Ακριβώς όπως είναι κανείς

Το να στέκεσαι μόνος σου σημαίνει να είσαι αδιάφθορος, αθώος, ελεύθερος από κάθε παράδοση, κάθε δόγμα, κάθε άποψη, από ό,τι λέει κάποιος άλλος και λοιπά. Ένας τέτοιος νους δεν ψάχνει, επειδή δεν υπάρχει τίποτα για να το ψάξει· όντας ελεύθερος, ένας τέτοιος νους είναι εντελώς ακίνητος χωρίς να θέλει κάτι, χωρίς να κινείται. Αλλά αυτή η κατάσταση δεν είναι για να την πετύχεις· δεν είναι κάτι που το εξαγοράζεις με πειθαρχία· δεν εμφανίζεται με την παραίτηση από το σεξ ή με την πρακτική κάποιων ασκήσεων γιόγκα. Εμφανίζεται μόνο όταν υπάρξει κατανόηση των τρόπων του εαυτού, του «εγώ», που φανερώνεται μέσω του συνειδητού νου σε κάθε δραστηριότητα και επίσης στο ασυνείδητο. Εκείνο που έχει σημασία είναι να κατανοήσει κανείς από μόνος του, όχι μέσω της καθοδήγησης άλλων, το συνολικό περιεχόμενο της συνείδησης, που είναι διαμορφωμένο, που είναι αποτέλεσμα της κοινωνίας, της θρησκείας, διάφορων επιδράσεων, επιπτώσεων, εντυπώσεων, αναμνήσεων· να κατανοήσει όλη αυτή τη διαμόρφωση και να ελευθερωθεί από αυτήν. Αλλά δεν υπάρχει «πώς» να ελευθερωθείς. Αν ρωτήσετε πώς να ελευθερωθείτε, τότε δεν ακούτε.

Πειραματίζεστε με τις διδασκαλίες μου ή πειραματίζεστε με τον εαυτό σας; Ελπίζω να βλέπετε την διαφορά. Εάν πειραματίζεστε με όσα λέω δεν μπορεί παρά να φτάσετε στο σημείο να πείτε, «και τώρα τι κάνουμε;» επειδή προσπαθείτε να πετύχετε κάποιο αποτέλεσμα που θεωρείτε ότι εγώ το έχω. Νομίζετε ότι έχω κάτι που εσείς δεν έχετε και ότι εάν πειραματιστείτε με όσα λέω, θα το έχετε και εσείς – κι αυτό είναι εκείνο που κάνουν οι περισσότεροι από εμάς. Προσεγγίζουμε αυτά τα πράγματα με μία αντίληψη εμπορικής δραστηριότητας, «θα κάνω αυτό, για να κερδίσω εκείνο. Θα λατρέψω, θα διαλογιστώ, θα θυσιάσω, προκειμένου να κερδίσω κάτι».

Τώρα, μην κάνετε πρακτική εξάσκηση. Δεν έχω τίποτα να πω για κάτι τέτοιο. Ή καλύτερα, όλο κι όλο εκείνο που λέω είναι: Παρατηρείστε τον ίδιο σας τον νου, δείτε σε τι βάθη μπορεί να φτάσει ο νους· τότε εσείς είστε εκείνο που είναι σημαντικό, όχι οι διδασκαλίες. Είναι σημαντικό για σας να βρείτε τους δικούς σας τρόπους σκέψης και τι συνεπάγεται αυτή η σκέψη. Και αν παρατηρείτε πραγματικά την δική σας σκέψη, εάν παρακολουθείτε, πειραματίζεστε, ανακαλύπτετε και μετά τα αφήνετε όλα, πεθαίνοντας κάθε μέρα για ό,τι έχετε μαζέψει, τότε δεν θα αναρωτηθείτε ποτέ, «και τώρα τι κάνουμε;».