Δεν υπάρχουν θύματα στο σύμπαν, αλλά μόνο δημιουργοί

«Ερευνήστε μέσα σας, αντί για έξω σας, ρωτώντας: “Ποιο μέρος του εαυτού μου θέλω τώρα να βιώσω μπροστά σ’αυτήν τη συμφορά; Ποια όψη του εαυτού μου επιλέγω να δραστηριοποιήσω;” Γιατί όλη η ζωή υπάρχει σαν ένα εργαλείο της δικής σας δημιουργίας και όλα τα περιστατικά της εμφανίζονται απλώς ως ευκαιρίες για να αποφασίσετε, και να γίνετε, αυτοί που είστε.

Αυτό ισχύει για κάθε ψυχή, κι έτσι βλέπετε πως δεν υπάρχουν θύματα στο σύμπαν, αλλά μόνο δημιουργοί. Όλοι οι δάσκαλοι που περπάτησαν σε τούτο τον πλανήτη το γνώριζαν αυτό. Αυτός είναι ο λόγος που κανένας από τους δασκάλους που μπορείς να κατονομάσεις δε φαντάστηκε τον εαυτό του ως θύμα, παρ’όλο που πολλοί κυριολεκτικά σταυρώθηκαν.

Κάθε ψυχή είναι ένας δάσκαλος, αν και πολλές δε θυμούνται την καταγωγή ή την κληρονομιά τους. Όμως η κάθε μια δημιουργεί την κατάσταση και τις συνθήκες για το δικό της ύψιστο σκοπό και τη δική της ταχύτερη ενθύμηση, κάθε στιγμή που ονομάζετε τώρα.

Μην κρίνεις λοιπόν την καρμική ατραπό που βάδισε ένας άλλος. Μη φθονείς την επιτυχία ούτε να νιώθεις οίκτο για την αποτυχία, γιατί δεν ξέρεις τι είναι επιτυχία ή αποτυχία στον τρόπο που η ψυχή λογαριάζει τα πράγματα. Μην αποκαλείς κάτι συμφορά ούτε χαρούμενο γεγονός, μέχρι να αποφασίσεις ή να δεις με τα μάτια σου πως χρησιμοποιείται. Γιατί ένας θάνατος να είναι συμφορά αν σώσει τις ζωές χιλιάδων; Και γιατί μια ζωή να είναι ένα χαρούμενο γεγονός αν δεν έχει προκαλέσει τίποτε άλλο από πόνο και λύπη; Όμως ούτε και αυτό δεν πρέπει να το κρίνεις, αλλά να κρατάς πάντα τη γνώμη σου για τον εαυτό σου και να αφήνεις και τους άλλους να κάνουν το ίδιο.

Αυτό δεν σημαίνει να αγνοείς μια έκκληση για βοήθεια ή την ώθηση της ψυχής σου να δουλέψει για την αλλαγή κάποιας κατάστασης ή συνθήκης. Σημαίνει να αποφεύγεις όλες τις ετικέτες και τις κρίσεις ενόσω κάνεις οτιδήποτε κάνεις. Γιατί κάθε περίσταση είναι ένα δώρο και σε κάθε εμπειρία κρύβεται ένας θησαυρός.

Υπήρχε κάποτε μια ψυχή που γνώριζε ότι είναι φως. Ήταν μια νέα ψυχή και γι’αυτό ήταν ανυπόμονη να αποκτήσει εμπειρίες. «Είμαι το φως», έλεγε. «Είμαι το φως». Ωστόσο όσο και να το ήξερε, όσο και να το έλεγε, δεν μπορούσε να το βιώσει. Και στη σφαίρα από όπου αναδύθηκε εκείνη η ψυχή δεν υπήρχε τίποτε άλλο παρά μόνο το φως. Κάθε ψυχή ήταν υπέροχη, κάθε ψυχή ήταν μεγαλειώδης και κάθε ψυχή ακτινοβολούσε με τη λαμπρότητα του φωτός Μου. Κι έτσι η ψυχούλα που συζητάμε ήταν σαν ένα κερί στον ήλιο. Μέσα σ’αυτό το μέγιστο φως – του οποίου ήταν μέρος – δεν μπορούσε να δει τον εαυτό της ούτε να βιώσει τον εαυτό της ως το ποια και τι πραγματικά είναι.

Έτυχε τώρα εκείνη η ψυχή να λαχταράει συνέχεια να γνωρίσει τον εαυτό της. Και τόσο μεγάλη ήταν η λαχτάρα της, ώστε μια μέρα της είπα: «Ξέρεις μικρούλα μου, τι πρέπει να κάνεις για να ικανοποιήσεις αυτή σου τη λαχτάρα;»
«Αx, τι Θεέ; Τι; Θα έκανα τα πάντα!» είπε η ψυχούλα.
«Πρέπει να χωριστείς από εμάς του υπόλοιπους», αποκρίθηκα, «και μετά πρέπει να καλέσεις το σκοτάδι».
«Τι είναι το σκοτάδι, Κύριε;» ρώτησε η ψυχούλα.
«Αυτό που δεν είσαι», απάντησα, και η ψυχή κατάλαβε.
Κι έτσι έκανε η ψυχή απομάκρυνε τον εαυτό της από το Όλο, κι όχι μόνον αυτό, αλλά πήγε και σε μια άλλη σφαίρα. Και σ’εκείνη τη σφαίρα η ψυχή είχε τη δύναμη να καλέσει μέσα στην ύπαρξή της κάθε λογής σκοτάδια. Και το έκανε.
Ωστόσο, μέσα στη μέση όλου εκείνου του σκοταδιού, φώναξε: «Πατέρα, Πατέρα, γιατί με εγκατέλειψες;» Όπως κάνετε κι εσείς στις πιο μαύρες σας στιγμές. Όμως Εγώ ποτέ δεν σας εγκατέλειψα, αλλά στέκω δίπλα σας, πάντα, έτοιμος να σας θυμίσω το ποιοι πραγματικά είστε, έτοιμος, πάντα έτοιμος, να σας καλέσω στο σπίτι.

Γι αυτό γίνετε ένα φως μέσα στο σκοτάδι και μην το καταριέστε.

Και μη λησμονείτε ποιοι είστε τη στιγμή που σας κυκλώνει εκείνο που δεν είστε. Μα να αινείτε τη δημιουργία, ακόμα κι όταν πασχίζετε να την αλλάξετε.

Και μάθετε πως αυτό που κάνετε τη στιγμή της μεγαλύτερης δοκιμασίας σας μπορεί να γίνει ο μεγαλύτερός σας θρίαμβος. Γιατί η εμπειρία που δημιουργείτε είναι μια δήλωση του ποιοι ήσαστε και ποιοι θέλετε να είστε.

Σου είπα αυτήν την ιστορία, την παραβολή της ψυχής και του ήλιου, για να καταλάβεις καλύτερα το γιατί ο κόσμος είναι έτσι όπως είναι και πως μπορεί να αλλάξει σε ένα λεπτό, τη στιγμή που θα θυμηθούν όλοι τη θεϊκή αλήθεια της ύψιστης πραγματικότητάς τους.

Υπάρχουν τώρα εκείνοι που λένε πως η ζωή είναι ένα σχολείο και πως τα πράγματα που παρατηρείτε και βιώνετε στη ζωή σας είναι για να μάθετε. Μίλησα γι αυτό και πριν, αλλά θα το πω ξανά: μπήκατε σε τούτη τη ζωή χωρίς να χρειάζεται να μάθετε τίποτε. Το μόνο που χρειάζεται είναι να δείξετε αυτό που ήδη γνωρίζετε. Δείχνοντάς το θα το θέσετε σε λειτουργία και θα δημιουργήσετε τον εαυτό σας από την αρχή μέσω της εμπειρίας σας. Έτσι δικαιώνετε τη ζωή και της δίνετε σκοπό. Έτσι την καθαγιάζετε.