Ζωή έξω από το παρόν δεν υπάρχει

Όλοι είμαστε αφυπνισμένα όντα. Η διαφορά μας είναι ότι εμείς είμαστε εντελώς απορροφημένοι από τον κόσμο του νου και γι’ αυτό έχουμε αποσυνδεθεί από την αλήθεια, η οποία είναι πάντα παρούσα μέσα μας.

Ολόκληρη η ανθρωπότητα είναι απορροφημένη μέσα στον κόσμο του νου. Οι άνθρωποι σκέφτονται συνέχεια. Ο μεγαλύτερος εθισμός μας είναι οι σκέψεις. Για κάποιον λόγο, δεν μπορούμε να σταματήσουμε να σκεφτόμαστε. Ακόμα και όταν κάνουμε διαλογισμό για τριάντα χρόνια, οι σκέψεις δεν σταματούν να έρχονται. Και έρχονται απρόσκλητες, χωρίς λόγο. Αυτός ο μηχανισμός μάς κρατάει φυλακισμένους στον κόσμο του νου.

Ο κόσμος του νου είναι το παρελθόν έτσι όπως το θυμόμαστε (όχι έτσι όπως εξελίχθηκε πραγματικά) και το μέλλον έτσι όπως το φανταζόμαστε (όχι έτσι όπως θα εξελιχθεί πραγματικά). Αυτή είναι η κατάσταση που βιώνει η ανθρωπότητα: ένας κόσμος πλάνης και διαχωρισμού, ενώ μέσα μας υπάρχει πάντα η επιθυμία για απελευθέρωση, αφύπνιση και ένωση με το όλο. Αυτή η επιθυμία έρχεται από την ψυχή και υπάρχει βαθιά μέσα μας, αλλά εμείς είμαστε φυλακισμένοι στον κόσμο του νου.

Η αληθινή μας φύση είναι η καθαρή συνειδητότητα, χωρίς μορφή και χωρίς περιεχόμενο. Δεν μπορούμε καν να το συλλάβουμε αυτό με τις σκέψεις. Το μεγάλο θαύμα είναι ότι εμείς, ως καθαρή συνειδητότητα, με κάποιο τρόπο πήραμε τη μορφή του σώματος που έχουμε τώρα. Αν μπορούσαμε να είμαστε παρόντες με τις εμπειρίες του σώματός μας και τις αισθήσεις του (την όραση, την ακοή, την όσφρηση, τη γεύση και την αφή) θα βιώναμε τον επίγειο παράδεισο. Αυτή είναι η αφυπνισμένη κατάσταση: να γνωρίζεις πού είσαι και ποιος είσαι.

Τι μας συνέβη όμως; Από την αρχή κιόλας της εμφάνισης του ανθρώπου, αρχίσαμε να απορροφιόμαστε σιγά σιγά όλο και περισσότερο από τον νου, αποσυνδεθήκαμε από την αλήθεια που είναι πάντα παρούσα μέσα μας και ζούμε πλέον σε ένα πολύ περιορισμένο πεδίο της συνειδητότητας.

Η αφύπνιση λοιπόν είναι το να βγούμε από αυτό το περιορισμένο πεδίο της συνειδητότητας. Να βγούμε από το παρελθόν και το μέλλον, την πλάνη και το διαχωρισμό, την «ιστορία μας», και να έρθουμε στην αλήθεια της ζωής όπως υπάρχει στο παρόν. Η ουσία είναι ότι δεν υπάρχει ζωή έξω από το παρόν. Δεν γίνεται να ζεις έξω από το παρόν. Μόνο στο παρόν μπορείς να αναπνέεις ή να τρως.

Είναι αδύνατο να ζεις έξω από το παρόν. Κι όμως αυτό κάνουμε όλοι μας. Χανόμαστε μέσα στις σκέψεις για το παρελθόν και το μέλλον, την «ιστορία μας», και νομίζουμε ότι η αλήθεια για τη ζωή είναι αυτό που λένε οι σκέψεις.