Τι Γιόρταζαν οι Ελληνες στις 15 Αυγούστου

Στην Αρχαία Ελλάδα η μεγάλη γιορτή του Δεκαπενταύγουστου είναι τα γενέθλια της Θεάς Αθηνάς* στις 28 του αρχαίου μήνα Εκατομβαιώνα (μέσα Ιουλίου-μέσα Αυγούστου), όταν τελούνταν τα Παναθήναια, η μεγαλύτερη γιορτή της αρχαίας Αθήνας. Στρατηγός των στρατηγών, η Αθηνά η αειπάρθενος, η συνετή, η κόσμια, η καλόβουλη, η μειλίχια, η πολυεύσπλαχνη, προστατεύει τους Αθηναίους. Ναός της ο Παρθενώνας.

 

Επίσης ο Δεκαπενταύγουστος ήταν η γιορτή της ΜΑΡΜΕΡΑΣ ή Μαρμαρηγής που σημαίνει το φως των άστρων που τρεμοσβύνει.

 

Το Άστρο αυτό είναι η κόρη του Σείριου.

 

Αλλιώς η Μαρμέρα λέγεται ΗΜΕΡΑ.

 

Είναι η ημέρα που το φως από τον Σείριο φώτιζε το πρόσωπο του αγάλματος της ΘΕΑΣ ΑΘΗΝΑΣ στον ΠΑΡΘΕΝΩΝΑ.

 

Ο Σείριος είναι το ζωοποιό άστρο της γης. Είναι το άστρο που έχει την απόλυτη ευθύνη για την πορεία της ζωής στον πλανήτη μας. Ο Ιεροφάντης των Ελληνικών μυστηρίων ήταν γνώστης της δραστηριότητας των Αρείων κατοίκων του αστερισμού του Σειρίου … Αυτοί έφεραν την ζωή στην Γαία. Το Άστρο του Σειρίου, σύμφωνα με την αρχαία ελληνική παράδοση, ήταν το άστρο της δημιουργίας της ζωής στην Γη, και το τιμούσαν σε όλη την Ελλάδα με ιερά αφιερωμένα στον Κύνα και τον Κυναίο Δία διότι ο Σείριος ανήκει στον αστερισμό του Κυνός. «Μα τον Κύνα» έλεγε ο Σωκράτης όταν ορκιζόταν και κάποιοι άσχετοι βέβηλοι λένε ότι ορκιζόταν σε σκύλο …

 

«Υπάρχει μια φυλή ανθρώπων και μια φυλή Θεών, Έχουν και οι δυο πνοή ζωής από την ίδια μητέρα. Χωριστές, όμως, δυνάμεις μας κρατάνε μοιρασμένους, και η μια είναι τίποτα, ενώ η άλλη έχει τον ορειχάλκινο ουρανό για σίγουρη Ακρόπολη. Κι όμως έχουμε κάποια ομοιότητα σε μεγάλη ευφυΐα και δύναμη με τους Αθανάτους κι ας μη ξέρουμε τι θα μας φέρει η μέρα.»
Πίνδαρος (ΣΤ΄ Ωδή Νεμεονίκου)

 

Η Παρθένος Θεά Αθηνά των Αρχαίων Ελλήνων

 

Είναι σύμπτωση ότι η ξενόφερτη γιορτή της Παναγίας τον Δεκαπενταύγουστο συμπίπτει με τα γενέθλια της Ελληνίδας Θεάς Αθηνάς στις 28 του αρχαίου μήνα Εκατομβαιώνα (μέσα Ιουλίου – μέσα Αυγούστου), όταν τελούνταν τα Παναθήναια, η μεγαλύτερη γιορτή της αρχαίας Αθήνας; Ή μήπως είναι τυχαίο ότι ο ναός της Παρθένου Αθηνάς στην Ακρόπολη μετατράπηκε σε ναό μιάς  ασήμαντης Ιουδαίας ονομαζόμενης ως «Παναγίας Παρθένου»;

 

'Αλλωστε δεν ήταν μόνον ο Παρθενώνας που καταστράφηκε από τους χριστιανούς για να γίνει χριστιανική εκκλησία, αφού σύμφωνα με το διάταγμα του κτηνώδους Ιουστινιανού όλα τα αρχαία Ελληνικά Ιερά έπρεπε να μετατραπούν σε χριστιανικούς ναούς προκειμένου να «εξαγνιστούν». Σε πολλά δε από αυτά, όπου λατρεύονταν γυναικείες, παγανιστικές θεότητες, χτίστηκαν ναοί αφιερωμένοι στην Ιουδαία ''Παναγία'', η οποία φυσικά προσλάμβανε και τις ιδιότητες των αρχαίων θεοτήτων. Η βεβήλωση και κλοπή σε όλο της το μεγαλείο.

 

Είναι άγνωστο πότε ακριβώς μετατράπηκε ο Ιερός Ναός του Φωτός, ο Παρθενώνας, σε σκοτεινό και μιαρό ιουδαιοχριστιανικό ναό, το βέβαιο όμως είναι ότι επί Ιουστινιανού (482-565) καταστράφηκε και ορίστηκε ως η «καθολική εκκλησία των Αθηνών». Η λατρεία της Ολόφωτης, Ελληνίδας Παρθένου Θεάς Αθηνάς έδωσε με βέβηλο τρόπο την θέση της σε μια ασήμαντη Ιουδαία δήθεν παρθένο (γέννησε και άλλα παιδιά), και ο Ιερός Ναός πήρε το όνομα «Παναγία Αθηνιώτισσα». Για τον σκοπό αυτόν μάλιστα και προκειμένου να εξυπηρετήσει τις ανάγκες της μιαρής λατρείας ο Παρθενώνας υπέστη πολλές καταστροφές και μετατράπηκε σε τρίκλιτη βασιλική.

 

Το κύρος του ναού ήταν μεγάλο, αφού ακόμη και ο Βασίλειος Β‘ Βουλγαροκτόνος γιόρτασε την νίκη του κατά των Βουλγάρων στην Παναγία Αθηνιώτισσα. Κατά την Άλωση των Αθηνών από τους Λατίνους η εκκλησία συλήθηκε ξανά και μετατράπηκε σε καθολική με την ονομασία «Σάντα Μαρία ντι Ατένε», ενώ αργότερα έγινε τζαμί.

 

Στην υποτιθέμενη ομοιότητα της παράστασης μιας μαρμάρινης μετόπης του Παρθενώνα με την σκηνή του Ευαγγελισμού (εικόνα άνω: απεικονίζονται η Ίρις όρθια αριστερά και η Ήρα καθιστή δεξιά να αποφασίζουν για το τέλος του Τρωικού πολέμου και την νίκη των Ελλήνων, όπου ερμηνεύτηκε από τους βάρβαρους χριστιανούς ως απεικόνιση του Ευαγγελισμού της Ιουδαίας δήθεν παρθένου με την Ήρα πως ήταν η Παναγία  και η Ίρις, ο αρχάγγελος Γαβριήλ) όπου οφείλεται εξάλλου η διάσωσή της κατά τον Μεσαίωνα από φανατικούς της μιαρής θρησκείας που κατέστρεψαν και βεβήλωσαν τον αρχαίο διάκοσμο του ΑΠΟΛΥΤΟΥ ΘΑΥΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΑΛΛΟΥΣ ναού.

 

Το πως και γιατί κατάντησαν οι Νεοέλληνες να γιορτάζουν στις 15 Αυγούστου μια ασήμαντη, τυχάρπαστη ιουδαία … είναι γνωστό πλέον, με τις συνέπειες αυτής της να απαιτούν πληρωμή…

----------------------------
* Η ΘΕΑ ΑΘΗΝΑ

Για σένα... το γράφω... που θα κάμεις καμιά δεκαριά μεγάλους σταυρούς... και πας στην εκκλησία.... εάν θέλεις πρώτα όμως... για να μην πας αδιάβαστος στο μαντρί....κάνε ένα κόπο και διάβασε με... διότι είμαι η ΘΕΑ ΑΘΗΝΑ... η δική σου πνευματική ΕΛΛΗΝΙΚΗ «προίκα»... κι όχι αυτή που σου πάσαραν εδώ και τόσα χρόνια... τη λεγόμενη ξενόφερτη ΜΑΡΙΑ...!

ΑΘΗΝΑ = Η Νοητική εξέλιξη των Ελλήνων.

Οι Πρόγονοί μας Έλληνες δεν είναι μόνον ο πρώτος «λαός» που κατέκτησε τη Γαία, εις το όρος Ταΰγετο, αλλά συγχρόνως ζώντας χρησιμοποίησε τη Λογική Σκέψη και διατύπωσε τους καθολικούς Νόμους για τη λειτουργία του Σύμπαντος Κόσμου.

Η εξυπνάδα και η φρόνηση της θεάς Αθηνάς…με στρατηγική για τον πόλεμο…σε συνδυασμό με τη δύναμη και τη γενναιότητα, με τη σύνεση και την εξυπνάδα που πρέπει να επιδείξουμε κι εμείς όλοι, ώστε να μπορούμε να επιβιώσουμε σε τούτη την υλική ζωή…είναι απαραίτητος…κι αυτό μας το δείχνει ο τρόπος γέννησης της που ήταν τέτοιος…που ακριβώς μας μαρτυρούσε τις ιδιότητές της αυτές.

Ο Όμηρος την αποκάλεσε «Τριτογένεια»… δηλαδή αυτή που γεννήθηκε σ’ αυτόν τον Κόσμο….όμως από άλλη Τρίτη αιτία και το όνομα της αντηχούσε σ’ όλο τον Ελληνικό Κόσμο και την επικαλούντο όλοι πάντα για κάτι ανώτερο και δύσκολο.

Η Αθηνά κόρη, γνωρίζουμε ότι ξεπήδησε από το κεφάλι του παντοδύναμου και πάνσοφου Δία, με μία τσεκουριά του Ήφαιστου πάνοπλη…δηλαδή…κρατούσε εις το χέρι της μία Ασπίδα, φορούσε μία Περικεφαλαία και κουνούσε απειλητικά το Δόρυ της.

Τρία είναι λοιπόν τα σημεία που πρέπει να προσέξουμε εις την πανοπλία της Αθηνάς: ΑΣΠΙΣ-ΚΡΑΝΟΣ-ΔΟΡΥ

ΑΣΠΙΣ: Η ασπίς θωρακίζει το συναισθηματικό μας είναι, από τις φοβίες - πάθη που ταράζουν τους βιολογικούς μας κύκλους, προξενώντας φυσικές ασθένειες εις το σώμα μας και έχουν την αιτία τους εις τον ασταθή συναισθηματικό μας κόσμο, εις τα ποσειδώνια τέρατα του συναισθηματικού μας βίου που πλανώνται εις τα σπλάχνα μας (πλάνα τα σπλάχνα) απορρυθμίζοντας το συμ – παθη – τικό και το παρα – συμ – παθη – τικό μας σύστημα, το συμ + πάσχον με την Ψυχή μας.

ΚΡΑΝΟΣ-ΠΕΡΙΚΕΦΑΛΑΙΑ: Το κράνος προστατεύει την διάνοια από την εξωτερική φαντασίωση και τους υποβολιμαίους, ασύστατους φόβους, αλλά και ταυτοχρόνως απαιτεί την επαγρύπνησή μας, διότι η θεά σπανίως εμφανίζεται άνευ κράνους και μας συμβουλεύει να μη το εγκαταλείπουμε ποτέ, ώστε να μη βυθισθούμε εις τον ύπνο της αδιαφορίας, της προσωπικής ευμάρειας και του εφησυχασμού.

ΑΚΟΝΤΙΟ-ΔΟΡΥ: Το ακόντιο, «…σείσασ’ οξύν άκοντα». Η διάνοιά μας σείει το οξύ ακόντιο, εναντίον εκείνων, που επιβουλεύονται την υγεία μας, τόσο την σωματική, όσον και την ψυχονοητική. Δηλώνομε, διά του ακοντίου της Αθηνάς, ότι δεν θα επιτρέψουμε την παραπλάνησή μας και είμεθα έτοιμοι διά πόλεμο μέχρις εσχάτων.
(Ο άκων είναι ένα είδος ακοντίου, βραχύτερο και ελαφρότερο, ενώ το άκος είναι ιαματικό ή θεραπευτικό μέσον, γιατρικό. Μ’ αυτό το επιθετικό όπλο, το ακόντιο, εμφανίζεται για πρώτη φορά εις την διάνοιά μας, η δυνατότης να φονεύσουμε το τέρας των παθών μας, αλλά και με το άκος-γιατρικό να αποθεραπευτούμε διά της σοφίας της, που είναι η Σοφία του ‘Οφεως. Ο όφις είναι το κατ’ εξοχήν σύμβολο επί του αγάλματός της, της Παρθένου Αθηνάς, του φιλοτεχνηθέντος υπό του Φειδίου εντός του Παρθενώνος εις τον Ιερόν Βράχο της Ακροπόλεως.)

Η ΑΘΗΝΑ είχε τις εξής ονομασίες: Αθάνα (δωρικός) και Αθήνη, το δε όνομα Αθηνά, που τελικά επικράτησε, προέκυψε από το επίθετο Αθαναία, που συναιρέθηκε σε Αθηνάα Αθηνά. Εις τον Κρατύλο …ο Πλάτων μας ετυμολογεί το όνομα της γράφοντας: από το Α-θεο-νόα ή Η-θεο-νόα, δηλαδή…η Νόησις του Θεού.

 Η Αθηνά αγαπούσε τόσο τις πολεμικές όσο και τις καλές τέχνες. Δεν είχε καθόλου ερωτικές περιπέτειες και συμβόλιζε την αιώνια παρθενία. Οι Αθηναίοι ονόμασαν το Ναό της θεάς επάνω εις την Ακρόπολη, Παρθενώνα.

Η Θεά Αθηνά είναι της δράσης, του θάρρους και της ανδρείας.

Ο Σωκράτης εις τον διάλογο «Σοφιστής» μας έγραψε: «Ο καλύτερος καθαρμός είναι ο κριτικός έλεγχος των κινήτρων των πράξεων και της συμπεριφοράς μας»… και εις το φυσικό πεδίο τα συναισθηματικά πάθη των υπερβολών και των ελλείψεών μας, είναι της δικαιοδοσίας του Ποσειδώνος. τέκνα Ποσειδώνος, τα θαλάσσια τέρατα, γεννήματα φαντασιώσεων (Ανταίος, Κερκύων, Βούσιρις, Άμυκος, Πολύφημος, Προκρούστης, Έρυξ ) εξέρχονται απειλητικά και ύπουλα από την θάλασσα της ζωής για να μας καταπνίξουν.

Εδώ όμως έρχεται η ΘΕΑ ΑΘΗΝΑ… με τις ορθές επιλογές της…ως τελευταίο θεϊκόν τέκνον του Διός…κατά τον Ησίοδο…που μόνον η Σοφία της… ημπορεί να καθοδηγήσει τη λογική μας….περιορίζοντας τη δράση του Ποσειδώνος… δηλαδή… τα συναισθηματικά μας τέρατα, όταν η τρίαινά του συνταράσσει διά της τρικυμίας των παθών την Ψυχή μας.

Η θεά Αθηνά συνοδεύει τις ηρωικές ψυχές του Ηρακλή, του Θησέα, του Περσέα, του Οδυσσέα …που δίδουν την καθημερινή μάχη της ζωής εις τον πλανήτη μας, με επίγνωση του νόμου της ανταποδοτικής Δικαιοσύνης. Και εμείς, καθ’ ομοίωσίν των, είμεθα Ηρωικές Ψυχές και οφείλουμε να προσπαθήσουμε. να απαλλαγούμε από τα Τέρατα της Ψυχής μας…που μας ενοχλούν καθημερινώς…και να αποθεραπευτούμε με την βοήθεια της Λογικής/Αθηνάς.

ΕΡΡΩΣΘΕ ΚΑΙ ΕΥΔΑΙΜΟΝΕΙΤΕ