ΔΡΑΜΑΤΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ: ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΗΣ - Ὄρνιθες (1706-1742)

ΑΓΓΕΛΟΣ
ὦ πάντ᾽ ἀγαθὰ πράττοντες, ὦ μείζω λόγου,
ὦ τρισμακάριον πτηνὸν ὀρνίθων γένος,
δέχεσθε τὸν τύραννον ὀλβίοις δόμοις.
προσέρχεται γὰρ οἷος οὔτε παμφαὴς
1710 ἀστὴρ ἰδεῖν ἔλαμψε χρυσαυγεῖ δόμῳ
οὔθ᾽ ἡλίου τηλαυγὲς ἀκτίνων σέλας
τοιοῦτον ἐξέλαμψεν, οἷον ἔρχεται
ἔχων γυναικὸς κάλλος οὐ φατὸν λέγειν,
πάλλων κεραυνόν, πτεροφόρον Διὸς βέλος.
1715 ὀσμὴ δ᾽ ἀνωνόμαστος εἰς βάθος κύκλου
χωρεῖ, —καλὸν θέαμα—, θυμιαμάτων δ᾽
αὖραι διαψαίρουσι πλεκτάνην καπνοῦ.
ὁδὶ δὲ καὐτός ἐστιν. ἀλλὰ χρὴ θεᾶς
Μούσης ἀνοίγειν ἱερὸν εὔφημον στόμα.

1720 ΧΟ. ἄναγε δίεχε πάραγε πάρεχε. [στρ.]
περιπέτεσθε μάκαρα μάκαρι σὺν τύχᾳ.
ὢ φεῦ φεῦ τῆς ὥρας, τοῦ κάλλους.
1725 ὦ μακαριστὸν σὺ γάμον τῇδε πόλει γήμας.

μεγάλαι μεγάλαι κατέχουσι τύχαι
γένος ὀρνίθων
διὰ τόνδε τὸν ἄνδρ᾽. ἀλλ᾽ ὑμεναίοις
καὶ νυμφιδίοισι δέχεσθ᾽ ᾠδαῖς
1730 αὐτὸν καὶ τὴν Βασιλείαν.

Ἥρᾳ ποτ᾽ Ὀλυμπίᾳ [στρ.]
τὸν ἠλιβάτων θρόνων
ἄρχοντα θεαὶ μέγαν
Μοῖραι ξυνεκοίμισαν
1735 ἐν τοιῷδ᾽ ὑμεναίῳ.
Ὑμὴν ὤ, Ὑμέναι᾽ ὤ.

ὁ δ᾽ ἀμφιθαλὴς Ἔρως [ἀντ.]
χρυσόπτερος ἡνίας
ηὔθυνε παλιντόνους,
1740 Ζηνὸς πάροχος γάμων
τῆς τ᾽ εὐδαίμονος Ἥρας.
Ὑμὴν ὤ, Ὑμέναι᾽ ὤ.

***
Έρχεται ένας αγγελιοφόρος.

ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟΣ
Ω φτερωτά πουλιά μακαρισμένα,
που ζείτε σε μιαν άφραστη ευτυχία,
μέσα στο αρχοντοπάλατο δεχτείτε
τον αρχηγό. Σιμώνει. Τέτοια λάμψη
δεν έχει ούτε τ᾽ ολόφωτο τ᾽ αστέρι,
1710 που αστράφτει στο χρυσόλαμπό του θόλο,
ούτε οι αχτίδες του ήλιου, που το φως τους
μακριά σκορπούν. Ολόλαμπρος σιμώνει
κρατώντας την πεντάμορφη νυφούλα,
τ᾽ αστροπελέκι πάλλοντας, το βέλος
του Δία το φτερωτό. Παντού τριγύρω
σκορπιέται μύρο υπέροχο στα ουράνια
—ω θέαμα!— κι οι λαφριές απλώνουν αύρες
καπνού αρωματισμένου δαχτυλίδια.
Μα νά τος κι ο ίδιος. Το ιερό της Μούσας
στόμα ας ανοίξει, για να πει τα εγκώμια.
Παρουσιάζονται ο Πισθέταιρος και η Βασιλεία.

1720 ΧΟΡ. Κάντε πίσω, κάντε θέση, ανοίξτε, μπείτε στη σειρά·
τρέξτε με απλωτά φτερά
γύρω απ᾽ τον καλότυχό μας στη μεγάλη του χαρά.
Ω ομορφιές, δροσιές και κάλλη!
Ω που ο γάμος σου ευτυχία φέρνει σε όλους μας μεγάλη!

ΚΟΡ. Απ᾽ τον άνθρωπο αυτόν
ο λαός των πουλιών
είδε μύρια αγαθά.
Με τραγούδια νυφιάτικα,
με τραγούδια του γάμου δεχτείτε
1730 το γαμπρό και τη νύφη.

ΧΟΡ. Με όμοιο νυφικό τραγούδι
κάποτε ένωσαν οι Μοίρες
με την Ήρα την ολύμπια
τον τρανό του Ολύμπου αφέντη,
που τετράψηλο έχει θρόνο.
Ω χαρές, Υμέναιε ω!

Πάνω στο άρμα, με το Δία
και τη ζηλευτή την Ήρα,
ο Έρωτας, δροσιές γεμάτος,
χρυσοφτέρουγος, κρατούσε
1740 δυνατά τα χαλινάρια.
Ω χαρές, Υμέναιε ω!