Το συναίσθημα του θυμού είναι ίσως από τα πιο «παρεξηγημένα» συναισθήματα.
Προκαλεί φόβο τόσο σε αυτόν που τον εκφράζει, όσο και σε αυτόν που τον δέχεται. Αυτό συμβαίνει επειδή συνήθως το συναίσθημα του θυμού συνοδεύεται από μια σύγκρουση, μια κρίση ή ένα περιστατικό που δυσκολεύονται όλοι να το διαχειριστούν. Όμως, το συναίσθημα του θυμού αποτελεί πραγματικά ένα από τα πιο λειτουργικά συναισθήματα όταν αξιοποιηθεί με τον κατάλληλο τρόπο.
Το συναίσθημα του θυμού συνοδεύεται από αρκετούς μύθους. Για παράδειγμα πολλοί άνθρωποι θεωρούν ότι ο θυμός:
«θα βγει σε κακό»,
«θα προκαλέσει ρήξη στη σχέση»,
«είναι αμαρτία»,
«θα πληγώσει τον άλλο»,
«αν θυμώσω δεν γίνεται να συνεχίσω να είμαι μαζί του»
και πολλά ακόμη.
Η παρεξήγηση έγκειται στο γεγονός ότι έχουμε ταυτίσει το ξέσπασμα με το θυμό. Το ξέσπασμα όμως σημαίνει ότι έχει υπάρξει συσσώρευση. Η συσσώρευση του θυμού θα μπορούσε να παρομοιαστεί με ένα βυτίο που γεμίζει συνεχώς και προκειμένου να αδειάσει ξεσπάει με εκρήξεις για μικροπράγματα. Αυτό το ξέσπασμα είναι που καθιστά το θυμό και την κατάσταση που τον συνοδεύει παράλογη.
Η ένταση του ξεσπάσματος δεν αντιστοιχεί σε καμιά περίπτωση με το ερέθισμα που το πυροδότησε. Γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο το ξέσπασμα δεν μπορεί να φέρει λύση. Το άτομο θυμάται καθετί που το είχε θυμώσει στο παρελθόν και αναζητά λύση μάταια στο τώρα. Δεν μπαίνει στη διαδικασία να ακούσει, αλλά να καταλογίσει ευθύνες, να απαριθμήσει λάθη και να εκτοξεύσει κατηγόριες για όλες τις φορές που έχει μπει στη διαδικασία να μη θυμώσει.
Ο πραγματικός θυμός όμως, δεν αφορά στο πρόσωπό του ανθρώπου. Αφορά σε κάτι πολύ συγκεκριμένο, το οποίο με κάνει να μην νοιώθω καλά. Ο στόχος κάθε σύγκρουσης, διαφωνίας ή αντίρρησης είναι να έχω καλύτερη σχέση με τον άνθρωπο με τον οποίο συγκρούομαι, όχι να κατηγορήσω, να ενοχοποιήσω ή να αδειάσω όλα όσα μάζευα.
Ο στόχος του θυμού ή της σύγκρουσης είναι η ειλικρινής σχέση, ο εμπλουτισμός από το διαφορετικό, να παράγω κάτι καινούριο που μπορεί να περιλαμβάνει και το δικό μου και το δικό σου.
Έτσι, λοιπόν, θυμώστε με τους ανθρώπους που αγαπάτε, γιατί ο θυμός… μας φέρνει πιο κοντά!
Προκαλεί φόβο τόσο σε αυτόν που τον εκφράζει, όσο και σε αυτόν που τον δέχεται. Αυτό συμβαίνει επειδή συνήθως το συναίσθημα του θυμού συνοδεύεται από μια σύγκρουση, μια κρίση ή ένα περιστατικό που δυσκολεύονται όλοι να το διαχειριστούν. Όμως, το συναίσθημα του θυμού αποτελεί πραγματικά ένα από τα πιο λειτουργικά συναισθήματα όταν αξιοποιηθεί με τον κατάλληλο τρόπο.
Το συναίσθημα του θυμού συνοδεύεται από αρκετούς μύθους. Για παράδειγμα πολλοί άνθρωποι θεωρούν ότι ο θυμός:
«θα βγει σε κακό»,
«θα προκαλέσει ρήξη στη σχέση»,
«είναι αμαρτία»,
«θα πληγώσει τον άλλο»,
«αν θυμώσω δεν γίνεται να συνεχίσω να είμαι μαζί του»
και πολλά ακόμη.
Η παρεξήγηση έγκειται στο γεγονός ότι έχουμε ταυτίσει το ξέσπασμα με το θυμό. Το ξέσπασμα όμως σημαίνει ότι έχει υπάρξει συσσώρευση. Η συσσώρευση του θυμού θα μπορούσε να παρομοιαστεί με ένα βυτίο που γεμίζει συνεχώς και προκειμένου να αδειάσει ξεσπάει με εκρήξεις για μικροπράγματα. Αυτό το ξέσπασμα είναι που καθιστά το θυμό και την κατάσταση που τον συνοδεύει παράλογη.
Η ένταση του ξεσπάσματος δεν αντιστοιχεί σε καμιά περίπτωση με το ερέθισμα που το πυροδότησε. Γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο το ξέσπασμα δεν μπορεί να φέρει λύση. Το άτομο θυμάται καθετί που το είχε θυμώσει στο παρελθόν και αναζητά λύση μάταια στο τώρα. Δεν μπαίνει στη διαδικασία να ακούσει, αλλά να καταλογίσει ευθύνες, να απαριθμήσει λάθη και να εκτοξεύσει κατηγόριες για όλες τις φορές που έχει μπει στη διαδικασία να μη θυμώσει.
Ο πραγματικός θυμός όμως, δεν αφορά στο πρόσωπό του ανθρώπου. Αφορά σε κάτι πολύ συγκεκριμένο, το οποίο με κάνει να μην νοιώθω καλά. Ο στόχος κάθε σύγκρουσης, διαφωνίας ή αντίρρησης είναι να έχω καλύτερη σχέση με τον άνθρωπο με τον οποίο συγκρούομαι, όχι να κατηγορήσω, να ενοχοποιήσω ή να αδειάσω όλα όσα μάζευα.
Ο στόχος του θυμού ή της σύγκρουσης είναι η ειλικρινής σχέση, ο εμπλουτισμός από το διαφορετικό, να παράγω κάτι καινούριο που μπορεί να περιλαμβάνει και το δικό μου και το δικό σου.
Έτσι, λοιπόν, θυμώστε με τους ανθρώπους που αγαπάτε, γιατί ο θυμός… μας φέρνει πιο κοντά!
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου