Δεν προσπαθούμε καν να τη βρούμε.
Απλώς στεκόμαστε σε μία γωνία και κοιτάμε τα λάθη τα δικά μας και των άλλων, τις παραξενιές, τα άσχημα συμβάντα και τα αφήνουμε να μας πνίγουν και να γίνονται θηλιά στο λαιμό μας.
Δεν τα βλέπουμε σαν εμπόδια που πρέπει να ξεπεράσουμε.
Κάνουμε πως ξεχνάμε ότι στη ζωή όλα είναι όπως τα βλέπουμε και τα διαχειριζόμαστε και ότι η δική μας διαχείριση θα τα καθορίσει και όχι αυτά τη δική μας ψυχολογία.
Για αυτό λοιπόν ας μάθουμε επιτέλους να τα βλέπουμε λίγο πιο θετικά όλα.
Να βρίσκουμε το σωστό στο λάθος, τη χαρά στη λύπη, την ηλιαχτίδα μέσα στα σύννεφα.
Δύσκολο, ναι. Όχι όμως και ακατόρθωτο.
Ας εστιάσουμε όλοι σε αυτά που μας προκαλούν την ηρεμία στη ψυχή μας και τη χαρά στα μάτια μας και όχι σε αυτά που μας τις στερούν.
Ας αγαπήσουμε τη ζωή μας και τον κόσμο γύρω μας.
Δεν κρύβουν όλοι κακία, ούτε κινούνται βάσει συμφέροντος.
Υπάρχουν και καλοπροαίρετοι άνθρωποι.
Άνθρωποι που αγαπούν βαθιά και σέβονται τα θέλω μας και να είμαστε σίγουροι πως θα γνωρίσουμε και εμείς τέτοιους ανθρώπους μέσα στην πορεία της ζωής μας.
Αυτό όμως που δεν πρέπει να ξεχνάμε είναι ότι όλοι έχουν κάτι να μας προσφέρουν και ότι όλα θα πάνε καλά μόνο αν εμείς έχουμε την καρδιά μας ανοιχτή προς το καλό και το αφήσουμε να τρυπώσει μέσα μας.
Να θυμόμαστε πως όλα θα πάνε καλά μόνο αν εμείς είμαστε καλά μέσα μας.
Εμείς μας καθορίζουμε. Εμείς καθορίζουμε τη ζωή μας.
Όλοι και όλα τα άλλα είναι απλώς μαθήματα και δρόμοι.
Εμείς αποφασίζουμε τι θα κρατήσουμε και τι θα πετάξουμε από τη ζωή μας.
Εμείς αποφασίζουμε ποιόν δρόμο θα βαδίσουμε.
Μην μας ξεχνάμε. Εμείς είμαστε κυρίαρχοι του εαυτού μας, του μυαλού και της καρδιάς μας. Ό,τι θρέφουμε, αυτό θα μεγαλώσει.
Και στο τέλος δική μας θα είναι η επιλογή στο τι αποφασίσαμε να θρέψουμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου