Ζωή με πάθος

Ας φανταστούμε έναν κόσμο που όλοι κάνουν αυτό για το οποίο γεννήθηκαν και άρα αφού το αγαπάνε, είναι και καλοί σε αυτό…πόσο διαφορετικά θα ήταν όλα… Όταν αγαπάς κάτι τόσο αληθινά, η ανταμοιβή είναι καθημερινή και τα υλικά αποτελέσματα αυτής της προσπάθειας είναι θέμα χρόνου.

 Τη ζωή μας δεν γίνεται μονίμως να τη ζουν άλλοι για εμάς και να την παρακολουθούμε μέσα από την τηλεόραση ή το ίντερνετ.

Η ζωή μας δεν μπορεί να είναι μια «ευθεία γραμμή». Είναι ανιαρή και όταν περνάνε τα χρόνια και κοιτάς πίσω, διαπιστώνεις με πίκρα και μελαγχολία ότι ήταν σαν χτες (που ….) και καμιά φορά λες « θα είχα πάρει άλλες αποφάσεις, μπορούσα να το κάνω, γιατί άραγε δεν το έκανα;» Το παρελθόν δεν αλλάζει, το μέλλον δεν έχει έρθει ακόμα, αυτό που όλοι έχουμε είναι το ΤΩΡΑ. Κάνε το να αξίζει. Ζήσε με πάθος. Ερωτεύσου και εκδήλωσε το. Δεν υπάρχουν λάθος επιλογές. Όλα είναι μαθήματα. Μπορούμε να αλλάξουμε ότι δεν μας αρέσει, αρκεί να το θέλουμε μέσα από την καρδιά μας, αρκεί να το θέλουμε με πάθος.

Πάθος είναι να γελάς, να ζεις τη στιγμή, να αφήνεις για λίγο το μυαλό σου ήσυχο να αναπνεύσει από τα «πρέπει» και τις σκοτούρες, να έχεις «θέλω» και όχι μόνο «πρέπει», να συγκινείσαι στη φύση και με απλά πράγματα που δεν μπορεί κανείς να στα στερήσει, όπως το ηλιοβασίλεμα, ένα ζωάκι, ένα μωρό, μια ταινία, να λες στον άλλον «είμαι εδώ για σένα σήμερα» χωρίς εμμονές και φόβους, έτσι απλά. Πάθος είναι να αγκαλιάζεις τους γονείς σου, όσο ακόμα τους έχεις και παρόλες τις διαφορές σας που σε έχουν πληγώσει, να τους χαμογελάς (εντάξει μετά μπορείτε και να τσακωθείτε πάλι, δεν πειράζει, και αυτό πάθος είναι).

Γιατί δηλαδή να μας συγκινούν οι διαφημίσεις στην τηλεόραση (που τις σκέφτηκε επιτηδευμένα μια ομάδα έξυπνων ανθρώπων πολύ καλών στη δουλειά τους) και δεν μας συγκινεί η ζωή μας κάθε μέρα που τη φτιάχνουμε εμείς; Ας τη φτιάξουμε όσο το δυνατόν πιο κοντά στο Όνειρο.

Πάθος είναι η αγκαλιά με τον/την σύντροφό σου όταν κοιτάτε το παιδί σας.
Πάθος είναι να ενώνεσαι με μια ομάδα ανθρώπων με κοινό στόχο.
Πάθος είναι να αφήνεις το παιδί που έχεις μέσα σου να εκφραστεί, είναι δύσκολο να είσαι ενήλικας συνέχεια. Κάνε αστεία πράγματα και άσε τη σοβαροφάνεια για όταν χρειάζεται (ίσως και να μη χρειάζεται καθόλου).

Πάθος είναι η δημιουργία. Φτιάξε κάτι, οτιδήποτε. Με τα χέρια, με πινέλα, με τα χρήματα, με ότι μπορείς. Δημιούργησε. Δεν είναι ανάγκη να ξέρεις έναν τρόπο, απλά εκφράσου. Έχει πλάκα. Άλλαξε κάποια πράγματα στο σπίτι και στα έπιπλα, τη διαρρύθμιση, δεν είναι απαραίτητο να έχεις πολλά λεφτά. Τρόπο και διάθεση χρειάζεται. Φρόντισε τα φυτά σου, πλύνε το αμάξι σου, πάρε διαφορετικό δρόμο προς το σπίτι σου, να επισκεφτείς ένα νέο μαγαζί (ακόμα και αν μετά ξαναπάς στο αγαπημένο σου), μαγείρεψε, ράψε, ζωγράφισε, ζήτησε βοήθεια και μοιράσου τη γνώση και τη στιγμή, δώσε λουλούδια στους ηλικιωμένους ή στους μαθητές και στους πελάτες σου (μπορείς να τα κόψεις από το δρόμο ή από γλάστρα, δεν χρειάζονται λεφτά), χόρεψε, γυμνάσου, κάνε εθελοντισμό (κάνε με οποιοδήποτε τρόπο καλό σε ανθρώπους ή ζώα), μάθε κάτι καινούργιο και τόσα άλλα πράγματα.

Το αποτέλεσμα θα σε ανταμείψει, γιατί το συναίσθημα που νιώθει κανείς είναι άμεσο.

Γιατί ενώ οι μεγαλύτεροι μας λένε οδηγίες και μας συμβουλεύουν, εμείς θα τα ανακαλύψουμε όλα με τον δικό μας τρόπο και στον δικό μας χρόνο.