Πού οφείλεται ο συσχετισμός του συμβόλου της καρδιάς με την αγάπη

Χωρίς αμφιβολία το σχήμα της καρδιάς είναι το κορυφαίο σύμβολο της αγάπης. Ωστόσο, μια παράλληλη σύγκριση της ανθρώπινης καρδιάς και του σχήματος που καθιερώθηκε στον πολιτισμό μας μπορεί να κάνει τον καθένα να αναρωτηθεί πώς φτάσαμε από το σημείο Α στο σημείο Β, δεδομένου ότι συγκριτικά δεν φαίνονται και τόσο όμοια μεταξύ τους.

Οι θεωρίες αναφορικά με το σύμβολο της καρδιάς και το σχήμα της

Αποδεικνύεται ότι υπάρχουν μερικές θεωρίες πίσω από την περίπλοκη γεωμετρία της καρδιάς. Σύμφωνα με το Reader’s Digest, η πιο προφανής είναι η ιδέα ότι το σχήμα του συμβόλου της καρδιάς είναι μια καθαρή απεικόνιση του ανθρώπινου καρδιακού οργάνου. Επειδή πολλοί Έλληνες και Ρωμαίοι στοχαστές πίστευαν ότι η καρδιά είναι το επίκεντρο του σώματος, αυτή η σκέψη είναι εύλογη. Ο Αριστοτέλης, για παράδειγμα, περιέγραψε την καρδιά ως πηγή ορθολογικής νοημοσύνης, θερμότητας και αίσθησης. Οι Αρχαίοι Αιγύπτιοι τη θεωρούσαν ως επιτομή της ζωής και της ηθικής. Οι πρώιμες απεικονίσεις του οργάνου θα μπορούσαν να τους οδηγήσουν στο οδοντωτό σχήμα που γνωρίζουμε σήμερα.

Άλλες θεωρίες υποδηλώνουν ότι το σχήμα μπορεί να μην αποτελεί καθόλου μια «κακοφτιαγμένη» απεικόνιση του οργάνου της καρδιάς. Μία ιδέα, λοιπόν, αναφέρει το Reader’s Digest είναι ότι το σύγχρονο σύμβολο αντλήθηκε από μια απεικόνιση ενός σπόρου από το φυτό Σίλφιον (σήμερα δεν υπάρχει) που χρησιμοποιούταν ως μορφή ελέγχου των γεννήσεων στην πόλη Cyrene στη Βόρεια Αφρική κατά τον 7ο αιώνα. Η σκέψη ακολουθεί τη λογική ότι το σχήμα του φυτού άρχισε να αντιπροσωπεύει το σεξ και εν συνεχεία την αγάπη. Η οποία κατ’ επέκταση συμβολίζεται με το σχήμα της καρδιάς.

Η Καθολική Εκκλησία έχει, επίσης, λόγο για το θέμα. Σε αυτήν τη θεωρία, η καρδιά παρουσιάστηκε στην Αγία Μαργαρίτα-Μαρία Αλακόκ ως όραμα το 1600. Η καρδιά εμφανίστηκε περιτριγυρισμένη από αγκάθια, ένα σύμβολο που αργότερα έγινε γνωστό ως η Ιερή Καρδιά του Ιησού και της αναπαράστασης της αγάπης του. Ενώ το σχήμα είχε τεκμηριωθεί καλά πριν από αυτό, η σχέση του με τον Καθολικισμό θα μπορούσε κάλλιστα να ενίσχυε τη δημοτικότητα της καρδιάς ως σύμβολο της αγάπης.

Ο έντονος συσχετισμός της καρδιάς με την αγάπη και τον έρωτα, ωστόσο, άνθισε κυρίως κατά την βικτοριανή εποχή με την ανταλλαγή βαλεντίνων (μικρών χειρόγραφων σημειωμάτων με ευχές) μεταξύ των ερωτευμένων, οι οποίοι τα διακοσμούσαν (όπως έκαναν και με κάθετι άλλο εκείνη την εποχή) με διάφορες κορδέλες, τόξα και άλλα διακοσμητικά.