Τρίτη 1 Απριλίου 2014

Μπορούμε Να Ελευθερωθούμε Αν …


Είμαστε Φυλακισμένοι Αλλά Μπορούμε Να Ελευθερωθούμε … Αν θέλουμε ! Είμαστε Φυλακισμένοι, είναι Ολοφάνερο το ότι είμαστε φυλακισμένοι σε αυτό το Σύμπαν, είτε το αποκαλούμε «σύμπαν ύλης» είτε το αποκαλούμε «σύμπαν ενέργειας», είτε το αποκαλούμε «σύμπαν θεού»  είτε το αποκαλούμε όπως μας κάνει κέφι, οι λέξεις είναι πεπερασμένες σε ένα σύμπαν ενέργειας, είναι γεγονός πως είμαστε φυλακισμένοι.
 
…και μάλιστα είναι το μοναδικό γεγονός -το ότι είμαστε φυλακισμένοι- που είναι σχεδόν σταθερό δεδομένο. Αλλά επίσης τα σταθερά δεδομένα, μπορούμε να τα «κουνήσουμε» να τα κάνουμε να πάψουν να είναι σταθερά. Αυτό σημαίνει πως «Μπορούμε να Ελευθερωθούμε» … Αν θέλουμε και αν έχουμε την απαιτούμενη ΕΝΕΡΓΕΙΑ για να το αποτολμήσουμε.
 
Ο Τσαρλς Φορτ έλεγε: «Είναι φανερό ότι είμαστε φυλακισμένοι εδώ πέρα. Μόνιμος σκοπός κάθε ανθρώπου θα πρέπει να είναι να δραπετεύσει από αυτόν τον κόσμο. Πρέπει να υπάρχουν κόσμοι πιο ελεύθεροι από τούτον εδώ… Αν δεν υπάρχουν, τότε μπορούμε να τους δημιουργήσουμε»
[ΔΕΝ ΑΡΚΕΙ ΜΟΝΟ ΤΟ ΝΑ ΓΕΝΝΗΘΕΙ ΚΑΝΕΊΣ, ΑΠΑΙΤΕΙΤΑΙ ΚΑΙ ΝΑ «ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΘΕΙ». λέει ο Alain de Benoist, (φυσικά απευθύνεται σε ανθρώπους, με τα αλλόκοσμα και τα διαφορετικού από τον άνθρωπο DNA όντα δεν μας λέει, άλλωστε που να ξέρει κι αυτός. Τέλος πάντων, ας ασχοληθούμε με τους ανθρώπους.)
 
Η δημιουργία έπεται της γεννήσεως και δεν μπορεί κανείς να δημιουργηθεί παρά μόνον από τον ίδιο του τον εαυτό. Μόνον έτσι είναι δυνατόν να δώσει στον εαυτό του μία ψυχή, γι’ αυτό και ο Έκχαρτ κάνει λόγο για «αυτό-δημιουργία»: «υπήρξα η αιτία του εαυτού μου, εκεί που θέλησα τον εαυτό μου και δεν υπήρξα τίποτε άλλο. Υπήρξα αυτό που θέλησα και αυτό που θέλησα υπήρξε εγώ». Στην Edda «Havamal», ο Θεός Odin παρουσιάζεται θυσιασμένος στον ίδιο του τον εαυτό.
 
Ένα έθνος θεμελιώνει έναν Πολιτισμό όταν γίνεται η αιτία του εαυτού του, η αιτία της υπάρξεώς του, όταν την πηγή μίας αιώνιας ανανεώσεως την βρίσκει μόνο μέσα στην δική του Παράδοση. Το ίδιο ισχύει και με τους ανθρώπους, όπου κάποιος οφείλει να βρίσκει μέσα του τις αιτίες του εαυτού του, καθώς και τα μέσα της όποιας αυτο-υπερβάσεώς του (αντίθετα λ.χ. από τον ηγέτη ενός παρακμιακού Κράτους που κρατεί την εξουσία από εξωτερικά του εαυτού του πράγματα αντί από την υπεροχή των προσωπικών αρχών του).
 
>ΔΕΝ ΑΡΚΕΙ ΤΟ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΝΕΙΣ Ο ΕΑΥΤΟΣ ΤΟΥ, αλλά πρέπει επίσης να γίνει τελικά αυτό που μπορεί να γίνει. Να κτισθεί σύμφωνα με την άποψη που έχει δημιουργήσει για τον εαυτό του, αλλά και να μην αρκεστεί ποτέ από το αποτέλεσμα. Πρέπει να θέλει να αλλάξει πρώτα ο ίδιος πριν στραφεί να αλλάξει τον κόσμο, και είναι προτιμότερο να παραδεχθεί τον κόσμο όπως είναι παρά να παραδεχθεί τον εαυτό του όπως είναι. Πρέπει να αναπτύξουμε μέσα μας εκείνες από τις δυνατότητές που καθιστούν ανθρώπους εμάς τους ίδιους.
 
Μία ισχυρή θέληση μάς επιτρέπει να γίνουμε αυτό που θέλουμε ανεξάρτητα από εκείνο που ήμασταν, γιατί η θέληση προηγείται όλων των προκαθορισμών, ακόμη και εκείνου της γεννήσεως, υπό τον όρο βεβαίως να έχουμε την ικανότητα να θέλουμε. Πρώτα από όλα χρειάζεται να καλλιεργήσουμε την εσωτερική ενέργεια, την ενέργεια εκείνη «της οποίας την απόδειξη υπάρξεως μπορεί να δώσει εξίσου ένα μυρμήγκι και ένας ελέφαντας» (Σταντάλ) και που επιτρέπει να παραμένει κανείς μέσα στον χειμώνα αυτό δια μέσου του οποίου επιστρέφει η άνοιξη.
 
>ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΘΟΡΙΖΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΔΙΚΟΥΣ ΜΑΣ ΚΑΝΟΝΕΣ ΚΑΙ ΝΑ ΕΠΙΜΕΝΟΥΜΕ ΣΕ ΑΥΤΟΥΣ. Να ορίζουμε νόμους για τον εαυτό μας υπό τον όρο όμως να μην τους αλλάζουμε (πράγμα που ωστόσο δεν μας εμποδίζει από το να δίνουμε νέες διαστάσεις στις προοπτικές που επιλέξαμε). Να μην υποχωρούμε, να μην τσακίζουμε. Να συνεχίζουμε ακόμα και αν δεν υπάρχουν πια οι λόγοι για να συνεχίσουμε. Να μένουμε πιστοί στις προδομένες ιδέες, πιστοί ακόμα και για λογαριασμό εκείνων που δεν έμειναν πιστοί. Να μένουμε πιστοί επίσης και σε όλους εκείνους που δεν υπάρχουν πια. Να υπερασπιζόμαστε εναντίον όλων, ακόμα και εναντίον του ίδιου μας του εαυτού, την ιδέα που έχουμε για τα πράγματα και την ιδέα που θέλουμε να έχουμε για τον εαυτό μας.]
 
«Να πληρώνεις με το ίδιο σου το αίμα, αυτά που είπες ως μεγάλες ηθικές αρχές.»  Ντίνος Χριστιανόπουλος
 
Αν έγραφα αυτά που είπαν οι μεγάλοι άνθρωποι, από τον Πυθαγόρη, τον Ηράκλειτο μέχρι τον Καβάφη και τον Χριστιανόπουλο σχετικά με το ότι Ειμαστε Φυλακισμένοι, και τους τρόπους, τις μεθόδους, και τις πρακτικές που μπορούμε να Ελευθερωθούμε αν ΔΡΑΣΟΥΜΕ ανάλογα, με ΘΕΛΗΣΗ, θα χρειαζόμουν πολλές κολλές χαρτί.
 
Αυτοί οι άνθρωποι πλήρωσαν με το αίμα τους, τις θεωρήσεις τους.
 
Πως μπορούν να επηρεάσουν εσένα που σου λένε πως «υπάρχει κρίση» και χάνοντας κάθε ίχνος περηφάνειας τρέχεις στις πλατείες να πάρεις ΤΣΑΜΠΑ κρεμμύδια ραντισμένα με δηλητήριο;
 
Πως μπορούν να σε κατευθύνουν τα λόγια ενός Μεγάλου Ανθρώπου, όταν το ύψιστο ιδανικό σου είναι η ομάδα σου και οι κάθε λογής -ισμοί σου;

Δεν υπάρχουν σχόλια :

Δημοσίευση σχολίου