Μερικοί από εμάς έχουμε βιώσει μεγάλη θλίψη, άγχος, κατάθλιψη, ή τραύμα, αλλά δεν πρέπει να μένουμε σε αυτό για πάντα. Μερικοί από εμάς επιλέγουμε να φοράμε το παρελθόν μας σαν να ζούμε ακόμα σε αυτό, αντί να το φοράμε σαν περήφανη ουλή μάχης, κάτι που ξεπεράσαμε και δεν αφήσαμε να μας νικήσει.
Ο σωματικός πόνος είναι ακόμα ένα πράγμα μέσα στο οποίο χάνουμε την ταυτότητά μας.
Όταν υπομένουμε τον πόνο για μεγάλο χρονικό διάστημα, αισθανόμαστε σαν αυτό να εξαλείφει το ποιοι είμαστε.
Δεν μπορούμε να απολαύσουμε τη ζωή με τον τρόπο που το κάναμε, δεν μπορούμε να τρέξουμε ή να παίξουμε ή να κάνουμε τα πράγματα που κάποτε μας άρεσε να κάνουμε.
Αλλά δεν πρέπει να αφήνουμε τον πόνο μας να μας καθορίζει.
Έχουμε την επιλογή να πούμε, «δεν μπορώ να κάνω τα πράγματα που μπορούσα να κάνω, αλλά είμαι ακόμα εγώ.
Και θα βρω καινούργια πράγματα που μου αρέσουν, και που θα με βοηθήσουν να γίνω αυτός που υποτίθεται ότι είμαι».
Από τι αφήνεις τον εαυτό σου να καθορίζεται;
Μην αφήνεις την εξάρτηση, το παρελθόν, ή τον πόνο που έχεις να σε καθορίζει.
Είσαι τόσο πολύ περισσότερο από το σκοτάδι που βιώνεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου