Τα θεμέλια στα φέρανε προκάτ. Σου είπανε «αυτές είναι οι Βεβαιότητες, υπογράψτε πως παραλάβατε και ορίστε το πιστοποιητικό σας». Αυτό σου είπανε, εσύ υπέγραψες, πήρες το πιστοποιητικό και άρχισες να χτίζεις.
Πόσο αλήθεια όμορφο!
Ήθελες να χτίσεις, ήθελες να δομήσεις τις πραγματικότητές σου, ήθελες να βάλεις τάξη στο χάος ανυψώνοντας πάνω στα θεμέλια της βεβαιότητας το δικό σου μοναδικό χτίσμα με τη δική σου μοναδική υπογραφή! Κι έτσι, ίσως δε σε κατάπινε το χάος. Έτσι, ίσως να είχες έναν λόγο ύπαρξης σε αυτό τον ανεξήγητο και ακατανόητο ανισόρροπο κόσμο. Έτσι, ίσως δικαιολογιόσουν πως πάνω απ΄ όλα θέλησες κάτι ν΄ αφήσεις πίσω στα παιδιά σου.
Κι έχτισες πάνω στις πλατφόρμες των Βέβαιων Βεβαιοτήτων.
Μη με ρωτάς ποιες είναι αυτές. Κοίταξε μέσα σου. Γνωρίζεις. Μια μια γκρεμίζονται οι πρώτες, συμπαρασύροντας σα ντόμινο γιγαντιαίο και τις άλλες, πίσω, τις κρυμμένες. Εκείνες που ούτε καν αναλογίστηκες πως ίσως να υπάρχουν.
Όπως ο Ήλιος.
Ο ήλιος είναι μία Βέβαιη Βεβαιότητα. Ναι το γνωρίζουμε πως κάποτε θα πάψει να υπάρχει, αλλά βρε αδερφέ, τι μου ψελλίζεις τώρα, εδώ ο κόσμος χάνεται κι εσύ μου λες το τι θα γίνει σε 5 δισεκατομμύρια χρόνια;
Και σε ρωτάω, ποιος σου όρισε αυτό το νούμερο; Ποιος σου είπε για τα 5 δισεκατομμύρια χρόνια; Ήταν πιστοποιημένος Βεβαιωτής Βέβαιων Βεβαιοτήτων; Ποιος σου είπε πως μέχρι να χαθεί η γη μας, σημαντικό είναι να μαζεύεις χρήμα και ύλη, να πατάς πάνω στους άλλους και να κοιτάζεις τη δική σου «ευημερία»; Ήταν πιστοποιημένος Βεβαιωτής και αυτός;
Κι όταν οι πάνω όροφοι αρχίζουνε να πέφτουν, όταν το προϊόν του μόχθου σου το χτίσμα σου αρχίζει να καταρρέει, τότε ανοίγεις το επόμενο κεφάλαιο.
Τις Αβέβαιες Βεβαιότητες.
Εκεί δεν θέλεις πια πιστοποιητές, εκεί οι πιστοποιητές δεν έχουν θέσεις εργασίας. Εκεί χρειάζεσαι συμπονετές, χρειάζεσαι θεραπευτές και ψυχοστηριχτές. Αναζητάς πλέον τα ψυχοανυψωτικά μηχανήματα, αυτά που δεν ξερνούν μπετό αλλά δυνάμεις, αυτά που αναβλύζουν λόγους ύπαρξης και φωτεινές ελπίδες, κρυμμένες πίσω από την κουρτίνα της Βέβαιης Αβεβαιότητας.
Κι έτσι εισέρχεσαι στο τρίτο στάδιο.
Στις Βέβαιες Αβεβαιότητες.
Ποιος τάχα να ‘σαι μέσα σ΄ένα σύμπαν που έχει δομηθεί πάνω σε Βέβαιες Αβεβαιότητες;
Έπαψες πια να ψάχνεις για πιστοποιητές; Ο κάθε ένας φέρων τις περγαμηνές σου τραγουδάει σε δικό του τόνο, και μόνο σε μπερδεύει, την ώρα που εσύ βλέπεις μπροστά σου χιλιάδες μονοπάτια και δεν ξέρεις ποιο αλήθεια να διαβείς και ποιο να αποφύγεις…
Όχι άλλους πια πιστοποιητές, όχι άλλες βεβαιώσεις και διαβεβαιώσεις, θέλω μονάχα και επιθυμώ την ίδια τη Δική μου τη Φωνή Σοφίας να ακούσω, που έχω πάψει να την αφουγκράζομαι αιώνες τώρα, αιώνες Βέβαιων Βεβαιοτήτων… Τι τάχα να μου λέει αυτή η φωνούλα, που έμεινε πιστή εκεί μέσα στης ψυχής τα βάθη, ακόμη και σιωπηλή ως ήτανε, καθώς εγώ ποτέ μου δεν της άφησα το χώρο να μιλήσει… Διότι τα πιστοποιητικά δεν το αναφέραν πουθενά, πως οι συνθήκες θα διαμορφωθούν ανάλογα με τη Φωνούλα της Καρδιάς.
Και τότε, τότε ίσως εισέλθεις πια στο Μαγικό αυτό τον Κόσμο της θεϊκής Αλληλεπίδρασης.
Στις Αβέβαιες Αβεβαιότητες.
Μια θάλασσα απείρου, μέσα της κολυμπάς στο ρεύμα αφημένος, τα άστρα ατενίζεις και γνωρίζεις πως Όπως Μέσα Έτσι Έξω. Γνωρίζεις πως η πλάση είναι Φράκταλ, ένα μορφοκλασματικό σύνολο. Γνωρίζεις πως η ψυχή σου διαμορφώνει το δικό σου Σύμπαν. Πως το ρέμα όπου κι αν τρέχει, εσύ είσαι το πλάσμα που θα επιλέξει τη συχνότητά του, τη δόνηση που αγαπάς, που επιθυμείς, Εσύ είσαι το μοναδικό θεϊκό μικρό απέραντο ουράνιο πλασματάκι που θα διαλέξει την Εκδήλωσή του.
Αγαπημένε μου Συμπαντικέ Συνοδοιπόρε, στο μαγικό αυτό ταξίδι σου είμαστε παρέα. Ας χαιρετήσουμε το Φόβο μ΄ ένα Ευχαριστώ για όλα αυτά απ΄ τα οποία μας προφύλαξε, αλλά Όχι Άλλο θα του πούμε. Δεν θα με προφυλάξεις άλλο από αυτό που Είμαι. Άλλο δεν θα δομήσω χτίσματα της άμμου πάνω σε βεβαιωμένες βεβαιότητες μιας απέραντης Αβεβαιότητας.
Τώρα θα ξεκινήσω το μεγάλο μου ταξίδι
το Μαγικό Μεγάλο μου Ταξίδι,
από τις Βέβαιες Βεβαιότητες
στις Αβέβαιες Αβεβαιότητες.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου