«Κανείς δεν έχει ανοσία στο φόβο. Ωστόσο, όπως και τα άλλα συναισθήματα, ο φόβος πρέπει να εξισορροπείται από αντίθετες φωνές, που μας παροτρύνουν να δράσουμε, να είμαστε πιο τολμηροί, να διακινδυνεύσουμε.Την πρώτη φορά, που ανεβήκαμε σε ποδήλατο, λόγω της αστάθειας συνειδητοποιήσαμε την πιθανότητα να πέσουμε και να χτυπήσουμε.
Ο κίνδυνος μας έκανε πιο διστακτικούς.
Όμως η επιθυμία να μάθουμε ποδήλατο ήταν πιο ισχυρή από το φόβο, κι έτσι συνεχίσαμε την εξάσκηση, μέχρι που ο φόβος υπερνικήθηκε από τη χαρά.
Απλές εκδηλώσεις αγάπης, όπως το να χαμογελάσουμε σε κάποιον, να ξεκινήσουμε μια συζήτηση, να κάνουμε ένα κομπλιμέντο, να εκφράσουμε ένα γνήσιο συναίσθημα, είναι όλα πράγματα που τα φοβόμαστε μόνο και μόνο, επειδή δεν εξασκούμαστε αρκετά σ’ αυτά.
Εάν βάζοντας τα σε εφαρμογή πληγώσουμε λίγο το Εγώ μας, δε θα πρόκειται για κάτι πολύ διαφορετικό από τη γρατσουνιά που αποκτήσαμε στο γόνατο προσπαθώντας να μάθουμε ποδήλατο και που σύντομα επουλώθηκε και ξεχαστήκαμε.
Η αγάπη απαιτεί να ξεπερνάμε τους παράλογους και αποθαρρυντικούς φόβους που αναπόφευκτα δημιουργούν μια απόσταση ανάμεσα σ’ εμάς και τους άλλους.
Σ’ αυτή τη γη, είτε μακριά, είτε κοντά, χωρίς αγάπη υπάρχει μόνο φόβος.»
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου