα στρογγυλό κάθισμα σαν αυτό που ονειρέυεσαι, και κάποιες φορές τα κατάφερε.. (για μήνες).
Πολλές φορές μου έταξε πολύ κασεράκι.

Εκείνο όμως το κενό αίσθημα, εκείνο που νιώθεις οτι κάτι λείπει, αλλά ΤΙ, δεν έφευγε ποτέ.

Σταμάτησα να νιώθω αυτό το αίσθημα όταν:
αποφάσισα οτι έχω ότι μου χρειάζεται να έχω (και δεν χρειάζομαι κάτι παραπάνω για να με γεμίσει)
αποφάσισα να αφιερωθώ σε έναν σκοπό που ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ με ενδιαφέρει
αποφάσισα να ασχοληθώ με οτιδήποτε είχε περάσει απ τον νου μου ως 'ωραίο' – ακόμη και εαν φαινόταν μακρινό όνειρο
αποφάσισα να προσφέρω στους γύρω αυτό που θεωρώ εγώ σωστό να προσφέρω..!
Αυτό είναι το δικό μου μυστικό, κάτι που με κάνει να νιώθω χαρούμενος.. Το αίσθημα οτι χαραμίζω τον χρόνο μου δεν υπάρχει πια και θέλω να το μοιραστώ μαζί σου.
Κάνε μου μια χάρη και ΒΓΕΣ απο τροχό για τα ποντίκια:

 Τελος:
Θέλω να ρωτήσεις μια ερώτηση στον εαυτό σου, (την ρωτάω πολύ συχνά σε μένα και νιώθω οτι με βοηθάει να θυμάμαι τι είναι σημαντικό):
Σκέψου οτι είσαι 80 ετών, έτοιμος να αποχωρήσεις απ τον κόσμο, και αναλογίζεσαι το παρελθόν σου..

Θέλω να σκεφτείς για ποιά πράγματα που έκανες ή ΔΕΝ έκανες νιώθεις χαρούμενος. Έτσι θα βρείς τι πραγματικά σε ενδιαφέρει. Εάν δεν το έχεις ήδη στο μυαλό σου δεν έχει σημασία, θα το βρείς.. Αυτό που έχει σημασία είναι να μην συμβιβάζεσαι.. Να μην σταματάς να περπατάς.. Να ψάχνεις!
Υπαρχουν δύο δρόμοι μπροστά σου λοιπόν:

Μπορείς:
να συνεχίσεις την ζωή σου αγχωμένος, αποστραγγισμένος απο ενέργεια, να κυνηγάς κάτι που ούτε εσύ ξέρεις τι είναι και να χαραμίζεσαι για λίγη 'ψεύτικη' ασφάλεια.
η να ρωτήσεις τον εαυτό σου τι πραγματικά θέλει να κάνει με την ζωή του, τι τον κάνει χαρούμενο, να βρεις άλλα άτομα που μοιράζονται το ίδιο ενδιαφέρον και τέλος να το προσφέρεις στους γύρω σου. 

Ακούγεται περίεργο γιατί έχουμε μάθει να φοβόμαστε να δώσουμε, παρα μόνο να παίρνουμε.
Στο Νέο Θεμέλιο προσπαθούμε να μην χαραμίζουμε χρόνο και ενέργεια απ την ζωή μας παρά μόνο για πράγματα που μας γεμίζουν πραγματικά και μας βοηθούν να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι.
Εγώ σταμάτησα να μου λέω ψέμματα... Εσύ;