Αν με απλό και εντελώς συνηθισμένο τρόπο, ελέγξουμε τα δεδομένα οποιουδήποτε ήρωα της Βίβλου, θα δούμε να γίνονται παραδόξως ορατές οι χονδροειδέστατες αβλεψίες μας.
Για να καταλάβουμε πόσο εύκολα μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο, παραθέτω μια απλή ιστορία απ’ τους "άθλους" του Σαμψών: «Και υπήγεν ο Σαμψών και έπιασε τριακοσίας αλώπεκας και έλαβε λαμπάδας και έστρεψε (αυτές) ουράν προς ουράν και έβαλε μίαν λαμπάδαν μεταξύ των δυο ουρών εις το μέσον. Και ανάψας τας λαμπάδας απέλυσεν αυτάς εις τα σπαρτά των Φιλισταίων και έκαυσε στάχυα και αμπέλους και ελαίας» Κριταί ΙΕ΄4,5 Αυτά λέει η Βίβλος!
Το παραπάνω περιστατικό το γνωρίζουν εκατομμύρια θρησκευόμενοι, κι όμως σε κανέναν δεν γεννιέται η απλή ερώτηση. Μα πως στην ευχή έπιασε ο Σαμψών τριακόσιες αλεπούδες;
Αν δεχθούμε ότι ο Σαμψών έπιανε μια αλεπού κάθε μέρα (μια εξαιρετική κυνηγητική επιτυχία) θα χρειαζόταν... τριακόσιες μέρες! Αν πάλι έπιανε δυο ημερησίως, θα χρειαζόταν να τριγυρνάει στα βουνά κοντά έξη μήνες. Μήνες ολόκληρους λοιπόν έπρεπε να κυνηγάει με εξαιρετική μάλιστα επιτυχία ο Σαμψών, για να συμπληρώσει τις απαραίτητες αλεπούδες για τον εμπρησμό, που σημειωτέων στην αφήγηση φαίνεται να διέπραξε εν βρασμώ ψυχής, επειδή η Φιλισταία σύζυγός του, μαζί με τον θαρραλέο πατέρα της, τον εκδίωξαν κακήν κακώς, ως ανεπιθύμητο γαμπρό απ’ την φιλισταιική (Ελληνική) πόλη τους!
Για σταθείτε λοιπόν! Τι είναι οι τριακόσιες αλεπούδες... λουλουδάκια του αγρού για να τα μαζέψει σε μια βόλτα στα γύρο βουνά ο οργισμένος Σαμψών; Η αλεπού είναι πανέξυπνο ζώο, και δεν παγιδεύεται εύκολα, ούτε ζει κοπαδιαστά για να δεχθούμε μαζική παγίδευση! Ή μήπως οι αλεπούδες στην Παλαιστίνη κυκλοφορούσαν σε κοπάδι (σετ) των τριακοσίων, για να εξυπηρετήσουν την καυτή οργή του βιβλικού ήρωα;
Ας κάνουμε όμως όσο γίνεται καλύτερους τους υπολογισμούς μας, για χάρη του ήρωα Σαμψών. Αν δεχθούμε λοιπόν ότι ο Σαμψών κατάφερνε να πιάνει τρεις αλεπούδες τη μέρα, θα χρειαζόταν ένα τρίμηνο και δέκα μέρες. Τα προβλήματα όμως δεν σταματούν εδώ. Όταν ο Σαμψών μετά από συνεχείς επιτυχίες δυο μηνών, (των τριών αλεπούδων τη μέρα), ο δύσμοιρος θα είχε ήδη για φύλαξη διακόσιες περίπου αλεπούδες... θα χρειαζόταν δε σκληρή δουλεία, τουλάχιστον πέντε ακόμα εβδομάδων, για να ολοκληρώσει την παγίδευση των υπολειπόμενων εκατό!
Ποιος όμως θα τάιζε τις διακόσιες ήδη παγιδευμένες αλεπούδες για πέντε εβδομάδες ακόμα; Ο Σαμψών αντί για εκδικητής, θα βρισκόταν στην περίεργη ανάγκη, να ανοίξει κανονικό αλεπουδοτροφείο!
Μπορείτε να υποθέσετε όμως, τι καταναλώνουν διακόσια τέτοια ζώα (σε κοτόπουλα ας πούμε) τη μέρα;! Θα χρειαζόταν πιθανότατα δίπλα ακριβώς, να φτιάξει ένα ακόμα ορνιθοτροφείο, για να τις τρέφει!
Τέλος πάντων, ποιος θα προμήθευε την τροφή για τα ευάριθμα αυτά παγιδευμένα ζώα, και ποτέ θα κυνηγούσε να παγιδεύσει τα υπόλοιπα;
Ο Σαμψών όμως ήταν εμπρηστής... όχι χαζός! Μπορείτε να φαντασθείτε το μυθικό αντίτιμο από τριακόσια αλεποδοτόμαρα;!
Αν ήθελε να κάψει τις καλλιέργειες των Φιλισταίων, δεν θα γυρνούσε από χαράδρα σε ραχούλα, για να δολώνει προβατάκια, ούτε θα έδενε δάδες στις ουρές τόσον πολυτίμων γουνοφόρων ζώων. Πολύ απλά, θα έπαιρνε μαζί του τριακόσιους αποφασισμένους αλεπουδόμυαλους Ισραηλίτες, και η σοδιά των Φιλισταίων θα γινόταν στάχτη και αποκαΐδιαμ σε ένα μόνο βράδυ! Όπως φυσικά και έγινε!
Αλλά επειδή η δολιοφθορά αυτή, στους ανυπεράσπιστους αγρούς και σεβαστούς κόπους των ανθρώπων, κάποια στιγμή δεν καλοφάνηκε στους κατοπινούς καθαρογραφιάδες της Παλαιάς Διαθήκης, αντικατέστησαν την άνανδρη αυτή πράξη, με τις ασυμμάζευτες αυτές αλεπουδολογίες!
Αυτοί βέβαια, σωστά έκαναν την δουλειά τους, δεν θα έπρεπε όμως κι εμείς κάποτε να σταματήσουμε να τρώμε τόσο βιβλικό κουτόχορτο;!
Ο Σαμψών λοιπόν, όπως τουλάχιστον η σημερινή θρησκεία μας τον παρουσιάζει... (αν ύπαρξε ποτέ), αυτός τέλος πάντων που η Βίβλος περιγράφει, ούτε χαζός αλεπουδοκυνηγός, αλλά ούτε και ιδιαίτερα δυνατός πρέπει να ήταν! Απλά ήταν ένας ακόμα δόλιος μυθο-θεολογημένος ήρωας της εβραϊκής ιστορίας, που αν καταδεχόμασταν ποτέ να τον καλοελέγξουμε, όπως κάναμε ήδη για άλλους "ήρωες", θα μας παρέδιδε ένα σωρό πολύτιμα, και εντελώς βρόμικα μυστικά της ιερατικής, εβραιο-βιβλικής πανουργίας!
Δυστυχώς, για ακαθόριστους ακόμα χρόνους, θα συνεχίσουμε έτσι προβατοειδώς να βαφτίζουμε την πνευματική μας αποχαύνωση, σωτήρια των ψυχών, και είναι μάλλον φυσικό όταν περνάμε έτσι τον καιρό μας, καταναλώνοντας αρειμανίως παλιούς και νέους εβραϊκούς μύθους, εμείς να παραμένουμε τα χαζοπρόβατα και άλλοι να διαπρέπουν... ως οι "αλεπούδες" της ιστορίας!
Κάτι μας συμβαίνει λοιπόν, και οτιδήποτε βγαίνει απ’ αυτό το βιβλίο της πίστης, (τη Βίβλο) ανεξάρτητα από το πόσο ανόητο ή χαζό μπορεί να είναι, εμείς να το κάνουμε αναντίρρητα αποδεκτό!
Δεν μας πειράζει τίποτε. Αρκεί να είναι βιβλικό! Ούτε το παραμύθι του Αδάμ και της Εύας, ούτε ο πανηλίθιος κατακλυσμός του Νώε, ούτε και το σκίσιμο (με φερμουάρ!) της Ερυθράς Θάλασσας απ' τον… θαλασσοσκίστη Μωυσή! Δεν μπα να βρέχει πέτρες φωτιά και θειάφι ο ουρανός… αρκεί να το έγραψε Εβραίος Προφήτης.
Σκεφθείτε την τρισάθλια περίπτωση του Σαμψών (που εξετάζουμε επιφανειακά), όχι μόνο ο ελεεινός τρόπος δολιοφθοράς (πυρπόληση σιτηρών και ελαιώνων!) δεν ενόχλησε ποτέ κανέναν! Αλλά ούτε καν ο εντελώς ανατριχιαστικός (όπως παρουσιάζεται) βασανιστικός θάνατος τριακόσιων αθώων ζωών, εξόργισε ποτέ κανέναν! Υπενθυμίζω ότι ο Σαμψών (κατά την κυριολεξία της αφήγησης) καταδίκασε τις 300 αλεπούδες να καούν ζωντανές, αφού (καθώς λέει) έδεσε τις αλεπούδες αν δυο από τις ουρές μαζί με φλεγόμενες δάδες, για να βάλει φωτιά στα σπαρτά των Φιλισταίων! Κριταί ΙΕ΄4
Και πως ήξερε βρε αθεόφοβοι ο Σαμψών, πως οι φλεγόμενες αλεπούδες του δεν θα τραβήξουν κατά το βουνό, αλλά θα διάλεγαν να πεθάνουν στις κατάσπαρτες πεδιάδες των Φιλισταίων, για να εξυπηρετήσουν την εκδικητική του δολιοφθορά;
Αν κάποιος αθώος σκοτωθεί δίπλα μας, βγάζουμε σπυράκια. Αν όμως ο "θεός" της Βίβλου σκοτώνει πληθυσμούς ολόκληρων πόλεων (πεντάπολη Σοδόμων), ή τον παγκόσμιο πληθυσμό σε ζώα και ανθρώπους (κατακλυσμός Νώε), ή ακόμα κι αν ο βιβλικός "θεός" διατάζει κυνικά να εξολοθρευθούν, εξ' ορισμού αθώα «παιδιά, νήπια και θηλάζοντα» (Α΄ Σαμουήλ ΙΕ΄ 3), εμάς δεν μας καίγετε καρφί! Αρκεί να το λέει η Βίβλος!
Αν λοιπόν παρόμοια και στην περίπτωση της Ερυθράς και του Μωυσή, αφαιρούσαμε προσεκτικά μόνο τις συνήθεις για την εποχή μυθο-θεολογικές υπερβολές, κάτω απ’ τον λεπτό αυτόν μανδύα, θα βλέπαμε πολύ καθαρά, την προσωπικότητα και την στρατηγική ενός ταλαντούχου παγιδευτή. Με ευκολία δε, θα διακρίναμε ότι οι βασικές επιλογές του ήταν, όχι μόνο ερμηνεύσιμες, αλλά και απολύτως προσαρμοσμένες στην προϊστορία και τα μορφολογικά δεδομένα της θαυματοβριθούς περιοχής!
Στην καυτή ερώτηση βέβαια, γιατί μέχρι τώρα δεν κάναμε το παραμικρό για την απομυθοποίηση των εβραιο-βιβλικών κατορθωμάτων, και γιατί δεν βλέπουμε τίποτε σημαντικό να κινείται στην κατεύθυνση αυτή, δεν περιμένουμε καμμιά ιδιαίτερα αισιόδοξη απάντηση!
Δυστυχώς οι ελάχιστες κριτικές εργασίες στην κατεύθυνση αυτή, είναι σύντομα φωτεινά μετέωρα, που σβήνουν μέσα στην σκοταδιστική παντοδυναμία του παγκόσμιου και νεοελληνικού θρησκευτικού τοπίου, και της εντέχνως χρηματοκρατούμενης καθημερινότητας.
Όταν λοιπόν εμείς, έχουμε αιώνια συμπεριφορά συμπαθητικών προβάτων, να μη μας φαίνεται καθόλου παράξενο, όταν οι τσοπάνηδες του κόσμου στήνουν το σφαγείο τους στην γειτονία μας. Όποιος δέχεται μια ζωή να τον ταΐζουν προβατοτροφές, δύσκολα θα μπορέσει να αποφύγει και το δικό του επερχόμενο σφαγείο.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου