Η συνέχεια και η ανέχεια

Μεγαλώνουμε με την αίσθηση πως είμαστε λαός ξεχωριστός, διότι καταγόμαστε από τους Αρχαίους οι οποίοι… κλπ. Και επειδή είμαστε ξεχωριστοί, περιμένουμε και ειδική μεταχείριση από το Σύμπαν κι όλους τους άλλους λαούς. Κι όταν δεν μας την παρέχουν, αγανακτούμε, τους βρίζουμε και υφαίνουμε θεωρίες συνωμοσίας – ότι μας υπονομεύουν και μας πολεμούν, επειδή μας φθονούν.

Κι έτσι γίναμε «τα κακομαθημένα παιδιά της ιστορίας» όπως μας αποκάλεσε ο Ζαμπέλιος.

Το ότι οι Αρχαίοι Έλληνες είχαν κατακτήσει ένα απίθανο επίπεδο τελειότητας στα θέματα που τους ενδιέφεραν είναι γεγονός. Προφανώς γι’ αυτό το λόγο τόσοι ιστορικοί, συγγραφείς, ερευνητές από τον Παπαρρηγόπουλο ως τον Ζουράρη, έχουν πολεμήσει με νύχια και με δόντια για να αποδείξουν ότι είμαστε η «συνέχειά» τους.

Και ας πούμε πως – ενάντια σε κάθε βιολογική και ιστορική λογική – η «συνέχεια» υπάρχει. Πως είμαστε καθαρόαιμοι απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων. Ούτε Ρωμαίοι πέρασαν από εδώ, ούτε Σλάβοι, ούτε Αρβανίτες, ούτε Οθωμανοί. Ο Φαλμεράγιερ ήταν ξυλοσχίστης και δεν ήξερε τι έγραφε.

ΕΧΕΙ ΑΥΤΟ ΣΗΜΑΣΙΑ; Νομίζετε πως μας κάνει ανώτερους;

Γιατί αξίζει περισσότερο ένας «καθαρόαιμος» απόγονος; Πιστεύουμε στην κληρονομημένη αξία; Ισχύει αυτό που λέει ο υπηρέτης Φίγκαρο στο αφεντικό του, τον κόμη Αλμαβίβα: «Εσείς απλώς λάβατε τον κόπο να γεννηθείτε!». Οπότε; Να επαναφέρουμε τους «γαλαζοαίματους», και τους «ελέω θεού» βασιλείς;

Η πίστη στην κληρονομική ανωτερότητα ισχύει μόνο για ρατσιστές. Αλλιώς δεν έχει σημασία η καταγωγή. Σημασία έχει τι έχει πετύχει ο καθένας στη ζωή του. Ο γιός του νομπελίστα δεν αξίζει ούτε σέντσι παραπάνω από το γιό του εργάτη. Το ίδιο συμβαίνει και με τον απόγονο του Αριστοτέλη.

Μας διδάσκουν να είμαστε υπερήφανοι για την υψηλή καταγωγή μας. Αλλά αυτό είναι ανόητο. Μόνο για τα δικά του έργα δικαιούται κάποιος να υπερηφανεύεται. Αντίθετα: όσο πιο πολύ επικαλούμαστε τους «προγόνους», τόσο πιο συντριπτική γίνεται η σύγκριση μαζί τους. Και τόσο η παγκόσμια κοινότητα κουνάει το κεφάλι και μας οικτίρει…

Δεν προσθέτουν οι πρόγονοι – αφαιρούν: όχι μόνο σαν μέτρο σύγκρισης αλλά και σαν ναρκωτικό: ένας από τους λόγους που έχουμε τέτοια καθυστέρηση, είναι πως η στείρα προγονολατρεία μας έχει ευνουχίσει. Πώς γίνεται ένας λαός να βαδίσει μπροστά, κοιτώντας συνεχώς προς τα πίσω;

Είναι καιρός να τελειώνουμε με αυτή την αρρώστια. (Τουλάχιστον να τον ξέραμε αυτόν τον πολιτισμό που επικαλούμαστε! Οι ξένοι τον μελετάνε για μας). Ας δημιουργήσουμε ένα δικό μας πολιτισμό – αντί απλώς να οικειοποιούμαστε τον δικό τους. Αντί να προσκυνάμε τη «συνέχεια» και να ζούμε στην ανέχεια σαν ξεπεσμένοι αριστοκράτες.