Αν δεν αγαπάς κάποιον αληθινά, πάρε την ευθύνη κι ελευθέρωσέ τον

Την πρώτη φορά που κάποιος μας απέρριψε ερωτικά, είπαμε “όχι” εμείς ποτέ δε θα φερόμασταν έτσι σ’ έναν άνθρωπο, που θα μας αγαπούσε με τη καρδιά του. Όμως καμιά φορά τα συναισθήματα μπορεί να μην είναι αμοιβαία και η αλήθεια είναι ότι σ’ αυτό μπορεί να μην φταίει κανείς από τους δυο. Το ζήτημα είναι πως διαχειρίζεσαι μια τέτοια κατάσταση ή μάλλον πόσο ειλικρινής θα καταφέρεις να είσαι με τον εαυτό σου και με τον άλλον.

Πολλές φορές λοιπόν εκείνη η άτιμη λέξη, η μοναξιά, μας βάζει λίγο πολύ σε περίεργα τρυπάκια. “Ε δε πειράζει αφού με αγαπάει αυτός, κάποια στιγμή θα τον αγαπήσω και εγώ.” Η αλήθεια είναι πως δε θα τον αγαπήσεις, απλά θα υποκρίνεσαι σε εκείνον και στον εαυτό σου. Μέχρι που και εκείνον θα διαλύσεις συναισθηματικά, επειδή δε θα βλέπει ποτέ ανταπόκριση από σένα και εσύ κάθε μέρα θα νιώθεις όλο και πιο απαίσια με τον εαυτό σου.

Μην κρατάς λοιπόν στη ζωή σου έναν άνθρωπο μόνο και μόνο γιατί σε επιβεβαιώνει και γιατί πιστεύεις ότι δε θα βρεις ποτέ κάποιον που να είναι αμοιβαίο. Το μόνο που θα καταφέρεις, θα είναι να χάσετε πολύτιμο χρόνο και οι δυο σας, από το να βρείτε άλλους ανθρώπους που τα συναισθήματα σας, θα είναι αμοιβαία.

Μην τον ταλαιπωρείς λοιπόν αυτό τον άνθρωπο που μόνο σου δίνει και μάλιστα μη παίρνοντας τίποτα εσένα. Αυτή δεν είναι μια υγιείς σχέση, είναι μια τοξική σχέση και για εσένα και για εκείνον. Θα μου πεις, ναι καλή η θεωρία αλλά πως λες σε έναν άνθρωπο που πεθαίνει για σένα ότι δεν τον αγαπάς.

Έξω απ’ τα δόντια και χωρίς πολλές περιστροφές, ακριβώς επειδή πεθαίνει για σένα. Του το χρωστάς, σ’ έναν άνθρωπο που σ’ αγαπάει χρωστάς μόνο αλήθεια.

Όσο βολεύεσαι σε μια κατάσταση και πόσο μάλλον σε μια σχέση να ξέρεις, ότι τα προβλήματα σας αντί να λύνονται θα διογκώνονται. Φιλική συμβουλή μην παίζεις με τους ανθρώπους, γιατί μια μέρα θα βρεθείς κάποιος που θα κάνει το ίδιο με εσένα. Να ξέρεις κάτι η ζωή μας επιστρέφει αυτά που κάνουμε.

Και μην μου πεις ότι τον λυπάσαι και δεν του το λες γιατί αυτό κι αν είναι η απόλυτη ξεφτίλα, να φτάσεις στο σημείο να λυπάσαι έναν άνθρωπο, ενώ το λάθος είναι δικό σου.

Θα μου πεις εντάξει μόνο εγώ φταίω, ο άλλος που μένει, γίνεται τόσο καιρό μαζί, αποκλείεται, να μην έχει καταλάβει ότι δε νιώθουμε το ίδιο. Αν είχε αξιοπρέπεια δε θα έπρεπε να έχει φύγει από μόνος του.

Δυστυχώς για σένα η απάντηση είναι όχι, γιατί ως γνωστόν εκείνος ο φτερωτός θεός είναι ολίγον τι τυφλός και επειδή συνήθως όλοι τρέφουμε αυταπάτες κι από τη στιγμή που δεν εξηγείσαι στα ίσα μαζί του, μένει γιατί θέλει να πιστεύει ότι κάτι μπορεί να υπάρχει άλλωστε μπορεί να σκέφτεται ότι αν δεν τον ήθελες θα του το έλεγες και έτσι ελπίζει ότι μπορεί και να τον αγαπάς στο βάθος.

Ωστόσο όμως η ευθύνη αυτή παραμένει δική σου, μην του πετάς του μπαλάκι περιμένοντας, να σε βγάλει εκείνος από τη δύσκολη θέση. Μήπως ήρθε η ώρα για το καλό και των δυο σας να δυσκολευτείς και εσύ λίγο σε αυτή τη ζωή.

Αν δυσκολευτείς τώρα τουλάχιστον, το μετά μπορεί να είναι λίγο πιο εύκολο. Γι’ αυτό σου λέω αν δεν τον αγαπάς αληθινά, ας τον να φύγει. Ίσως αυτή να είναι και μια πιο ειλικρινής ανταπόδοση, για την αγάπη που σου έδωσε, να τον απελευθερώσεις, για να μπορέσει να βρει έναν άνθρωπο στη ζωή του, ο οποίος θα είναι αληθινά κοντά του.

Και μήπως και εσύ να κάνεις το ίδιο να πάρεις άλλο δρόμο και να συναντήσεις κάποιον, που να μη σου δίνει μόνο αλλά να μπορείς και να του δώσεις. Δε θα είναι εύκολο αλλά τουλάχιστον θα έχεις τη συνείδηση σου καθαρή και θα έχεις προσπαθήσει για κάτι καλύτερο. Αν και ο αληθινός έρωτας δε θέλει και πολλή προσπάθεια, συνήθως βγαίνει αβίαστα!