Στο φλερτ μεταξύ των ανθρώπων γενικότερα, υπάρχει ο τύπος που χρησιμοποιεί κόλπα, τερτίπια αφού δεν ξέρει πώς γίνεται η φασούλα χωρίς στρατηγική και περίτεχνες, μελετημένες μία προς μία κινήσεις. Υπάρχει όμως και ο άλλος τύπος -όπου τύπος εννοώ τύπος ανθρώπου κι όχι κάποιος συγκεκριμένος – που δεν έχει ιδέα από κόλπα και τσαχπινιές, μυστήριο και τρικάκια. Αυτοί οι άνθρωποι είναι συνήθως πιο αυθόρμητοι και παρορμητικοί, παίζουν με ανοιχτά τα χαρτιά τους και δε φοβούνται όσες φορές κι αν χάσουν, σε αντίθεση με την άλλη κατηγορία που ελέγχουν κάθε κίνηση και με poker face αποφασίζουν ποιο χαρτί θα ρίξουν. Ανάμεσά τους διακρίνεις πολλές διαφορές μα ο σκοπός τους είναι ο ίδιος και κοινός: να φτάσουν πιο κοντά στον πόθο τους. Εγώ σήμερα θα σε πάω ένα βήμα παραπέρα, υποθέτοντας ότι μιλάμε για σχέσεις που έχει ήδη δέσει το γλυκό και στην πορεία κάτι στραβώνει. Τι κάνουμε εκεί; Πώς μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τη στρατηγική για να σώσουμε τον έρωτα, ή μήπως με λίγο έρωτα θα προστατεύσουμε τη στρατηγική; Δεν ξέρω, πάλι μπερδεύτηκα.
Αν είσαι αυτό το ταίρι που δε γουστάρει καθόλου κόλπα, ναζάκια, μυστήριο και παραμύθια με δράκους και γοβάκια, δυσκολεύεσαι πραγματικά πολύ μπροστά σε μια τέτοια συνθήκη. Μέσα σου ξέρεις ότι κάνοντας μία-δύο κινήσεις «ματ» μπορεί να σώσεις την παρτίδα, αλλά κατά βάθος δε θα νιώθεις κερδισμένος. Μπορεί να διορθωθεί ό,τι πήγε να χαλάσει, αλλά δε θα ικανοποιηθείς καθόλου, ίσα-ίσα όλο αυτό θα σου φαίνεται φτιαχτό και ότι δεν είναι δικό σου κατόρθωμα. Εσένα που σου αρέσει η ειλικρίνεια και οι αυθόρμητες αντιδράσεις ξέρεις ότι δεν έγιναν όλα φανερά και ξάστερα κι αυτό μέσα σου σε ενοχλεί, ζορίζεσαι.
Το σκέφτεσαι συνέχεια και δε χωράς, περισσεύεις, προσπαθείς, τα φέρνεις απ’ όλες τις πλευρές, αλλά δεν μπορείς να απολαύσεις αυτήν τη νίκη. Διότι φαινομενικά είσαι κερδισμένος και ο σκοπός επετεύχθη, αλλά δεν έχεις δώσει την αλήθεια σου και ίσως για σένα αυτός είναι ο σκοπός τελικά, ανεξαρτήτου αποτελέσματος. Επίσης ξέρεις ότι μπορεί με αυτά τα τερτίπια να κέρδισες τη μάχη κι όχι τον πόλεμο. Τι εννοώ με αυτό; Ότι μάλλον κέρδισες λίγο χρόνο και τίποτα παραπάνω. Είναι πιθανό να επιστρέψει η σχέση σε αυτό το σημείο που ξεκίνησε να μπάζει κι εσύ σίγουρα δε θα μπορείς κάθε φορά να τζογάρεις λίγο από τον εαυτό σου για να τα καταφέρνεις. Βαριέσαι, κουράζεσαι να παίζεις αυτό το παιχνίδι στο οποίο δε βρίσκεις κανένα νόημα τελικά, ενώ υπάρχουν τόσοι άνθρωποι που ακριβώς σε αυτά τα τεχνάσματα βρίσκουν την ουσία της ερωτικής συνύπαρξης.
Αν είσαι λοιπόν αυτός ο τύπος συντρόφου που τρελαίνεσαι με τα παιχνίδια μυαλού κι οτιδήποτε τσαχπίνικο και μυστηριώδες σε εξιτάρει, τότε ξέρεις άνετα πώς να γυρίσεις το παιχνίδι υπέρ σου όταν η κατάσταση δυσκολεύει. Αυτή η παρτίδα του έρωτα που μοιάζει να χάνεις, είναι για σένα εύκολο να κάνεις την ανατροπή, χρειάζεσαι μόνο μία-δύο βασικές κινήσεις, να έχεις μελετήσει αναλυτικά τον αντίπαλο, να ξέρεις απ’ έξω και ανακατωτά τα δυνατά του σημεία και την αχίλλειο πτέρνα του. Χωρίς να ξεχνάς ότι μιλάμε για έρωτα και σχέσεις, όπου οι συμμαχίες δε σπάνε και θα βγεις νικητής μόνο αν παραμείνετε δίπλα-δίπλα -όχι απαραίτητα μαζί- αλλά σίγουρα όχι απέναντι ως αντίπαλοι πλέον.
Αν ανήκεις σε αυτήν την πλευρά τότε είσαι υπέρμαχος του «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα» κι αν καταφέρουμε να σώσουμε και τον έρωτα τότε έχουμε πετύχει διάνα. Θα ακολουθήσεις όλους τους κανόνες κι όλα τα πρωτόκολλα στρατηγικής, θα κάνεις ό,τι χρειαστεί- με σεβασμό πάντα, μην ξεχνιόμαστε. Θέλεις να αλλάξεις τα δεδομένα και να δημιουργήσεις κοινά ζητούμενα οπότε όσα έχεις μάθει θα τα εφαρμόσεις και λογικά αυτό θα συμβεί αβίαστα χωρίς προσπάθεια και κόπο. Το ερώτημα όμως είναι: χωράει έρωτας και κανόνες το ίδιο παιχνίδι; Μήπως με σωστές δόσεις και αναλογίες μπορείς να πετύχεις το γλυκό αποφεύγοντας τις υπερβολές και τα άκρα;
Καμία απάντηση δεν είναι εντελώς σωστή και καμία απόλυτα λάθος, γιατί στις σχέσεις δεν υπάρχουν σωστά και λάθη. Δεν ξέρω πού γίνονται σεμινάρια του έρωτα για να πάμε και να μάθουμε όλοι τους κανόνες και την τεχνική, ούτε ξέρω πώς να μάθεις σε κάποιον να αφήνεται πιο πολύ και να παραμερίζει τα τεχνάσματα. Αναρωτιέμαι όμως, ο έρωτας θέλει τεχνική ή τέχνη τελικά; Το πάθος μπορείς να το μετριάσεις και να το τσιγκουνευτείς πίσω από τον καμουφλαρισμένο εγωισμό και τις πληγωμένες ανασφάλειες; Κανόνες πάντα θα υπάρχουν και οι εξαιρέσεις πάντα θα τους σπάνε, διάλεξε σε ποια πλευρά θέλεις να είσαι, αλλά γιατί πραγματικά το θες και όχι γιατί έτσι σου είπαν ότι είναι καλύτερα, έτσι σου έμαθαν. Να είσαι ό,τι θες, αλλά να είσαι αυθόρμητα κάτι, ό,τι κι αν είναι αυτό το κάτι να είναι πηγαίο κι όχι τεχνητό.
Κάποιες φορές ο συνδυασμός μπορεί να κερδίσει, δε χρειάζεται να είσαι «είτε το ένα, είτε το άλλο», μπορείς να είσαι «και το ένα και το άλλο». Εξάλλου αυτό που θέλουμε δεν είναι πάντα και το πιο ωφέλιμο, οπότε ας τα μπλέξουμε και καλή μας τύχη. Το μπλέξιμο περιλαμβάνει από τη μία πλευρά την ειλικρίνεια, το παιχνίδι που ρέει, την ελευθερία κινήσεων κι από την άλλη υπάρχει αυτός ο ρόλος που σε καλεί να διαλέξεις ποιος παίχτης πρέπει να φαίνεται ότι είσαι, την τακτική που θα ακολουθήσεις και τα άμεσα αποτελέσματα.
Αν δεν ξέρεις τι περιλαμβάνει η στρατηγική στον έρωτα, να ξέρεις ότι είναι συνήθως όσα σε συμβουλεύουν οι φίλοι σου να κάνεις, όσα βασίζονται στην ψυχολογία και σε mind games. Η ιστορία έχει δείξει ότι δε μεταφέρονται τυχαία αυτές οι κινήσεις, είναι δοκιμασμένες, αλλά ποιος χάνει και ποιος κερδίζει στο τέλος κανείς δεν απαντά με σιγουριά. Το θέμα είναι αν θέλεις και το ερώτημα είναι αν και οι δύο χρησιμοποιούν τακτική τότε τι γίνεται;
Μπαμ!
Μη νοιάζεσαι, ο έρωτας ήταν
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου