Και οι έρωτες τα τρενάκια του τρόμου που, όσο γρήγορα σε ανυψώνουν, τόσο αιφνίδια σε σκάνε στο έδαφος.
Βέβαια, πολλές φορές φταίμε και εμείς οι ίδιοι που ανεβαίνουμε σε αυτά, ενώ γνωρίζουμε πλέον τη διαδρομή.
Δεν ξέρω για εσένα, αλλά εγώ το ίδιο λάθος το κάνω δύο και τρεις φορές.
Για να βεβαιωθώ, απλά, πως είναι σφάλμα, μη τυχόν και το παρεξήγησα δηλαδή.
Και συνήθως το πρόβλημα δεν ήταν ότι εσύ δεν ερχόσουν, αλλά ότι εγώ δεν έφευγα.
Γιατί, παρόλο που δεν μπορείς να ελέγξεις τη συμπεριφορά κάποιου, μπορείς να ελέγξεις πόσο καιρό θα την ανέχεσαι.
Γιατί υπάρχει μία χαοτική διαφορά ανάμεσα στο “δίνω μία ευκαιρία” και στο “χαρίζω μία ευκαιρία”.
Ούτε και σήμερα μπόρεσα να χωνέψω αυτόν τον κόσμο.
Αύριο πάλι.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου