Οι κοινές δραστηριότητες φέρνουν κοντά την οικογένεια

Υπάρχει ένα δέντρο. Αναδύεται από τις ρίζες του και μεγαλώνει ολοένα και πιο πολύ, φυτρώνουν νέα κλαδιά και σκορπούν καινούργια φύλλα πάνω σ’ αυτά. Τ’ αποτελέσματα απ’ το ατέρμονο μεγάλωμα του δέντρου είναι δύο: όσο πιο καινούργιο είναι το κάθε κλαδί που εμφανίζεται, τόσο περισσότερο απέχει απ’ τις ρίζες του δέντρου και τα φύλλα κάθε κλαδιού, εκ των πραγμάτων, συνδέονται περισσότερο με τα φύλλα που βρίσκονται στο ίδιο κλαδί μ’ αυτά. Έτσι ακριβώς συμβαίνει και με το μεγάλωμα του οικογενειακού δέντρου. Όσο πιο νέα είναι τα κλαδιά του, τόσο περισσότερο αποξενωμένα είναι απ’ τις ρίζες τους κι είναι επίσης αλήθεια, πως τα φύλλα κάθε κλαδιού, άρα τα νέα μέλη της οικογένειας, είναι περισσότερο συνδεδεμένα με τα μέλη του ίδιου κλαδιού και μπορούν ν’ αποτελέσουν μαζί μια νέα κι αυτόνομη οικογένεια.

Μ’ αυτόν τον τρόπο, λοιπόν, κάθε κλαδί μπορεί ν’ αποκτήσει τα δικά του φύλλα και τη δική του οικογένεια, να προσκολληθεί σ’ αυτήν και να βάλει σε υποδεέστερη μοίρα τα υπόλοιπα κλαδιά του οικογενειακού του δέντρου. Όταν τα νέα μέλη, επομένως, δημιουργούν τη δική τους οικογένεια, τότε τείνουν πολλές φορές να απομακρύνονται από μέλη της οικογένειάς τους, που μπορεί μέχρι τότε να ήταν στενά και βαθιά συνδεδεμένα.

Τα νέα προβλήματα που επωμίζονται με τη δημιουργία του δικού τους, αυτόνομου κλαδιού, δεν τους επιτρέπουν να ασχοληθούν το ίδιο με την οικογένειά τους, σαν σύνολο. Προτεραιότητα έχει η εξάλειψη των δυσκολιών που έχουν τα φύλλα τους κι έτσι, ο χρόνος που απομένει για να βρεθούν ουσιαστικά με τα υπόλοιπα μέλη, είναι δικαιολογημένα περιορισμένος πια.

Εκ των πραγμάτων, λοιπόν, στη λίστα σημαντικότητας που υπάρχει άτυπα μέσα τους, έρχονται πρώτα τα φύλλα-μέλη του κλαδιού τους. Στην προσπάθειά τους να τα συντηρήσουν και να τα υπερασπιστούν όσο το δυνατόν περισσότερο, μπορεί να δημιουργηθούν αντιπαραθέσεις και διχασμοί με τα υπόλοιπα κλαδιά κι αυτός είναι ένας ακόμη λόγος, που μπορεί ν’ απομακρύνει τις οικογένειες, όσο αυτές μεγαλώνουν.

H μεγάλη απόσταση των νέων κλαδιών απ’ τις ρίζες τους είναι μια άλλη σοβαρή αιτία, που κάνει τα καινούργια μέλη της οικογένειας ν’ απαξιώνουν και να υποβαθμίζουν τους οικογενειακούς θεσμούς και να μην τους ενδιαφέρει η σημαντικότητα της ένωσης ολόκληρης της οικογένειας. Απομακρύνονται, έτσι, οικειοθελώς απ’ τα υπόλοιπα κλαδιά κι αποκτούν τυπικές σχέσεις, με τα μέλη τους.

Oι οικογενειακοί δεσμοί, επομένως, μπορεί να πληγούν κι η ένωσή τους να αποδυναμωθεί σημαντικά. Οι οικογένειες απομακρύνονται απ’ τα ίδια τα μέλη τους και μερικές φορές η αποξένωσή τους φτάνει σε τόσο μεγάλο βαθμό, που οι σχέσεις τους μπορεί να περιοριστούν σε τυπικούς χαιρετισμούς, ή και να εκμηδενιστούν ακόμη.

Προκειμένου ν’ αποφευχθεί, λοιπόν, η ολοκληρωτική διάλυση της οικογένειας, δεν πρέπει να σταματούν οι κοινές δραστηριότητες που θα συντηρούν τις σχέσεις μεταξύ των μελών της. Μια μαζική σύναξη, ένα οικογενειακό τραπέζι, για παράδειγμα, θα διατηρήσει την επαφή και την οικειότητα ανάμεσα στην οικογένεια και θ’ αποτρέψει την αποδυνάμωση της σπουδαιότητάς της.
Πρέπει να παρατηρήσουμε, τέλος, πως η αξία του οικογενειακού δέντρου δεν πρέπει να υποτιμάται ως σύνολο, αλλά να θεωρείται σαν απαραίτητο στήριγμα για την αυτόνομη ύπαρξη του κάθε κλαδιού και των φύλλων του. Γιατί, όταν ένα δέντρο κόβεται απ’ τις ρίζες του, τότε τα κλαδιά και τα φύλλα του, σταματούν κι αυτά να υπάρχουν.