Κοιτάζεις γύρω σου τους ανθρώπους και αναρωτιέσαι τι περισσότερο έχουν από εσένα αυτοί που πέτυχαν στη ζωή τους και είναι ευτυχισμένοι.
Αναρωτιέσαι για άλλη μια φορά: «Γιατί;»… και τα βάζεις με τους άλλους που σε αδίκησαν, σε εκμεταλλεύτηκαν, δεν σε κατάλαβαν, δεν σε εκτίμησαν και τελικά σε έκαναν χίλια κομμάτια.
Τέλος, αποφασίζεις να περιμένεις καρτερικά αυτό που η ζωή σου χρωστάει, αυτό που έλαβαν οι άλλοι και εσύ ακόμα τίποτα… μέχρι τότε αρκείσαι με το να είσαι μονίμως λυπημένος, αδικημένος, παραπονούμενος και να βλέπεις τη ζωή να περνάει σαν ταινία.
Οι μέρες φεύγουν, ο χρόνος κυλάει αδίστακτος στην πλάτη σου κι εσύ είσαι ακόμα εδώ περιμένοντας, ενώ ξέχασες να ζήσεις.
Κάποιοι σου είπαν ότι είσαι άρρωστος, να πας σε ένα γιατρό… εσύ όμως εδώ πεισματικά περιμένεις την ημέρα που θα κληρώσει κι εσένα το λαχείο!
Κινδυνεύεις… το κατάλαβες; Η τέχνη της θλίψης είναι για τους υγιείς ανθρώπους, αλλά μόλις περάσεις στο επόμενο στάδιο και ασθενήσει βαριά η ψυχή σου, θα χάσεις την υγεία σου και τότε θα πάρεις εισιτήριο για το ταξίδι δίχως επιστροφή…
Όχι! Δεν είναι αυτό που θέλεις για την ζωή σου! Εσύ θέλεις να είσαι καλά, να είναι όλα όμορφα, να ζήσεις την αγάπη και την επιτυχία σε όλους τους τομείς… «αχ αν έπιανα το τζόκερ….»
Όχι! Αν περιμένεις να πιάσεις το τζόκερ, στις σχέσεις, στη δουλειά, στις παρέες, στην υγεία… τότε σίγουρα κινδυνεύεις και σίγουρα δεν θα ζήσεις ποτέ την ευτυχία και ο λόγος είναι απλός:
Μαγνητίζεις την δυστυχία, αφού το πλαίσιο στο οποίο ονειρεύεσαι, δεν περιέχει το βασικότερο στοιχείο: ΕΣΕΝΑ!
Η ζωή δεν σου χρωστάει, σου δόθηκε είναι δική σου και είναι ό,τι πολυτιμότερο έχεις στον κόσμο. Όταν τη χάσεις, τότε θα είναι πια αργά!
Ξύπνα λοιπόν και δες καθαρά: Εσύ χρωστάς στη ζωή σου! Χρωστάς να εκτιμήσεις το δώρο που σου δόθηκε, να γίνεις καλύτερος άνθρωπος και να δουλέψεις σκληρά για όλα αυτά τα οποία θα σε κάνουν ευτυχισμένο. Δεν θα σου δοθεί τίποτα από το πουθενά. Θα είσαι ενεργός στη διαμόρφωση της «τύχης» σου και της ζωής σου…
Εν τω μεταξύ, η ζωή σου δίνει μαθήματα και εσύ θα πρέπει να μελετήσεις καλά για να τα μάθεις και να μην κάνεις ποτέ ξανά τα ίδια λάθη…
Ο δρόμος της ευτυχίας δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα, έχει πτώματα, σπασμένα κομμάτια αλλά και όμορφα λουλούδια που γεννιούνται και μεγαλώνουν με κόπο, που ομορφαίνουν με την αγάπη και μαδάνε με το κρύο του χειμώνα. Όλα είναι στο πρόγραμμα και όλα γίνονται καλύτερα με τη φωτεινή σου ψυχή, όταν αυτή είναι εδώ έτοιμη να δώσει στη ζωή… και όχι μόνο να πάρει…
Βάλε τέλος λοιπόν στις μαύρες σκέψεις και μπες ενεργά στη ζωή. Κοίτα στον καθρέφτη και μίλα ειλικρινά με την ψυχή σου, μη λησμονήσεις τίποτα, δεν τρέχεις να ξεφύγεις από τον εαυτό σου και δεν περιμένεις καρτερικά ένα ανώτερο χέρι να σε βοηθήσει. Δεν θα κρύψεις την ασχήμια σου η οποία θα υπάρχει πάντα εκεί όσο δεν κάνεις εσύ τίποτα γι αυτό!
Μάθε να αγαπάς αληθινά και ξεκίνα πρώτα με τον εαυτό σου!
Μάθε να σέβεσαι και να τιμάς τις δυσκολίες που σου παρουσιάζονται στη ζωή…
Με αφετηρία αυτές, θα προχωρήσεις… και να θυμάσαι: Εσύ χρωστάς στη ζωή σου, όχι εκείνη σε εσένα!
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου