Οι ιστορικοί όλου του κόσμου συμφωνούν ότι οι αιμορροϊδες έχουν γίνει η αιτία που άλλαξε η πορεία της ιστορίας και σαν παράδειγμα αναφέρεται ο Μέγας Ναπολέων ο Βοναπάρτης, επειδή έπαθε οξεία αιμορροιδική θρόμβωση, απέτυχε να εκμεταλλευτεί ένα ρήγμα που βρισκόταν στην παράταξη του στρατού του στρατηγού Ουελλινγκτον επειδή ήταν πολύ ζαλισμένος κι αφηρημένος εξ αιτίας της ταραχής που του είχαν προκαλέσει οι αϋπνίες από τα φάρμακα και τα ναρκωτικά που έπαιρνε για να απαλλαγεί από τους πόνους που του προκαλούσαν οι αιμορροΐδες του, έτσι έχασε την μάχη του Βατερλό.
Ο παίκτης μπέιζμπολ του Hall-of-Fame George Brett απομακρύνθηκε από αγώνα του 1980 World Series λόγω πόνου που προερχόταν από αιμορροΐδα. Αφού υποβλήθηκε σε μικρή χειρουργική επέμβαση, ο Brett επέστρεψε στον επόμενο αγώνα, χαριτολογώντας «τα προβλήματά μου είναι όλα πίσω μου» Ο Brett υποβλήθηκε σε περαιτέρω χειρουργική επέμβαση την επόμενη άνοιξη. Ο πολιτικός σχολιαστής των Συντηρητικών Glenn Beck υποβλήθηκε σε χειρουργική επέμβαση για αιμορροΐδες, περιγράφοντας αργότερα τη δυσάρεστη εμπειρία του σε ένα βίντεο στο YouTube του 2008 με μεγάλη επισκεψιμότητα.
Αιμορροΐδες είναι πάντοτε η διόγκωση ή διαστολή των φλεβών του πρωκτού που στην πραγματικότητα πρόκειται για κιρσώσεις, φλέβες στο κατώτερο άκρο του παχέως εντέρου ή του απευθυσμένου. Υπάρχουν και εκδηλώνονται δυο είδη αιμορροΐδων: οι εσωτερικές και οι εξωτερικές. Όταν παρουσιάζονται λειτουργικές δυσχέρειες στο αποβλητικό σύστημα προκαλείται πολύς πόνος και σπάζουν οι φουσκάλες με το αίμα, έτσι έχουμε την αιμοροραγία, πράγμα οδυνηρό κι επικίνδυνο για όλη την υγεία, λόγω απώλειας αίματος που έχει σαν συνέπεια και άλλες δυσάρεστες επιπλοκές όπως ο χαμηλός αιματοκρίτης, η αναιμία κλπ
Θετικοί παράγοντες προκλήσεων, είναι η καθιστική ζωή, η υπερβολική χρήση μπαχαρικών, καφέδων, αλλαντικών, ξυδιού, αλκοολ και άλλων ανθυγιεινών ουσιών. Εκτός από τη δυσκοιλιότητα επίσης και η διάρροια προξενεί περιπλοκές αιμορροΐδων. Η αδυναμία να διατηρήσει ο ασθενείς χαλαρωμένους τους μυς του πρωκτού γίνεται αιτία να προκαλέσει αιμορροΐδες εξ αιτίας συνήθως μιας κακής και αφύσικης διαιτητικής, όπως είναι το φαγητό του σύγχρονου “πολιτισμένου” ανθρώπου.
Οι αιμορροΐδες αποτελούν ημιτονοειδείς αγγειακές δομές στην κοπροδόχο λήκυθο που βοηθούν στον έλεγχο εξόδου των κοπράνων κατά την αφόδευση. Γίνονται παθολογικές όταν διογκώνονται ή ερεθίζονται. Στη φυσιολογική τους κατάσταση, δρουν ως προστατευτικό στρώμα που αποτελείται από αρτηριοφλεβικές διόδους και συνδετικό ιστό. Τα συμπτώματα των παθολογικών αιμορροΐδων εξαρτώνται από τον τύπο τους. Οι εσωτερικές αιμορροΐδες συνήθως εμφανίζονται με ανώδυνη ορθική αιμορραγία ενώ οι εξωτερικές αιμορροΐδες ενδέχεται να παρουσιάσουν λίγα συμπτώματα ή, αν σχηματιστεί θρόμβος, υπολογίσιμο πόνο και οίδημα στην περιοχή του πρωκτού.
Αρκετοί άνθρωποι αναφέρονται εσφαλμένα σε οποιοδήποτε σύμπτωμα προκύψει γύρω από την περιοχή του ορθού και του πρωκτού ως «αιμορροΐδες» και θα πρέπει να αποκλειστούν σοβαρές αιτίες των συμπτωμάτων. Aλλες παθήσεις, που εμφανίζονται συχνότατα στο γενικό πληθυσμό, όπως ραγάδες, περιπρωκτικά συρίγγια, αποστήματα και πλήθος άλλων μπορεί να παρουσιάζονται με ανάλογο τρόπο ή ακόμη και να συνυπάρχουν με αιμορροϊδες. Αν και η ακριβής αιτία των αιμορροΐδων παραμένει άγνωστη, θεωρείται ότι ένα πλήθος παραγόντων που αυξάνει την ενδοκοιλιακή πίεση, συγκεκριμένα η δυσκοιλιότητα, παίζουν ρόλο στην ανάπτυξή τους. Η νόσος είναι γνωστή από την αρχαιότητα και αναφέρεται από τους αρχαίους Αιγύπτιους, Έλληνες, Ρωμαίους και Ινδούς.
Στην αγγλική μινιατούρα του 11ου αιώνα (αριστερά) εμφανίζεται χειρουργική επέμβαση για την αφαίρεση αιμορροΐδων. Η πρώτη γνωστή αναφορά αυτή της πάθησης προέρχεται από έναν αιγυπτιακό πάπυρο χρονολογίας 1700 π.κ.ε. που παραθέτει: «Ακολουθήστε μια συνταγή, μια αλοιφή που παρέχει μεγάλη προστασία. Φύλλα ακακίας, μαγειρεμένα μαζί. Επαλείψτε το μείγμα σε λινό ύφασμα και τοποθετήστε το στον πρωκτό, και θα αναρρώσετε άμεσα» Το 460 π.κ.ε. ο Ιπποκράτειος κώδικας συζητά μια θεραπεία παρόμοια με τη σύγχρονη απολίνωση με ελαστικό δακτύλιο: «Μπορείτε να θεραπεύσετε τις αιμορροΐδες διαπερνώντας τις με μια βελόνα και δένοντάς τις με ένα πολύ παχύ, μάλλινο νήμα. Μην τις αφήνετε να αναπτυχθούν μέχρι να πέσουν και αφήνετε πάντα μία πίσω. Όταν αναρρώσει ο ασθενής, συνιστάται η χρήση ελλέβορου.» Οι αιμορροΐδες έχουν πιθανώς περιγραφεί στη Βίβλο. Οι Φιλισταίοι έπαθαν αιμορροΐδες επειδή απήγαγαν την Κιβωτό της Διαθήκης και υποχρεώθηκαν να την επιστρέψουν.
Ο Κέλσος (25 π.κ.ε. – 14 μ.κ.ε.) περιέγραψε τις διαδικασίες απολίνωσης και εκτομής, καθώς και συζήτησε τις πιθανές επιπλοκές. Ο Γαληνός πρότεινε την ενίσχυση της σύνδεσης των αρτηριών με τις φλέβες, ισχυριζόμενος ότι είχε ως αποτέλεσμα τη μείωση του πόνου και της επέκτασης της γάγγραινας. Ο άγιος της Βόρειας Γαλλίας St. Fiacre θεωρείται ο προστάτης των ανθρώπων που πάσχουν από αιμορροΐδες, οι οποίοι θεραπεύονται εάν καθίσουν σε μία πέτρα έξω από την εκκλησία του. Το κείμενο Susruta Samhita, (4ος – 5ο αιώνα μ.κ.ε.), προσομοιάζει τα λόγια του Ιπποκράτη, αλλά υπογραμμίζει την καθαριότητα της πληγής. Τον 13ο αιώνα, ευρωπαίοι χειρούργοι όπως οι Lanfranc of Milan, Guy de Chauliac, Henri de Mondeville και John of Arderne σημείωσαν σημαντική πρόοδο και εξέλιξη στις χειρουργικές τεχνικές. Η πρώτη φορά που χρησιμοποιήθηκε η αγγλική λέξη «hemorrhoid» ήταν το 1398 και προέρχεται από την αρχαία γαλλική λέξη «emorroides», τη λατινική λέξη «hæmorrhoida -ae», και την ελληνική λέξη «αἱμορροΐς», που αποτελείται από τις λέξεις «αἷμα» + «ῥόος», από το ρήμα «ῥέω».
Η ΑΙΤΙΑ πίσω από το πρόβλημαΗ μέχρι τώρα αντιμετώπιση της υγείας στη σύγχρονη εποχή από τους επαγγελματίες γιατρούς έχει να κάνει με την μηχανική πλευρά του σώματος. Το λάθος που κάνουν οι σχολές ιατρικής είναι ότι δεν παραδέχονται το γεγονός πως κάθε πεδίο της εκδήλωσης ενεργοποιείται και κατευθύνεται από ένα λεπτότερο πεδίο και οι αντιδράσεις του πρέπει να λαμβάνονται σοβαρά υπόψη. Ο επαγγελματίας γιατρός καταλαβαίνει τέλεια τους μηχανισμούς του σώματος, είναι γνώστης της φυσικής μηχανής και έχει κάποιες γνώσεις για την χημική σύστασή του, που όμως σε καμία περίπτωση δεν είναι πλήρης.
Μπορεί ν’ αναπαράγει μέσα σ’ ένα δοκιμαστικό σωλήνα τη διαδικασία της πέψης, μπορεί να να παράγει με χημικές ουσίες ένα πεπτικό υγρό τόσο καλό όσο και το φυσικό. Ενώ προσπαθεί να ερευνήσει την διαδικασία της ζωής δεν έχει κατανοήσει τη φύση της. Δεν μπορεί να εξηγήσει τους λόγους που ένα οδυνηρό συναίσθημα όπως φόβος, μίσος, πόνος, οργή αλλάζει τις στομαχικές εκκρίσεις, ώστε τα πεπτικά υγρά να γίνονται άχρηστα και δηλητηριώδη. Μπορεί η επιστήμη σήμερα να αναπαράγει στο δοκιμαστικό σωλήνα της εκκρίσεις αλλά δεν μπορεί να αναπαράγει τις επιδράσεις του συναισθήματος στις εκκρίσεις.
Εκτός από την «κακή» σύγχρονη διατροφή για την αντιμετώπιση και την θεραπεία των αιμοροΐδων, πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπ’ όψιν και η «Καταπιεσμένη Αγανάκτηση» που κρύβεται πίσω από αυτό το σύμπτωμα. Μεγάλος θυμός και πολύ άγχος σχετικά με την ποιότητα ζωής κυριαρχεί στο άτομο, ενώ είναι επιρρεπές σε απειλές για επικείμενες υποθετικές καταστροφές που πιστεύει ότι θα χρειαστεί να αντιμετωπίσει. Φοβάται μήπως τον εκμεταλλευτούν, τον τρομάζει η σκέψη να αφεθεί συναισθηματικά, διατηρεί πάντα πάμπολλους λόγους και δικαιολογίες για να είναι εκνευρισμένος, αγχωμένος, θυμωμένος, που οι περισσότεροι από αυτούς τους λόγους έχουν σχέση με το οικονομικό.
Όμως δεν είναι τόσο απλή η λέξη «Αγανάκτηση» πόσο μάλλον οι λέξεις «Καταπιεσμένη Αγανάκτηση» για να την πάρετε έτσι ελαφρά τη καρδία … κάθε άλλο -ειδικά όσον αφορά το άρθρο μας σχετικά με την αιμορροϊδοπάθεια- αντίθετα να τους δώσετε την βαρύτητα που τους αξίζει γιατί μπορεί να μην κινδυνεύετε να χάσετε μια αυτοκρατορία όπως ο Μ. Ναπολέων, αλλά όπως γνωρίζετε πολύ καλά, ανταλλάσετε όλες τις αυτοκρατορίες της γης για να σωθείτε από την ταλαιπωρία και τον πόνο που συνοδεύει την αιμορροϊδοπάθεια. Διαβάστε ένα σχετικό απόσπασμα του Εκχαρτ Τόλλε:
Καταπιεσμένη Αγανάκτηση
«Η γκρίνια είναι μια από τις συνηθισμένες στρατηγικές του Εγώ για την ενίσχυση του εαυτού του. Κάθε γκρίνια είναι μια μικρή ιστορία που πλάθει ο νους και που την πιστεύεις απόλυτα. Είτε γκρινιάζεις μεγαλόφωνα, είτε μόνο με τη σκέψη σου, δεν έχει διαφορά. Μερικά Εγώ, που ίσως δεν έχουν και πολλά άλλα με τα οποία να ταυτιστούν, επιβιώνουν εύκολα μόνο και μόνο με την γκρίνια. Όταν είσαι στη λαβή ενός τέτοιου Εγώ, η γκρίνια, ιδιαίτερα σε σχέση με άλλους ανθρώπους, είναι καθ’ έξιν και, φυσικά, μη συνειδητή, πράγμα που σημαίνει ότι δεν γνωρίζεις τι κάνεις. Η απόδοση αρνητικών ετικετών σε ανθρώπους, είτε κατάμουτρα ή συνηθέστερα, όταν μιλάς γι’ αυτούς σε άλλους ή ακόμα και όταν τους σκέφτεσαι, είναι συχνά μέρος αυτού του προτύπου. Οι υβριστικοί χαρακτηρισμοί είναι η πιο άξεστη μορφή απόδοσης ετικετών και της ανάγκης του Εγώ να έχει δίκιο και να θριαμβεύει πάνω στους άλλους: “μαλάκας, κάθαρμα, σκρόφα” – όλα τελεσίδικες ετυμηγορίες που δεν μπορούν να αμφισβητηθούν. Στο επόμενο κατώτερο επίπεδο της κλίμακας της μη συνειδητότητας έχουμε κραυγές και τσιρίδες και, όχι πολύ πιο χαμηλά απ’ αυτό, έχουμε τη σωματική βία. Αυτό προκαλείται από την Καταπιεσμένη Αγανάκτηση.
Η αγανάκτηση είναι το συναίσθημα που συνοδεύει τη γκρίνια και τη νοητική απόδοση ετικετών στους ανθρώπους και προσθέτει ακόμα μεγαλύτερη ενέργεια κι αξία στο Εγώ. Αγανάκτηση σημαίνει να αισθάνεσαι χολωμένος, τσατισμένος, θιγμένος ή προσβεβλημένος. Νιώθεις αγανάκτηση για την απληστία των άλλων ανθρώπων, για την ανεντιμότητά τους, την έλλειψη ακεραιότητας, γι’ αυτό που κάνουν, για ό,τι έκαναν στο παρελθόν, γι’ αυτό που είπαν, γι’ αυτό που αμέλησαν να κάνουν, γι’ αυτό που έπρεπε ή δεν έπρεπε να κάνουν.
Το Εγώ λατρεύει την αγανάκτηση. Αντί να παραβλέπεις την έλλειψη συνειδητότητας στους άλλους, την κάνεις ταυτότητά τους. Ποιος το κάνει αυτό; Η έλλειψη συνειδητότητας σ’ εσένα, το Εγώ. Μερικές φορές το “ελάττωμα” που αντιλαμβάνεσαι σε κάποιον δεν υπάρχει καν. Είμαι μια ολοκληρωτική παρερμηνεία, μια προβολή από ένα νου εκπαιδευμένο να βλέπει εχθρούς και να βγάζει τον εαυτό του ανώτερο ή δικαιωμένο. Άλλες φορές το ελάττωμα μπορεί να υπάρχει, αλλά όταν εστιάζεις πάνω του την προσοχή σου, μερικές φορές αποκλείοντας οτιδήποτε άλλο, το ενισχύεις. Κι αυτό στο οποίο αντιδράς όταν το βλέπεις σε κάποιον άλλο το ισχυροποιείς στον εαυτό σου.
Η μη αντίδραση στο Εγώ των άλλων είναι ένας από τους πιο αποτελεσματικούς τρόπους όχι μόνο για να πας πέρα από το Εγώ στον εαυτό σου, αλλά και για να διαλύσεις το συλλογικό ανθρώπινο Εγώ. Όμως μπορείς να είσαι σε κατάσταση μη αντίδρασης μόνο αν αναγνωρίζεις ότι η συμπεριφορά κάποιου προέρχεται από το Εγώ, ότι είναι έκφραση της συλλογικής ανθρώπινης δυσλειτουργίας. Όταν συνειδητοποιείς ότι δεν είναι προσωπικό, δεν υπάρχει πια ο ψυχαναγκασμός να αντιδράσεις σαν να ήταν. Μην αντιδρώντας στο Εγώ, θα μπορείς συχνά να φέρνεις στην επιφάνεια την ψυχική υγεία των άλλων, που είναι η συνειδητότητα που δεν έχει αποκτηθεί μέσω εξαρτημένης μάθησης, σε αντίθεση μ’ εκείνη που έχει αποκτηθεί μέσω αυτής.
Μερικές φορές μπορεί να χρειαστεί να κάνεις πρακτικά βήματα για να προστατευτείς από ανθρώπους που πάσχουν από βαθιά έλλειψη συνειδητότητας. Αυτό μπορείς να το κάνεις χωρίς να τους κάνεις εχθρούς σου. Η μεγαλύτερή σου προστασία όμως, είναι το να είσαι συνειδητός. Κάποιος γίνεται εχθρός αν προσωποποιήσεις την έλλειψη συνειδητότητας, που είναι το Εγώ, η ΜΗ αντίδραση δεν είναι αδυναμία, αλλά ΔΥΝΑΜΗ. Δες αν μπορείς να συλλάβεις, δηλαδή να αντιληφθείς, τη φωνή μέσα στο κεφάλι, ίσως τη στιγμή ακριβώς που γκρινιάζει για κάτι, και να αναγνωρίσεις τι πραγματικά είναι: η φωνή του Εγώ, τίποτα περισσότερο από ένα νοητικό πρότυπο αποκτημένο μέσω εξαρτημένης εκπαίδευσης, μια σκέψη. Όποτε αντιλαμβάνεσαι αυτή τη φωνή, συνειδητοποιείς επίσης ότι δεν είσαι η φωνή, αλλά αυτός που έχει επίγνωσή της. Στην πραγματικότητα είσαι η επίγνωση που έχει επίγνωση της φωνής. Στο παρασκήνιο υπάρχει η επίγνωση. Στο προσκήνιο υπάρχει η φωνή, αυτός που σκέφτεται. Μ’ αυτόν τον τρόπο ελευθερώνεσαι από το Εγώ, ελευθερώνεσαι από τον απαρατήρητο νου»
Αυτή η «Καταπιεσμένη Αγανάκτηση» είναι η ΑΙΤΙΑ πίσω από το ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ που λέγεται Αιμορροΐδες. Αλλά, πόσο σίγουροι είμαστε ότι θέλουμε να θεραπευτούμε; Δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι όλα τα κομμάτια του εαυτού μας θέλουν να νιώθουμε καλά, όταν τον θυμό τον θεωρούμε προστασία, τον πόνο τον θεωρούμε παράσημο, αν αγχωνόμαστε νιώθουμε ότι είμαστε πιο προσεκτικοί και πιστεύουμε ότι πρέπει να νιώθουμε ένοχοι για να είμαστε αποδεκτοί άνθρωποι και πάντα καλοί απέναντι στους άλλους. Μπορεί να λέμε ότι θέλουμε να απαλλαγούμε από ένα πρόβλημα, αλλά μερικές φορές πρέπει να δουλέψουμε πάνω σε καταπιεσμένα συναισθήματα, συνήθως φόβου κι αγανάκτησης, όπως και στον τρόμο μήπως χάσουμε αυτό το πρόβλημα και δεν είμαστε πια αυτοί που υποφέρουμε αν χαθεί το πλεονέκτημα του «drama quin»
Η αιμορροϊδοπάθεια πλήττει εξίσου και τα δύο φύλα.
Οι αιμορροΐδες είναι ογκίδια αγγειακού φλεβικού ιστού, οι οποίες προβάλλουν από τον πρωκτό. Η εμφάνιση των ογκιδίων αυτών οφείλεται κατά βάση στην φλεβική στάση στην περιοχή λόγω του τεινεσμού. Όλοι οι άνθρωποι έχουν στον πρωκτό τους ένα δίκτυο υποβλεννογονίων φλεβών, τις αιμορροϊδικές φλέβες, οι οποίες όταν για διάφορους λόγους διαταθούν αναπτύσσονται τότε οι εσωτερικές ή εξωτερικές αιμορροΐδες. Αιμορροϊδοπάθεια είναι μία από τις συχνότερες καταστάσεις που εμφανίζεται στον πληθυσμό των δυτικών κοινωνιών. 50% των ανδρών και γυναικών υπολογίζεται ότι θα εμφανίσουν αιμορροϊδοπάθεια σε κάποια περίοδο της ζωής τους. Από αυτές τις περιπτώσεις περίπου 10-20% θα απαιτήσει κάποια ιατρική επέμβαση. Παράγοντες κινδύνου γιά δημιουργία αιμορροΐδων είναι η κληρονομικότητα, η δυσκοιλιότητα, και η καθιστική ζωή. Ο Peter Lord πιστεύει ότι όλοι οι άνθρωποι έχουν αιμορροΐδες αλλά μόνο το 50% αυτών έχει σαφή συμπτωματολογία.
Είναι δύσκολο να προσδιοριστεί η συχνότητα εμφάνισης των αιμορροΐδων, καθώς πολλοί πάσχοντες δεν επισκέπτονται ιατρό. Πιστεύεται, ωστόσο, ότι οι συμπτωματικές αιμορροΐδες επηρεάζουν τουλάχιστον το 50% του αμερικανικού πληθυσμού κάποια στιγμή στη ζωή του και περίπου 5% του πληθυσμού επηρεάζεται μια συγκεκριμένη χρονική περίοδο. Αμφότερα τα φύλα εμφανίζουν ισάριθμα περίπου κρούσματα της πάθησης με τα ποσοστά να εκτινάσσονται σε ηλικίες μεταξύ 45 και 65 ετών. Περισσότερα κρούσματα εμφανίζονται στους Καυκάσιους και σε άτομα υψηλότερης κοινωνικοοικονομικής κατάστασης. Τα αποτελέσματα από θεραπείες είναι θετικά σε μακροχρόνια βάση, ενδέχεται όμως ορισμένα άτομα να επανεμφανίζουν συμπτώματα. Πρόληψη με α) την αύξηση των φυτικών ινών στη διατροφή (πράσινα λαχανικά, χόρτα, ψύλιο, προϊόντα δημητριακών ολικής αλέσεως, κ.λπ.), β) τη μείωση των τροφών που μπορεί να δράσουν ερεθιστικά (καρυκεύματα, οινόπνευμα, καφεΐνη), γ) την αύξηση πρόσληψης υγρών, δ) τη σωματική άσκηση (κίνηση), ε) τη ρύθμιση των κενώσεων σε καθημερινή βάση.
Οι αιμορροΐδες ανάλογα με το μέγεθος και τον τρόπο εμφάνισης των κατατάσσονται σε βαθμούς.
*Οι αιμορροΐδες πρώτου βαθμού δεν προβάλλουν καθόλου έξω από τον πρωκτό αλλά μπορεί να αιμορραγήσουν.
*Οι αιμορροΐδες δευτέρου βαθμού προβάλλουν μόνο κατά την διάρκεια της αφόδευσης και επανέρχονται αυτόματα μέσα στον πρωκτό.
*Οι αιμορροΐδες τρίτου βαθμού επανέρχονται στον πρωκτό μόνο με βοήθεια.
*Οι αιμορροΐδες τετάρτου βαθμού παραμένουν πάντοτε έξω από τον δακτύλιο του πρωκτού.
Το βασικότερο πρόβλημα που δημιουργούν οι αιμορροΐδες είναι η αιμορραγία. Το αίμα που χάνεται μπορεί να είναι σε αρκετή ποσότητα, οπότε μπορεί να εμφανισθεί σιδηροπενική αναιμία. Εκτός από αυτό, οι αιμορροΐδες προκαλούν πόνο, δυσφορία, αίσθημα ατελούς κένωσης, εκροή υγρών και κνησμό.
Η αντιμετώπιση μέχρι τώρα είναι ή φαρμακευτική ή χειρουργική.
Αιμορροΐδες: Το κείμενο του Ιπποκράτη από το 480 π.κ.ε.
Επισυνάπτω για ιστορικούς λόγους και για να θυμόμαστε και τις ρίζες της σύγχρονης Ιατρικής το κείμενο του Ιπποκράτη από το 480 π.κ.ε. Ο Ιπποκράτης περιγραφεί στο κείμενο του τόσο το κόψιμο των αιμορροΐδων όσο και το ράψιμο (απολίνωση) τους.
Hippocrates Collected Works I. Hippocrates. W. H. S. Jones. Cambridge. Harvard University Press. 1868:
1. Αἱμορροΐδων τὸ μὲν νόσημα ὧδε γίνεται ἐπὴν χολὴ ἢ φλέγμα ἐς τὰς φλέβας τὰς ἐν τῷ ἀρχῷ καταστηρίξῃ, θερμαίνει τὸ αἷμα τὸ ἐν τοῖσι φλεβίοισι θερμαινόμενα δὲ τὰ φλέβια ἐπισπᾶται ἐκ τῶν ἔγγιστα φλεβίων τὸ αἷμα, καὶ πληρεύμενα εξοιδέει ἐς τὸ ἐντὸς τοῦ ἀρχοῦ, καὶ ὑπερίσχουσιν αἱ κεφαλαὶ τῶν φλεβίων, καὶ ἅμα μὲν ὑπὸ τῆς κόπρου ἐξιούσης φλώμεναι, ἅμα δὲ ὑπὸ τοῦ αἵματος ἀθροιζομένου βιαζόμεναι, ἐξακοντίζουσιν αἷμα, μάλιστα μὲν ξὺν τῷ ἀποπάτῳ, ἐνίοτε δὲ χωρὶς τοῦ ἀποπάτου.
2. Θεραπεύειν δὲ δεῖ ὧδε πρῶτον μὲν ὑπαρχέτω εἰδέναι ἐν οἵῳ χωρίῳ γίνονται. Ἀρχὸν γὰρ καὶ τάμνων, καὶ ἀποτάμνων, καὶ ἀναρράπτων, καὶ δαίων, καὶ ἀποσήπων, ταῦτα γὰρ δοκέει δεινότατα εἶναι, οὐδὲν ἂν σίνοιο. Παρασκευάσασθαι δὲ κελεύω ἑπτὰ ἢ ὀκτὼ σιδήρια, σπιθαμιαῖα τὸ μέγεθος, πάχος δὲ ὡσεὶ μήλης παχείης ἐξ ἄκρου δὲ κατακάμψαι καὶ ἐπὶ τῷ ἄκρῳ πλατὺ ἔστω ὡς ἐπὶ ὀβολοῦ μικροῦ. Προκαθήρας δὴ φαρμάκῳ τῇ πρότερον, αὐτῇ δὲ ᾗ ἂν ἐπιχειρέῃς καῦσαι, ἀνακλίνας τὸν ἄνθρωπον ὕπτιον, καὶ προσκεφάλαιον ὑπὸ τὴν ὀσφὺν ὑποθεὶς, ἐξαναγκάζειν ὡς μάλιστα τοῖσι δακτύλοισι τὴν ἕδρην ἔξω, ποιέειν δὲ καὶ διαφανέα τὰ σιδήρια, καὶ καίειν ἕως ἂν ἀποξηράνῃς, καὶ ὅκως μὴ ὑπαλείψῃς καίειν δὲ καὶ μηδεμίην ἐᾶσαι ἄκαυστον τῶν αἱμορροΐδων, ἀλλὰ πάσας ἀποκαύσεις. Γνώσει δὲ οὐ χαλεπῶς τὰς αἱμορροΐδας ὑπερέχουσι γὰρ ἐς τὸ ἐντὸς τοῦ ἀρχοῦ, οἷον ῥᾶγες πελιδναὶ, καὶ ἅμα ἐξαναγκαζομένου τοῦ ἀρχοῦ ἐξακοντίζουσιν αἷμα. Κατεχόντων δ” αὐτῶν, ὅταν καίηται, τῆς κεφαλῆς καὶ τὰς χεῖρας, ὡς μὴ κινέηται, βοάτω καιόμενος ὁ γὰρ ἀρχὸς μᾶλλον ἐξίσχει. Ἐπὴν δὲ καύσῃς, φακοὺς καὶ ὀρόβους ἑψήσας ἐν ὕδατι, τρίψας λείους, κατάπασσε πέντε ἢ ἓξ ἡμέρας τῇ δὲ ἑβδόμῃ σπόγγον μαλθακὸν τάμνειν ὡς λεπτότατον, πλάτος δὲ εἶναι τοῦ σπόγγου ὅσον ἓξ δακτύλων πάντη ἔπειτα ἐπιθεῖναι ἐπὶ τὸν σπόγγον ὀθόνιον ἴσον τῷ σπόγγῳ λεπτὸν καὶ λεῖον, ἀλείψας μέλιτι ἔπειτα ὑποβαλὼν τῷ δακτύλῳ τῷ λιχανῷ τῆς ἀριστερῆς χειρὸς μέσον τὸν σπόγγον, ὦσαι κάτω τῆς ἕδρης ὡς προσωτάτω ἔπειτα ἐπὶ τὸν σπόγγον προσθεῖναι εἴριον, ὡς ἂν ἐν τῇ ἕδρῃ ἀτρεμίζῃ. Διαζώσας δὲ ἐν τῇσι λαγόσι, καὶ ὑφεὶς ταινίην ἐκ τοῦ ὄπισθεν, ἀναλαβὼν ἐκ τῶν σκελέων τὸν ἐπίδεσμον, ἀναδῆσαι ἐς τὸ διάζωσμα παρὰ τὸν ὀμφαλόν. Τὸ δὲ φάρμακον, ὃ εἶπον, ἐπίδει τὸ πυκνὴν τὴν σάρκα ποιέον καὶ ἰσχυρὴν φῦναι. Ταῦτα δὲ δεῖ ἐπιδεῖν μὴ ἔλασσον ἡμερῶν εἴκοσι. Ῥοφέειν δὲ ἅπαξ τῆς ἡμέρης ἄλευρον, ἢ κέγχρον, ἢ τὸ ἀπὸ τῶν πιτύρων, καὶ πίνειν ὕδωρ ἢν δὲ ἐς ἄφοδον ἵζηται, ὕδατι θερμῷ διανίζειν λούεσθαι δὲ διὰ τρίτης ἡμέρης.
3. Ἑτέρη θεραπείη ἐκβαλὼν τὴν ἕδρην ὡς μάλιστα, αἰονᾷν ὕδατι θερμῷ, ἔπειτα ἀποτάμνειν τῶν αἱμορροΐδων τὰ ἄκρα φάρμακον δὲ προκατασκευασθῆναι πρὸς τὴν τομὴν τόδε οὐρήσας ἐς χαλκεῖον, ἐπίπασσον ἐπὶ τὸ οὖρον χαλκοῦ ἄνθος ὀπτοῦ καὶ τετριμμένου λείου, ἔπειτα διεὶς, καὶ κινήσας τὸ χαλκεῖον, ξήρανον ἐν τῷ ἡλίῳ ὅταν δὲ ξηρὸν γένηται, συνξύσας τρῖψον λεῖον. Προστίθει τῷ δακτυλίῳ, καὶ σπληνία ἐλαιώσας προστίθει, καὶ σπόγγον ἐπάνω ἐπίδει.
4.Ἕτερος τρόπος προσφύεται πρὸς τῇ αἱματίτιδι τῇ κονδυλώδει οἷον συκαμίνου καρπός καὶ ἢν μὲν ἔξω σφόδρα ᾖ ἡ κονδύλωσις, περιπέφυκεν αὐτῇ καλυπτὴρ ὁ τῆς σαρκός. Καθίσας οὖν τὸν ἄνθρωπον ὀκλὰξ ἐπὶ ὅλμων δύο, σκόπει εὑρήσεις γὰρ πεφυσημένα τὰ μεσηγὺ τῶν γλουτῶν παρὰ τὴν ἕδρην, τὸ δὲ αἷμα ἐκχωρέον ἔνδοθεν. Ἦν γοῦν ἐνδιδῷ ὑπὸ τῷ καλυπτῆρι, τὸ κονδύλωμα τῷ δακτύλῳ ἀφελεῖν οὐδὲν γὰρ χαλεπώτερον ἤ περ προβάτου δειρομένου τὸν δάκτυλον μεταξὺ τοῦ δέρματος καὶ τῆς σαρκὸς περαίνειν καὶ ταῦτα διαλεγόμενος ἅμα λάνθανε ποιέων. Ἐπὴν δὲ ἀφέλῃς τὸ κονδύλωμα, ἀνάγκη ῥέεσθαι δρόμους αἵματος ἀπὸ πάσης τῆς ἀφαιρέσιος ταῦτα χρὴ ἀποπλῦναι οἴνῳ αὐστηρῷ, κηκίδας ἐναποβρέξας καὶ ἥ τε αἱματῖτις οἰχήσεται σὺν τῷ κονδυλώματι, καὶ τὸ κάλυμμα καταστήσεται, καὶ ὅσῳ ἂν παλαιότερον ᾖ, ῥηϊδίως ἔσται ἡ ἴησις.
5. Ἦν δὲ ἀνωτέρω ᾖ ἡ κονδύλωσις, τῷ κατοπτῆρι σκέπτεσθαι, καὶ μὴ ἐξαπατᾶσθαι ὑπὸ τοῦ κατοπτῆρος διοιγόμενος γὰρ ὁμαλύνει τὴν κονδύλωσιν, ξυναγόμενος δὲ πάλιν δείκνυσιν ὀρθῶς. Ἀφαιρέειν δὲ χρὴ, ἑλλεβόρῳ μέλανι ὑπαλείφοντα τὸν δακτύλιον ἔπειτα τριταῖον οἴνῳ κλύζειν αὐστηρῷ. Τὸ δὲ αἶμα, ὅταν ἀφέλῃς τὴν κονδύλωσιν, ̣τι οὐ ῥέει, μὴ θαυμάζειν οὐδὲ γὰρ ἢν ἐν τοῖσιν ἄρθροισι διατάμῃς τὰς χεῖρας ἢ τὰ σκέλεα, οὐ ῥεύσεται αἷμα ἢν δ” ἄνωθεν ἢ κάτωθεν τάμῃς τῶν ἄρθρων, εὑρήσεις κοίλας φλέβας καὶ αἱμόρρους, καὶ χαλεπῶς ἂν ἴσχοις εὐπόρως. Οὕτω καὶ τὴν ἐν τῇ ἕδρῃ αἱμορροΐδα, ἢν μὲν ἄνωθεν ἢ κάτωθεν τάμῃς τῆς ἀφαιρέσιος τοῦ κονδυλώματος, αἷμα ῥεύσεται ἢν δὲ αὐτὴν ἀφέλῃς τὴν κονδύλωσιν ἐν τῇ προσφύσει, οὐ ῥεύσεται. Ἢν μὲν οὖν οὕτω καθίσταται, καλῶς ἂν ἔχοι ἢν δὲ μὴ, καῦσαι, φυλασσόμενος ὡς μὴ ἅψῃ τῷ σιδήρῳ, ἀλλ” ἐγγὺς προσφέρων τὰ σιδήρια ἀποξηραίνειν, καὶ προστιθέναι τὸ τοῦ χαλκοῦ ἄνθος τὸ ἐν τῷ οὔρῳ.
6. Ἕτερος τρόπος ἰήσιος αἱμορροΐδων καυστῆρα ποιήσασθαι, οἷον καλαμίσκον φραγμίτην σιδήριον δὲ ἐναρμόσαι καλῶς ἁρμόζον ἔπειτα τὸν αὐλίσκον ἐνθεὶς ἐς τὴν ἕδρην, διαφαῖνον τὸ σιδήριον καθιέναι, καὶ πυκνὰ ἐξαιρέειν, ἵνα μᾶλλον ἀνέχηται θερμαινόμενος καὶ οὔτε ἕλκος ἕξει ὑπὸ τῆς θερμασίης, ὑγιέα τε ξηρανθέντα τὰ φλέβια.
7. Ἦν δὲ βούλῃ μήτε καίειν, μήτε ἀποτάμνειν, προκαταιονήσας ὕδατι πολλῷ θερμῷ, καὶ ἐκτρέψας τὴν ἕδρην, σμύρναν τρίψας λείην καὶ κηκίδα, καὶ στυπτηρίην αἰγυπτίην κατακαύσας, ἓν καὶ ἥμισυ πρὸς τἄλλα, καὶ μελαντηρίης ἄλλο τοσοῦτον, τουτέοισι ξηροῖσι χρῆσθαι ἡ δὲ αἱμορροϊς τουτέοισι τοῖσι φαρμάκοισιν ἀποστήσεται, ὥσπερ σκύτος κατακεκαυμένον ταῦτα ποιέειν μέχρις ἂν πάσας ἀφανίσῃς. Καὶ χαλκίτιδος ἥμισυ κεκαυμένον τωὐτὸ ἀπεργάζεται.
8.Ἦν δὲ βούλῃ βαλάνοισιν ἰῆσθαι, σηπίης ὄστρακον, μολυβδαίνης τρίτον μέρος, ἄσφαλτον, στυπτηρίην, ἄνθος ὀλίγον, κηκίδα, χαλκοῦ ἰὸν ὀλίγον, τουτέων μέλι ἑφθὸν καταχέας, βάλανον ποιήσας μακροτέρην, προστίθει, μέχρις ἂν ἀφανίσῃς.
9. Γυναικείην αἱμορροΐδα ὧδε θεραπεύειν πολλῷ ὕδατι θερμῷ αἰονήσας, σύνεψε δὲ ἐν τῷ θερμῷ τῶν εὐωδέων, τρίψας μυρίκην, λιθάργυρον ὀπτὴν, καὶ κηκίδα, οἶνον λευκὸν παράχεε καὶ ἔλαιον καὶ χηνὸς στέαρ, τρίψας ὁμοῦ πάντα, διδόναι, ὁκόταν αἰονηθῇ, διαχρήσασθαι αἰονᾷν δὲ καὶ τὴν ἕδρην ἐξώσας ὡς μάλιστα.
Απόδοση από το βιβλίο «Οι Ελληνες» εκδ. «Κάκτος»
1. Η πάθηση των αιμορροΐδων δημιουργείται με τον ακόλουθο τρόπο: όταν η χολή ή το φλέγμα εγκατασταθούν στο απηυθυσμένο, θερμαίνουν το αίμα που βρίσκεται στις φλέβες. Καθώς τούτες οι φλέβες ζεσταίνονται, τραβούν από τις γειτονικές φλέβες αίμα, γεμίζουν και σχηματίζουν οίδημα στο εσωτερικό του απηυθυσμένου. Οι κορυφές των φλεβών προεξέχουν και, επειδή σπάζουν από τα κόπρανα που αποβάλλονται και ταυτόχρονα πιέζονται από το αίμα που συσσωρεύεται εκεί, εξακοντίζουν το αίμα, τις περισσότερες φορές μαζί με τα κόπρανα, κάποτε και χωρίς αυτά.
2. Ο τρόπος θεραπείας τους είναι ο παρακάτω: πρώτα-πρώτα πρέπει να διαπιστώσετε σε ποιό σημείο βρίσκονται οι αιμορροΐδες. Μπορείτε να κόψετε, να αποκόψετε, να ράψετε, να κάψετε και να διαβρώσετε το απηυθυσμένο, πράγματα που φαίνονται φοβερά, δεν δημιουργούν όμως καμμία βλάβη. Συνιστώ να έχετε έτοιμα επτά ή οκτώ σιδερένια εργαλεία, με μήκος μια σπιθαμή και πάχος ίσο με μιας χοντρής μήλης· η άκρη τους πρέπει να είναι κυρτή και να έχει πλάτος ίσο με ένα μικρό οβολό. Την προηγούμενη ημέρα από την επέμβαση να χορηγείτε καθαρτικό. Την ημέρα που πρόκειται να γίνει η εγχείριση, ξαπλώνετε τον άνθρωπο σε ύπτια θέση, βάζετε κάτω από τη μέση του μαξιλάρι, αναγκάζοντας με τα δάκτυλα την έδρα να βγεί όσο το δυνατόν προς τα έξω.
Πυρώνετε τα σιδερένια εργαλεία και καυτηριάζετε μέχρι να ξηράνετε το μέρος, με τρόπον που να μην αγγίζετε εκεί ούτε κάν ελαφρά. Η καυτηρίαση πρέπει να γίνει έτσι ώστε να μην μείνει καμμία αιμορροΐδα ακαυτηρίαστη, αλλά να καυτηριαστούν όλες. Οι αιμορροΐδες αναγνωρίζονται έυκολα· γιατί προεξέχουν στο εσωτερικό του απηυθυσμένου, σαν μελανιασμένες ρώγες σταφυλιού, και, όταν το απηυθυσμένο πιέζεται, βγάζουν αίμα. Κατά τη διάρκεια της καυτηρίασης οι βοηθοί θα κρατούν τα χέρια και το κεφάλι του αρρώστου, για να μην κινείται. Ας φωνάζει την ώρα που καυτηριάζεται, γιατί έτσι το απηυθυσμένο βγαίνει περισσότερο προς τα έξω. Αφού τελειώσει η καυτηρίαση, χρησιμοποιείτε για πέντε ή έξι ημέρες κατάπλασμα από φακές και ρόβια, βρασμένα σε νερό και καλά λιωμένα. Την εβδόμη ημέρα κόβετε σε όσο το δυνατόν μικρότερα κομμάτια μαλακό σφουγγάρι, τού οποίου το πλάτος θα είναι έξι δάχτυλα παντού.
Στη συνέχεια βάζετε πάνω στο σφουγγάρι ένα κομμάτι πανί ίσο στο μέγεθος με το σφουγγάρι, λεπτό και λείο, αλειμμένο με μέλι. Ύστερα, βάζοντας τον δείκτη του αριστερού χεριού στη μέση του σφουγγαριού, το σπρώχνετε όσο γίνεται πιο βαθιά μέσα στην έδρα. Μετά τοποθετείτε πάνω στο σφουγγάρι μαλλί, για να μένει ακίνητο μέσα στην έδρα. Γύρω από τα λαγόνια δένετε επίδεσμο, αφήνοντας από πίσω μια ταινία που θα την φέρετε ανάμεσα από τα σκέλη ως τον αφαλό· και εκεί θα στερεώσετε τον επίδεσμο. Τοποθετείτε το φάρμακο που ανέφερα και έχει την ιδιότητα να κάνει τη σάρκα στερεή και σφριγηλή. Τούτα πρέπει να συγκρατούνται εκεί με τον επίδεσμο για είκοσι μέρες το λιγότερο. Ο άρρωστος θα παίρνει μια φορά την ημέρα ζωμό από κριθάλευρο, από κεχρί ή από πίτουρα, και θα πίνει νερό. Ύστερα από την αφόδευση θα πλένεται με ζεστό νερό και θα κάνει λουτρό κάθε τρίτη μέρα.
3. Άλλος τρόπος θεραπείας: κάνετε την έδρα να βγει όσο το δυνατόν πιο έξω, την πλένετε με ζεστό νερό και έπειτα κόβετε τις άκρες των αιμορροΐδων. Πρέπει να έχετε προετοιμάσει για την τομή το παρακάτω φάρμακο: αφού ουρήσετε σε χάλκινο δοχείο, ρίχνετε στα ούρα ψημένο και ψηλοτριμμένο άνθος χαλκού, το διαλύετε, κουνάτε το δοχείο και αφήνετε το περιεχόμενο στον ήλιο να ξεραθεί. Όταν ξεραθεί, το ξύνετε και το κοπανίζετε καλά. Τοποθετείτε το παρασκεύασμα στη έδρα, βἀζετε από πάνω γάζες διαποτισμένες με λάδι και από πάνω δένετε με επίδεσμο σφουγγάρι.
4. Άλλος τρόπος: δημιουργείται στην αιμοφόρο φλέβα που έχει σχηματίσει κονδύλωμα, όγκος που μοιάζει με βατόμουρο. Αν το κονδύλωμα βγαίνει προς τα έξω, η σάρκα σχηματίζει εκεί κάτι σαν περικάλυμμα. Βάζετε λοιπόν τον άνθρωπο να καθίσει γονατιστός πάνω σε δύο στηρίγματα και τον εξετάζετε. Θα διαπιστώσετε ότι το μέρος ανάμεσα στους γλουτούς, κοντά στην έδρα, είναι πρησμένο και το αίμα τρέχει προς τα μέσα. Αν λοιπόν το κονδύλωμα υποχωρεί κάτω από το περικάλυμμα, θα το αφαιρέσετε με το δάκτυλο· διότι αυτό δεν θα ήταν δυσκολότερο από το να περάσετε το δάκτυλό σας ανάμεσα στο δέρμα και τη σάρκα του προβάτου που γδέρνεται. Μπορείτε να κάνετε τούτο συζητώντας, διαφεύγοντας έτσι την προσοχή του ανθρώπου. Αφού αφαιρέσετε το κονδύλωμα, θα τρέξει αναγκαστικά πολύ αίμα από την επιφάνεια της τομής. Πρέπει να την πλύνετε με στυφό κρασί, στο οποίο θα έχετε μουσκέψει κηκίδες. Έτσι η αιμοφόρα φλέβα θα καταστραφεί μαζί με το κονδύλωμα και το περικάλυμμα θα υποχωρήσει. Όσο παλιότερη είναι η πάθηση, τόσο ευκολότερη θα είναι η θεραπεία.
5. Αν το κονδύλωμα βρίσκεται ψηλότερα, πρέπει να το εξετάσετε με το ορθοσκόπιο, προσέχοντας να μην εξαπατηθείτε από αυτό το όργανο· διότι, όταν ανοίγει, δείχνει το κονδύλωμα ομαλό, ενώ όταν κλείνει, το δείχνει όπως είναι. Πρέπει ν ̓αφαιρείτε το κονδύλωμα, αλείφοντας, το απηυθυσμένο με μαύρο ελλέβορο. Έπειτα, την τρίτη ημέρα, θα το καθαρίσετε με στυφό κρασί. Να μην απορήσετε που δεν τρέχει αίμα, όταν αφαιρέσετε το κονδύλωμα· διότι ούτε κι αν κάνετε τομή στις αρθρώσεις των χεριών ἤ των ποδιών, θα τρέξει αίμα. Αν όμως κάνετε τομή πάνω ή κάτω από τις αρθρώσεις, θα βρείτε φλέβες χοντρές και γεμάτες αίμα και δύσκολα θα μπορέστε να σταματήσετε την αιμορραγία. Το ίδιο συμβαίνει και με τις αιμορροΐδες της έδρας· αν τις κόψετε πάνω ή κάτω από το μέρος όπου έχει γίνει η αφαίρεση του κονδυλώματος, θα τρέξει αίμα· αν όμως αφαιρέσετε το ίδιο το κονδύλωμα στο σημείο που προσφύεται, δεν θα τρέξει. Αν λοιπόν τα πράγματα αποκαθίστανται με τον τρόπο τούτο, έχει καλώς· διαφορετικά, θα καυτηριάσετε, προσέχοντας να μην αγγίζετε πάνω το σιδερένιο εργαλείο, αλλά να ξεραίνετε το μέρος πλησιάζοντας απλώς το εργαλείο. Τοποθετείτε επίσης το παρασκεύασμα με το άνθος χαλκού και τα ούρα.
6. Άλλος τρόπος θεραπείας των αιμορροΐδων: παίρνετε χάλκινο σωλήνα σαν καλάμι φράχτη και σιδερένιο εργαλείο που το προσαρμόζετε εκεί καλά. Στην συνέχεια βάζετε τον σωλήνα μέσα στην έδρα και το σιδερένιο εργαλείο, πυρωμένο μέσα στον σωλήνα. Βγάζετε έξω το εργαλείο, για να ανέχεται ευκολότερα ο άρρωστος τη θερμότητα. Έτσι δεν θα προκληθεί εξέλκωση από τη θερμότητα και οι φλέβες να θεραπευθούν αφού ξεραθούν.
7. Αν δεν θέλετε να κάνετε καυτηρίαση ἤ τομή, κάνετε πρώτα πλύσεις με άφθονο νερό, μετατοπίζετε την έδρα, κοπανίζετε σμύρνα, κηκίδα, καμμένη αιγυπτιακή στύψη – μιάμισυ ποσότητα σε σχέση με τα άλλα συστατικά – και άλλο τόσο μαύρη βαφή· το παρασκεύασμα χρησιμοποιείται στεγνό. Η αιμμορροΐδα θα πέσει με αυτά τα φάρμακα σαν κομμάτι δέρματος που έχει καυτηριαστεί. Η θεραπεία θα συνεχιστεί, μέχρι να εξαφανιστούν όλες οι αιμορροΐδες. Το ίδιο αποτέλεσμα έχει και μισή δόση από καμμένο χαλκόλιθο.
8. Αν θέλετε να θεραπεύσετε τις αιμορροΐδες με υπόθετα, παίρνετε όστρακο σουπιάς, ένα τρίτο θειϊκό μόλυβδο, άσφαλτο, στύψη, λίγο άνθος χαλκού, κηκίδα και λίγη σκουριά χαλκού, τα περιχύνετε με βρασμένο μέλι, φτιάχνετε μακρόστενο υπόθετο, και το τοποθετείτε,μέχρι να εξαφανιστούν οι αιμορροΐδες.
9. Οι αιμορροΐδες των γυναικών θεραπεύονται με τον ακόλουθο τρόπο: κάνετε πλύσεις με άφθονο ζεστό νερό, όπου έχετε βράσει αρωματικά βότανα, κοπανίζετε αρμυρίκη, καβουρδισμένο λιθάργυρο και κηκίδα, προσθέτετε λευκό κρασί, λάδι και λίπος χήνας, τα κοπανίζετε όλα μαζί και χρησιμοποιείτε αυτό το παρασκέυασμα μετά από τις πλύσεις. Πρέπει επίσης να πλένετε την έδρα, αφού την βγάλετε όσο γίνεται πιο έξω.
Αιμορροΐδες είναι πάντοτε η διόγκωση ή διαστολή των φλεβών του πρωκτού που στην πραγματικότητα πρόκειται για κιρσώσεις, φλέβες στο κατώτερο άκρο του παχέως εντέρου ή του απευθυσμένου. Υπάρχουν και εκδηλώνονται δυο είδη αιμορροΐδων: οι εσωτερικές και οι εξωτερικές. Όταν παρουσιάζονται λειτουργικές δυσχέρειες στο αποβλητικό σύστημα προκαλείται πολύς πόνος και σπάζουν οι φουσκάλες με το αίμα, έτσι έχουμε την αιμοροραγία, πράγμα οδυνηρό κι επικίνδυνο για όλη την υγεία, λόγω απώλειας αίματος που έχει σαν συνέπεια και άλλες δυσάρεστες επιπλοκές όπως ο χαμηλός αιματοκρίτης, η αναιμία κλπ
Θετικοί παράγοντες προκλήσεων, είναι η καθιστική ζωή, η υπερβολική χρήση μπαχαρικών, καφέδων, αλλαντικών, ξυδιού, αλκοολ και άλλων ανθυγιεινών ουσιών. Εκτός από τη δυσκοιλιότητα επίσης και η διάρροια προξενεί περιπλοκές αιμορροΐδων. Η αδυναμία να διατηρήσει ο ασθενείς χαλαρωμένους τους μυς του πρωκτού γίνεται αιτία να προκαλέσει αιμορροΐδες εξ αιτίας συνήθως μιας κακής και αφύσικης διαιτητικής, όπως είναι το φαγητό του σύγχρονου “πολιτισμένου” ανθρώπου.
Οι αιμορροΐδες αποτελούν ημιτονοειδείς αγγειακές δομές στην κοπροδόχο λήκυθο που βοηθούν στον έλεγχο εξόδου των κοπράνων κατά την αφόδευση. Γίνονται παθολογικές όταν διογκώνονται ή ερεθίζονται. Στη φυσιολογική τους κατάσταση, δρουν ως προστατευτικό στρώμα που αποτελείται από αρτηριοφλεβικές διόδους και συνδετικό ιστό. Τα συμπτώματα των παθολογικών αιμορροΐδων εξαρτώνται από τον τύπο τους. Οι εσωτερικές αιμορροΐδες συνήθως εμφανίζονται με ανώδυνη ορθική αιμορραγία ενώ οι εξωτερικές αιμορροΐδες ενδέχεται να παρουσιάσουν λίγα συμπτώματα ή, αν σχηματιστεί θρόμβος, υπολογίσιμο πόνο και οίδημα στην περιοχή του πρωκτού.
Αρκετοί άνθρωποι αναφέρονται εσφαλμένα σε οποιοδήποτε σύμπτωμα προκύψει γύρω από την περιοχή του ορθού και του πρωκτού ως «αιμορροΐδες» και θα πρέπει να αποκλειστούν σοβαρές αιτίες των συμπτωμάτων. Aλλες παθήσεις, που εμφανίζονται συχνότατα στο γενικό πληθυσμό, όπως ραγάδες, περιπρωκτικά συρίγγια, αποστήματα και πλήθος άλλων μπορεί να παρουσιάζονται με ανάλογο τρόπο ή ακόμη και να συνυπάρχουν με αιμορροϊδες. Αν και η ακριβής αιτία των αιμορροΐδων παραμένει άγνωστη, θεωρείται ότι ένα πλήθος παραγόντων που αυξάνει την ενδοκοιλιακή πίεση, συγκεκριμένα η δυσκοιλιότητα, παίζουν ρόλο στην ανάπτυξή τους. Η νόσος είναι γνωστή από την αρχαιότητα και αναφέρεται από τους αρχαίους Αιγύπτιους, Έλληνες, Ρωμαίους και Ινδούς.
Στην αγγλική μινιατούρα του 11ου αιώνα (αριστερά) εμφανίζεται χειρουργική επέμβαση για την αφαίρεση αιμορροΐδων. Η πρώτη γνωστή αναφορά αυτή της πάθησης προέρχεται από έναν αιγυπτιακό πάπυρο χρονολογίας 1700 π.κ.ε. που παραθέτει: «Ακολουθήστε μια συνταγή, μια αλοιφή που παρέχει μεγάλη προστασία. Φύλλα ακακίας, μαγειρεμένα μαζί. Επαλείψτε το μείγμα σε λινό ύφασμα και τοποθετήστε το στον πρωκτό, και θα αναρρώσετε άμεσα» Το 460 π.κ.ε. ο Ιπποκράτειος κώδικας συζητά μια θεραπεία παρόμοια με τη σύγχρονη απολίνωση με ελαστικό δακτύλιο: «Μπορείτε να θεραπεύσετε τις αιμορροΐδες διαπερνώντας τις με μια βελόνα και δένοντάς τις με ένα πολύ παχύ, μάλλινο νήμα. Μην τις αφήνετε να αναπτυχθούν μέχρι να πέσουν και αφήνετε πάντα μία πίσω. Όταν αναρρώσει ο ασθενής, συνιστάται η χρήση ελλέβορου.» Οι αιμορροΐδες έχουν πιθανώς περιγραφεί στη Βίβλο. Οι Φιλισταίοι έπαθαν αιμορροΐδες επειδή απήγαγαν την Κιβωτό της Διαθήκης και υποχρεώθηκαν να την επιστρέψουν.Ο Κέλσος (25 π.κ.ε. – 14 μ.κ.ε.) περιέγραψε τις διαδικασίες απολίνωσης και εκτομής, καθώς και συζήτησε τις πιθανές επιπλοκές. Ο Γαληνός πρότεινε την ενίσχυση της σύνδεσης των αρτηριών με τις φλέβες, ισχυριζόμενος ότι είχε ως αποτέλεσμα τη μείωση του πόνου και της επέκτασης της γάγγραινας. Ο άγιος της Βόρειας Γαλλίας St. Fiacre θεωρείται ο προστάτης των ανθρώπων που πάσχουν από αιμορροΐδες, οι οποίοι θεραπεύονται εάν καθίσουν σε μία πέτρα έξω από την εκκλησία του. Το κείμενο Susruta Samhita, (4ος – 5ο αιώνα μ.κ.ε.), προσομοιάζει τα λόγια του Ιπποκράτη, αλλά υπογραμμίζει την καθαριότητα της πληγής. Τον 13ο αιώνα, ευρωπαίοι χειρούργοι όπως οι Lanfranc of Milan, Guy de Chauliac, Henri de Mondeville και John of Arderne σημείωσαν σημαντική πρόοδο και εξέλιξη στις χειρουργικές τεχνικές. Η πρώτη φορά που χρησιμοποιήθηκε η αγγλική λέξη «hemorrhoid» ήταν το 1398 και προέρχεται από την αρχαία γαλλική λέξη «emorroides», τη λατινική λέξη «hæmorrhoida -ae», και την ελληνική λέξη «αἱμορροΐς», που αποτελείται από τις λέξεις «αἷμα» + «ῥόος», από το ρήμα «ῥέω».
Η ΑΙΤΙΑ πίσω από το πρόβλημαΗ μέχρι τώρα αντιμετώπιση της υγείας στη σύγχρονη εποχή από τους επαγγελματίες γιατρούς έχει να κάνει με την μηχανική πλευρά του σώματος. Το λάθος που κάνουν οι σχολές ιατρικής είναι ότι δεν παραδέχονται το γεγονός πως κάθε πεδίο της εκδήλωσης ενεργοποιείται και κατευθύνεται από ένα λεπτότερο πεδίο και οι αντιδράσεις του πρέπει να λαμβάνονται σοβαρά υπόψη. Ο επαγγελματίας γιατρός καταλαβαίνει τέλεια τους μηχανισμούς του σώματος, είναι γνώστης της φυσικής μηχανής και έχει κάποιες γνώσεις για την χημική σύστασή του, που όμως σε καμία περίπτωση δεν είναι πλήρης.Μπορεί ν’ αναπαράγει μέσα σ’ ένα δοκιμαστικό σωλήνα τη διαδικασία της πέψης, μπορεί να να παράγει με χημικές ουσίες ένα πεπτικό υγρό τόσο καλό όσο και το φυσικό. Ενώ προσπαθεί να ερευνήσει την διαδικασία της ζωής δεν έχει κατανοήσει τη φύση της. Δεν μπορεί να εξηγήσει τους λόγους που ένα οδυνηρό συναίσθημα όπως φόβος, μίσος, πόνος, οργή αλλάζει τις στομαχικές εκκρίσεις, ώστε τα πεπτικά υγρά να γίνονται άχρηστα και δηλητηριώδη. Μπορεί η επιστήμη σήμερα να αναπαράγει στο δοκιμαστικό σωλήνα της εκκρίσεις αλλά δεν μπορεί να αναπαράγει τις επιδράσεις του συναισθήματος στις εκκρίσεις.
Εκτός από την «κακή» σύγχρονη διατροφή για την αντιμετώπιση και την θεραπεία των αιμοροΐδων, πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπ’ όψιν και η «Καταπιεσμένη Αγανάκτηση» που κρύβεται πίσω από αυτό το σύμπτωμα. Μεγάλος θυμός και πολύ άγχος σχετικά με την ποιότητα ζωής κυριαρχεί στο άτομο, ενώ είναι επιρρεπές σε απειλές για επικείμενες υποθετικές καταστροφές που πιστεύει ότι θα χρειαστεί να αντιμετωπίσει. Φοβάται μήπως τον εκμεταλλευτούν, τον τρομάζει η σκέψη να αφεθεί συναισθηματικά, διατηρεί πάντα πάμπολλους λόγους και δικαιολογίες για να είναι εκνευρισμένος, αγχωμένος, θυμωμένος, που οι περισσότεροι από αυτούς τους λόγους έχουν σχέση με το οικονομικό.
Όμως δεν είναι τόσο απλή η λέξη «Αγανάκτηση» πόσο μάλλον οι λέξεις «Καταπιεσμένη Αγανάκτηση» για να την πάρετε έτσι ελαφρά τη καρδία … κάθε άλλο -ειδικά όσον αφορά το άρθρο μας σχετικά με την αιμορροϊδοπάθεια- αντίθετα να τους δώσετε την βαρύτητα που τους αξίζει γιατί μπορεί να μην κινδυνεύετε να χάσετε μια αυτοκρατορία όπως ο Μ. Ναπολέων, αλλά όπως γνωρίζετε πολύ καλά, ανταλλάσετε όλες τις αυτοκρατορίες της γης για να σωθείτε από την ταλαιπωρία και τον πόνο που συνοδεύει την αιμορροϊδοπάθεια. Διαβάστε ένα σχετικό απόσπασμα του Εκχαρτ Τόλλε:
Καταπιεσμένη Αγανάκτηση
«Η γκρίνια είναι μια από τις συνηθισμένες στρατηγικές του Εγώ για την ενίσχυση του εαυτού του. Κάθε γκρίνια είναι μια μικρή ιστορία που πλάθει ο νους και που την πιστεύεις απόλυτα. Είτε γκρινιάζεις μεγαλόφωνα, είτε μόνο με τη σκέψη σου, δεν έχει διαφορά. Μερικά Εγώ, που ίσως δεν έχουν και πολλά άλλα με τα οποία να ταυτιστούν, επιβιώνουν εύκολα μόνο και μόνο με την γκρίνια. Όταν είσαι στη λαβή ενός τέτοιου Εγώ, η γκρίνια, ιδιαίτερα σε σχέση με άλλους ανθρώπους, είναι καθ’ έξιν και, φυσικά, μη συνειδητή, πράγμα που σημαίνει ότι δεν γνωρίζεις τι κάνεις. Η απόδοση αρνητικών ετικετών σε ανθρώπους, είτε κατάμουτρα ή συνηθέστερα, όταν μιλάς γι’ αυτούς σε άλλους ή ακόμα και όταν τους σκέφτεσαι, είναι συχνά μέρος αυτού του προτύπου. Οι υβριστικοί χαρακτηρισμοί είναι η πιο άξεστη μορφή απόδοσης ετικετών και της ανάγκης του Εγώ να έχει δίκιο και να θριαμβεύει πάνω στους άλλους: “μαλάκας, κάθαρμα, σκρόφα” – όλα τελεσίδικες ετυμηγορίες που δεν μπορούν να αμφισβητηθούν. Στο επόμενο κατώτερο επίπεδο της κλίμακας της μη συνειδητότητας έχουμε κραυγές και τσιρίδες και, όχι πολύ πιο χαμηλά απ’ αυτό, έχουμε τη σωματική βία. Αυτό προκαλείται από την Καταπιεσμένη Αγανάκτηση.
Η αγανάκτηση είναι το συναίσθημα που συνοδεύει τη γκρίνια και τη νοητική απόδοση ετικετών στους ανθρώπους και προσθέτει ακόμα μεγαλύτερη ενέργεια κι αξία στο Εγώ. Αγανάκτηση σημαίνει να αισθάνεσαι χολωμένος, τσατισμένος, θιγμένος ή προσβεβλημένος. Νιώθεις αγανάκτηση για την απληστία των άλλων ανθρώπων, για την ανεντιμότητά τους, την έλλειψη ακεραιότητας, γι’ αυτό που κάνουν, για ό,τι έκαναν στο παρελθόν, γι’ αυτό που είπαν, γι’ αυτό που αμέλησαν να κάνουν, γι’ αυτό που έπρεπε ή δεν έπρεπε να κάνουν.
Το Εγώ λατρεύει την αγανάκτηση. Αντί να παραβλέπεις την έλλειψη συνειδητότητας στους άλλους, την κάνεις ταυτότητά τους. Ποιος το κάνει αυτό; Η έλλειψη συνειδητότητας σ’ εσένα, το Εγώ. Μερικές φορές το “ελάττωμα” που αντιλαμβάνεσαι σε κάποιον δεν υπάρχει καν. Είμαι μια ολοκληρωτική παρερμηνεία, μια προβολή από ένα νου εκπαιδευμένο να βλέπει εχθρούς και να βγάζει τον εαυτό του ανώτερο ή δικαιωμένο. Άλλες φορές το ελάττωμα μπορεί να υπάρχει, αλλά όταν εστιάζεις πάνω του την προσοχή σου, μερικές φορές αποκλείοντας οτιδήποτε άλλο, το ενισχύεις. Κι αυτό στο οποίο αντιδράς όταν το βλέπεις σε κάποιον άλλο το ισχυροποιείς στον εαυτό σου.
Η μη αντίδραση στο Εγώ των άλλων είναι ένας από τους πιο αποτελεσματικούς τρόπους όχι μόνο για να πας πέρα από το Εγώ στον εαυτό σου, αλλά και για να διαλύσεις το συλλογικό ανθρώπινο Εγώ. Όμως μπορείς να είσαι σε κατάσταση μη αντίδρασης μόνο αν αναγνωρίζεις ότι η συμπεριφορά κάποιου προέρχεται από το Εγώ, ότι είναι έκφραση της συλλογικής ανθρώπινης δυσλειτουργίας. Όταν συνειδητοποιείς ότι δεν είναι προσωπικό, δεν υπάρχει πια ο ψυχαναγκασμός να αντιδράσεις σαν να ήταν. Μην αντιδρώντας στο Εγώ, θα μπορείς συχνά να φέρνεις στην επιφάνεια την ψυχική υγεία των άλλων, που είναι η συνειδητότητα που δεν έχει αποκτηθεί μέσω εξαρτημένης μάθησης, σε αντίθεση μ’ εκείνη που έχει αποκτηθεί μέσω αυτής.
Μερικές φορές μπορεί να χρειαστεί να κάνεις πρακτικά βήματα για να προστατευτείς από ανθρώπους που πάσχουν από βαθιά έλλειψη συνειδητότητας. Αυτό μπορείς να το κάνεις χωρίς να τους κάνεις εχθρούς σου. Η μεγαλύτερή σου προστασία όμως, είναι το να είσαι συνειδητός. Κάποιος γίνεται εχθρός αν προσωποποιήσεις την έλλειψη συνειδητότητας, που είναι το Εγώ, η ΜΗ αντίδραση δεν είναι αδυναμία, αλλά ΔΥΝΑΜΗ. Δες αν μπορείς να συλλάβεις, δηλαδή να αντιληφθείς, τη φωνή μέσα στο κεφάλι, ίσως τη στιγμή ακριβώς που γκρινιάζει για κάτι, και να αναγνωρίσεις τι πραγματικά είναι: η φωνή του Εγώ, τίποτα περισσότερο από ένα νοητικό πρότυπο αποκτημένο μέσω εξαρτημένης εκπαίδευσης, μια σκέψη. Όποτε αντιλαμβάνεσαι αυτή τη φωνή, συνειδητοποιείς επίσης ότι δεν είσαι η φωνή, αλλά αυτός που έχει επίγνωσή της. Στην πραγματικότητα είσαι η επίγνωση που έχει επίγνωση της φωνής. Στο παρασκήνιο υπάρχει η επίγνωση. Στο προσκήνιο υπάρχει η φωνή, αυτός που σκέφτεται. Μ’ αυτόν τον τρόπο ελευθερώνεσαι από το Εγώ, ελευθερώνεσαι από τον απαρατήρητο νου»
Αυτή η «Καταπιεσμένη Αγανάκτηση» είναι η ΑΙΤΙΑ πίσω από το ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ που λέγεται Αιμορροΐδες. Αλλά, πόσο σίγουροι είμαστε ότι θέλουμε να θεραπευτούμε; Δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι όλα τα κομμάτια του εαυτού μας θέλουν να νιώθουμε καλά, όταν τον θυμό τον θεωρούμε προστασία, τον πόνο τον θεωρούμε παράσημο, αν αγχωνόμαστε νιώθουμε ότι είμαστε πιο προσεκτικοί και πιστεύουμε ότι πρέπει να νιώθουμε ένοχοι για να είμαστε αποδεκτοί άνθρωποι και πάντα καλοί απέναντι στους άλλους. Μπορεί να λέμε ότι θέλουμε να απαλλαγούμε από ένα πρόβλημα, αλλά μερικές φορές πρέπει να δουλέψουμε πάνω σε καταπιεσμένα συναισθήματα, συνήθως φόβου κι αγανάκτησης, όπως και στον τρόμο μήπως χάσουμε αυτό το πρόβλημα και δεν είμαστε πια αυτοί που υποφέρουμε αν χαθεί το πλεονέκτημα του «drama quin»
Η αιμορροϊδοπάθεια πλήττει εξίσου και τα δύο φύλα.
Οι αιμορροΐδες είναι ογκίδια αγγειακού φλεβικού ιστού, οι οποίες προβάλλουν από τον πρωκτό. Η εμφάνιση των ογκιδίων αυτών οφείλεται κατά βάση στην φλεβική στάση στην περιοχή λόγω του τεινεσμού. Όλοι οι άνθρωποι έχουν στον πρωκτό τους ένα δίκτυο υποβλεννογονίων φλεβών, τις αιμορροϊδικές φλέβες, οι οποίες όταν για διάφορους λόγους διαταθούν αναπτύσσονται τότε οι εσωτερικές ή εξωτερικές αιμορροΐδες. Αιμορροϊδοπάθεια είναι μία από τις συχνότερες καταστάσεις που εμφανίζεται στον πληθυσμό των δυτικών κοινωνιών. 50% των ανδρών και γυναικών υπολογίζεται ότι θα εμφανίσουν αιμορροϊδοπάθεια σε κάποια περίοδο της ζωής τους. Από αυτές τις περιπτώσεις περίπου 10-20% θα απαιτήσει κάποια ιατρική επέμβαση. Παράγοντες κινδύνου γιά δημιουργία αιμορροΐδων είναι η κληρονομικότητα, η δυσκοιλιότητα, και η καθιστική ζωή. Ο Peter Lord πιστεύει ότι όλοι οι άνθρωποι έχουν αιμορροΐδες αλλά μόνο το 50% αυτών έχει σαφή συμπτωματολογία.
Είναι δύσκολο να προσδιοριστεί η συχνότητα εμφάνισης των αιμορροΐδων, καθώς πολλοί πάσχοντες δεν επισκέπτονται ιατρό. Πιστεύεται, ωστόσο, ότι οι συμπτωματικές αιμορροΐδες επηρεάζουν τουλάχιστον το 50% του αμερικανικού πληθυσμού κάποια στιγμή στη ζωή του και περίπου 5% του πληθυσμού επηρεάζεται μια συγκεκριμένη χρονική περίοδο. Αμφότερα τα φύλα εμφανίζουν ισάριθμα περίπου κρούσματα της πάθησης με τα ποσοστά να εκτινάσσονται σε ηλικίες μεταξύ 45 και 65 ετών. Περισσότερα κρούσματα εμφανίζονται στους Καυκάσιους και σε άτομα υψηλότερης κοινωνικοοικονομικής κατάστασης. Τα αποτελέσματα από θεραπείες είναι θετικά σε μακροχρόνια βάση, ενδέχεται όμως ορισμένα άτομα να επανεμφανίζουν συμπτώματα. Πρόληψη με α) την αύξηση των φυτικών ινών στη διατροφή (πράσινα λαχανικά, χόρτα, ψύλιο, προϊόντα δημητριακών ολικής αλέσεως, κ.λπ.), β) τη μείωση των τροφών που μπορεί να δράσουν ερεθιστικά (καρυκεύματα, οινόπνευμα, καφεΐνη), γ) την αύξηση πρόσληψης υγρών, δ) τη σωματική άσκηση (κίνηση), ε) τη ρύθμιση των κενώσεων σε καθημερινή βάση.
*Οι αιμορροΐδες πρώτου βαθμού δεν προβάλλουν καθόλου έξω από τον πρωκτό αλλά μπορεί να αιμορραγήσουν.
*Οι αιμορροΐδες δευτέρου βαθμού προβάλλουν μόνο κατά την διάρκεια της αφόδευσης και επανέρχονται αυτόματα μέσα στον πρωκτό.
*Οι αιμορροΐδες τρίτου βαθμού επανέρχονται στον πρωκτό μόνο με βοήθεια.
*Οι αιμορροΐδες τετάρτου βαθμού παραμένουν πάντοτε έξω από τον δακτύλιο του πρωκτού.
Το βασικότερο πρόβλημα που δημιουργούν οι αιμορροΐδες είναι η αιμορραγία. Το αίμα που χάνεται μπορεί να είναι σε αρκετή ποσότητα, οπότε μπορεί να εμφανισθεί σιδηροπενική αναιμία. Εκτός από αυτό, οι αιμορροΐδες προκαλούν πόνο, δυσφορία, αίσθημα ατελούς κένωσης, εκροή υγρών και κνησμό.
Η αντιμετώπιση μέχρι τώρα είναι ή φαρμακευτική ή χειρουργική.
Αιμορροΐδες: Το κείμενο του Ιπποκράτη από το 480 π.κ.ε.
Hippocrates Collected Works I. Hippocrates. W. H. S. Jones. Cambridge. Harvard University Press. 1868:
1. Αἱμορροΐδων τὸ μὲν νόσημα ὧδε γίνεται ἐπὴν χολὴ ἢ φλέγμα ἐς τὰς φλέβας τὰς ἐν τῷ ἀρχῷ καταστηρίξῃ, θερμαίνει τὸ αἷμα τὸ ἐν τοῖσι φλεβίοισι θερμαινόμενα δὲ τὰ φλέβια ἐπισπᾶται ἐκ τῶν ἔγγιστα φλεβίων τὸ αἷμα, καὶ πληρεύμενα εξοιδέει ἐς τὸ ἐντὸς τοῦ ἀρχοῦ, καὶ ὑπερίσχουσιν αἱ κεφαλαὶ τῶν φλεβίων, καὶ ἅμα μὲν ὑπὸ τῆς κόπρου ἐξιούσης φλώμεναι, ἅμα δὲ ὑπὸ τοῦ αἵματος ἀθροιζομένου βιαζόμεναι, ἐξακοντίζουσιν αἷμα, μάλιστα μὲν ξὺν τῷ ἀποπάτῳ, ἐνίοτε δὲ χωρὶς τοῦ ἀποπάτου.
2. Θεραπεύειν δὲ δεῖ ὧδε πρῶτον μὲν ὑπαρχέτω εἰδέναι ἐν οἵῳ χωρίῳ γίνονται. Ἀρχὸν γὰρ καὶ τάμνων, καὶ ἀποτάμνων, καὶ ἀναρράπτων, καὶ δαίων, καὶ ἀποσήπων, ταῦτα γὰρ δοκέει δεινότατα εἶναι, οὐδὲν ἂν σίνοιο. Παρασκευάσασθαι δὲ κελεύω ἑπτὰ ἢ ὀκτὼ σιδήρια, σπιθαμιαῖα τὸ μέγεθος, πάχος δὲ ὡσεὶ μήλης παχείης ἐξ ἄκρου δὲ κατακάμψαι καὶ ἐπὶ τῷ ἄκρῳ πλατὺ ἔστω ὡς ἐπὶ ὀβολοῦ μικροῦ. Προκαθήρας δὴ φαρμάκῳ τῇ πρότερον, αὐτῇ δὲ ᾗ ἂν ἐπιχειρέῃς καῦσαι, ἀνακλίνας τὸν ἄνθρωπον ὕπτιον, καὶ προσκεφάλαιον ὑπὸ τὴν ὀσφὺν ὑποθεὶς, ἐξαναγκάζειν ὡς μάλιστα τοῖσι δακτύλοισι τὴν ἕδρην ἔξω, ποιέειν δὲ καὶ διαφανέα τὰ σιδήρια, καὶ καίειν ἕως ἂν ἀποξηράνῃς, καὶ ὅκως μὴ ὑπαλείψῃς καίειν δὲ καὶ μηδεμίην ἐᾶσαι ἄκαυστον τῶν αἱμορροΐδων, ἀλλὰ πάσας ἀποκαύσεις. Γνώσει δὲ οὐ χαλεπῶς τὰς αἱμορροΐδας ὑπερέχουσι γὰρ ἐς τὸ ἐντὸς τοῦ ἀρχοῦ, οἷον ῥᾶγες πελιδναὶ, καὶ ἅμα ἐξαναγκαζομένου τοῦ ἀρχοῦ ἐξακοντίζουσιν αἷμα. Κατεχόντων δ” αὐτῶν, ὅταν καίηται, τῆς κεφαλῆς καὶ τὰς χεῖρας, ὡς μὴ κινέηται, βοάτω καιόμενος ὁ γὰρ ἀρχὸς μᾶλλον ἐξίσχει. Ἐπὴν δὲ καύσῃς, φακοὺς καὶ ὀρόβους ἑψήσας ἐν ὕδατι, τρίψας λείους, κατάπασσε πέντε ἢ ἓξ ἡμέρας τῇ δὲ ἑβδόμῃ σπόγγον μαλθακὸν τάμνειν ὡς λεπτότατον, πλάτος δὲ εἶναι τοῦ σπόγγου ὅσον ἓξ δακτύλων πάντη ἔπειτα ἐπιθεῖναι ἐπὶ τὸν σπόγγον ὀθόνιον ἴσον τῷ σπόγγῳ λεπτὸν καὶ λεῖον, ἀλείψας μέλιτι ἔπειτα ὑποβαλὼν τῷ δακτύλῳ τῷ λιχανῷ τῆς ἀριστερῆς χειρὸς μέσον τὸν σπόγγον, ὦσαι κάτω τῆς ἕδρης ὡς προσωτάτω ἔπειτα ἐπὶ τὸν σπόγγον προσθεῖναι εἴριον, ὡς ἂν ἐν τῇ ἕδρῃ ἀτρεμίζῃ. Διαζώσας δὲ ἐν τῇσι λαγόσι, καὶ ὑφεὶς ταινίην ἐκ τοῦ ὄπισθεν, ἀναλαβὼν ἐκ τῶν σκελέων τὸν ἐπίδεσμον, ἀναδῆσαι ἐς τὸ διάζωσμα παρὰ τὸν ὀμφαλόν. Τὸ δὲ φάρμακον, ὃ εἶπον, ἐπίδει τὸ πυκνὴν τὴν σάρκα ποιέον καὶ ἰσχυρὴν φῦναι. Ταῦτα δὲ δεῖ ἐπιδεῖν μὴ ἔλασσον ἡμερῶν εἴκοσι. Ῥοφέειν δὲ ἅπαξ τῆς ἡμέρης ἄλευρον, ἢ κέγχρον, ἢ τὸ ἀπὸ τῶν πιτύρων, καὶ πίνειν ὕδωρ ἢν δὲ ἐς ἄφοδον ἵζηται, ὕδατι θερμῷ διανίζειν λούεσθαι δὲ διὰ τρίτης ἡμέρης.
3. Ἑτέρη θεραπείη ἐκβαλὼν τὴν ἕδρην ὡς μάλιστα, αἰονᾷν ὕδατι θερμῷ, ἔπειτα ἀποτάμνειν τῶν αἱμορροΐδων τὰ ἄκρα φάρμακον δὲ προκατασκευασθῆναι πρὸς τὴν τομὴν τόδε οὐρήσας ἐς χαλκεῖον, ἐπίπασσον ἐπὶ τὸ οὖρον χαλκοῦ ἄνθος ὀπτοῦ καὶ τετριμμένου λείου, ἔπειτα διεὶς, καὶ κινήσας τὸ χαλκεῖον, ξήρανον ἐν τῷ ἡλίῳ ὅταν δὲ ξηρὸν γένηται, συνξύσας τρῖψον λεῖον. Προστίθει τῷ δακτυλίῳ, καὶ σπληνία ἐλαιώσας προστίθει, καὶ σπόγγον ἐπάνω ἐπίδει.
4.Ἕτερος τρόπος προσφύεται πρὸς τῇ αἱματίτιδι τῇ κονδυλώδει οἷον συκαμίνου καρπός καὶ ἢν μὲν ἔξω σφόδρα ᾖ ἡ κονδύλωσις, περιπέφυκεν αὐτῇ καλυπτὴρ ὁ τῆς σαρκός. Καθίσας οὖν τὸν ἄνθρωπον ὀκλὰξ ἐπὶ ὅλμων δύο, σκόπει εὑρήσεις γὰρ πεφυσημένα τὰ μεσηγὺ τῶν γλουτῶν παρὰ τὴν ἕδρην, τὸ δὲ αἷμα ἐκχωρέον ἔνδοθεν. Ἦν γοῦν ἐνδιδῷ ὑπὸ τῷ καλυπτῆρι, τὸ κονδύλωμα τῷ δακτύλῳ ἀφελεῖν οὐδὲν γὰρ χαλεπώτερον ἤ περ προβάτου δειρομένου τὸν δάκτυλον μεταξὺ τοῦ δέρματος καὶ τῆς σαρκὸς περαίνειν καὶ ταῦτα διαλεγόμενος ἅμα λάνθανε ποιέων. Ἐπὴν δὲ ἀφέλῃς τὸ κονδύλωμα, ἀνάγκη ῥέεσθαι δρόμους αἵματος ἀπὸ πάσης τῆς ἀφαιρέσιος ταῦτα χρὴ ἀποπλῦναι οἴνῳ αὐστηρῷ, κηκίδας ἐναποβρέξας καὶ ἥ τε αἱματῖτις οἰχήσεται σὺν τῷ κονδυλώματι, καὶ τὸ κάλυμμα καταστήσεται, καὶ ὅσῳ ἂν παλαιότερον ᾖ, ῥηϊδίως ἔσται ἡ ἴησις.
5. Ἦν δὲ ἀνωτέρω ᾖ ἡ κονδύλωσις, τῷ κατοπτῆρι σκέπτεσθαι, καὶ μὴ ἐξαπατᾶσθαι ὑπὸ τοῦ κατοπτῆρος διοιγόμενος γὰρ ὁμαλύνει τὴν κονδύλωσιν, ξυναγόμενος δὲ πάλιν δείκνυσιν ὀρθῶς. Ἀφαιρέειν δὲ χρὴ, ἑλλεβόρῳ μέλανι ὑπαλείφοντα τὸν δακτύλιον ἔπειτα τριταῖον οἴνῳ κλύζειν αὐστηρῷ. Τὸ δὲ αἶμα, ὅταν ἀφέλῃς τὴν κονδύλωσιν, ̣τι οὐ ῥέει, μὴ θαυμάζειν οὐδὲ γὰρ ἢν ἐν τοῖσιν ἄρθροισι διατάμῃς τὰς χεῖρας ἢ τὰ σκέλεα, οὐ ῥεύσεται αἷμα ἢν δ” ἄνωθεν ἢ κάτωθεν τάμῃς τῶν ἄρθρων, εὑρήσεις κοίλας φλέβας καὶ αἱμόρρους, καὶ χαλεπῶς ἂν ἴσχοις εὐπόρως. Οὕτω καὶ τὴν ἐν τῇ ἕδρῃ αἱμορροΐδα, ἢν μὲν ἄνωθεν ἢ κάτωθεν τάμῃς τῆς ἀφαιρέσιος τοῦ κονδυλώματος, αἷμα ῥεύσεται ἢν δὲ αὐτὴν ἀφέλῃς τὴν κονδύλωσιν ἐν τῇ προσφύσει, οὐ ῥεύσεται. Ἢν μὲν οὖν οὕτω καθίσταται, καλῶς ἂν ἔχοι ἢν δὲ μὴ, καῦσαι, φυλασσόμενος ὡς μὴ ἅψῃ τῷ σιδήρῳ, ἀλλ” ἐγγὺς προσφέρων τὰ σιδήρια ἀποξηραίνειν, καὶ προστιθέναι τὸ τοῦ χαλκοῦ ἄνθος τὸ ἐν τῷ οὔρῳ.
6. Ἕτερος τρόπος ἰήσιος αἱμορροΐδων καυστῆρα ποιήσασθαι, οἷον καλαμίσκον φραγμίτην σιδήριον δὲ ἐναρμόσαι καλῶς ἁρμόζον ἔπειτα τὸν αὐλίσκον ἐνθεὶς ἐς τὴν ἕδρην, διαφαῖνον τὸ σιδήριον καθιέναι, καὶ πυκνὰ ἐξαιρέειν, ἵνα μᾶλλον ἀνέχηται θερμαινόμενος καὶ οὔτε ἕλκος ἕξει ὑπὸ τῆς θερμασίης, ὑγιέα τε ξηρανθέντα τὰ φλέβια.
7. Ἦν δὲ βούλῃ μήτε καίειν, μήτε ἀποτάμνειν, προκαταιονήσας ὕδατι πολλῷ θερμῷ, καὶ ἐκτρέψας τὴν ἕδρην, σμύρναν τρίψας λείην καὶ κηκίδα, καὶ στυπτηρίην αἰγυπτίην κατακαύσας, ἓν καὶ ἥμισυ πρὸς τἄλλα, καὶ μελαντηρίης ἄλλο τοσοῦτον, τουτέοισι ξηροῖσι χρῆσθαι ἡ δὲ αἱμορροϊς τουτέοισι τοῖσι φαρμάκοισιν ἀποστήσεται, ὥσπερ σκύτος κατακεκαυμένον ταῦτα ποιέειν μέχρις ἂν πάσας ἀφανίσῃς. Καὶ χαλκίτιδος ἥμισυ κεκαυμένον τωὐτὸ ἀπεργάζεται.
8.Ἦν δὲ βούλῃ βαλάνοισιν ἰῆσθαι, σηπίης ὄστρακον, μολυβδαίνης τρίτον μέρος, ἄσφαλτον, στυπτηρίην, ἄνθος ὀλίγον, κηκίδα, χαλκοῦ ἰὸν ὀλίγον, τουτέων μέλι ἑφθὸν καταχέας, βάλανον ποιήσας μακροτέρην, προστίθει, μέχρις ἂν ἀφανίσῃς.
9. Γυναικείην αἱμορροΐδα ὧδε θεραπεύειν πολλῷ ὕδατι θερμῷ αἰονήσας, σύνεψε δὲ ἐν τῷ θερμῷ τῶν εὐωδέων, τρίψας μυρίκην, λιθάργυρον ὀπτὴν, καὶ κηκίδα, οἶνον λευκὸν παράχεε καὶ ἔλαιον καὶ χηνὸς στέαρ, τρίψας ὁμοῦ πάντα, διδόναι, ὁκόταν αἰονηθῇ, διαχρήσασθαι αἰονᾷν δὲ καὶ τὴν ἕδρην ἐξώσας ὡς μάλιστα.
Απόδοση από το βιβλίο «Οι Ελληνες» εκδ. «Κάκτος»
1. Η πάθηση των αιμορροΐδων δημιουργείται με τον ακόλουθο τρόπο: όταν η χολή ή το φλέγμα εγκατασταθούν στο απηυθυσμένο, θερμαίνουν το αίμα που βρίσκεται στις φλέβες. Καθώς τούτες οι φλέβες ζεσταίνονται, τραβούν από τις γειτονικές φλέβες αίμα, γεμίζουν και σχηματίζουν οίδημα στο εσωτερικό του απηυθυσμένου. Οι κορυφές των φλεβών προεξέχουν και, επειδή σπάζουν από τα κόπρανα που αποβάλλονται και ταυτόχρονα πιέζονται από το αίμα που συσσωρεύεται εκεί, εξακοντίζουν το αίμα, τις περισσότερες φορές μαζί με τα κόπρανα, κάποτε και χωρίς αυτά.
2. Ο τρόπος θεραπείας τους είναι ο παρακάτω: πρώτα-πρώτα πρέπει να διαπιστώσετε σε ποιό σημείο βρίσκονται οι αιμορροΐδες. Μπορείτε να κόψετε, να αποκόψετε, να ράψετε, να κάψετε και να διαβρώσετε το απηυθυσμένο, πράγματα που φαίνονται φοβερά, δεν δημιουργούν όμως καμμία βλάβη. Συνιστώ να έχετε έτοιμα επτά ή οκτώ σιδερένια εργαλεία, με μήκος μια σπιθαμή και πάχος ίσο με μιας χοντρής μήλης· η άκρη τους πρέπει να είναι κυρτή και να έχει πλάτος ίσο με ένα μικρό οβολό. Την προηγούμενη ημέρα από την επέμβαση να χορηγείτε καθαρτικό. Την ημέρα που πρόκειται να γίνει η εγχείριση, ξαπλώνετε τον άνθρωπο σε ύπτια θέση, βάζετε κάτω από τη μέση του μαξιλάρι, αναγκάζοντας με τα δάκτυλα την έδρα να βγεί όσο το δυνατόν προς τα έξω.
Πυρώνετε τα σιδερένια εργαλεία και καυτηριάζετε μέχρι να ξηράνετε το μέρος, με τρόπον που να μην αγγίζετε εκεί ούτε κάν ελαφρά. Η καυτηρίαση πρέπει να γίνει έτσι ώστε να μην μείνει καμμία αιμορροΐδα ακαυτηρίαστη, αλλά να καυτηριαστούν όλες. Οι αιμορροΐδες αναγνωρίζονται έυκολα· γιατί προεξέχουν στο εσωτερικό του απηυθυσμένου, σαν μελανιασμένες ρώγες σταφυλιού, και, όταν το απηυθυσμένο πιέζεται, βγάζουν αίμα. Κατά τη διάρκεια της καυτηρίασης οι βοηθοί θα κρατούν τα χέρια και το κεφάλι του αρρώστου, για να μην κινείται. Ας φωνάζει την ώρα που καυτηριάζεται, γιατί έτσι το απηυθυσμένο βγαίνει περισσότερο προς τα έξω. Αφού τελειώσει η καυτηρίαση, χρησιμοποιείτε για πέντε ή έξι ημέρες κατάπλασμα από φακές και ρόβια, βρασμένα σε νερό και καλά λιωμένα. Την εβδόμη ημέρα κόβετε σε όσο το δυνατόν μικρότερα κομμάτια μαλακό σφουγγάρι, τού οποίου το πλάτος θα είναι έξι δάχτυλα παντού.
Στη συνέχεια βάζετε πάνω στο σφουγγάρι ένα κομμάτι πανί ίσο στο μέγεθος με το σφουγγάρι, λεπτό και λείο, αλειμμένο με μέλι. Ύστερα, βάζοντας τον δείκτη του αριστερού χεριού στη μέση του σφουγγαριού, το σπρώχνετε όσο γίνεται πιο βαθιά μέσα στην έδρα. Μετά τοποθετείτε πάνω στο σφουγγάρι μαλλί, για να μένει ακίνητο μέσα στην έδρα. Γύρω από τα λαγόνια δένετε επίδεσμο, αφήνοντας από πίσω μια ταινία που θα την φέρετε ανάμεσα από τα σκέλη ως τον αφαλό· και εκεί θα στερεώσετε τον επίδεσμο. Τοποθετείτε το φάρμακο που ανέφερα και έχει την ιδιότητα να κάνει τη σάρκα στερεή και σφριγηλή. Τούτα πρέπει να συγκρατούνται εκεί με τον επίδεσμο για είκοσι μέρες το λιγότερο. Ο άρρωστος θα παίρνει μια φορά την ημέρα ζωμό από κριθάλευρο, από κεχρί ή από πίτουρα, και θα πίνει νερό. Ύστερα από την αφόδευση θα πλένεται με ζεστό νερό και θα κάνει λουτρό κάθε τρίτη μέρα.
3. Άλλος τρόπος θεραπείας: κάνετε την έδρα να βγει όσο το δυνατόν πιο έξω, την πλένετε με ζεστό νερό και έπειτα κόβετε τις άκρες των αιμορροΐδων. Πρέπει να έχετε προετοιμάσει για την τομή το παρακάτω φάρμακο: αφού ουρήσετε σε χάλκινο δοχείο, ρίχνετε στα ούρα ψημένο και ψηλοτριμμένο άνθος χαλκού, το διαλύετε, κουνάτε το δοχείο και αφήνετε το περιεχόμενο στον ήλιο να ξεραθεί. Όταν ξεραθεί, το ξύνετε και το κοπανίζετε καλά. Τοποθετείτε το παρασκεύασμα στη έδρα, βἀζετε από πάνω γάζες διαποτισμένες με λάδι και από πάνω δένετε με επίδεσμο σφουγγάρι.
4. Άλλος τρόπος: δημιουργείται στην αιμοφόρο φλέβα που έχει σχηματίσει κονδύλωμα, όγκος που μοιάζει με βατόμουρο. Αν το κονδύλωμα βγαίνει προς τα έξω, η σάρκα σχηματίζει εκεί κάτι σαν περικάλυμμα. Βάζετε λοιπόν τον άνθρωπο να καθίσει γονατιστός πάνω σε δύο στηρίγματα και τον εξετάζετε. Θα διαπιστώσετε ότι το μέρος ανάμεσα στους γλουτούς, κοντά στην έδρα, είναι πρησμένο και το αίμα τρέχει προς τα μέσα. Αν λοιπόν το κονδύλωμα υποχωρεί κάτω από το περικάλυμμα, θα το αφαιρέσετε με το δάκτυλο· διότι αυτό δεν θα ήταν δυσκολότερο από το να περάσετε το δάκτυλό σας ανάμεσα στο δέρμα και τη σάρκα του προβάτου που γδέρνεται. Μπορείτε να κάνετε τούτο συζητώντας, διαφεύγοντας έτσι την προσοχή του ανθρώπου. Αφού αφαιρέσετε το κονδύλωμα, θα τρέξει αναγκαστικά πολύ αίμα από την επιφάνεια της τομής. Πρέπει να την πλύνετε με στυφό κρασί, στο οποίο θα έχετε μουσκέψει κηκίδες. Έτσι η αιμοφόρα φλέβα θα καταστραφεί μαζί με το κονδύλωμα και το περικάλυμμα θα υποχωρήσει. Όσο παλιότερη είναι η πάθηση, τόσο ευκολότερη θα είναι η θεραπεία.
5. Αν το κονδύλωμα βρίσκεται ψηλότερα, πρέπει να το εξετάσετε με το ορθοσκόπιο, προσέχοντας να μην εξαπατηθείτε από αυτό το όργανο· διότι, όταν ανοίγει, δείχνει το κονδύλωμα ομαλό, ενώ όταν κλείνει, το δείχνει όπως είναι. Πρέπει ν ̓αφαιρείτε το κονδύλωμα, αλείφοντας, το απηυθυσμένο με μαύρο ελλέβορο. Έπειτα, την τρίτη ημέρα, θα το καθαρίσετε με στυφό κρασί. Να μην απορήσετε που δεν τρέχει αίμα, όταν αφαιρέσετε το κονδύλωμα· διότι ούτε κι αν κάνετε τομή στις αρθρώσεις των χεριών ἤ των ποδιών, θα τρέξει αίμα. Αν όμως κάνετε τομή πάνω ή κάτω από τις αρθρώσεις, θα βρείτε φλέβες χοντρές και γεμάτες αίμα και δύσκολα θα μπορέστε να σταματήσετε την αιμορραγία. Το ίδιο συμβαίνει και με τις αιμορροΐδες της έδρας· αν τις κόψετε πάνω ή κάτω από το μέρος όπου έχει γίνει η αφαίρεση του κονδυλώματος, θα τρέξει αίμα· αν όμως αφαιρέσετε το ίδιο το κονδύλωμα στο σημείο που προσφύεται, δεν θα τρέξει. Αν λοιπόν τα πράγματα αποκαθίστανται με τον τρόπο τούτο, έχει καλώς· διαφορετικά, θα καυτηριάσετε, προσέχοντας να μην αγγίζετε πάνω το σιδερένιο εργαλείο, αλλά να ξεραίνετε το μέρος πλησιάζοντας απλώς το εργαλείο. Τοποθετείτε επίσης το παρασκεύασμα με το άνθος χαλκού και τα ούρα.
6. Άλλος τρόπος θεραπείας των αιμορροΐδων: παίρνετε χάλκινο σωλήνα σαν καλάμι φράχτη και σιδερένιο εργαλείο που το προσαρμόζετε εκεί καλά. Στην συνέχεια βάζετε τον σωλήνα μέσα στην έδρα και το σιδερένιο εργαλείο, πυρωμένο μέσα στον σωλήνα. Βγάζετε έξω το εργαλείο, για να ανέχεται ευκολότερα ο άρρωστος τη θερμότητα. Έτσι δεν θα προκληθεί εξέλκωση από τη θερμότητα και οι φλέβες να θεραπευθούν αφού ξεραθούν.
7. Αν δεν θέλετε να κάνετε καυτηρίαση ἤ τομή, κάνετε πρώτα πλύσεις με άφθονο νερό, μετατοπίζετε την έδρα, κοπανίζετε σμύρνα, κηκίδα, καμμένη αιγυπτιακή στύψη – μιάμισυ ποσότητα σε σχέση με τα άλλα συστατικά – και άλλο τόσο μαύρη βαφή· το παρασκεύασμα χρησιμοποιείται στεγνό. Η αιμμορροΐδα θα πέσει με αυτά τα φάρμακα σαν κομμάτι δέρματος που έχει καυτηριαστεί. Η θεραπεία θα συνεχιστεί, μέχρι να εξαφανιστούν όλες οι αιμορροΐδες. Το ίδιο αποτέλεσμα έχει και μισή δόση από καμμένο χαλκόλιθο.
8. Αν θέλετε να θεραπεύσετε τις αιμορροΐδες με υπόθετα, παίρνετε όστρακο σουπιάς, ένα τρίτο θειϊκό μόλυβδο, άσφαλτο, στύψη, λίγο άνθος χαλκού, κηκίδα και λίγη σκουριά χαλκού, τα περιχύνετε με βρασμένο μέλι, φτιάχνετε μακρόστενο υπόθετο, και το τοποθετείτε,μέχρι να εξαφανιστούν οι αιμορροΐδες.
9. Οι αιμορροΐδες των γυναικών θεραπεύονται με τον ακόλουθο τρόπο: κάνετε πλύσεις με άφθονο ζεστό νερό, όπου έχετε βράσει αρωματικά βότανα, κοπανίζετε αρμυρίκη, καβουρδισμένο λιθάργυρο και κηκίδα, προσθέτετε λευκό κρασί, λάδι και λίπος χήνας, τα κοπανίζετε όλα μαζί και χρησιμοποιείτε αυτό το παρασκέυασμα μετά από τις πλύσεις. Πρέπει επίσης να πλένετε την έδρα, αφού την βγάλετε όσο γίνεται πιο έξω.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου