Σύμφωνα με τα λεξικά «Πίστη» είναι η βεβαιότητα κάποιου για την αλήθεια ενός ισχυρισμού, ανεξάρτητα αν η βεβαιότητα αυτή είναι δικαιολογημένη ή όχι. Στην περίπτωση που η βεβαιότητα είναι δικαιολογημένη μιλάμε για γνώση και όχι για πίστη. Η ομαδική ή κοινή πίστη ορίζεται στις κοινές αλήθειες που μοιράζεται μια ομάδα πιστών ή ένα ευρύτερο σύνολο από πιστούς, που ακολουθούν για παράδειγμα μια θρησκεία.
Η άποψη ότι η μόνιμη πατρίδα μας δεν είναι εδώ και είναι κάπου στο μεταθανάτιο υπερπέραν είναι αισχρή. Η αιώνια, αδιαπραγμάτευτη πατρίδα μας είναι η Ελλάδα, μία πραγματικότητα απτή και άθικτη, για την οποία δίνουμε και την ζωή μας. Δεν έχουμε και δεν θέλουμε να έχουμε καμία άλλη, αιώνια ή προσωρινή, πατρίδα. Θέλουμε όταν φύγουμε από αυτήν την ζωή, την μοναδική ζωή που υπάρχει, να μας σκεπάσει το Ελληνικό χώμα της πατρίδας μας.
Η θεολογική τεκμηρίωση τού χριστιανικού δόγματος «Πίστευε και μη ερεύνα»
«Νήφε και μέμνησο απιστείν» (Να παραμένεις νηφάλιος και να θυμάσαι να δυσπιστείς). -Επίρμαχος
Συχνά, τόσο οι απολογητές, όσο και αρκετοί πιστοί, αμφισβητούν την ύπαρξη τής δογματικής έκφρασης -και ταυτόσημης τής τυφλής πίστης- «Πίστευε και μη ερεύνα», στα «ιερά» κείμενα τού Χριστιανισμού. Ο δε θεολόγος και καθηγητής Φιλοσοφίας, Χρήστος Γιανναράς, υποστηρίζει πως η συγκεκριμένη έκφραση αποτελεί «ένα σύνθημα άγνωστης προέλευσης» (Αλφαβητάρι τής πίστης, σελ. 25).
Επειδή λοιπόν, οι Ιουδαιοχριστιανοί στην προσπάθειά τους να θολώσουν τα νερά, όταν δεν παίζουν με τα κόμματα για να δώσουν το επιθυμητό σ' αυτούς νόημα («Πίστευε και μη, ερεύνα»*), αντιπαραβάλλουν την ρήση «Ερευνάτε τας γραφάς»** (Κατά Ιωάννην, 5: 39), ως ακλόνητο θεολογικό επιχείρημα προτροπής προς στην έρευνα (λες και η εβραϊκή Βίβλος είναι το μοναδικό πεδίο έρευνας στον κόσμο), θα κάνουμε αυτό ακριβώς που προτείνουν: Θα ερευνήσουμε «τας γραφάς» και τα «πατερικά» κείμενα (εκτός κι αν τα «πατερικά» κείμενα απορρίπτονται κατά περίπτωση), για να δούμε αν τεκμηριώνεται ή όχι το «Πίστευε και μη ερεύνα»...
[* Το ρήμα «Πίστευε» έχει προστακτικό τόνο και η διάζευξη που επιχειρείται με την τοποθέτηση τού κόμματος μετά το «μη», είναι συντακτικά αδόκιμη. Θα έπρεπε να είναι «Πιστεύεις ή μη, ερεύνα». Βέβαια, το λάθος αυτό, δεν γίνεται μόνο από τούς απολογητές...]
[** Το ρήμα «Ερευνάτε» δεν έχει προστακτικό τόνο, αλλά γίνεται απλά μια διαπίστωση, η οποία καθίσταται σαφής με την ανάγνωση και τού υπόλοιπου κειμένου: «Ερευνάτε τις γραφές, επειδή εσείς νομίζετε ότι μέσα σ’ αυτές έχετε αιώνια ζωή...».]
«Να εμπιστεύεσαι τον Κύριό σου με όλη σου την καρδιά και να μη στηρίζεσαι στη δική σου κατανόηση».
(Παροιμίες, 3: 5)
«Μακάριοι όσοι δεν είδαν, και πίστεψαν».
(Κατά Ιωάννην, 20: 29)
«Περπατάμε με βάση την πίστη, όχι με βάση τα όσα βλέπουμε».
(Προς Κορινθίους Β’, 5: 7)
«Πίστευε τω θαύματι και μη ερεύνα λογισμοίς το γενόμενον».
(Επίσκοπος Αγκύρας, Θεόδοτος - Γ' Οικουμενική Σύνοδος, «Εις την γένναν τού Σωτήρος», Έφεσος 431)
«Πίστευε εις πατέρα, μη ερευνήσεις δε το πράγμα».
(Αθανάσιος Θεολόγος, «Quaestiones ad Antiochum»)
«Πιστευέτω και μη λεγέτω: “Διά τι ούτως και μη ούτως;”. Ίνα μη τοιαύτα διαλογιζόμενος, άρξηται με λετάν και λέγειν: “Πού ουν έστιν ο Θεός, και πώς έστι;”».
(Αθανάσιος Θεολόγος, «Epistulae quattuor ad Serapionem»)
«Πιστεύω, ουκ ερευνώ… Ου διώκω το ακατάληπτον… Ου μετρώ το αμέτρητον...».
(Ιωάννης Χρυσόστομος, «Εις την παραβολήν περί συκής»)
«Πίστει δέξαι, άνθρωπε, και μη αμφέβαλλε τοις λογιζομένοις, μη αμφίβαλλε τοις παρὰ τών πατέρων δεδοκιμασμένοις, αλλὰ φοβού, και ανεξετάστως πίστευσον. Μάλλον μεν ουν πίστευε, και μη πολυπραγμόνει».
(Ιωάννης Χρυσόστομος, «Oratio de hypapante»)
«Πίστευε, μη ερευνών…».
(Εφραίμ ο Σύρος, «Περί τούς καταζητούντας τού Υιού την φύσιν»)
«Πίστευσον αδιστάκτως…».
(Όσιος Ισαάκ ο Σύρος, «Λόγος Γ': Περί αναχωρήσεως»)
Επιπροσθέτως, από τα πρωτοχριστιανικά χρόνια, το δόγμα αυτό είναι γνωστό και το επιβεβαιώνει σχολιάζοντάς το αναλόγως και ο Έλληνας φιλόσοφος Κέλσος στο «Κατά χριστιανών» («Μη εξέταζε, αλλὰ πίστευσον»), το οποίο παράθεσε ο χριστιανός απολογητής Ωριγένης στο «Κατά Κέλσου»
Οι πνευματικοί φαρισαίοι ατομιστές Έλληνες θέλουν ζηλότυπα να σώσουν την περιβόητη "ψυχή" τους με προσευχές, ύμνους, δοξολογίες, μετάνοιες, λιτανείες στον Ιεχωβά, φιλώντας εικόνες «αγίων», ταριχευμένων πτωμάτων και χέρια παπάδων και άλλες εξωτερικές εκδηλώσεις ψεύτικης υποκριτικής θεοσέβειας, που μόνο η Ψυχιατρική μπορεί να αναλύσει. Δεν πειράζει, αν είναι σε όλα τα άλλα τελευταίοι. Αυτοί βαυκαλίζονται ότι ζουν "πνευματική ζωή". Όπως έγραψε και ο ήρωάς μας Ίων Δραγούμης: "Αυτοί δεν είναι Έλληνες, είναι χριστιανοί". Περικλής Γιαννόπουλος: "Αδύνατον πλέον να ψευδώμεθα και να αυτοκτονούμεν Εθνικώς, κρύβοντες την δύναμιν του Ελληνισμού μας, χάριν του Χριστιανισμού μας. Ελληνική Φυλή, πάση θυσία πρέπει να μάθης δια παν ότι σε αφορά ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ. Ελληνική Φυλή, δια να αισθανθής τον Ελληνισμόν Σου πρέπει να περιορίσης το Χριστιανικό Σου συναίσθημα εις τα λογικά και πραγματικά του όρια. Εάν δεν μπορείτε να αισθάνεσθε ότι είσθε Έλληνες, παρά μόνον από μέσα από το πάπλωμα του Χριστιανισμού Σας, τότε ΕΡΡΕΤΩ τέτοιος Ελληνισμός. Διότι τότε ο Ελληνισμός Σας είναι Νεκρός. Πας Παπάς αισθανόμενος δη είναι Πρώτα Χριστιανός και Δεύτερα Έλλην, ΞΟΥΡΑΦΙΣΘΗΤΩ".
" ΑΡΝΟΥΜΑΙ ΝΑ ΑΠΟΔΕΙΞΩ ΟΤΙ ΥΠΑΡΧΩ " ΕΙΠΕ Ο ΘΕΟΣ ,"ΕΠΕΙΔΗ Η ΑΠΟΔΕΙΞΗ ΑΡΝΕΙΤΑΙ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ, ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΤΙΠΟΤΑ ".
ΑπάντησηΔιαγραφήDOUGLAS ADAMS