Τροφή δίχως Σκέψη

Τι είναι αυτό που κάνει τον άνθρωπο να τρώει αλόγιστα, υπερβολικά και χωρίς να πεινάει;

Γιατί είναι αδύνατον να χάσουμε κιλά ενώ σχεδόν λιμοκτονούμε;

Γιατί υπάρχουν τόσα φαγητά γύρω μας ενώ τα περισσότερα απ’ αυτά όχι μόνο δεν κάνουν για τροφή, αλλά βρωμίζουν ακόμη και τα σκουπίδια;

Φάγατε ποτέ το τελευταίο κομμάτι ξεραμένου, μπαγιάτικου κέικ, παρόλο που ήταν σαν πριονίδι με μυρωδιά σοκολάτας; Αποτελειώσατε ποτέ ένα ένα πιάτο με τηγανίτες πατάτες, παρόλο που είχαν κρυώσει και ήταν υπερβολικά μαλακές; Γιατί συνεχίζουμε να καταβροχθίζουμε φαγητό που δεν έχει καν ωραία γεύση;

Τρώμε υπερβολικά γιατί γύρω μας υπάρχουν σημάδια που μας προτρέπουν να φάμε. Απλώς δεν είναι στη φύση μας να σταματάμε έπειτα από κάθε μπουκιά και να σκεπτόμαστε αν χορτάσαμε. Καθώς τρώμε αλόγιστα ψάχνουμε για σημάδια ότι φάγαμε αρκετά. Πάρτε για παράδειγμα το ποπκορν του σινεμά. Δεν υπάρχει η σωστή ποσότητα ποπκορν να φάτε. Δεν υπάρχουν κανόνες ή οδηγίες του ΕΟΦ. Οι άνθρωποι τρώνε όσο θέλουν, ανάλογα με το πόσο πεινούν και το πόσο ωραία γεύση έχει. Αυτό τουλάχιστον ισχυρίζονται.

Καθένας από μας τρώει, όσο τρώει, κυρίως λόγω του περιβάλλοντος του. Τρώμε πολύ λόγω πείνας, αλλά και λόγω της οικογένειας και των φιλών μας, των συσκευασιών και των πιάτων, των ονομάτων και των αριθμών, των προϊόντων και των χρωμάτων, των σχημάτων και των οσμών, των ντουλαπιών και των σκευών. Η λίστα είναι σχεδόν τόσο ατελείωτη όσο και αόρατη.

Αόρατη;

Οι περισσότεροι από μας έχουν την ατυχία να μην γνωρίζουν τι επηρεάζει τη ποσότητα του φαγητού που καταναλώνουν. Δεκάδες μελέτες χιλιάδων ανθρώπων, όπως οι περισσότεροι από εμάς, πιστεύουν ότι η ποσότητα όσων τρώμε καθημερινά καθορίζεται κυρίως από το πόσο πεινάμε, πόσο μας αρέσει το φαγητό και ποια διάθεση έχουμε. Όλοι θεωρούμε ότι είμαστε πολύ έξυπνοι για να ξεγελαστούμε από τα ερεθίσματα του περιβάλλοντος. Αυτό ακριβώς κάνει το αλόγιστο φαγητό τόσο επικίνδυνο. Σχεδόν ποτέ δεν αντιλαμβανόμαστε τι συμβαίνει στα αλήθεια, όπως φυσικά ούτε και τι ποσότητες τρώμε, αλόγιστα και χωρίς να πεινάμε αληθινά.

Τι θα συνέβαινε όμως αν μπορούσαμε να ξέραμε γιατί τρώμε αυτά που τρώμε; Θα μπορούσαμε να καταναλώνουμε λιγότερο, πιο υγιεινό φαγητό και να το απολαμβάνουμε πολύ περισσότερο.

Το φαγητό είναι μια μεγάλη απόλαυση της ζωής, όχι κάτι με το όποιο θα πρέπει να συμβιβαστούμε. Απλώς χρειάζεται να αλλάξουμε το περιβάλλον μας, ώστε να λειτούργει υπέρ του τρόπου ζωής μας και όχι εναντίων του.

Όλοι μας έχουμε ακούσει για την αδελφή της εξαδέλφης κάποιου, που ακολούθησε μια αυστηρή δίαιτα, έχασε πολλά κιλά διατήρησε το βάρος της σταθερό, κέρδισε το Λόττο και έζησε αυτή καλά και εμείς καλύτερα. Ξέρουμε όμως ότι για πολλούς ανθρώπους που άρχισαν μια δίαιτα και την παράτησαν αποθαρρημένοι ή έχασαν κιλά και μετά πήραν περισσότερα. Πράγματι εκτιμάται ότι πάνω από το 95% των ανθρώπων που χάνουν κιλά από μια αυστηρή δίαιτα τα παίρνουν ξανά.

Οι περισσότερες δίαιτες είναι δίαιτες στέρησης. Περιορίζουμε ή αποκλείουμε κάτι από την διατροφή μας με την ελπίδα ότι θα αλλάξει ο μεταβολισμός μας και θα χάσουμε ποιο γρήγορα κιλά. Δυστυχώς, οι δίαιτες στερήσεων δεν αποδίδουν για 3 λόγους:

1. Το σώμα μας τις πολεμάει
2. Ο εγκέφαλος μας τις πολεμάει
3. Το καθημερινό μας περιβάλλον τις πολεμάει

Εκατομμύρια χρόνια εξέλιξης έκαναν το σώμα μας πολύ έξυπνο για να ξεγελαστεί με το κόλπο «θα φάω μόνο μια σαλάτα». Ο μεταβολισμός του σώματος μας είναι αποτελεσματικός. Όταν έχει άφθονη τροφή να κάψει ανάβει το καζάνι και καίει γρηγορότερα τα αποθέματα λίπους. Όταν έχει λιγότερη τροφή να κάψει, κλείνει το καζάνι και καίει πιο σιγά και λιγότερο αποτελεσματικά. Αυτή η αποτελεσματικότητα βοήθησε τους προγόνους μας να επιζήσουν από λιμούς και βαρείς χειμώνες.

Άρα κάθε δίαιτα στέρησης είναι αποτυχημένη από προγραμματισμό επιβίωσης μας εκατομμυρίων χρόνων.

Όλοι οι σύγχρονοι διαιτολόγοι και η ΛΟΓΙΚΗ λέει, ότι ΤΕΛΟΣ ΣΤΙΣ ΔΙΑΙΤΕΣ αν θέλουμε να χάσουμε κιλά.

Επιβάλλεται πλέον μια ισορροπημένη διατροφή, με υγιεινά φαγητά, σε λογικές ποσότητες.

>Ισορροπία
>Ποιότητα
>Ποσότητα

Η τριλογία της καλής υγείας και της ευτυχούς ζωής.

Πιο απλό δεν γίνεται.

Δεν είναι ο εγκέφαλος, αλλά το έντερο που «επιλέγει» τι θα φάτε

Νομίζετε ότι εσείς ορίζετε την όρεξη και το βάρος σας; Νέα έρευνα δείχνει ότι ίσως και να μην είστε εσείς που επιλέγετε τις τροφές, που βάζετε στο πιάτο σας, αλλά τα δισεκατομμύρια των βακτηρίων που βρίσκονται στο έντερο σας.
Μέχρι σήμερα γνωρίζαμε ότι το μικροβίωμα του εντέρου συμβάλλει στην πέψη των τροφών και στην τόνωση του ανοσοποιητικού συστήματος.

Τώρα, φαίνεται ότι τα βακτήρια αυτά διαμορφώνουν και τις προτιμήσεις σας για ορισμένα φαγητά, ώστε να καταναλώνετε τα θρεπτικά συστατικά, που χρειάζονται για να επιβιώσουν, αντί για κάποια άλλα, που θα μπορούσατε να επιλέξετε.

Αυτό είναι το συμπέρασμα αναθεώρησης επιστημονικών μελετών, που συμπεριλαμβάνουν εργαστηριακές δοκιμές σε ανθρώπινα κύτταρα και βακτήρια του εντέρου, καθώς και παρατηρήσεις της ανθρώπινης διατροφής και συμπεριφοράς. Οι συγγραφείς της μελέτης υποστηρίζουν ότι διαφορετικά είδη βακτηρίων χρειάζονται διαφορετικά θρεπτικά συστατικά.

Για παράδειγμα, ορισμένα βακτήρια προτιμούν τα λίπη, ενώ άλλα τα σάκχαρα.
Έτσι, ενώ εσείς θέλετε να χάσετε μερικά κιλά, περιορίζοντας π.χ. τα λιπαρά, τα βακτήρια του εντέρου αποφασίζουν το αντίθετο, προκαλώντας σας μια ακαταμάχητη λαχτάρα για λιπαρά τρόφιμα.

Οι ειδικοί πιστεύουν ότι τα βακτήρια πετυχαίνουν το σκοπό τους με το να απελευθερώνουν χημικές ουσίες στο έντερο, οι οποίες επιδρούν στην όρεξή σας. Τα σήματα αυτά μπορούν να επηρεάσουν το σώμα και τη συμπεριφορά σας, καθώς το έντερο συνδέεται στενά με τον εγκέφαλο και το ορμονικό σας σύστημα.

Με τον τρόπο αυτό, μπορούν να μεταβάλλουν τους υποδοχείς της γεύσης, παράγοντας ουσίες που σας κάνουν να νιώθετε άσχημα όταν τρώτε τρόφιμα, που δεν μπορούν να χρησιμοποιήσουν, και απελευθερώνοντας ορμόνες που ενεργοποιούν το «σύστημα ανταμοιβής» στον εγκέφαλο, όταν τρώτε τα αγαπημένα τους θρεπτικά συστατικά.

Έλεγε ο Νίτσε -ο πολύ παρεξηγημένος αυτός συγγραφέας- ότι «έχει μεγάλη σημασία για τη μοίρα ενός λαού και της ανθρωπότητας το ξεκίνημα της κουλτούρας από τη σωστή θέση – όχι από την “ψυχή” (όπως πίστευε η μοιραία δεισιδαιμονία των κληρικών και των ημικληρικών): η σωστή θέση είναι το σώμα, η χειρονομία, η δίαιτα, η φυσιολογία. Τα υπόλοιπα έπονται … Γι’ αυτό τον λόγο οι Έλληνες παραμένουν το πρώτο πολιτιστικό γεγονός της Ιστορίας: ήξεραν, έκαναν αυτό που έπρεπε και ο χριστιανισμός, που περιφρονούσε το σώμα, ήταν η μεγαλύτερη ατυχία της ανθρωπότητας μέχρι σήμερα».

Όσο αξιωματικά ή αυθαίρετα κι αν ακούγονται όλα αυτά, εμπεριέχουν εντούτοις μια πικρή δόση αλήθειας. Ο πολιτισμός απουσιάζει από τις ανοιξιάτικες εορταστικές ημέρες. Η νηστεία, θαυμάσια ευκαιρία για μια επιστροφή στις χαμένες -φτωχές- γεύσεις, έχει καταντήσει ένας υπερκορεσμός θαλασσινών εδεσμάτων. Αποδεικνύεται έτσι ότι δεν κυκλοφορεί μέσα μας ως ιερονομική υγεία αλλά σαν μια ευτελισμένη συνήθεια που ουδόλως λαμβάνει υπ’ όψιν το ανθρώπινο σώμα.

Η τέτοιου είδους νηστεία περιφρονεί το σώμα, το οποίο μάταια αναζητεί μια λύτρωση από την καθημερινή σαρκοφαγία και τη συνακόλουθη ταλαιπωρία των κυττάρων του. Άρα περιφρονούμε τον τόπο κατοικίας μας, την κάθε μέρα μας, το κάθε βήμα μας, την ανάσα μας. Εμείς οι αλίμονοι, οι έρημοι και μόνοι μέσα στη βεβαιότητα της ομάδας μας, της ιδεολογικής μας οικογένειας, του κομματικού μας καθοδηγητισμού. Εμείς οι ίδιοι επιδιδόμαστε σε χυδαία συμπεριφορά απέναντι στο σώμα που διαθέτουμε. Είναι φρίκη, αλλά αυτό κάνουμε.

Για τούτο και χάνουμε τη σωστή θέση ως λαός και ως χώρα• βεβιασμένες χειρονομίες, απνευστί βηματισμός, λάγνος (ακόμη) καταναλωτισμός. Ατσούμπαλοι στη διάχυση των βλεμμάτων, κούτσουρα στον χορό, ανεπίδεκτοι γενικά της κουλτούρας του σώματος, ευεπίφοροι όμως σε οισοφαγικές, τερψιλαρύγγιες γεύσεις ποσοτήτων. Οι πλείστοι ακούμε τη λέξη νηστεία και γελάμε. Θα ’πρεπε ίσως να το ξανασκεφτούμε όσο γελοίο κι αν μάς φαίνεται. Στο μυαλό επικρατεί η γελοιότητα, όχι στο σώμα, όσο αντιφατικό και παράδοξο κι αν ακούγεται. Οι επιθυμίες γεννάνε τη νοσηρότητα, επιθυμίες που είναι καρπός εκπαίδευσης και όχι απόρροια της γλώσσας του σώματος.

Ανθρώποις γίγνεσθαι οκόσα θέλουσιν ουκ άμεινον (δεν είναι και το πιο φρόνιμο να πραγματοποιούνται όλες οι επιθυμίες του ανθρώπου), έλεγε ο οξύνους Ηράκλειτος, ο ίδιος που διαπίστωνε ότι οι πολλοί κεκόρηνται όκωσπερ κτήνεα (το πλήθος χορταίνει σαν τα κτήνη). Φαντάζουν μια ωραία πρόκληση τούτες οι μέρες για μια εισδοχή στον αντικαταναλωτισμό. Ο ίδιος φιλόσοφος προσπάθησε να πείσει τους κακομαθημένους Εφέσιους ότι μπορούν να ζήσουν με λίγο κριθάρι.

Μάταιος κόπος. Κοντά δυο χιλιετίες τώρα το σώμα περιφρονείται και φταίει ο χριστιανισμός γι’ αυτή την ατιμωτική απέναντι στο σώμα στάση μας.