Κάθεσαι στο παγκάκι, που σε έχει φιλοξενήσει πολλές φορές τα βράδια, όταν η μοναδική παρέα που είχες ήταν η φωνή του εαυτού σου. Και έχεις βιώσει στο πετσί σου το τίμημα της ελευθερίας. Μεγάλη δασκάλα. Ένα σχολείο χωρίς τελειωμό. Μοναχική ελευθερία. Το διάλεξες ανάμεσα σε πολλά άλλα.Μάχεσαι με τα φαντάσματα που σε στοιχειώνουν κάθε φορά που βρίσκεσαι σε απάτητους δρόμους. Και ξέρεις πως οι επιλογές πληρώνονται ακριβά. Δεν υποκύπτεις στις θύελλες. Δεν υποκλίνεσαι στα πρότυπα. Δεν κουνάς το δάχτυλο, μα πετάνε σφαίρες τα μάτια σου στη ψευτιά. Δεν βρίζεις καμία υπόληψη, μα η αλήθεια σου κόβει σα μαχαίρι.
Θέλεις να νιώθεις ελεύθερος. Να νιώθεις, πως η ψυχή σου τριγυρνάει στα μέρη που τρέφεται με αισιοδοξία. Θέλεις να αισθάνεσαι ελαφρύς. Σαν τα μικρά παιδιά, που όλη την ώρα τρέχουν και πηδούν, σαν να έχουν καταργήσει το νόμο της βαρύτητας. Όμως, ξέρεις. Ξέρεις πόσες ώρες πέρασες πονώντας, για να σχηματίσεις μία μάχιμη καρδιά. Πόσες πληγές έξυσες, για να χύσουν κάθε στάλα και μετά τις έκλεισες.
Ώρες μοναξιάς ατελείωτες. Το τίμημα της ελευθερίας. Είναι ακριβή η άτιμη, μα αξίζει. Και μόλις την κατακτήσεις, απλά δεν της επιτρέπεις να φύγει. Πλέον γνωρίζεις που να ψάξεις, σε ποιες σπηλιές κρύβεται και περιμένει έναν ατρόμητο τυχοδιώκτη να την εξημερώσει. Την αγαπάς. Δεν τη προδίδεις για τίποτα και για κανέναν. Τώρα πατάς σταθερά στα πόδια σου χωρίς να πατάς στη γη! Μία ελεύθερη μοναχικότητα, που λατρεύεις!
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου