Το σύμπαν που περιέχεται στο σώμα μας δεν αποτελεί εξαίρεση.
Όταν παρουσιάζεται κάποια ανισορροπία, εμφανίζονται οι ενδείξεις της ασθένειας: υποτονική ενέργεια, κόπωση, κακή χώνεψη, αυξημένο σωματικό βάρος, περιορισμένη αντίληψη, πόνοι, καθώς και σοβαρές διαταραχές. Η ανάκτηση της ισορροπίας, δηλαδή της υγείας παρέχει ενέργεια, πνευματική διαύγεια, καλή λειτουργία όλων των συστημάτων του οργανισμού, καθαρό, λαμπερό βλέμμα και δέρμα, καθώς και λεπτό σώμα. Με ένα πειθαρχημένο πρόγραμμα, όλα αυτά μπορείτε να τα αποκτήσετε μέσα σε λίγες εβδομάδες.
Το μόνο που χρειάζεται να κάνετε, είναι να κοιτάξετε γύρω σας με την χρήση της Παρατήρησης του Ολοφάνερου (και με χαρτί και μολύβι) και θα διαπιστώσετε ότι οι περισσότεροι άνθρωποι που ακολουθούν τον σύγχρονο τρόπο ζωής υποφέρουν από έλλειψη ισορροπίας. Είναι παχύσαρκοι. Κουρασμένοι. Υποφέρουν από πρόωρη γήρανση. Ίσως ένας από αυτούς να είστε και εσείς. Σύμφωνα με τις στατιστικές μετρήσεις, τουλάχιστον ένα από τα αγαπημένα σας πρόσωπα πάσχει από μία εκ των τριών κυριοτέρων αιτιών θανάτου: καρδιοπάθεια, καρκίνο ή διαβήτη. Στην πραγματικότητα, οι μισοί από εμάς θα πεθάνουν από καρδιοπάθεια ή διαβήτη. Ένα τρίτο θα πεθάνει από καρκίνο κι όχι από γηρατειά.
Αν είστε σαν τους περισσότερους ανθρώπους των τσιμεντουπόλεων, σε αυτό το σημείο θα σκέφτεστε ότι από κάτι θα πεθάνουμε όλοι. Ξεχνάτε ότι είναι φυσικό να πεθαίνουμε, όπως και να ζούμε, υγιείς! Στην πραγματικότητα, είναι αναφαίρετο δικαίωμά μας να ζήσουμε υγιείς έως την τελευταία μας ημέρα.
Υπάρχει κάτι κοινό πίσω από τις τρεις κυριότερες αιτίες θανάτου (καρκίνος, καρδιοπάθειες, διαβήτης). Όλες αυτές οι ασθένειες συνδέονται με την διατροφή. Στην πραγματικότητα, με την διατροφή συνδέονται οκτώ από τις δέκα κυριότερες αιτίες θανάτου σήμερα -χωρίς να αναφέρουμε ότι η διατροφή αποτελεί σαφώς την αιτία για την παχυσαρκία. Η λήψη σωστών τροφών και συστατικών άριστης ποιότητας σε ισορροπημένες ποσότητες θα σας βοηθήσει να αποφύγετε όλα αυτά που προαναφέρθηκαν, καθώς και την δυστυχία και την υποβαθμισμένη ποιότητα ζωής, που τόσο συχνά προηγούνται του θανάτου, μερικές φορές και για ολόκληρες δεκαετίες. Τα απλά μυστικά των σωστών συνδυασμών είναι το θέμα να τα μάθετε και να τα εφαρμόζετε σε καθημερινότητα σας.
Ακόμη και η κλασική ιατρική προσέγγιση συμφωνεί στο εξής:
«Οι τροφές περιέχουν συστατικά τα οποία είναι απαραίτητα για την κανονική λειτουργία του μεταβολισμού και, όταν παρουσιάζονται προβλήματα, αυτά είναι αποτέλεσμα έλλειψης ισορροπίας στα συστατικά που προσλαμβάνονται, καθώς και βλαβερών αλληλεπιδράσεων με άλλους παράγοντες. Για τους… ενηλίκους οι οποίοι δεν καπνίζουν και δεν πίνουν υπερβολικά, μία είναι η προσωπική επιλογή που μακροπρόθεσμα δείχνει να επηρεάζει, περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη, τις προοπτικές στο ζήτημα της υγείας το τι τρώνε» από το «Surgeon General’s Report on Health and Nutrition» του 1988.
Οι Αμερικανοί (που στην Δύση, αλλά και την χώρα μας, τους αντιγράφουν) ακολουθούν την μια διατροφική μανία μετά την άλλη, προσπαθώντας όχι μόνο να απαλλαγούν από το περιττό βάρος, αλλά και να ξαναβρούν την υγεία τους. Το αποτέλεσμα; Η Αμερική έχει περισσότερους παχύσαρκους από ποτέ. Και σίγουρα δεν είναι η πιο υγιής χώρα. Το πρόβλημα είναι ότι η διατροφή, εκτός του ότι είναι το κλειδί όχι μόνο για τον έλεγχο του βάρους, αλλά και για την συνολική υγεία και ευεξία, έχει την ικανότητα να εξισορροπεί και την χημεία του σώματος.
Ωστόσο, καθεμία από τις δίαιτες που έχουν δοκιμάσει οι Αμερικανοί -συμπεριλαμβανομένης όχι μόνο της «μέσης αμερικανικής διατροφής», αλλά και των υποτιθέμενων υγιεινών διαιτητικών σχημάτων, όπως είναι οι δίαιτες χαμηλών λιπαρών, η διατροφική πυραμίδα, η κετογονική, η χορτοφαγία- προκαλούν σοβαρές ανισορροπίες στην χημεία του σώματος. Ακόμη και αν ένα είδος διατροφής συμβάλλει στην απώλεια περιττών κιλών (συνήθως προσωρινά) ή στην μείωση των επιπέδων χοληστερόλης ή στην αντιμετώπιση προβλημάτων πέψης για ορισμένους ανθρώπους, τελικά δεν πραγματοποιεί την υπόσχεση για αποκατάσταση της υγείας. Στην πραγματικότητα, είμαστε τόσο πολύ συνηθισμένοι στα σύγχρονα ιατρικά τεχνολογικά μέσα, που η καλή υγεία φαίνεται να είναι πολύπλοκη κι οδυνηρή υπόθεση. Όχι…
Η καλή υγεία είναι όντως απλή υπόθεση.
Ξεχάστε την μέτρηση της χοληστερόλης. Ξεχάστε τις θερμίδες και τα γραμμάρια λίπους. Ξεχάστε την πίεση του αίματος, το σάκχαρο του αίματος, τα επίπεδα των ορμονών ή οποιεσδήποτε ενδείξεις υγείας εξετάζετε με το γιατρό σας. Αποδεικνύεται ότι η μόνη μέτρηση η οποία είναι απόλυτα σημαντική για την υγεία σας είναι το pH του αίματος και των ιστών -πόσο όξινο ή αλκαλικό είναι. Τα ιδανικά επίπεδα pH διαφέρουν ανάλογα με τα σημεία του σώματος, ωστόσο το pH του αίματος είναι το πιο ενδεικτικό. Ακριβώς όπως η θερμοκρασία του σώματος είναι αυστηρά ρυθμισμένη, έτσι και η τιμή του pH του αίματος πρέπει να βρίσκεται εντός πολύ στενού φάσματος -πρέπει να είναι ελαφρώς βασικό ή αλκαλικό. Το σώμα θα επιστρατεύσει κάθε μέσο για να το διατηρήσει στα σωστά επίπεδα, ακόμη και αν για το σκοπό αυτό χρειαστεί να προξενήσει καταστροφές σε άλλους ιστούς ή συστήματα.
Το επίπεδο του pH των εσωτερικών υγρών του σώματος επηρεάζει κάθε κύτταρο. Ολόκληρη η διαδικασία του μεταβολισμού εξαρτάται από ένα αλκαλικό περιβάλλον. Η χρόνια υπεροξύτητα διαβρώνει τους ιστούς και, αν δεν ελεγχθεί, θα προκαλέσει την διακοπή των κυτταρικών δραστηριοτήτων και λειτουργιών, από το χτύπο της καρδιάς έως την μετάδοση των νευρικών σημάτων στον εγκέφαλο. Με άλλα λόγια, η υπεροξύτητα εμπλέκεται στο ζήτημα της ίδιας της ζωής. Βρίσκεται στην ρίζα κάθε ασθένειας και πάθησης. Αν όλα όσα αναφέρθηκαν δεν είναι αρκετά για να σας κάνουν να ενδιαφερθείτε για την εξισορρόπηση του pH του σώματός σας με φυσικό τρόπο χωρίς να προξενήσετε καταστροφές, τότε να θυμάστε αυτό: η υπεροξύτητα είναι η αιτία της παχυσαρκίας.
Ο στόχος λοιπόν -και αυτά που το πρόγραμμά μας σας επιτρέπει να κάνετε— είναι η δημιουργία μιας σωστής αλκαλικής ισορροπίας στον οργανισμό σας. Ο τρόπος για να επιτευχθεί αυτό είναι η ισορροπημένη πρόσληψη αλκαλικών και όξινων τροφών. Αυτό σημαίνει ότι το 80% της διατροφής σας πρέπει να είναι τροφές που δημιουργούν αλκαλικό pH, όπως είναι τα πράσινα λαχανικά (το ποσοστό αυτό μειώνεται κάπως όταν θα έχετε επιτύχει ξανά μια ισορροπία). Κατ’ αυτό τον τρόπο, στο πιάτο σας απομένουν πολύ μικρότερες ποσότητες όξινων τροφών (όπως είναι το κρέας και τα δημητριακά). Επίσης, στην επίτευξη και διατήρηση της ισορροπίας του pH συμβάλλουν τα υψηλής ποιότητας συμπληρώματα διατροφής, τα οποία θα επιλέξετε με προσοχή.
Αυτό είναι όλο.
Δεν υπάρχει κάτι άλλο.
Βάλτε στο πιάτο σας τουλάχιστον τρία τέταρτα τροφών που δημιουργούν αλκαλικό pH, χρησιμοποιήστε και τα διατροφικά συμπληρώματα και είστε έτοιμοι.
Σας εγγυώμαι ότι η βελτίωση θα είναι άμεση. Θα αυξηθεί η ενέργειά σας, η πνευματική σας διαύγεια και η ικανότητα συγκέντρωσης. Θα αναπτύξετε δύναμη και αντοχή, θα χάσετε το περιττό βάρος, ενώ ταυτόχρονα θα αυξήσετε τη μυϊκή σας μάζα. Θα αποκτήσετε λαμπερό βλέμμα και καθαρό δέρμα. Θα φαίνεστε πιο υγιείς. Οι αθλητικές σας επιδόσεις θα βελτιωθούν. Η λειτουργία ολόκληρου του σώματος θα γίνει πιο αποτελεσματική. Θα παρουσιαστεί βελτίωση σε οποιαδήποτε προβλήματα υγείας αντιμετωπίζατε, και ενδεχομένως θα εξαφανιστούν. Με λίγα λόγια, θα ανακτήσετε όλη την ενέργεια και ευεξία που πιστεύατε πως είχε χαθεί μαζί με τα παιδικά σας χρόνια. Με την ίαση, την πληρότητα και την αναγέννηση, που είναι το αποτέλεσμα της πειθαρχείας σας, θα νιώσετε, ίσως πρώτη φορά στη ζωή σας, ότι σφύζετε από υγεία.
Αυτό που βλέπουμε διαρκώς είναι η χαρά, η ανακούφιση και η πνευματική ηρεμία όλων εκείνων που αντέστρεψαν την πορεία μιας χρόνιας ασθένειας, απέβαλαν το βάρος που προσπαθούσαν να χάσουν επί χρόνια, μείωσαν τα επίπεδα χοληστερόλης, το δέρμα τους καθάρισε και η ενέργεια επανήλθε. Έχω δει ανθρώπους οι οποίοι δεν χρειάζονταν πλέον τις ενέσεις ινσουλίνης για το διαβήτη τους. Ανθρώπους, που οι πόνοι τους εξαφανίστηκαν. Ακόμη και ανθρώπους με διάγνωση καρκίνου, που οι όγκοι τους εξαφανίστηκαν και θεραπεύτηκαν. Ακούμε συχνά για ανθρώπους που δεν μπορούσαν να εργαστούν μήνες ή χρόνια, οι οποίοι όμως τελικά επέστρεψαν στην δουλειά τους. Ακούμε συνεχώς για ανθρώπους που είδαν τις αλλεργίες ή μολύνσεις τους να εξαφανίζονται, για ανθρώπους που είναι πάλι καλά, πλήρεις και ενεργητικοί. Γιατί, όχι κι εσείς;
ΤΑ ΟΞΕΑ
Απ΄ όλες τις ισορροπίες, τις οποίες το ανθρώπινο σώμα πασχίζει να διατηρήσει, η πιο σημαντική είναι η οξεοβασική ισορροπία. Το σώμα θα καταβάλει κάθε δυνατή προσπάθεια για να διατηρήσει την κατάλληλη, ελαφρώς αλκαλική, φύση του αίματος. Ωστόσο είναι πολύ εύκολο και συνηθισμένο οι ιστοί του σώματος να γίνονται όξινοι. Μια τέτοια ανισορροπία θέτει τις βάσεις για να επέλθει το χάος και ανοίγει την πόρτα στην ασθένεια. Στην υπεροξύτητα των υγρών και των ιστών του σώματος οφείλεται κάθε ασθένεια, και η «ασθένεια» γενικότερα. Αυτό συμβαίνει γιατί μόνο όταν το περιβάλλον του οργανισμού είναι όξινο, το σώμα καθίσταται ευπρόσβλητο στα μικρόβια, καθώς σε ένα υγιές, αλκαλικό περιβάλλον τα μικρόβια δεν βρίσκουν γόνιμο έδαφος ανάπτυξης. Επιπλέον, τα οξέα αποτελούν ένδειξη κάθε πάθησης και ασθένειας. Με λίγα λόγια, απαραίτητη προϋπόθεση της υγείας είναι η οξεοβασική ισορροπία. Η σωστή διατροφή είναι ο μόνος τρόπος για να εξασφαλίσετε αυτή την ισορροπία.
Η σχέση μεταξύ οξέων και αλκαλίων εκφράζεται επιστημονικά σε μια κλίμακα από το 1 έως το 14, η οποία είναι γνωστή ως κλίμακα pH. Σε αυτή την κλίμακα, το 7 δηλώνει ουδέτερο pH. Κάτω από το 7, το pH είναι όξινο και πάνω από το 7 είναι βασικό ή αλκαλικό. Ουσιαστικά, το pH εκφράζει την συγκέντρωση ιόντων υδρογόνου (άτομα με θετικό φορτίο) σε οποιοδήποτε διάλυμα. Ωστόσο, σε αυτό το σημείο δεν χρειάζεται να κατανοήσετε τις χημικές λεπτομέρειες. Να ξέρετε μόνο ότι αυτά τα δύο χημικά είδη -τα οξέα και οι βάσεις- είναι αντίθετα, και ότι όταν βρεθούν σε συγκεκριμένες αναλογίες, αλληλοεξουδετερώνονται δημιουργώντας ουδέτερο pH. Όσον αφορά το αίμα, όμως, για να εξουδετερωθεί μια ποσότητα οξέων απαιτείται περίπου η εικοσαπλάσια ποσότητα βάσεων, οπότε είναι προτιμότερο και ευκολότερο να διατηρούμε παρά να ανακτάμε την ισορροπία μεταξύ τους.
ΤΟ ΑΙΜΑ
Όπως η θερμοκρασία του σώματος πρέπει να διατηρείται σε συγκεκριμένα επίπεδα, έτσι και το ιδανικό pH του σώματος είναι 7,365 -πολύ ελαφρώς αλκαλικό. Μπορείτε επίσης να μετράτε το pH των ούρων ή του σάλιου, αλλά το σημαντικότερο είναι το pH του αίματος, η τιμή του οποίου πρέπει να διατηρείται μέσα οι πολύ στενό φάσμα. Ούτως ή άλλως, οι απαιτήσεις αναφορικά με το pH διαφέρουν ανάλογα με τις περιοχές του σώματος. Για παράδειγμα, το pH του αίματος και των ιστών πρέπει να είναι ελαφρώς αλκαλικό, το pH του παχέος εντέρου ελαφρώς όξινο, ενώ τα ούρα ελαφρώς όξινα ή ουδέτερα.
To pH του σάλιου δεν είναι σταθερό. Το pH των ούρων μας επιτρέπει να εκτιμήσουμε καλύτερα αυτά που συμβαίνουν στους ιστούς του σώματος, ωστόσο όχι πάντοτε με ακρίβεια. Πιο αξιόπιστο είναι το pH του αίματος, που παρέχει τις ασφαλέστερες ενδείξεις σχετικά με την κατάσταση του οργανισμού.
Η σωματική ασθένεια είναι σχεδόν πάντα το αποτέλεσμα υπερβολικά μεγάλης διαταραχής στην ισορροπία του pH του οργανισμού λόγω αύξησης των οξέων, η οποία προκαλεί την εμφάνιση των συμπτωμάτων της ασθένειας. (Η ασθένεια μπορεί επίσης να προέρχεται από την τοξική επίδραση μιας εξωτερικής πηγής, ωστόσο η περίπτωση αυτή είναι πολύ πιο σπάνια.) Τα συμπτώματα μπορεί να είναι έκφραση της διαταραγμένης ισορροπίας, ενδεχομένως όμως να είναι επίσης ένδειξη της προσπάθειας που καταβάλλει ο οργανισμός για εξισορρόπηση της κατάστασης. Ανάλογα με το επίπεδο και τον βαθμό ανισορροπίας, τα συμπτώματα μπορεί να είναι εμφανή ή όχι. Το ζήτημα είναι ότι, όταν η ποσότητα των οξέων είναι υπερβολικά μεγάλη, υπεύθυνοι είμαστε εμείς οι ίδιοι με τις επιλογές που κάνουμε. Τα καλά νέα είναι, λοιπόν, ότι τώρα που γνωρίζετε αυτό το γεγονός, μπορείτε να αλλάξετε τις επιλογές σας.
Έργο όλων των ρυθμιστικών μηχανισμών του σώματος (όπως της αναπνοής, της κυκλοφορίας του αίματος, της πέψης και της παραγωγής ορμονών) είναι η διατήρηση της ευαίσθητης εσωτερικής οξεοβασικής ισορροπίας. Το σώμα μας δεν μπορεί να ανεχθεί παρατεταμένη υπερίσχυση των οξέων. Στα πρώτα στάδια της ανισορροπίας, τα συμπτώματα ενδεχομένως να μην είναι τόσο έντονα και να περιλαμβάνουν εξανθήματα, πονοκεφάλους, αλλεργίες, κρυολογήματα, γρίπη και κολπίτιδες. Καθώς όμως η ανισορροπία συνεχίζεται, εμφανίζονται σοβαρότερες καταστάσεις. Τα εξασθενημένα όργανα και συστήματα αρχίζουν να καταρρέουν, με αποτέλεσμα να εμφανίζονται διαταραχές στους θυρεοειδείς αδένες και στα επινεφρίδια, στο ήπαρ, και ούτω καθεξής. Αν το pH των ιστών παρεκκλίνει υπερβολικά προς την πλευρά του όξινου, τότε ελαττώνονται τα επίπεδα οξυγόνου και ο μεταβολισμός των κυττάρων σταματά. Με άλλα λόγια, τα κύτταρα πεθαίνουν. Αυτό σημαίνει ότι εσείς, ο οργανισμός σας… πεθαίνει.
Επομένως, δεν επιτρέπεται η μείωση της τιμής του pH.
Για να αποτραπεί κάτι τέτοιο σε περίπτωση που λαμβάνονται πολλά οξέα, το αίμα αρχίζει να αποσπά αλκαλικά μέταλλα από τους ιστούς. Υπάρχει μια ομάδα μετάλλων η οποία εξουδετερώνει τα ισχυρά οξέα, στην οποία ανήκουν το νάτριο, το κάλιο, το ασβέστιο και το μαγνήσιο. Όταν τα μέταλλα αυτά αντιδράσουν με τα οξέα, παράγονται ουσίες πολύ λιγότερο βλαβερές τις οποίες ο οργανισμός ακολούθως αποβάλλει. Ο υγιής οργανισμός διατηρεί ένα απόθεμα από τα αλκαλικά αυτά μέταλλα για να τα χρησιμοποιήσει σε περιπτώσεις έκτακτης ανάγκης. Αν ωστόσο οι ποσότητες που προσλαμβάνονται από τις τροφές ή οι ποσότητες του αποθέματος δεν επαρκούν, αναπληρώνονται από άλλα σημεία, όπως είναι τα οστά (όταν πρόκειται για ασβέστιο) ή οι μύες (όταν πρόκειται για μαγνήσιο), όπου βέβαια τα στοιχεία αυτά είναι απαραίτητα. Αυτό εύκολα μπορεί να οδηγήσει σε ελλείψεις των παραπάνω συστατικών και στα πολλά και ποικίλα συμπτώματα που αυτές επιφέρουν. Αυτή είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου.
Αν το όξινο φορτίο είναι δυσβάσταχτο και το αίμα δεν μπορεί να το εξισορροπήσει, τα οξέα που περισσεύουν αποθηκεύονται στους ιστούς. Το λεμφικό (ανοσοποιητικό) σύστημα πρέπει να εξουδετερώσει ό,τι μπορεί και να απαλλαγεί από τα υπόλοιπα. Δυστυχώς, το να απαλλαγούν οι ιστοί από τα οξέα σημαίνει ότι αυτά κατευθύνονται ξανά πίσω στο αίμα και κατ’ αυτό τον τρόπο δημιουργείται ένας φαύλος κύκλος, με αποτέλεσμα να αποσπώνται ακόμη περισσότερα βασικά μέταλλα από τις κανονικές τους λειτουργίες και να επιβαρύνονται επιπλέον το ήπαρ και τα νεφρά. Πέρα απ’ όλα αυτά, εάν το λεμφικό σύστημα είναι υπερφορτωμένο ή αν οι αρτηρίες δεν λειτουργούν σωστά (μια κατάσταση που συχνά προκαλείται από την έλλειψη σωματικής άσκησης), σχηματίζονται οξέα στους ιστούς.
Η ανισορροπία στο pH του αίματος οδηγεί στη δημιουργία ερεθισμών και φλεγμονών, και δημιουργεί το υπόστρωμα για ασθένειες. Οι οξείες ή οι υποτροπιάζουσες ασθένειες προκαλούνται είτε από την προσπάθεια του οργανισμού να κινητοποιήσει τα αποθέματα μετάλλων ώστε να αποτρέψει την κατάρρευση των κυττάρων, είτε από την προσπάθειά του να αποτοξινωθεί σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης. Για παράδειγμα, ο οργανισμός μπορεί να αποβάλει τα οξέα μέσω του δέρματος, παρουσιάζοντας συμπτώματα όπως έκζεμα, ακμή, καλόγερους, πονοκεφάλους, μυϊκές κράμπες, πρηξίματα, ερεθισμούς, φλεγμονές και διάχυτους πόνους. Τα χρόνια συμπτώματα εμφανίζονται όταν όλες οι δυνατότητες για εξουδετέρωση και αποβολή των οξέων έχουν εξαντληθεί.
Όταν στον οργανισμό σχηματίζονται όξινες ουσίες οι οποίες εισχωρούν στην κυκλοφορία του αίματος, τότε το κυκλοφορικό σύστημα θα προσπαθήσει να τις αποβάλει υπό μορφή υγρού μέσω των πνευμόνων ή των νεφρών. Αν η ποσότητα είναι πολύ μεγάλη και ο οργανισμός δεν μπορεί να την αντιμετωπίσει, οι ουσίες αυτές αποθηκεύονται σε διάφορα συστήματα οργάνων, όπως είναι η καρδιά, το πάγκρεας, το ήπαρ και το παχύ έντερο, ή στον λιπαρό ιστό, όπως είναι το στήθος, οι γοφοί, οι μηροί, η κοιλιά και ο εγκέφαλος. Αυτή την διαδικασία διάσπασης και απόρριψης μπορούμε να την ονομάσουμε «διαδικασία γήρανσης».
Η ΚΑΝΤΙΝΤΑ
Οι όξινες ουσίες που βρίσκονται στον οργανισμό δημιουργούν το υπόστρωμα για να αναπτυχθεί πλήθος μικρο-οργανισμών μέσα στο σώμα μας με όλες τις πιθανές καταστροφικές συνέπειες. Πρώτην απ’ όλους τους μικρο-οργανισμούς η διάσημη Κάντιντα. Στην πραγματικότητα πρόκειται για είδος μύκητα. Οι ζυμομύκητες και οι μύκητες είναι μονοκύτταροι φυτικοί οργανισμοί που ζουν στο έδαφος, τον αέρα και το νερό. Βρίσκονται παντού. Για παράδειγμα, η Κάντιντα βρίσκεται κανονικά στον γαστρεντερικό σωλήνα και χωρίς αυτή θα πεθαίναμε. Ωστόσο, μπορεί εύκολα να αρχίσει να αναπτύσσεται υπερβολικά προκαλώντας διάφορα συμπτώματα τα οποία μπορεί να είναι από ενοχλητικά έως χρόνια και θανατηφόρα. Με αυτό το πρόβλημα έρχονται αντιμέτωπες πολλές γυναίκες με τις λεγάμενες μυκητιάσεις, αλλά και πολλοί γονείς με τις στοματίτιδες των παιδιών τους (οι οποίες δεν είναι τίποτε άλλο από ανάπτυξη Κάντιντα στο λαιμό).
Η παραδοσιακή ιατρική αναγνωρίζει τα παραπάνω όπως και διάφορα άλλα προβλήματα που προκαλούνται από τους ζυμομύκητες και τους μύκητες, αλλά η αλήθεια είναι ότι η τυπική δυτική διατροφή προκαλεί ανεξέλεγκτη ανάπτυξη αυτών των μικροοργανισμών στον οργανισμό των περισσότερων ανθρώπων, με καταστροφικές επιπτώσεις. Στην πραγματικότητα, η υπερβολική ανάπτυξη Κάντιντα είναι η μία μόνο όψη του προβλήματος. Μαστιζόμαστε από μικροοργανισμούς, όπως ζυμομύκητες και μύκητες, βακτηρίδια και ιούς. Το χειρότερο είναι ότι δεν είμαστε θύματα μόνο των ίδιων των μικροοργανισμών, αλλά και των δηλητηριωδών εκκρίσεών τους ή, αλλιώς, των μυκοτοξινών και εξωτοξινών (οι λέξεις προέρχονται από τα συνθετικά «μύκο» που σημαίνει μύκητας, «έξω» που σημαίνει βακτηριδιακό και «τοξίνη» που, φυσικά, σημαίνει δηλητήριο). Οι μικρο-οργανισμοί παράγουν οξέα κατά την διάσπαση (στην πραγματικότητα, κατά την ζύμωση) της γλυκόζης, της πρωτεΐνης και του λίπους, των ουσιών δηλαδή που ο οργανισμός χρησιμοποιεί για την παραγωγή ενέργειας.
Η Κάντιντα και οι άλλοι μικροοργανισμοί εκμεταλλεύονται την αδυναμία ορισμένων περιοχών του σώματος, τις οποίες δηλητηριάζουν κι εξαντλούν. Το όξινο περιβάλλον του ς ευνοεί και ιούς επιτρέπει να καταστρέψουν τους ιστούς και να καταβάλουν τις σωματικές λειτουργίες. Τρέφονται με την γλυκόζη που υπάρχει στο σώμα, την οποία χρησιμοποιούν για ενέργεια, και επίσης χρησιμοποιούν το λίπος και τις πρωτεΐνες μας (ακόμη και το γενετικό μας υλικό, τα νουκλεϊνικά οξέα!) για να αναπτυχθούν. Οι οργανισμοί αυτοί κυριολεκτικά μας τρώνε ζωντανούς! Ακολούθως στέλνουν τα απόβλητά τους (τα οξέα) στο αίμα και στο εσωτερικό των κυττάρων, μολύνοντας το σύστημα ακόμη περισσότερο.
Για να σας δώσω μια μικρή ιδέα για το πόσο τρομακτική είναι η ζημιά, θα αναφέρω ότι στην διάρκεια των εκατοντάδων εκατομμυρίων χρόνων που υπάρχουν οι ζυμομύκητες και οι μύκητες οι η γη, έχουν μετεξελιχθεί σε εκατοντάδες χιλιάδες διαφορετικές και αναγνωρίσιμες μορφές. Απεναντίας, οι γενετικές τους αλλαγές ήταν μικρές. Προφανώς δεν χρειάστηκαν, γιατί εκμεταλλεύονται κάθε ευκαιρία που παρουσιάζεται και επιβιώνουν κάτω από δύσκολες συνθήκες, στοιχεία που βασικά χαρακτηρίζουν την συμπεριφορά ιού.
Από μια εκρηκτική ανάπτυξη μπορούν να περάσουν σε μια λανθάνουσα κατάσταση για χιλιάδες χρόνια (έχουν βρεθεί ζωντανά σπόρια σε πρόσφατες ανασκαφές αιγυπτιακών τάφων). Τέλος, υπάρχουν περισσότερες από χίλιες τοξίνες που παράγονται από τους ζυμομύκητες και τους μύκητες. Τα βακτηρίδια, οι ζυμομύκητες και οι μύκητες δεν προκαλούν από μόνα τους οργανικά συμπτώματα, αλλά τα προκαλούν οι όξινες ουσίες που παράγουν. Επίσης, δεν προκαλούν την εμφάνιση ασθενειών. Απλώς εμφανίζονται σε ευνοϊκό γι’ αυτά περιβάλλον. Όπως έγραψε ο Ρούντολφ Βίρχοφ,
«Τα κουνούπια αναζητούν τα στάσιμα νερά, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι εξαιτίας τους τα νερά γίνονται στάσιμα».
Οι οργανισμοί που προανέφερα και οι όξινες ουσίες που παράγουν, συμβάλλουν άμεσα ή έμμεσα σε πολυάριθμα συμπτώματα.
Οι περισσότερες ασθένειες, ιδίως οι χρόνιες και εκφυλιστικές ασθένειες, εμφανίζονται έπειτα από υπερβολική ανάπτυξη μικρο-οργανισμών. Αν θεωρήσουμε ότι στο ένα άκρο βρίσκεται η μυκητίαση στα πόδια, που είναι γνωστή ως «πόδι του αθλητή», και στο άλλο το AIDS, ανάμεσά τους υπάρχουν διάφορα συμπτώματα που οφείλονται στην υπερβολική ανάπτυξη ζυμομυκήτων και μυκήτων. Σε αυτά περιλαμβάνεται ο διαβήτης, ο καρκίνος, η αρτηριοσκλήρυνση (στένωση των αρτηριών), η οστεοπόρωση, η χρόνια κόπωση και άλλα, καθώς και λοιμώξεις που μεταδίδονται από τον ένα άνθρωπο στον άλλο.
Τα γενικά συμπτώματα είναι πόνος, λοιμώξεις, κόπωση, διαταραχές του θυρεοειδούς και των επινεφριδίων, διαταραχές της πέψης, διάρροια, αυξημένη όρεξη για φαγητό, πόνος στην κοιλιακή χώρα, κατάθλιψη, υπερκινητικότητα, αντικοινωνική συμπεριφορά, άσθμα, αιμορροΐδες, κρυολογήματα και γρίπη, αναπνευστικά προβλήματα, ενδομητρίωση, ξηροδερμία και κνησμός, στοματίτιδα, ούλα που υποχωρούν, μύκητες στα νύχια των ποδιών ή των χεριών, ζαλάδες, πόνος στις αρθρώσεις, κακοσμία του στόματος, έλκη, κολίτιδα, αίσθημα καούρας στο στομάχι, ξηρότητα στόματος, προεμμηνορροϊκό σύνδρομο και προβλήματα περιόδου, οξυθυμία, πρήξιμο στα μάτια, έλλειψη σεξουαλικού ενδιαφέροντος, εξανθήματα, λύκος, κυκλοθυμική διάθεση, ορμονικές διαταραχές, κολπίτιδες οφειλόμενες σε μύκητες, κύστεις και όγκοι, ρευματοειδής αρθρίτιδα, μουδιάσματα, αλλεργική ρινίτιδα, ακμή, τυμπανισμός, εντερική στάση αίματος, χαμηλά επίπεδα γλυκόζης στο αίμα, διαφραγματοκήλη, πονοκέφαλοι, λήθαργος και ατονία, αϋπνίες, αυτοκτοντκές τάσεις, αίσθημα ψύχους και ρίγη, υπερβολικά υψηλό ή χαμηλό βάρος, ευαισθησία σε χημικές ουσίες, προβλήματα μνήμης, μυϊκοί πόνοι, αλλεργίες (σε εξωτερικούς παράγοντες ή ορισμένες τροφές), τσούξιμο στα μάτια, σκλήρυνση κατά πλάκας, ελλιπής απορρόφηση των συστατικών που προσλαμβάνονται, κυστίτιδα. Σε όλα αυτά δεν περιλαμβάνεται το γενικό αίσθημα δυσφορίας που είναι τόσο συνηθισμένο στις μέρες μας.
Για όλα αυτά, λοιπόν, μπορείτε να ρίξετε το φταίξιμο στην ανεξέλεγκτη ανάπτυξη των μικρο-οργανισμών, καθώς και στα τοξικά τους απόβλητα.
Οι μικρο-οργανισμοί αναπτύσσονται όπου υπάρχει οξύτητα.
Επίσης, λατρεύουν τα χαμηλά επίπεδα οξυγόνου που είναι το αποτέλεσμα της οξύτητας. Το κυριότερο όμως είναι ότι οι ουσίες που παράγονται από τους μικρο-οργανισμούς είναι και οι ίδιες ισχυρά οξέα. Έτσι, σε περίπτωση που χρειάζεστε περισσότερες αποδείξεις σχετικά με την σημασία που έχει η δημιουργία ενός οξεοβασικού περιβάλλοντος στον οργανισμό σας, προσπαθήστε να φανταστεί το σώμα σας γεμάτο μούχλα και μύκητες.
Πάντως, τα καλά νέα είναι ότι η σωστή διατροφή και χρήση διατροφικών συμπληρωμάτων είναι οι μόνες κινήσεις που πρέπει να κάνετε για να δώσετε στο σώμα σας την ευκαιρία να χρησιμοποιήσει και να ελέγξει τους μικρο-οργανισμούς που χρειάζεται, χωρίς να υπάρχει ο κίνδυνος να αναπτυχθούν ανεξέλεγκτα ή να προσλάβουν επικίνδυνες, αρνητικές μορφές. Η διατήρηση της οξεοβασικής ισορροπίας με την βοήθεια της διατροφής δημιουργεί ευνοϊκό περιβάλλον μόνο για υγιή επίπεδα μικρο-οργανισμών.
Όλους μας πρέπει να μας απασχολήσει το ζήτημα των μικρο-οργανισμών, ακόμη και αν δεν έχουμε (ακόμη) ενδείξεις σχετικά με την υπερβολική ανάπτυξή τους. Το επισημαίνω αυτό γιατί η υπερβολική ανάπτυξη των μικρο-οργανισμών συντελείται σε δύο στάδια. Στο πρώτο στάδιο, στην φάση της αρχικής ανάπτυξης, οι μικρο-οργανισμοί σχηματίζουν μικρές αποικίες και, παρ’ όλο που κατά πάσα πιθανότητα είναι ανιχνεύσιμοι στο αίμα, δεν προκαλούν σωματικές ενοχλήσεις ή συμπτώματα. Στο δεύτερο στάδιο, στην οξεία ή χρόνια συμπτωματική φάση, οι επιπλοκές και οι ενοχλήσεις γίνονται αισθητές. Σε αυτό το σημείο, η κατάσταση είναι αρκετά άσχημη και το σώμα διαμαρτύρεται εκπέμποντας προειδοποιητικά σήματα και ζητώντας απεγνωσμένα βοήθεια. Το δεύτερο στάδιο μπορεί να επέλθει σχετικά σύντομα ή έπειτα από χρόνια. Ακόμη και σε αυτό το πιο σοβαρό στάδιο, το μόνο που χρειάζεται να κάνετε για να αντιστρέψετε την κατάσταση είναι να δημιουργήσετε ένα εσωτερικό περιβάλλον το οποίο δεν θα ευνοεί τους μικροοργανισμούς.
Αυτό απαιτεί την εξισορρόπηση του pH του αίματος ή των ιστών με διατροφικά συμπληρώματα και με αλκαλική διατροφή όπως είναι αυτή που έχουμε παρουσιάσει λεπτομερώς σε διάφορα άρθρα. Φυσικά, το καλύτερο είναι να σταματήσει η διαδικασία ανάπτυξης των μικρο-οργανισμών πριν χειροτερέψουν τα πράγματα, και αυτός είναι ο λόγος που θα βγείτε κερδισμένοι εφαρμόζοντας αυτό το πρόγραμμα.
Όταν το περιβάλλον στο σώμα σας γίνεται από όξινο ξανά αλκαλικό, οι ζυμομύκητες και οι μύκητες παύουν να αναπτύσσονται και επιστρέφουν στην καλοήθη μορφή τους. Ακολούθως, οι τοξίνες που έχουν παραμείνει, μπορούν να ανιχνευτούν από συγκεκριμένα λίπη και μέταλλα, και να αποβληθούν από τον οργανισμό.
Σκεφτείτε το σώμα σας σαν ενυδρείο. Φανταστείτε τα κύτταρα και τα συστήματα οργάνων σαν ψάρια τα οποία κολυμπούν στα υγρά (και στο αίμα) που μεταφέρουν την τροφή και απομακρύνουν τα απόβλητα. Τώρα, ας υποθέσουμε ότι συνδέω την εξάτμιση ενός αυτοκινήτου με το φίλτρο εισόδου του αέρα που παρέχει οξυγόνο στο ενυδρείο. Το νερό γεμίζει με μονοξείδιο του άνθρακα δημιουργώντας όξινο περιβάλλον. Κατόπιν ρίχνω στο νερό πάρα πολλή τροφή ή ακατάλληλη τροφή, την οποία τα ψάρια αδυνατούν να καταναλώσουν ή να αφομοιώσουν, με αποτέλεσμα να αρχίζει να αποσυντίθεται. Αυτό οδηγεί στο σχηματισμό οξέων και χημικών ουσιών και το νερό γίνεται ακόμη πιο όξινο.
Πόσος καιρός απομένει μέχρι τα ψάρια να πεθάνουν;
Δεν θα κάνατε ποτέ κάτι τέτοιο σε ένα χρυσόψαρο, και όμως αυτό κάνουμε εμείς οι άνθρωποι καθημερινά στο σώμα και στο αίμα μας, μολύνοντας τα με βλαβερές ουσίες, με υπερβολικά μεγάλες ποσότητες τροφής, με όξινες τροφές και τόσα άλλα. Τα ψάρια πεθαίνουν, αλλά εμείς δείχνουμε να μην το βλέπουμε, να μην ξέρουμε τι σημαίνει.
Ας πάμε πίσω, στο μολυσμένο ενυδρείο. Αν η κατάσταση γινόταν τόσο άσχημη, τι θα κάνατε; Θα προσπαθούσατε να θεραπεύσετε τις ασθένειες που, χωρίς αμφιβολία, θα πάθαιναν τα ψάρια; Όχι βέβαια’ απλώς, θα αλλάζατε το νερό. Κάντε το ίδιο και στο σώμα σας. Αλλάξτε το νερό. Καθαρίστε το περιβάλλον. Ύστερα, διατηρήστε το καθαρό.
Η κλασική βιολογία που βασίζεται στο έργο του Λουδοβίκου Παστέρ από τα τέλη του 1800, διέπεται από την ιδέα ότι η ασθένεια προέρχεται από τα μικρόβια που εισβάλλουν στο σώμα απ’ έξω. Εξετάζοντας το εκπληκτικό, αλλά ανεπίτρεπτα αγνοημένο έργο του σύγχρονού του, Αντουάν Μπεσάν και των οπαδών του, του Γκίντερ Εντιερλάιν, του Κλοντ Μπερνάρ, της Βιρτζίνια Λίβινγκστον-Γουίλερ και του Γκαστόν Νεσένς, ανακάλυψαν ότι σε ένα όξινο περιβάλλον, τα βακτηρίδια και οι λοιποί μικρο-οργανισμοί μπορεί να προέλθουν από τα ίδια μας τα κύτταρα. (μπορείτε να βρείτε τα βιβλία τους στο e-shop του terrapapers)
Τα «αερόβια μικρόβια» του Παστέρ μπορούν να συμβάλουν στην πρόκληση ασθενειών, ωστόσο δεν προκαλούν κατ’ ανάγκη τις ασθένειες, αντίθετα με ό,τι πιστεύεται. Η αρνητική τους επίδραση απλώς προστίθεται σε ένα επικίνδυνο περιβάλλον που ήδη υπάρχει στον οργανισμό. Πέρα από το να δημιουργούμε διάφορους μικρο-οργανισμούς μέσα στο σώμα μας, οι μικρο-οργανισμοί εισέρχονται επίσης από το αναπνευστικό σύστημα και τον γαστρεντερικό σωλήνα (συχνά μέσω των τροφών). Τα βακτηρίδια που εισβάλλουν, φαίνεται τότε ότι αναπτύσσονται στο σώμα προξενώντας τις γνωστές καταστροφές. Ωστόσο, αυτό που συμβαίνει στην πραγματικότητα είναι ότι η παρουσία τους προκαλεί την ανάπτυξη των βακτηριδίων που ήδη υπάρχουν στον ξενιστή -και πάλι ανάλογα με το περιβάλλον του.
Το όξινο περιβάλλον δίνει το πράσινο φως για μια τέτοια διαδικασία.
Για να προσβληθεί κανείς από μια μόλυνση, θα πρέπει ο οργανισμός του να έχει προδιάθεση. Ο μικρο-οργανισμός πρέπει ήδη να υπάρχει στο σώμα του και ταυτόχρονα το περιβάλλον πρέπει να είναι όξινο, ώστε να του επιτρέψει να αναπτυχθεί. Έτσι εξηγείται το γεγονός ότι από τους ανθρώπους που εκτίθενται σε ένα κρυολόγημα ή σε ένα μικρόβιο, άλλοι νοσούν και άλλοι όχι. Αναλογιστείτε την επιδημία γρίπης του 1918. Ήταν μια μάστιγα για τον πλανήτη, που εξόντωσε περίπου 30 εκατομμύρια ανθρώπους σε ολόκληρο τον κόσμο. Όμως έπληττε το ένα σπίτι και όχι το διπλανό, ένα μέλος μιας οικογένειας και όχι ένα άλλο. Γιατί; Αν σκορπίσετε σπόρους στο τσιμέντο, δεν πρόκειται να φυτρώσουν. Πρέπει να πέσουν σε γόνιμο έδαφος. Ακριβώς αυτό συμβαίνει και με τα μικρόβια. Ακόμη και αν εισβάλουν στο σώμα σας, δεν θα μπορέσουν να αναπτυχθούν και να πολλαπλασιαστούν οδηγώντας στην ασθένεια ή και στο θάνατο, εκτός εάν το περιβάλλον είναι πρόσφορο και όξινο.
ΠΟΛΥΜΟΡΦΙΣΜΟΣ
Το άλλο βασικό γεγονός σχετικά με τους μικρο-οργανισμούς είναι ότι έχουν την ικανότητα να αλλάζουν ταχύτατα μορφή και λειτουργία. Τα βακτηρίδια μπορούν να μετατραπούν σε ζυμομύκητες, οι ζυμομύκητες σε μύκητες και οι μύκητες σε μούχλα. Με το έργο του Παστέρ, το οποίο επισκίασε (λόγο προπαγάνδας) την άλλη άποψη, χάθηκε για περισσότερο από έναν αιώνα η σημαντική γνώση ότι η ασθένεια αποτελεί μια κατάσταση του δικού μας εσωτερικού περιβάλλοντος και όχι κάτι που προκαλείται από την επίθεση που εκδηλώνουν ξένες οντότητες. (αναζήτησε το σαιτ το βιβλίο: Πολυμορφισμός Εναντίον Μονομορφισμού)
Το χαμένο αυτό κεφάλαιο της Ιστορίας αποκαλύπτει ότι υπάρχουν οντότητες οι οποίες ζουν στα κύτταρα και στα σωματικά υγρά και οι οποίες μπορούν να εξελιχθούν σε πιο περίπλοκες μορφές. Οι οντότητες αυτές είναι γνωστές ως μικρόζυμα και υπάρχουν σε κάθε ζωντανό οργανισμό. Τόσο η διαδικασία εκφυλισμού όσο και η διαδικασία αναγέννησης σχετίζονται με τα μικρόζυμα. Κατ’ αρχάς, από αυτά ξεκινά η εξέλιξη όλων των κυττάρων. Όταν οι συνθήκες και το περιβάλλον είναι ευνοϊκά, τα μικρόζυμα εξελίσσονται σε πιο περίπλοκες μορφές ζωής στις οποίες συγκαταλέγονται τα βακτηρίδια και οι μύκητες. Ωστόσο, μπορεί να συμβεί και το αντίστροφο: τα βακτηρίδια να ξαναγίνουν μικρόζυμα. Τα πάντα ξεκινούν από τα μικρόζυμα και καταλήγουν σε αυτά. Το τι συμβαίνει στο μεταξύ εξαρτάται από το περιβάλλον.
Η ικανότητα των μικρο-οργανισμών να εξελίσσονται, να αλλάζουν μορφή και λειτουργία ανάλογα με το περιβάλλον, είναι γνωστή ως πλειομορφισμός. Η θεωρία μου είναι ότι τα ερυθρά αιμοσφαίρια επίσης ακολουθούν αυτό τον κανόνα. Μπορούν να μετατραπούν σε ό,τι κύτταρο χρειάζεται ο οργανισμός σε οποιοδήποτε σημείο -στα οστά, στους μυς, στο δέρμα, στον εγκέφαλο, στο ήπαρ, στην καρδιά, και ούτω καθεξής. Με παρόμοια διαδικασία, τα βακτηρίδια, οι ζυμομύκητες και οι μύκητες αποτελούν παθολογική εξέλιξη των υγιών κυττάρων (στα οποία συγκαταλέγονται επίσης τα ερυθρά αιμοσφαίρια, τα εγκεφαλικά κύτταρα και τα κύτταρα του ήπατος).
Γνωρίζετε ήδη ένα παράδειγμα πλειομορφισμού: την μετατροπή ιου νερού σε ατμό ή νιφάδα χιονιού. Η χημική δομή δεν αλλάζει είναι πάντα Η2Ο” ωστόσο η μορφή αλλάζει ανάλογα με το περιβάλλον. Μπορείτε να μαντέψετε τι είδους περιβάλλον προκαλεί παθολογικές αλλαγές στους μικρο-οργανισμούς που περιέχονται στο σώμα μας. Είναι ακριβώς αυτό που σκεφτήκατε: η οξύτητα. Τα μικρόζυμα δεν εξελίσσονται πάντα σε μύκητες, ούτε οι μύκητες γίνονται πάντα μούχλα. Αυτό θα συμβεί μόνο σε όξινο περιβάλλον. Οι επιβλαβείς πλειομορφικοί οργανισμοί δεν μπορούν να εξελιχθούν όταν το περιβάλλον είναι υγιές (αλκαλικό). Χρησιμοποιώντας ισχυρό μικροσκόπιο φωτός, βιντεοκάμερα κι εκτυπωτή, κατάφεραν να καταγράψουν την εξέλιξη των πλειομορφικών οργανισμών από μακρόστενα (βάκιλους) σε σφαιρικά βακτήρια (κόκκους) και, τέλος, σε ζυμομύκητες και μύκητες -και αντιστρόφως. Ο πλειομορφισμός έχει επίσης παρατηρηθεί σε ιστούς ζώων μέσω ηλεκτρονικών μικροσκοπίων. (στο βιβλίο έχει πάμπολλες τέτοιες φωτογραφίες).
Εξαντλητικά πειράματα έχουν δείξει τον βαθμό των πιθανών μεταμορφώσεων. Για παράδειγμα, ένας τύπος αμοιβάδας (μονοκύτταρος οργανισμός) τρέφεται με βακτηρίδια, ενώ η αμοιβάδα που προκαλεί δυσεντερία, με ρύζι. Καθεμία έχει το δικό της μοναδικό DNA. Όμως, αν αντιστρέφουμε τα διαιτολόγια τους, δηλαδή αν στην πρώτη δώσουμε ρύζι και στην δεύτερη βακτηρίδια, θα συμβεί κάτι απίστευτο: το γενετικό τους υλικό σταδιακά μεταβάλλεται! Η μία παίρνει την μορφή της άλλης. Ο πλειομορφισμός στην περίπτωση αυτή είναι πολύ πιο εντυπωσιακός από την μεταμόρφωση μιας κάμπιας σε πεταλούδα, γιατί η διαδικασία συντελείται ταχύτατα, συχνά μέσα σε δευτερόλεπτα.
Οι υψηλές γνωριμίες του Παστέρ, η επιδεικτική συμπεριφορά του και η ικανότητα που είχε να προωθεί τον εαυτό του και την εργασία του έκαναν τη ζυγαριά να γείρει προς τη μεριά της «θεωρίας των μικροβίων», πολλές δεκαετίες πριν, και έτσι η κλασική ιατρική υιοθέτησε αυτή την θεωρία. Η παράδοση που δημιούργησε ο Παστέρ είναι τόσο ισχυρή και οι εναλλακτικές οδοί τόσο επαναστατικές, που ακόμη και κάτι προφανές, το οποίο μπορούμε να δούμε με τα ίδια μας τα μάτια, τελικά δεν το βλέπουμε. Ελπίζω με όλη μου την ψυχή ότι τα πράγματα αρχίζουν να αλλάζουν, έστω και με πολύ αργούς ρυθμούς.
Υπάρχει ακόμη ένας λόγος που αυτό το χαμένο κεφάλαιο της Ιστορίας δεν μπορεί να έρθει στην επιφάνεια εύκολα. Όπως οι μικρο-οργανισμοί μπορούν να εξελιχθούν, κατά τον ίδιο τρόπο μπορούν επίσης να επιστρέφουν στην αρχική τους μορφή. Για παράδειγμα, στην μπίρα, μετά την ζύμωση, μπορούμε να ανιχνεύσουμε μόνο ελάχιστη από την ποσότητα του ζυμομύκητα (της μαγιάς) που προστέθηκε στην αρχή, και η ποσότητα αυτή δεν είναι ορατή με γυμνό μάτι. Υπάρχει μόνο το οινόπνευμα, δηλαδή μόνο μια μυκοτοξίνη. Πού πήγε, λοιπόν, αυτός ο μικρο-οργανισμός; Φυσικά δεν εξαφανίστηκε, απλώς επέστρεψε στη μορφή του μικρόζυμου.
Παρομοίως, γύρω από κάθε καρκίνωμα υπάρχει γαλακτικό οξύ άλλη μυκοτοξίνη, ωστόσο ο μικρο-οργανισμός μπορεί να είναι παρών, ίσως και όχι. Έτσι, ακόμη και εκείνοι που είναι πρόθυμοι να δουν, συχνά δεν βλέπουν τίποτα. Όσοι θέλουν να επανεξετάσουν την κατάσταση με καθαρό βλέμμα, θα ανταμειφθούν με τα μυστικά της παντοτινής υγείας. Μπορούμε να θεραπεύσουμε τον εαυτό μας, αλλάζοντας το περιβάλλον μέσα στο σώμα μας. Έτσι, οι εισβολείς που θα μπορούσαν να μας βλάψουν δεν θα βρουν μέρος να αναπτυχθούν, με αποτέλεσμα να γίνουν ακίνδυνοι.
Η ΥΠΕΡΊΣΧΥΣΗ ΤΩΝ ΟΞΕΩΝ ΕΙΝΑΙ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΉ… ΌΤΑΝ ΛΕΝ ΖΟΥΜΕ ΠΛΕΟΝ!
Το χάος που προκαλεί η επικράτηση των οξέων και η υπερβολική ανάπτυξη μικρο-οργανισμών είναι απολύτως φυσιολογική διαδικασία όταν η ζωή φτάσει στο τέλος της. Μόλις ο άνθρωπος πεθάνει, το περιβάλλον του οργανισμού του γίνεται αυτομάτως όξινο. Όταν σταματήσει η αναπνοή, τα επίπεδα οξυγόνου μειώνονται, δημιουργώντας ένα αναερόβιο περιβάλλον το οποίο βρίθει από μικροοργανισμούς (και φυσικά από οξέα τα οποία οι μικροοργανισμοί λατρεύουν). Ακολούθως, τα μικρά αυτά τέρατα πιάνουν δουλειά. Το κυρίως έργο τους —ένας από τους λόγους που οι μυκοτοξίνες αποτελούν μέρος ενός φυσιολογικού ανθρώπινου οργανισμού— είναι η αποσύνθεση του νεκρού σώματος. Οι μικρο-οργανισμοί και οι τοξίνες που παράγουν, βρίσκονται εκεί για να αποσυνθέσουν μέχρι και το τελευταίο συστατικό μας, τα μικρόζυμα. Οι βιολόγοι αποκαλούν αυτή την διαδικασία «κύκλο του άνθρακα». Αυτό άλλωστε είναι το νόημα που κρύβεται πίσω από τη φράση «χους (χώμα) ει και εις χουν απελεύσει». Για να το πούμε πιο απλά, οι μικρο-οργανισμοί προκαλούν την σήψη του σώματος.
Η υπερβολική ανάπτυξη μικρο-οργανισμών σε ζωντανούς οργανισμούς, όπου το περιβάλλον είναι υπερβολικά όξινο, οδηγεί στην πρόωρη έναρξη της διαδικασίας αυτής. Οι ζυμομύκητες και οι μύκητες αναλαμβάνουν το έργο τους, ενώ εμείς ακόμη ζούμε. Στην ουσία, το σώμα μας αρχίζει να σαπίζει από μέσα. Υφίσταται ζύμωση. Αρχίζει να μουχλιάζει. Να θυμάστε, ωστόσο, ότι οι μικρο-οργανισμοί δεν είναι από την φύση τους επιβλαβείς. Στην πραγματικότητα, είναι ωφέλιμοι. Τα κύτταρα του οργανισμού πρέπει συνεχώς να πεθαίνουν και να ανανεώνονται, για να παραμένουν υγιή και ακμαία. Αυτό που κάνουν οι μικρο-οργανισμοί είναι να χειρίζονται την ανακύκλωση ώστε να μη συσσωρεύονται σκουπίδια.
Δυστυχώς, ο Παστέρ είχε μπερδέψει την ασθένεια με τα συμπτώματά της, και αυτή η σύγχυση υιοθετήθηκε από πολλές γενιές ως νόμος της επιστήμης. Στην πραγματικότητα, η ασθένεια είναι μια γενική κατάσταση η οποία λειτουργεί ως υπόστρωμα. Η ασθένεια δεν προσωποποιείται από τα συμπτώματα που θα εμφανιστούν. Αν ανιχνευτούν μικρόβια, αυτά είναι σύμπτωμα της γενικής κατάστασης που ορίστηκε ως ασθένεια. Να θυμάστε ότι τα μικρόβια προέρχονται από τα κύτταρά μας και ότι εκείνα που εισβάλλουν απ’ έξω, απλώς μπορεί να ενισχύσουν την κατάσταση ανισορροπίας και να πυροδοτήσουν δευτερογενή συμπτώματα. Αυτό που οι περισσότεροι άνθρωποι αποκαλούν ασθένεια είναι, στην πραγματικότητα, μια σειρά από δευτερογενή συμπτώματα. Τα μικρόβια αποτελούν απλώς έκφραση της γενικής κατάστασης ασθένειας (υπεροξύτητα και υπερβολική ανάπτυξη μικρο-οργανισμών).
Κατά την διάρκεια του περασμένου αιώνα, η κλασική επιστήμη προσδιόρισε τις ακριβείς αιτίες ορισμένων «ασθενειών». Όμως, πολλές σοβαρές ασθένειες θα παραμείνουν μυστήριο, μέχρι να κατανοήσουμε ότι ανεξάρτητα από τα συμπτώματα που μας βασανίζουν, οι αιτίες είναι οι ίδιες: η οξύτητα και η υπερβολική ανάπτυξη μικρο-οργανισμών.
Αν το περιβάλλον του οργανισμού γίνει πολύ όξινο, το σώμα θα αναγκαστεί να πολεμήσει σκληρά για ένα μεγάλο διάστημα προκειμένου να διατηρήσει ένα αλκαλικό περιβάλλον, ή αν οι επιβλαβείς μικρο-οργανισμοί αναπτυχθούν σε υπερβολικό βαθμό, ενδέχεται να συμβούν όλες οι πιθανές καταστροφές. Όπως ανέφερα προηγουμένως (και θα το ξαναπώ), αν εξετάσουμε προσεκτικά την κατάσταση, πίσω από κάθε σύμπτωμα κρύβεται το πρόβλημα της υπεροξύτητας και της υπερβολικής ανάπτυξης των μικροοργανισμών.
Ακόμη και για τα παραπανίσια κιλά, μπορείτε να ρίξετε το φταίξιμο σε ένα υπερβολικά όξινο εσωτερικό περιβάλλον. Ο οργανισμός, προσπαθώντας να αμυνθεί, δημιουργεί λιποκύτταρα για να απομακρύνει τα οξέα από τα ζωτικά όργανα και να τα προστατεύσει. Κατά μία έννοια, λοιπόν, το λίπος είναι σωτήριο για την ζωή μας. Λυτός ακριβώς είναι ο λόγος που το σώμα δεν θέλει να το χάσει. Ακολουθώντας όμως μια διατροφή που στόχο έχει να δημιουργήσει αλκαλικό εσωτερικό περιβάλλον, ο οργανισμός δεν θα χρειάζεται πλέον το λίπος του.
Τα προβλήματα βάρους προέρχονται επίσης από την παρεμβολή ζυμομυκήτων και μυκήτων στην διαδικασία της πέψης. Οι διατροφικές ελλείψεις μπορεί να προκαλέσουν αύξηση του βάρους, εν μέρει γιατί πάντα αισθάνεστε πεινασμένοι. Συνήθως, το αίμα που έχει δηλητηριαστεί από μυκοτοξίνες κατευθύνεται στο ήπαρ για να αποτοξινωθεί, και το πρόσθετο αυτό έργο δεν επιτρέπει στο όργανο να μεταβολίσει σωστά το λίπος και το σάκχαρο. Το χάος που επικρατεί σε έναν οργανισμό όπου η ισορροπία έχει διαταραχθεί, προκαλεί εξάντληση των επινεφριδίων και χαμηλά επίπεδα ενέργειας, με αποτέλεσμα την αύξηση του βάρους. Φαύλος κύκλος. Από τον οποίο μπορείτε πανεύκολα να βγείτε.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου