Συμβουλές για παιδιά χωρίς στρες
Οι γονείς είναι οι καλύτεροι «ψυχολόγοι» του παιδιού τους, γιατί εκείνοι το γνωρίζουν σε όλα τα στάδια της ζωής του.
Μάθετε πώς θα μπορέσετε να καταλάβετε τι το αγχώνει και να το βοηθήσετε.
Το στρες εκδηλώνεται με διάφορα συμπτώματα: στη συμπεριφορά και στην υγεία του παιδιού.
Αλλαγές στη συμπεριφορά:
Απομόνωση: Το παιδί αποσύρεται από τις συνηθισμένες παιδικές του παρέες και προτιμά να περνά τις περισσότερες ώρες μόνο του. Αν το περιβάλλον του σπιτιού δεν σας βοηθά να προσδιορίσετε κάτι τέτοιο, πάρτε πληροφορίες για τη συμπεριφορά του παιδιού στο χώρο του σχολείου. Η δασκάλα μπορεί να σας προσφέρει ουσιαστική βοήθεια.
Επιθετικότητα: Εμφανίζει συχνά επιθετική συμπεριφορά απέναντι στα υπόλοιπα παιδιά του σχολείου ή του περιβάλλοντός του. Αν δεν υπάρχει άλλο αδελφάκι στην οικογένεια ή παιδιά στο άμεσο οικογενειακό περιβάλλον αναζητήστε πληροφορίες από τους γονείς των άλλων παιδιών.
Δεν συμμετέχει σε δραστηριότητες: Προτιμά να κάθεται άπραγο παρά να συμμετέχει σε άλλες δραστηριότητες και κυρίως στα παιχνίδια των συνομηλίκων του (κάτι που τα παιδιά σχεδόν ποτέ δεν αποφεύγουν). Παρατηρήστε αν περνά πολλές ώρες χωρίς να κάνει ουσιαστικά τίποτα ή αν είναι υπερβολικά αφηρημένο.
Έχει «φοβίες»: Είναι φυσικό πολλά παιδιά να φοβούνται το σκοτάδι ή να τρομάζουν από έναν αλλόκοτο θόρυβο. Οι «φοβίες», όμως, είναι φόβοι υπερβολικοί και ανεπίτρεπτοι, ακόμη και για τα μικρά παιδιά. Δεν είναι δυνατόν ένα παιδί έξι χρόνων να φοβάται, για παράδειγμα, την κατσαρόλα γιατί μπορεί μόλις την ανοίξει να ξεπηδήσει κάποιο τέρας.
Έχει αϋπνίες: Είναι αφύσικο για κάθε παιδί από την προσχολική ηλικία μέχρι και την εφηβεία να έχει αϋπνίες, να αργεί να κοιμηθεί ή να ξυπνά πολύ νωρίς το πρωί. Οι δυσκολίες στον ύπνο μπορεί να είναι «προάγγελος» χρόνιας κόπωσης ή άλλων ψυχολογικών προβλημάτων, όταν όμως συνοδεύονται από τα παραπάνω συμπτώματα, τότε μάλλον σημαίνουν ότι το παιδί υποφέρει από έντονο στρες.
Σωματικά συμπτώματα:
Πόνος στην κοιλιά: Είναι πολύ συνηθισμένο για τα παιδιά να παραπονιούνται ότι πονά η κοιλίτσα τους. Πολλές φορές αυτός ο πόνος δηλώνει ένα μικρό παράπονο ή μια ανάγκη για προσοχή ή ακόμη και κάποια ένταση που δημιουργήθηκε στο χώρο του νηπιαγωγείου ή του σχολείου. Όταν όμως ο πόνος αυτός επαναλαμβάνεται χωρίς να υπάρχει κάποιο άλλο παθολογικό αίτιο, τότε πρέπει να αναζητηθεί η ρίζα του σε μια πιθανή κατάσταση στρες.
Σφίξιμο στο στήθος: Πρόκειται για το προκάρδιο άλγος, το σφίξιμο δηλαδή που αισθανόμαστε συχνά στην περιοχή γύρω από την καρδιά, όταν είμαστε υπό πίεση. Σε ένα μικρό παιδί αυτός ο πόνος δεν μπορεί να δηλώνει παρά την ένταση που προκαλείται από μια δυσάρεστη συναισθηματική ή ψυχολογική κατάσταση. Οι πιθανότητες να πρόκειται για καρδιακό πρόβλημα είναι μικρές.
Δύσπνοια: Πολλές φορές το παιδάκι που αγχώνεται και υποφέρει παρουσιάζει δυσκολίες στην αναπνοή ή μια κατάσταση σαν είναι μόνιμα λαχανιασμένο.
Εμφανίζει τικ, ψευδίζει, τραυλίζει: Όλα αυτά πρέπει να προσεχτούν ιδιαίτερα, γιατί μπορεί πολύ συχνά να γίνουν και αιτίες χλευασμού και κοροϊδίας από τα άλλα παιδιά, μια κατάσταση που θα επιδεινώσει κάποιο πρόβλημα που μπορεί να προϋπάρχει.
Συχνοί εμετοί: Οι επαναλαμβανόμενοι εμετοί που δεν έχουν σχέση με κάποια ασθένεια είναι ένα πολύ συχνό σημάδι του στρες. Χαρακτηριστικό των εμετών αυτών είναι ότι εμφανίζονται λίγη ώρα πριν το παιδί αντιμετωπίσει μια δύσκολη ή δυσάρεστη γι’ αυτό κατάσταση (π.χ. πριν πάει στο σχολείο, πριν πάει στο γιατρό κ.λπ.)
Ενούρηση: Σε περιπτώσεις έντονου άγχους είναι πιθανόν το παιδί να επιστρέψει σε προηγούμενα στάδια της ανάπτυξής του παρουσιάζοντας ενούρηση συνήθως νυχτερινή. Εφόσον έχουν αποκλειστεί ιατρικοί λόγοι, πρόκειται για μια σαφή ένδειξη έντονου ψυχολογικού στρες, το οποίο το παιδί αδυνατεί να κατανοήσει και να χειριστεί.
Οι γονείς είναι οι καλύτεροι «ψυχολόγοι» του παιδιού τους, γιατί εκείνοι το γνωρίζουν σε όλα τα στάδια της ζωής του.
Μάθετε πώς θα μπορέσετε να καταλάβετε τι το αγχώνει και να το βοηθήσετε.
Το στρες εκδηλώνεται με διάφορα συμπτώματα: στη συμπεριφορά και στην υγεία του παιδιού.
Αλλαγές στη συμπεριφορά:
Απομόνωση: Το παιδί αποσύρεται από τις συνηθισμένες παιδικές του παρέες και προτιμά να περνά τις περισσότερες ώρες μόνο του. Αν το περιβάλλον του σπιτιού δεν σας βοηθά να προσδιορίσετε κάτι τέτοιο, πάρτε πληροφορίες για τη συμπεριφορά του παιδιού στο χώρο του σχολείου. Η δασκάλα μπορεί να σας προσφέρει ουσιαστική βοήθεια.
Επιθετικότητα: Εμφανίζει συχνά επιθετική συμπεριφορά απέναντι στα υπόλοιπα παιδιά του σχολείου ή του περιβάλλοντός του. Αν δεν υπάρχει άλλο αδελφάκι στην οικογένεια ή παιδιά στο άμεσο οικογενειακό περιβάλλον αναζητήστε πληροφορίες από τους γονείς των άλλων παιδιών.
Δεν συμμετέχει σε δραστηριότητες: Προτιμά να κάθεται άπραγο παρά να συμμετέχει σε άλλες δραστηριότητες και κυρίως στα παιχνίδια των συνομηλίκων του (κάτι που τα παιδιά σχεδόν ποτέ δεν αποφεύγουν). Παρατηρήστε αν περνά πολλές ώρες χωρίς να κάνει ουσιαστικά τίποτα ή αν είναι υπερβολικά αφηρημένο.
Έχει «φοβίες»: Είναι φυσικό πολλά παιδιά να φοβούνται το σκοτάδι ή να τρομάζουν από έναν αλλόκοτο θόρυβο. Οι «φοβίες», όμως, είναι φόβοι υπερβολικοί και ανεπίτρεπτοι, ακόμη και για τα μικρά παιδιά. Δεν είναι δυνατόν ένα παιδί έξι χρόνων να φοβάται, για παράδειγμα, την κατσαρόλα γιατί μπορεί μόλις την ανοίξει να ξεπηδήσει κάποιο τέρας.
Έχει αϋπνίες: Είναι αφύσικο για κάθε παιδί από την προσχολική ηλικία μέχρι και την εφηβεία να έχει αϋπνίες, να αργεί να κοιμηθεί ή να ξυπνά πολύ νωρίς το πρωί. Οι δυσκολίες στον ύπνο μπορεί να είναι «προάγγελος» χρόνιας κόπωσης ή άλλων ψυχολογικών προβλημάτων, όταν όμως συνοδεύονται από τα παραπάνω συμπτώματα, τότε μάλλον σημαίνουν ότι το παιδί υποφέρει από έντονο στρες.
Σωματικά συμπτώματα:
Πόνος στην κοιλιά: Είναι πολύ συνηθισμένο για τα παιδιά να παραπονιούνται ότι πονά η κοιλίτσα τους. Πολλές φορές αυτός ο πόνος δηλώνει ένα μικρό παράπονο ή μια ανάγκη για προσοχή ή ακόμη και κάποια ένταση που δημιουργήθηκε στο χώρο του νηπιαγωγείου ή του σχολείου. Όταν όμως ο πόνος αυτός επαναλαμβάνεται χωρίς να υπάρχει κάποιο άλλο παθολογικό αίτιο, τότε πρέπει να αναζητηθεί η ρίζα του σε μια πιθανή κατάσταση στρες.
Σφίξιμο στο στήθος: Πρόκειται για το προκάρδιο άλγος, το σφίξιμο δηλαδή που αισθανόμαστε συχνά στην περιοχή γύρω από την καρδιά, όταν είμαστε υπό πίεση. Σε ένα μικρό παιδί αυτός ο πόνος δεν μπορεί να δηλώνει παρά την ένταση που προκαλείται από μια δυσάρεστη συναισθηματική ή ψυχολογική κατάσταση. Οι πιθανότητες να πρόκειται για καρδιακό πρόβλημα είναι μικρές.
Δύσπνοια: Πολλές φορές το παιδάκι που αγχώνεται και υποφέρει παρουσιάζει δυσκολίες στην αναπνοή ή μια κατάσταση σαν είναι μόνιμα λαχανιασμένο.
Εμφανίζει τικ, ψευδίζει, τραυλίζει: Όλα αυτά πρέπει να προσεχτούν ιδιαίτερα, γιατί μπορεί πολύ συχνά να γίνουν και αιτίες χλευασμού και κοροϊδίας από τα άλλα παιδιά, μια κατάσταση που θα επιδεινώσει κάποιο πρόβλημα που μπορεί να προϋπάρχει.
Συχνοί εμετοί: Οι επαναλαμβανόμενοι εμετοί που δεν έχουν σχέση με κάποια ασθένεια είναι ένα πολύ συχνό σημάδι του στρες. Χαρακτηριστικό των εμετών αυτών είναι ότι εμφανίζονται λίγη ώρα πριν το παιδί αντιμετωπίσει μια δύσκολη ή δυσάρεστη γι’ αυτό κατάσταση (π.χ. πριν πάει στο σχολείο, πριν πάει στο γιατρό κ.λπ.)
Ενούρηση: Σε περιπτώσεις έντονου άγχους είναι πιθανόν το παιδί να επιστρέψει σε προηγούμενα στάδια της ανάπτυξής του παρουσιάζοντας ενούρηση συνήθως νυχτερινή. Εφόσον έχουν αποκλειστεί ιατρικοί λόγοι, πρόκειται για μια σαφή ένδειξη έντονου ψυχολογικού στρες, το οποίο το παιδί αδυνατεί να κατανοήσει και να χειριστεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου