Είμαστε τόσο πολύ ερωτευμένοι με το δικό μας φάσμα δραστηριοτήτων, ώστε δεν αντιλαμβανόμαστε πως το μεγαλύτερο μέρος της δράσης του Σύμπαντος ξετυλίγεται έξω από το δικό μας φάσμα και συμβαίνει σε ταχύτητες τόσο πιο αργές ή τόσο πιο γρήγορες από τη δική μας ώστε κρύβεται από τις αισθήσεις μας σαν από ένα πέπλο.
Πιστεύουμε ότι τα αντικείμενα που συναντάμε στην καθημερινή ζωή μας είναι άκαμπτα, εντελώς προβλέψιμα στερεά, παγωμένα στο χώρο και στο χρόνο, κάτι που μας κάνει να τα θεωρούμε κατώτερά μας.
Πώς είμαστε όμως τόσο σίγουροι για το τι κάνουν αυτά τα αντικείμενα όταν δεν τα κοιτάζουμε;
Ή όταν η όρασή μας είναι ανεπαρκής για να τα κοιτάξουμε όπως πρέπει;
Κάθε άνθρωπος δεν έχει μόνο εντυπώσεις προερχόμενες από τις αισθήσεις του αλλά και τη θέληση να δέχεται τέτοιες εντυπώσεις, όχι μόνο την ικανότητα να παρατηρεί τον κόσμο αλλά και την ικανότητα να αλλάζει τον τρόπο με τον οποίο παρατηρεί- μια ικανότητα που σε τελική ανάλυση, είναι η ικανότητα να αλλάζεις τον ίδιο τον κόσμο.
Τα άτομα εκείνα που αναγνωρίζουν ότι η φαντασία είναι ο δάσκαλος της πραγματικότητας τα ονομάζουμε «σοφούς» ενώ εκείνα που το γνωρίζουν αυτό και ενεργούν ανάλογα, τα ονομάζουμε «καλλιτέχνες». Ή και τρελούς.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου