Εκτόπλασμα & Οντότητες από αλλού

Αναζητώντας το Όνομα Helen Duncan στον κατάλογο της κοινότητας των Ψυχικών Ερευνών που βρίσκεται στην βιβλιοθήκη του πανεπιστημίου του Cambridge ψάχνοντας πληροφορίες για το Εκτόπλασμα εμφανίζεται η καταχώρηση: “Sample of Ectoplasm. Material alleged to have been captured from Mrs. Helen Duncan, materialising medium….”

Και σε όσους ζητούν να δουν αυτό το Εκτοπλασματικό Δείγμα η βιβλιοθηκάριος, με ύφος παράξενο αναρωτιέται; Είστε σίγουροι; Είναι φρικιαστικό… Σε μία από τις πολλές φωτογραφίες φαινόταν καθαρά το «πνεύμα» που εξωθούσε από το κορμί της σε μορφή εκτοπλάσματος σε μία από τις σεάνς της η Κα Ντάνκαν το 1939, μία εκτοπλασματική μορφή πανιού.

Εκτόπλασμα και Διάμεσα

Η Έλεν Ντάνκαν ήταν ένα διάμεσο (Medium) από την Σκωτία, γεννήθηκε το 1898 και απεβίωσε το 1956. Αυτές οι ημερομηνίες υποδεικνύουν πως η αναζήτηση γιά το Εκτόπλασμα, τον κατοπτρισμό της άλλης πλευράς, την ουσία του Αιθερικού σώματος συνεχίστηκαν τον 20ο αιώνα. Η ύπαρξή του ακόμη προκαλεί πληθώρα συζητήσεων στο διαδίκτυο, με τα πορτραίτα και τις ιστορίες του να πρωταγωνιστούν. Η Κα Ντάνκαν φημιζόταν στην εποχή της για τέτοια περιστατικά εξώθησης Εκτοπλάσματος από τα περισσότερα μέρη του σώματός της. Το σώμα του Διάμεσου γινόταν το Εκτοπλασματικό όχημα καθώς εκείνο εκδηλωνόταν από το στόμα, την μύτη, ακόμη και από τα γεννητικά όργανα. Το διάμεσο λειτουργούσε ως αναμεταδότης, λαμβάνοντας κοσμικές ακτίνες οι δονήσεις των οποίων παρήγαγαν πνεύματα και παρουσίες.

Η Λέξη που χρησιμοποιήθηκε για αυτές τις εκδηλώσεις από τους Φυσικούς ερευνητές για να περιγράψουν το φαινόμενο που έγινε γνωστό στις σεάνς του 1870 ήταν Materialization (Πραγμάτωση). Η επίκληση πνευματικών παρουσιών με την μορφή αντικειμένων ή σωμάτων, ή σημάδια από αντικείμενα η σώματα όπως αγγίγματα στα μάγουλα ή τα χέρια των παρευρισκόμενων, χτυπήματα ή ψυχρά ρεύματα, δακτυλικά αποτυπώματα ή άλλα σημάδια, ήχοι από κουδούνια ή αιθέρια μουσική, λουλούδια η άλλα δώρα από τα πνεύματα, και πάνω από όλα, εκτοπλασματικές εκδηλώσεις! Αυτές οι εκδηλώσεις παρουσιάζονταν με δύο επικρατέστερες μορφές: η πρώτη ήταν φωτεινές φασματικές υπάρξεις, ή παρουσίες σαν την αγαπημένη εκτοπλασματική εκδήλωση της Κας Ντάνκαν που ήταν γνωστή ως Peggy. Η Peggy ήταν η εκδήλωση ενός νεκρού παιδιού που είχε αναγνωριστεί από την μητέρα του σε κάποια από τις σεάνς της Κας Ντάνκαν και έκτοτε συνέχισε να εμφανίζεται συνήθως τραγουδώντας.

Όμως από τις απαρχές του το φαινόμενο αυτό «κυνηγήθηκε» από Σκεπτικιστές ερευνητές οι οποίοι δεν πίστευαν σε πνεύματα και φαντάσματα νεκρών, και φυσικά δεν ονόμαζαν τους εαυτούς τους ως Πνευματιστές. Ερευνούσαν την δομή του σύμπαντος, και για εκείνους η έννοια του Εκτοπλάσματος εξελίχθηκε μέσα από την Φυσική και τις επιστήμες και όχι μέσω της πίστης. Τα εκτοπλασματικά φαινόμενα ήταν για αυτούς η γενική έννοια του Πνεύματος και όχι μοναδικά πνεύματα νεκρών ψυχών.

Το εκτόπλασμα δεν στοίχειωνε αυτούς τους υποστηρικτές. Παρείχε μία λύση στο πρόβλημα του αστάθμητου παράγοντα. Αυτά τα πειράματα αποκάλυψαν εκτοπλασματικά φαινόμενα που εκδηλώνονταν σε ανώνυμες και άμορφες δομές, που τις αποκαλούσαν “Pseudopods” (μέλη σώματος, πλέγματα, πρωτογενής ύλη). Πολύ συχνά τα διάμεσα εξήγαγαν από το στόμα τους λεπτές στρώσεις εκτοπλάσματος μέσα στις οποίες αποτυπώνονταν τα πρόσωπα «επισκεπτών». Αυτές οι απεικονίσεις ήταν Ιδεοπλάσματα: προβολές του Νού των Διάμεσων που επιδρούσαν στην διαδικασία.

Αυτές οι Σεάνς δραματοποιούσαν μία ιδιαίτερα σπουδαία μεταστροφή στην κατανόηση του ανθρώπινου αντικειμένου. Οι εμπειρίες μοιράζονταν τηλεπαθητικά μεταξύ των παραβρισκόμενων, οι ταυτότητες συγχέονταν και τα άτομα έχαναν τον έλεγχο παραδομένα στην παρουσία και την «κατάληψη» άλλων οντοτήτων που μιλούσαν με την δική τους φωνή και εξέφραζαν τις επιθυμίες τους.

Η Λέξη εκτόπλασμα (Ectoplasm), προέρχεται από τις ελληνικές λέξεις Εκτός και πλάσμα. Η ίδια η εκτοπλασματική ουσία ορίζεται ως: Κολλώδης ουσία την οποία χρησιμοποιούν τα πνεύματα για να δηλώσουν την παρουσία τους, ζωντανή και ευαίσθητη στο άγγιγμα και το φως… Κρύα στην αφή και με χαρακτηριστική μυρωδιά. Το 1920 ένας Γάλλος γιατρός που πραγματοποίησε αρκετά εκτοπλασματικά πειράματα ανέπτυξε περαιτέρω τα χαρακτηριστικά του Εκτοπλάσματος: Το άσπρο χρώμα του είναι και το πιο συχνό. Φαίνεται μαλακό και ελαστικό στην αφή, μα όταν εξαπλώνεται γίνεται σκληρό και ινώδες όταν σχηματίζει πλεγματοειδείς μορφές. Μερικές φορές δίνει την εντύπωση ιστού αράχνης που πάλλεται στο χέρι του παρατηρητή. Η ουσία είναι κινητή. Την μία στιγμή κινείται αργά, εξαπλώνεται και συρρικνώνεται, περιφέρεται πάνω από το διάμεσο. Μετά την εμφάνισή του, το εκτόπλασμα εισέρχεται και πάλι στο σώμα του Διάμεσου…

Φυσικά η φωτογραφία ήταν το μέσο που ανέδειξε το εκτόπλασμα ως προιόν των σεάνς περισσότερο από κάθε άλλο. Η ίδια η σεάνς αναπαράγει την Camera Obscura και την σχέση με το αόρατο που αντιδράει στην σχέση του φωτός με το Φωτογραφικό Διάμεσο. Το Εκτόπλασμα γίνεται ταυτόσημο του φωτός, αφήνοντας το σημάδι του περάσματός του σε υλική μορφή. Οι φασματικοί επισκέπτες από την άλλη μεριά, οι άυλες ουσίες που υποδεικνύουν το βασίλειο του Αιθέρος, εντυπώθηκαν στο ευαίσθητο φιλμ μέσα από τον φακό του διάμεσου που βρισκόταν σε ένα τελείως σκοτεινό δωμάτιο.