Η Ιδιωτικότητα

Αυτό λοιπόν είναι το πρώτο βασικό γεγονός που πρέπει να καταλάβετε: ότι εκτός από εσάς, κανείς δεν μπορεί να διεισδύσει στην ιδιωτικότητά σας. Αυτή είναι η διαφορά ανάμεσα σε μια πέτρα και σε εσάς. Μπορεί κανείς να διεισδύσει ως το κέντρο της πέτρας- δεν έχει ιδιωτικότητά. Αυτή είναι η διαφορά ανάμεσα στην ύλη και τη συναίσθηση.

Η ύλη δεν έχει ιδιωτικότητα· η συναίσθηση έχει ιδιωτικότητα. Η ύλη μπορεί να γίνει κατανοητή απ’ έξω επειδή η ύλη δεν έχει εσωτερικό. Δεν υπάρχει εσωτερικό στην ύλη- όλα είναι εξωτερικά. Και στη συναίσθηση, συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο: όλα είναι εσωτερικά και τίποτε δεν είναι εξωτερικό.

Αν σας κοιτάζει επίμονα κάποιος, τότε υποβιβάζεστε  σε ένα αντικείμενο, σε ένα πράγμα. Δεν είστε άνθρωπος. Προσπαθήστε να το καταλάβετε αυτό. Γι’ αυτό όποτε σας κοιτάζει κάποιος επίμονα, νιώθετε άβολα.

Εκείνος που σε κοιτάζει αδιάκοπα, παραβιάζει, καταπατά. Δεν είναι πολιτισμένος. Είναι απολίτιστος, άξεστος.

Υπάρχει ένα συγκεκριμένο όριο, ένα χρονικό όριο: οι ψυχολόγοι έχουν ανακαλύψει ότι είναι γύρω στα τρία δευτερόλεπτα. Αν κοιτάζεις κάποιον για τρία δευτερόλεπτα δεν υπάρχει πρόβλημα, είναι απλά ένα τυχαίο βλέμμα. Δύο ξένοι μπορούν να κοιτάξουν για τρία δευτερόλεπτα ο ένας τον άλλο καθώς περνάνε στον δρόμο. Μέχρι αυτό το διάστημα, είναι ένα τυχαίο βλέμμα. Αν το διάστημα είναι μεγαλύτερο, τότε το βλέμμα δεν είναι τυχαίο. Τώρα προσπαθείτε να διεισδύσετε στον άλλο. Αν τον αγαπάτε τότε επιτρέπεται, επειδή οι εραστές είναι ανοικτοί ο ένας στον άλλο. Αλλά αν δεν αγαπάτε το άτομο και το άτομο δεν σας αγαπάει, τότε τον προσβάλλετε. Τότε αυτό είναι βία. Τότε καταπατάτε τον ιδιωτικό χώρο του άλλου ατόμου, και το άλλο άτομο θα νιώσει προσβεβλημένο, θα νιώσει άβολα. Θα ανταποδώσει. Γιατί; Προσέξτε: κάθεστε μόνος σας στο δωμάτιό σας- είστε ένα τελείως διαφορετικό άτομο. Τότε μπαίνει μέσα κάποιος· αμέσως αλλάζετε επειδή έχουν έρθει δύο μάτια. Δεν είστε πια μόνος σας. Κάνετε το μπάνιο σας, σιγοτραγουδώντας, κάνοντας γκριμάτσες στον καθρέφτη, και μετά ξαφνικά συνειδητοποιείτε ότι κάποιος κοιτάζει από την κλειδαρότρυπα- αλλάζετε. Αυτή η ματιά, αυτό το βλέμμα σάς διαπερνά σαν ένα κοφτερό σπαθί. Δεν είστε πια μόνος το σιγανό τραγούδι σταματά- η ιδιωτικότητά σας έχει παραβιαστεί.

Γιατί προσβάλλεστε αν κοιτάξει κάποιος από την κλειδαρότρυπα; – επειδή σας έχουν υποβιβάσει σε ένα πράγμα. Η υποκειμενικότητά σας δεν γίνεται σεβαστή. Δεν είστε ένα πράγμα. Πριν σας κοιτάξει κάποιος πρέπει να ζητήσει την άδειά σας. Χωρίς την άδειά σας, όταν κάποιος σας κοιτάζει σαν κλέφτης σάς προσβάλλει. Σας κάνει πράγμα. Είστε μια συναίσθηση, μια υποκειμενικότητα. Δεν μπορείτε να υποβιβαστείτε σε ένα πράγμα.

Πηγαίνετε σε μια πόρνη: πληρώνετε γιατί θα κάνετε έρωτα μαζί της, κι εκείνη νιώθει πληγωμένη επειδή δεν είναι ένα αγαθό-αλλά εσείς την υποβιβάζετε σε ένα αγαθό. Η ζωή την ανάγκασε με κάποιο τρόπο να γίνει ένα πράγμα στην αγορά. Ακόμη και η πιο άσχημη γυναίκα είναι πιο όμορφη από την πιο όμορφη πόρνη, επειδή το να είσαι γυναίκα και να μην είσαι πράγμα σού χαρίζει μια χάρη, μια αξιοπρέπεια. Ακόμη και η πιο όμορφη πόρνη είναι άσχημη. Και οι άνθρωποι που πηγαίνουν μαζί της πρέπει να είναι άνθρωποι που δεν έχουν καμία αισθητική. Πώς μπορείς να κάνεις έρωτα σε μια γυναίκα εφόσον την έχεις υποβιβάσει σε ένα πράγμα; Κάνεις έρωτα σε μια κούκλα. Κάνεις έρωτα σε ένα νεκρό σώμα, σε ένα πτώμα. Κάνεις έρωτα στα χρήματά σου. Δεν κάνεις έρωτα σε ένα άτομο, επειδή ένα άτομο είναι μια εσωτερικότητα, και ένα άτομο δεν μπορεί να αγοραστεί.

Να κοιτάζετε πάντα γύρω σας, και θα δείτε ότι ένα άτομο είναι ασύλληπτο. Μπορείτε να πιάσετε το σώμα, αλλά όχι την ψυχή. Αυτό δεν μπορεί να το κάνει κανείς.