Η επίμονη διαταραχή της διέγερσης των γεννητικών οργάνων (Persistent Genital Arousal Disorder –PGAD) είναι μια κατάσταση που χαρακτηρίζεται από συνεχή, αδιάκοπη και αυθόρμητη διέγερση των γεννητικών οργάνων στις γυναίκες. Η κατάσταση αυτή μπορεί να περιλαμβάνει ή να μην περιλαμβάνει διέγερση με οργασμό, ή/και μεγέθυνση των γεννητικών οργάνων. Παράλληλα η διέγερση της ασθενούς δε συνδέεται με σεξουαλική επιθυμία.
Τον Αύγουστο του 2012 μια γνωστή βρετανική εφημερίδα δημοσίευσε ένα άρθρο για μια γυναίκα που υπέφερε από PGAD και είχε περίπου 100 οργασμούς τη ημέρα. Η γυναίκα αποκάλυψε ότι ακόμα και η παραμικρή κίνηση της πυέλου της που μπορούσε να συμβεί όταν ήταν σε ένα μέσο μεταφοράς ‘ή κάνοντας τις δουλειές του σπιτιού, μπορούσε να πυροδοτήσει έναν οργασμό. Παράλληλα εξομολογήθηκε ότι ήταν εξαντλημένη, πονούσε πολύ και της ήταν αδύνατο να έχει μια φυσιολογική σχέση. Οι ιατροί της πιστεύουν πως η κατάσταση της προκλήθηκε από ένα ατυχία που είχε το 2001 όταν έπεσε από τις σκάλες.
H PGAD έχει μόλις πρόσφατα ταξινομηθεί στην ιατρική βιβλιογραφία ως ένα ξεχωριστό σύνδρομο, ενώ το διαγνωστικό εγχειρίδιο των ψυχικών διαταραχών DSM-IV δεν την αναγνωρίζει ως μια ιατρική κατάσταση που μπορεί να διαγνωστεί. Ταυτόχρονα υπάρχει ένας ολοένα αυξανόμενος αριθμός αναφορών που περιγράφουν μια παρόμοια κατάσταση και στον ανδρικό πληθυσμό.
Κάποιοι ιατροί μάλιστα ταξινομούν τον πριαπισμό των ανδρών ως έναν τύπο PGAD. Ο πριαπισμός είναι μια επίμονη στύση του πέους που δε συνοδεύεται από επιθυμία και δεν υποχωρεί. Οι διαθέσιμες θεραπείες για τον πριαπισμό, ο οποίος αναγνωρίζεται ως διαταραχή από το DSM-IV, περιλαμβάνουν τη λήψη φαρμάκων , την αφαίμαξη του πέους και τη χορήγηση αναισθητικού.
Η PGAD δεν σχετίζεται με την υπερσεξουαλικότητα η οποία είναι επίσης γνωστή ως σατυρίαση στους άνδρες και ως νυμφομανία στις γυναίκες. Η συχνότητα της διαταραχής είναι πολύ δύσκολο να εκτιμηθεί από τη στιγμή που πολλές γυναίκες που υποφέρουν από αυτή ντρέπονται να ζητήσουν ιατρική βοήθεια.
Μια γυναίκα που υποφέρει από PGAD μπορεί να βιώνει επεισόδια έντονης διέγερσης των γεννητικών της οργάνων αρκετές φορές την ημέρα για εβδομάδες, ή ακόμα και μήνες. Ο οργασμός μπορεί να ανακουφίσει τα συμπτώματα για λίγο, συνήθως όμως επανέρχονται μετά από λίγες ώρες, ξαφνικά και χωρίς προειδοποίηση. Τις περισσότερες φορές οι ασθενείς δεν μπορούν να αναγνωρίσουν τα ερεθίσματα που πυροδοτούν τη διέγερση, έτσι ώστε να τα αποφύγουν.
Εάν τα συμπτώματα αγνοηθούν και δεν αντιμετωπιστούν, η ασθενής μπορεί να βιώνει αλλεπάλληλους οργασμούς καθημερινά, το οποίο είναι εξοντωτικό για τη γυναίκα, ενώ παράλληλα δεν την αφήνει να συγκεντρωθεί στη διεκπεραίωση των υποχρεώσεων της.
H PGAD έχει μόλις πρόσφατα ταξινομηθεί στην ιατρική βιβλιογραφία ως ένα ξεχωριστό σύνδρομο, ενώ το διαγνωστικό εγχειρίδιο των ψυχικών διαταραχών DSM-IV δεν την αναγνωρίζει ως μια ιατρική κατάσταση που μπορεί να διαγνωστεί. Ταυτόχρονα υπάρχει ένας ολοένα αυξανόμενος αριθμός αναφορών που περιγράφουν μια παρόμοια κατάσταση και στον ανδρικό πληθυσμό.
Κάποιοι ιατροί μάλιστα ταξινομούν τον πριαπισμό των ανδρών ως έναν τύπο PGAD. Ο πριαπισμός είναι μια επίμονη στύση του πέους που δε συνοδεύεται από επιθυμία και δεν υποχωρεί. Οι διαθέσιμες θεραπείες για τον πριαπισμό, ο οποίος αναγνωρίζεται ως διαταραχή από το DSM-IV, περιλαμβάνουν τη λήψη φαρμάκων , την αφαίμαξη του πέους και τη χορήγηση αναισθητικού.
Η PGAD δεν σχετίζεται με την υπερσεξουαλικότητα η οποία είναι επίσης γνωστή ως σατυρίαση στους άνδρες και ως νυμφομανία στις γυναίκες. Η συχνότητα της διαταραχής είναι πολύ δύσκολο να εκτιμηθεί από τη στιγμή που πολλές γυναίκες που υποφέρουν από αυτή ντρέπονται να ζητήσουν ιατρική βοήθεια.
Μια γυναίκα που υποφέρει από PGAD μπορεί να βιώνει επεισόδια έντονης διέγερσης των γεννητικών της οργάνων αρκετές φορές την ημέρα για εβδομάδες, ή ακόμα και μήνες. Ο οργασμός μπορεί να ανακουφίσει τα συμπτώματα για λίγο, συνήθως όμως επανέρχονται μετά από λίγες ώρες, ξαφνικά και χωρίς προειδοποίηση. Τις περισσότερες φορές οι ασθενείς δεν μπορούν να αναγνωρίσουν τα ερεθίσματα που πυροδοτούν τη διέγερση, έτσι ώστε να τα αποφύγουν.
Εάν τα συμπτώματα αγνοηθούν και δεν αντιμετωπιστούν, η ασθενής μπορεί να βιώνει αλλεπάλληλους οργασμούς καθημερινά, το οποίο είναι εξοντωτικό για τη γυναίκα, ενώ παράλληλα δεν την αφήνει να συγκεντρωθεί στη διεκπεραίωση των υποχρεώσεων της.
Υπάρχουν κάποια γνωστά ερεθίσματα που μπορεί να πυροδοτήσουν τα συμπτώματα, όπως είναι οι δονήσεις κατά τη μετακίνηση με αυτοκίνητο, λεωφορείο ή τραίνο. Σε κάποιες περιπτώσεις μάλιστα φαίνεται πως ακόμα και η επίσκεψη στην τουαλέτα μπορεί να οδηγήσει σε τόσο μεγάλη διέγερση που καταλήγει να είναι επώδυνη.
Οι χρόνιοι ασθενείς με PGAD είναι πολύ πιθανό να απολέσουν τελικά την αίσθηση της σεξουαλικής ευχαρίστησης, από τη στιγμή που η επίτευξη οργασμού σχετίζεται περισσότερο με την ανακούφιση από τον πόνο παρά με σεξουαλική απόλαυση.
Σήμερα πέντε θεωρούνται τα έγκυρα κριτήρια για τη διάγνωση της PGAD, αν και πολλοί ειδικοί πιστεύουν πως πρέπει να αυξηθούν. Τα 5 αυτά κριτήρια περιλαμβάνουν:
• Μη ηθελημένη διέγερση των γεννητικών οργάνων και της κλειτορίδας που επιμένει για περίοδο μεγάλης διάρκειας.
• Δεν μπορεί να αναγνωριστεί κάποιος λόγος για την επίμονη διέγερση
• Η διέγερση των γεννητικών οργάνων δε συνοδεύεται από αισθήματα σεξουαλικής επιθυμίας
• Η επίμονη αίσθηση τη διέγερσης βιώνεται ως επιβαλλόμενη και μη επιθυμητή
• Η διέγερση των γεννητικών οργάνων δεν υποχωρεί ακόμα και μετά από έναν , ή περισσότερους οργασμούς
Οι ειδικοί υποστηρίζουν ότι για τη συγκεκριμένου τύπου διέγερση των γεννητικών οργάνων, η οποία προκαλεί έντονη δυσφορία στη γυναίκα και η οποία δεν ανακουφίζεται με τον οργασμό, δεν είναι ξεκάθαρο ακόμα ποια μπορεί να είναι τα αίτια της. Υποθέτουν ωστόσο ότι μπορεί να υπάρχει μια σχέση με τη χρήση αντικαταθλιπτικών.
Ερευνητικά δεδομένα δείχνουν ότι η PGAD μπορεί να επηρεάσει ένα μεγάλο εύρος γυναικών που διαφέρουν ως προς το ιστορικό και την ηλικιακή τους ομάδα. Αναφέρεται επίσης πως οι γυναίκες με PGAD συχνά έχουν υψηλότερο βαθμό δυσφορίας , αναφέρουν συχνότερα άγχος, προσβολές πανικού και κατάθλιψη, ενώ κάποιες από αυτές παρουσιάζουν και αυτοκτονικό ιδεασμό. Το έντονο στρες που προκαλεί η διαταραχή μπορεί να ευθύνεται τόσο για τα συμπτώματα που σχετίζονται με αυτή, όσο και με τη συνοδό ψυχολογική κατάσταση. Έχει βρεθεί μάλιστα πως οι περισσότερες γυναίκες που υποφέρουν από PGAD αναφέρουν προϋπάρχουσες ασθένειες που σχετίζονται με το στρες. Είναι λοιπόν πολύ σημαντικό για τις γυναίκες αυτές να μην αισθάνονται περιθωριοποιημένες και να ζητούν ιατρική βοήθεια.
Σε μια πρόσφατη μελέτη που διεξάχθηκε στο πανεπιστήμιο του New Jersey βρέθηκε πως είναι πιθανό η PGAD να συνδέεται με τις κύστεις Tarlov. Η βιβλιογραφία αναφέρει πως οι κύστεις αυτές μπορούν να δώσουν συμπτώματα παραισθησίας και αισθητηριακών διαταραχών στη γενετήσια περιοχή. Σε κάποιες περιπτώσεις λοιπόν η PGAD θα μπορούσε να θεωρηθεί μια παραισθησία που προκλήθηκε από της κύστεις Tarlov. Το γεγονός ότι οι κύστεις αυτές παρατηρούνται πιο συχνά σε ασθενείς που υποφέρουν από PGAD, είναι πολύ πιθανό να συνιστούν έναν οργανικό αιτιολογικό παράγοντα της διαταραχής.
Οι κύστεις Tarlov είναι σάκοι που σχηματίζονται συνήθως στο κατώτερο τμήμα της σπονδυλικής στήλης και περιέχουν εγκεφαλονωτιαίο υγρό.
Γυναίκες λοιπόν όλων των ηλικιών από έφηβες έως και μετεμμηνοπαυσιακές υποφέρουν από αυτό το τόσο ενοχλητικό σεξουαλικό πρόβλημα. Περεταίρω έρευνα είναι απαραίτητη για την καλύτερη κατανόηση και αντιμετώπιση της υποτιμημένης αυτής σεξουαλικής δυσλειτουργίας.
Οι χρόνιοι ασθενείς με PGAD είναι πολύ πιθανό να απολέσουν τελικά την αίσθηση της σεξουαλικής ευχαρίστησης, από τη στιγμή που η επίτευξη οργασμού σχετίζεται περισσότερο με την ανακούφιση από τον πόνο παρά με σεξουαλική απόλαυση.
Σήμερα πέντε θεωρούνται τα έγκυρα κριτήρια για τη διάγνωση της PGAD, αν και πολλοί ειδικοί πιστεύουν πως πρέπει να αυξηθούν. Τα 5 αυτά κριτήρια περιλαμβάνουν:
• Μη ηθελημένη διέγερση των γεννητικών οργάνων και της κλειτορίδας που επιμένει για περίοδο μεγάλης διάρκειας.
• Δεν μπορεί να αναγνωριστεί κάποιος λόγος για την επίμονη διέγερση
• Η διέγερση των γεννητικών οργάνων δε συνοδεύεται από αισθήματα σεξουαλικής επιθυμίας
• Η επίμονη αίσθηση τη διέγερσης βιώνεται ως επιβαλλόμενη και μη επιθυμητή
• Η διέγερση των γεννητικών οργάνων δεν υποχωρεί ακόμα και μετά από έναν , ή περισσότερους οργασμούς
Οι ειδικοί υποστηρίζουν ότι για τη συγκεκριμένου τύπου διέγερση των γεννητικών οργάνων, η οποία προκαλεί έντονη δυσφορία στη γυναίκα και η οποία δεν ανακουφίζεται με τον οργασμό, δεν είναι ξεκάθαρο ακόμα ποια μπορεί να είναι τα αίτια της. Υποθέτουν ωστόσο ότι μπορεί να υπάρχει μια σχέση με τη χρήση αντικαταθλιπτικών.
Ερευνητικά δεδομένα δείχνουν ότι η PGAD μπορεί να επηρεάσει ένα μεγάλο εύρος γυναικών που διαφέρουν ως προς το ιστορικό και την ηλικιακή τους ομάδα. Αναφέρεται επίσης πως οι γυναίκες με PGAD συχνά έχουν υψηλότερο βαθμό δυσφορίας , αναφέρουν συχνότερα άγχος, προσβολές πανικού και κατάθλιψη, ενώ κάποιες από αυτές παρουσιάζουν και αυτοκτονικό ιδεασμό. Το έντονο στρες που προκαλεί η διαταραχή μπορεί να ευθύνεται τόσο για τα συμπτώματα που σχετίζονται με αυτή, όσο και με τη συνοδό ψυχολογική κατάσταση. Έχει βρεθεί μάλιστα πως οι περισσότερες γυναίκες που υποφέρουν από PGAD αναφέρουν προϋπάρχουσες ασθένειες που σχετίζονται με το στρες. Είναι λοιπόν πολύ σημαντικό για τις γυναίκες αυτές να μην αισθάνονται περιθωριοποιημένες και να ζητούν ιατρική βοήθεια.
Σε μια πρόσφατη μελέτη που διεξάχθηκε στο πανεπιστήμιο του New Jersey βρέθηκε πως είναι πιθανό η PGAD να συνδέεται με τις κύστεις Tarlov. Η βιβλιογραφία αναφέρει πως οι κύστεις αυτές μπορούν να δώσουν συμπτώματα παραισθησίας και αισθητηριακών διαταραχών στη γενετήσια περιοχή. Σε κάποιες περιπτώσεις λοιπόν η PGAD θα μπορούσε να θεωρηθεί μια παραισθησία που προκλήθηκε από της κύστεις Tarlov. Το γεγονός ότι οι κύστεις αυτές παρατηρούνται πιο συχνά σε ασθενείς που υποφέρουν από PGAD, είναι πολύ πιθανό να συνιστούν έναν οργανικό αιτιολογικό παράγοντα της διαταραχής.
Οι κύστεις Tarlov είναι σάκοι που σχηματίζονται συνήθως στο κατώτερο τμήμα της σπονδυλικής στήλης και περιέχουν εγκεφαλονωτιαίο υγρό.
Γυναίκες λοιπόν όλων των ηλικιών από έφηβες έως και μετεμμηνοπαυσιακές υποφέρουν από αυτό το τόσο ενοχλητικό σεξουαλικό πρόβλημα. Περεταίρω έρευνα είναι απαραίτητη για την καλύτερη κατανόηση και αντιμετώπιση της υποτιμημένης αυτής σεξουαλικής δυσλειτουργίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου