ΨΥΧΟΦΘΟΡΑ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ... Η ΥΠΟΜΟΝΗ!

Σε κάθε άνθρωπο υπάρχει ένας βαθμός υπομονής.

Σε κάποιους βρίσκεται σε μεγαλύτερο βαθμό μέσα τους και σε κάποιους σε πολύ μικρότερο.
Η υπομονή στην καθημερινότητα μας είναι αναγκαία,
είναι αυτό που μας καθιστά ικανούς να φέρουμε  εις πέρας πολλές εργασίες και κατορθώματα
που αλλιώς θα έμοιαζαν αδύνατον να συμβούν.

Ο ορισμός που δίνει ένα λεξικό περιέχει μια σειρά λέξεων όπως...
αντοχή, επιμονή και ανοχή σαν τα ουσιώδη συστατικά της υπομονής..«Κάνε υπομονή».....

Το ακούσαμε τόσες φορές από παιδιά, που πλέον μας ακούγεται σαν απειλή.
Συχνά στ’ αυτιά μας, ο όρος «υπομονή» ηχεί σαν δικαιολογία για αργοπορία,
σαν άσκοπη αναμονή, σαν ενοχλητικό εμπόδιο σε μια εξέλιξη –
κι έτσι, πολύ απλά, δεν μας αρέσει να κάνουμε υπομονή....

Κι όμως, δεν είναι έτσι. Ας το σκεφτούμε το από την ανάποδη...
Πόση εξέλιξη μπορεί να φέρει η ανυπομονησία;
Μήπως αυτή είναι τελικά το μεγάλο εμπόδιο στην εξέλιξη μιας υποχρέωσης,
ενός σχεδίου μας, ή του ίδιου μας του εαυτού.

Περιττεύει να σας θυμίσω.. το κλασικό «όποιος βιάζεται…»
Πώς όμως θα γίνει πιο εύκολο να καταπιούμε το «μουρουνόλαδο» της υπομονής;
Όταν οι υποχρεώσεις τρέχουν και περιμένουν από εμάς αποτελέσματα,
πώς μπορούμε να πείσουμε τον εαυτό μας να μην παίρνει γρήγορες αποφάσεις και να δει μακροπρόθεσμα;

Συβουλές  ...για την Υπομονή... αν και δεν είμαι η πλέον αρμόδια....
μιας και την λέξη Υπομονή δεν την θέλω στο λεξιλόγιό μου..
και μέσα από αυτές προσπαθώ και γω να μάθω να την διαχειρίζομαι....

Ας το κάνουμε Παρέα!!!
1)Δεν  συγχέουμε, την υπομονή με την αδράνεια..
2)Κάνουμε ένα βήμα πίσω… …για να κάνουμε μετά δύο βήματα μπροστά...
3)Γινόμαστε φίλοι με τον χρόνο,για να έχουμε θετικά αποτελέσματα...
4)Αποφασίζουμε αν αξίζει τον κόπο οποιαδήποτε αναμονή που είναι και ψυχοφθόρα διαδικασία....
5)Δεν θέλει κόπο, θέλει τρόπο ή για να το 'πω πιο σωστά, δεν θέλει βιασύνη, αλλά τακτική...
6)Η κατάλληλη στιγμή....Οι ευεργετικές συνέπειες του timing.
7)Μαθαίνουμε να εκτιμάμε την κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε
ανά πάσα στιγμή ,αντί να κοιτάζουμε πάντα (πολύ) μπροστά και να χάνουμε..... το δάσος.
8)Αφήνουμε τα πράγματα να πάρουν τον δρόμο τους σιγά-σιγά,
αν και πολλοί θα μας θεωρήσουν «τεμπέληδες» ή χωρίς δυναμισμό.
9)Κάνουμε τα υπερβολικά.. γρήγορα, αν και για αυτό κάποιοι..
θα μας χαρακτηρίσουν βιαστικούς και ανεύθυνους.

Η αλήθεια είναι πως ό,τι κι αν κάνουμε, οι γύρω μας θα βρουν κάτι αρνητικό να πουν.

Το κλειδί είναι η δική μας κρίση,και όχι των άλλων:
Καθένας μας παρατηρει την δική του περίπτωση, ακολουθώντας το ένστικτό του!

Μαρία Ιωσηφίδου