Η Γυναίκα στον Πλανήτη Γη

Έξαρση και ξαφνική «ευαισθησία» παρατηρείται στον τύπο σχετικά με τη θέση της γυναίκας στον Ισλαμικό κόσμο. Μάλιστα αναδεικνύεται το ερώτημα πως ο ισλαμισμός μπορεί να φτάνει σε τέτοια σημεία εξευτελισμού τη γυναικεία υπόσταση. Αριστοτεχνικά υφαίνεται το νήμα εξύψωσης του Χριστιανισμού και μιας εύστοχης επισήμανσης της ανωτερότητάς του, αφού -λένε- ο Χριστιανισμός «μιλάει για ισότητα και το δείχνει και στην πράξη».

Χριστιανισμός και Γυναίκα:  Ποια είναι άραγε στάση των θρησκειών και ιδιαίτερα του Χριστιανισμού απέναντι στο γυναικείο φύλο. Το σωστό κατά τον Παύλο για έναν άνδρα είναι να μην αγγίξει ποτέ του γυναίκα! Συμβιβάζεται όμως με την κατώτερη ηθικά λύση της μονογαμίας, για να αντιμετωπίσει  δήθεν την πορνεία. Επίσης συμβουλεύει τις χήρες να μείνουν άγαμες. Για την αντιμετώπιση όμως της ερωτικής επιθυμίας, κάνει την παραχώρηση να επιτρέψει και σε αυτές το γάμο. Ο γάμος δηλαδή παρουσιάζεται ως «αναγκαίο κακό» για την αποτροπή της αχαλίνωτης σεξουαλικότητας, ενώ για «προγαμιαίες σχέσεις» κουβέντα …

Ο ΙΖ’ κανόνας της τοπικής συνόδου της Γάγγρας (340μ.κ.ε.) που δεν έχει καταργηθεί έως σήμερα, απαγορεύει στις γυναίκες να κουρεύουν τα μαλλιά τους. Μερικά χρόνια αργότερα ο αυτοκράτορας Θεοδόσιος (ο μικρομέγαλος) διέταξε με νομοθεσία να διώχνονται από την εκκλησία οι γυναίκες που έχουν κοντά μαλλιά, ενώ αν κάποιοι αρχιερείς τύχει και τις δεχθούν, να καθαιρούνται.

Οι επιλεγόμενοι Πατέρες της εκκλησίας δεν είχαν καλύτερη γνώμη για τις γυναίκες. Ο Κλήμης ο Αλεξανδρεύς, πρώτος στη σειρά των Πατέρων της εκκλησίας και διδάσκαλος του Ωριγένη, γράφει στο βιβλίο του «Παιδαγωγός» 2.33: «Μία γυναίκα, αν λάβουμε υπ’ όψην μας ποιά είναι η φύση της, πρέπει να αισχύνεται γι’ αυτήν». (για το μόνο που μπορεί να αισχύνεται μια γυναίκα είναι η ασήμαντη ύπαρξη του Κλήμη)

Ο  Αθανάσιος (μικρομέγαλος κι αυτός )υποστηρίζει «Με τις γυναίκες δεν είναι ασφαλές ούτε από κοινού ν’ αποφασίζει κανείς («α περί ειδωλολατρείας» από το έργο του «κατά Ελλήνων»)

Ο  Βασίλειος (ο μικρομέγαλος Αγιοβασίλης) περιγράφει τις σχέσεις των δύο φύλων στο πλαίσιο της ορθόδοξης οικογένειας: «Η γυναίκα δεν έχει την άδεια να αφήνει τον άνδρα της, αλλά, κι αν δέρνει αυτήν εκείνος, πρέπει να υπομένει κι όχι να χωρίζεται, κι αν την προίκα της ξοδεύει, κι αν σε άλλες γυναίκες πορνεύει, αυτή πρέπει να καρτερεί. Ώστε η μεν γυναίκα, η αφήσασα τον άνδρα της μοιχαλίς είναι αν πάρη άλλον, ο δε αφεθείς αυτός άνδρας, αν πάρει άλλη, συγχωρείται» (Πηδάλιο, κανών Θ). Επομένως σύμφωνα με την Ορθοδοξία η εκμετάλλευση, ο ξυλοδαρμός και η υποβάθμιση – γενικότερα- της συζύγου είναι έργο ευλογημένο.

Ο λόγος του Ιωάννη του βρομόστομου ξεχειλίζει από μίσος κατά των γυναικών. Στο «προς τους έχοντας παρθένουν συνεισάκτους» διαβάζουμε:

«Γενικά η γυναίκα είναι ένα σκουλήκι που σέρνεται, η κορη του ψεύδους, σκεύος ακαθαρσιών, ο εχθρός της ειρήνης. Ο κατάλογος των αμαρτημάτων και των αδυναμιών της είναι ατελείωτος. Eίναι ελαφρόμυαλη, φλύαρη και ακόλαστη. Πάνω απ’όλα είναι παθιασμένη με την πολυτέλεια και τις δαπάνες. Φορτώνεται με κοσμήματα, πουδράρει το πρόσωπό της, βάφει τα μάγουλά της με κοκκινάδι, βάζει μυρωδικά στα ρούχα της κι έτσι γίνεται θανάσιμη παγίδα για τον εκμαυλισμό των νέων. Όσος και να είναι ο πλούτος δεν επαρκεί να ικανοποιήσει τη γυναικεία επιθυμία. Μέρα και νύκτα η γυναίκα δεν σκέπτεται τίποτε άλλο παρά το χρυσάρι και τα πολύτιμα πετράδια, τα πορφυρά υφάσματα και τα κεντήματα, τις κρέμες και τα αρώματα. Αν δεν υπήρχε η σεξουαλική επιθυμία, κανένας άνδρας με τα σωστά του δεν θα ήθελε να μοιράζεται το σπίτι του με μια γυναίκα και να υφίσταται τις επακόλουθες ζημιές, παρά τις οικιακές εργασίες που εκτελεί “.

Ο χριστιανισμός δεν βελτίωσε, αλλά τουναντίον προσπάθησε -και για αρκετούς αιώνες το είχε καταφέρει- να ρίξει τη γυναίκα στο χαμηλότερο σκαλί της κοινωνίας, θεωρώντας την κατώτερο ον και υπαίτια για όλα τα κακά της ανθρωπότητας. Ας δούμε τις βασικότερες επίσημες χριστιανικές θέσεις έναντι της γυναίκας:

Κάθε γυναίκα με ακάλυπτη την κεφαλή εξευτελίζεται.. Διότι εάν η γυναίκα δεν καλύπτεται, ας κουρεύεται.. Εάν είναι αισχρό για τη γυναίκα να κουρεύεται ή να ξυρίζεται, ας καλύπτεται.. Κάθε άνδρας έχων καλυμμένη την κεφαλή του εξευτελίζεται.. Ο άνδρας δεν οφείλει να καλύπτει την κεφαλή του, διότι υπάρχει ως εικών και δόξα Θεού. Δεν επλάσθει ο άνδρας για τη γυναίκα, αλλά η γυναίκα για τον άνδρα.. Οι γυναίκες στις εκκλησίες ας σιωπήσουν. Δεν επιτρέπεται σ’ αυτές να ομιλούν, αλλά να υποτάσσονται, καθώς ο (μωσαϊκός) νόμος λέγει.. Αν θέλουν να μάθουν κάτι, ας ρωτούν στο σπίτι τους άνδρες τους (Α’ προς Κορινθίους, ια’ 4-12,ιδ’ 31-40).

«Οι γυναίκες, όταν υποτάξουν κάποιον στην εξουσία τους, τον καθιστούν ευκολοκυρίευτο από τον διάβολο, περισσότερο απρόσεκτο, ζωηρότερο, αδιάντροπο, ανόητο, οξύθυμο, θρασύ, ενοχλητικό, ταπεινό, απότομο, ανελεύθερο, δουλοπρεπή, αυθάδη, φλύαρο και με μια λέξη όλα τα γυναικεία ελαττώματα, τα οποία έχουν αυτές, τα αποτυπώνουν στην ψυχή του. Είναι λοιπόν αδύνατον εκείνος ο οποίος διαρκώς βρίσκεται μαζί με γυναίκες με τόση συμπάθεια και μεγαλώνει με τη συναναστροφή τους, να μη γίνει αγύρτης και αργόσχολος και μηδαμινός. Κι αν λέει κάτι, όλα θα είναι λόγια των αργαλειών και των μαλλιών, επειδή η γλώσσα του θα έχει μολυνθεί από το είδος των γυναικείων λόγων. Και αν κάνει κάτι, το κάνει με πολλή δουλοπρέπεια, επειδή βρίσκεται μακριά από την ελευθερία, η οποία αρμόζει στους χριστιανούς και για κανένα σπουδαίο κατόρθωμα δεν είναι χρήσιμος» (Ιωάννης Χρυσόστομος, Δ’ Λόγος «περί Νηστείας και Σωφροσύνης»)

Η γυναίκα για την Ορθόδοξη εκκλησία είναι «μόλυνση». Η ερωτική συνεύρεση μαζί της (ό,τι πιο φυσικό δηλαδή μπορεί να συμβεί στους ανθρώπους) αποτελεί αιτία μολύνσεως όχι μόνο για το σώμα αλλά και για την ψυχή. Γι’ αυτό εξαίρονται εκείνοι που «δεν μολύνθηκαν από τις γυναίκες, γιατί είναι παρθένοι» (Αποκάλυψη, ιδ’4).  Αν νομίσετε ότι το απόσπασμα αυτό μιλά για ερωτική συνεύρεση, γυρίστε την καινή διαθήκη σας πιο μπροστά, στον Ματθαίο (ε’ 28) και διαβάστε τα λόγια του ίδιου του Ναζωραίου: «κι εγώ σας λέγω ότι αυτός που βλέπει μια γυναίκα και την επιθυμεί, ήδη εμοίχευσε μέσα στην καρδιά του».

Ο ΙΑ’ κανόνας του Ιωάννη του Νηστευτή (βλ. «Πηδάλιον») επιβάλλει 40 μέρες ξηροφαγία (δηλαδή μόνο ψωμί και νερό) και 100 μετάνοιες ημερησίως (ήτοι 4000 σύνολο) και αποχή από την κοινωνία σε κάθε γυναίκα, που θα δεχθεί «ασπασμούς ανδρός» και «επαφές χωρίς ωστόσο να διαφθαρεί».

Οι επιστολές είναι πολύ σαφείς, όσον αφορά στην επίσημη θέση του χριστιανισμού απέναντι στη γυναίκα: «η γυναίκα δεν εξουσιάζει το ίδιο της το σώμα, αλλά ο άνδρας» (Α’ προς κορινθίους, ζ’4). «οι γυναίκες να υποτάσσεσθε στους άνδρες σας στα πάντα» (προς Κολοσσαείς,γ’18). «Ομοίως οι γυναίκες υποτασσόμενες στους άνδρες τους» (Α’ Πέτρου,γ’1). Νομίζω ότι δεν διέφυγε της προσοχής σας, αγαπητές αναγνώστριες η επανάληψη του ρήματος «υποτάσσομαι». Σε περίπτωση που δεν εννοήσατε καλώς τη σημασία του, σας πληροφορώ πως σημαίνει «εξ-ουσιάζομαι» «υποδουλώνομαι» δηλ. ΣΚΛΑΒΑ

Παλαιά Διαθήκη, ιερό βιβλίο των ορθόδοξων χριστιανών, Δευτερονόμιο κβ΄ 21: «Να λιθοβολείται η θυγατέρα του λαϊκού όταν πορνεύσει». Αλλά και μη τα χειρότερα, Λευϊτικό κα΄. θ΄: «Θυγατέρα ανθρώπου ιερέως εάν βεβηλωθεί πορνεύοντας…. επί πυρός κατακαυθήσεται».

Ο επίσκοπος Γάζης Πορφύριος, σε εκτέλεση του «ες έδαφος φέρειν» του Αρκαδίου, το 401μ.κ.ε. κατέστρεψε όλα τα αγάλματα και τα έργα τέχνης, τις δημόσιες και ιδιωτικές βιβλιοθήκες και ισοπέδωσε όλους τους ελληνικούς ναούς της πόλης. Όπως γράφει ο συναξαριστής του Μάρκος ο Διάκονος, όταν ο Πορφύριος πυρπόλησε και κατέστρεψε το Μαρνείον (ξακουστό ναό του Διός στη Γάζα) χρησιμοποίησε τα μάρμαρά του για την πλακόστρωση του δρόμου. Όπως περήφανα είπε ο ίδιος: «Για να πατούν όχι μόνον άνθρωποι, αλλά και γυναίκες και γουρούνια και άλλα ζώα»! (Βίος Πορφυρίου).

O «άγιος» Ισαάκ ο Σύριος: «Είναι καλύτερο να φας δηλητήριο, παρά να συμφάγεις με μιά γυναίκα, και αν ακόμη είναι μητέρα σου ή αδελφή σου»!

Κοσμάς ο Αιτωλός (σελ. 25): «Αν σ’ ένα σταυροδρόμι συναντήσεις το διάβολο και μιά γυναίκα, πήγαινε προς τα εκεί που είναι ο διάβολος και όχι εκεί που είναι η γυναίκα…»!

Και επίσης, καλά θα κάνουν οι γυναίκες να μάθουν ότι μόλις το 1545 μ.κ.ε., στη Σύνοδο του Τρέντο η Καθολική Εκκλησία αποδέχτηκε ότι οι γυναίκες έχουν ψυχή… » Δηλ έχουν άποψη, περί ψυχής, αυτοί που δεν ξέρουν τι είναι ψυχή …

«Τι είναι η γυναίκα; Αιτία Διαβόλου, ανάπαυση όφεως, Διαβόλου παραμυθία, απαρηγόρητος οδύνη, υποκαιόμενη κάμινος, ξενοδοχείον ασώτων, εργαστήριον δαιμόνων (!).

Τι είναι η γυναίκα; Φίλτρον πονηρίας, αναίσχυντον θηρίον, ακράτητος ορμή (;) αχαλίνωτον στόμα, μυστηρίων θρίαμβος, σκοτίας οδηγός, παραπτωμάτων δάσκαλος, απολαύσεως πονηρία, ακόρεστος επιθυμία, κολάσεως αιωνίου πρόξενος.

Τι είναι η γυναίκα;  Γήινων φρόνημα, ανδρός ραθυμία, συγκοιμώμενη ακρασία, συνεγειρόμενη μέριμνα, ιματισμένη (ντυμένη) έχιδνα, αυθαίρετος μάχη, καθημερινή ζημία, οικίας χειμών, ανδρός ναυάγιον, ανήμερον θηρίον, μοιχών καταγώγιον, όπλον Διαβόλου, επιθυμητή λύσσα, (!) παγκόσμιος θάνατος (!!!)

Όταν δεις γυναίκα που λάμπει (από ομορφιά) που έχει μάτια χαρωπά και απαλά μάγουλα που σου καταφλέγουν τον λογισμό και τις επιθυμίες, κατάλαβε ότι χώμα είναι το θαυμαζόμενον, σταχτή που καίει και παύσον την λυσσώσα ψυχή σου. Ανακάλυψε την ευτέλεια της ομορφιάς της. Δεν είναι παρά οστά φλέβες και δυσωδία. Δες την να γερνάει αλλοιούμενη, θνήσκουσα να καταρρέει το άνθος της εκείνο. Κατάλαβε τι θαυμάζεις και αισχύνθητι και αισχυνθείς μετανόησον». Ephraem Syrus Theol. (091) 204.-207

Η Γυναικα στην Αρχαιότητα: Οι γυναίκες στην αρχαία Αθήνα δεν είχαν πολιτικά δικαιώματα και θεωρούνταν «ανήλικες», ενώ ο όρος της «πολίτιδος» εμφανίστηκε μόνο στο τέλος της Κλασικής περιόδου. Για την αθηναϊκή κοινωνία, αποστολή της ενάρετης γυναίκας, της δέσποινας, ήταν από τη μία μεριά η φύλαξη του οίκου και η επιτέλεση των καθηκόντων που αφορούσαν στην καλή λειτουργία του (με τη βοήθεια δούλων, που ήταν καθεστώς για όλα σχεδόν τα σπίτια), και από την άλλη η απόκτηση παιδιών – κυρίως αρσενικών – για τη διαιώνιση του οίκου.

«Η γυναίκα θα πρέπει να δουλεύει περισσότερο από το γαϊδούρι, γιατί το γαϊδούρι τρώει τ´ άχυρα και η γυναίκα το στάρι» Καυκασιανή παροιμία       

«Στην Καμπούλ (Αφγανιστάν) η γυναίκα θεωρείται κάτι λιγότερο και από ζώο. Απαγορεύεται να φαίνεται μέρος του σώματός της, κυκλοφορεί τελείως καλυμμένη με την αμπάγια να καλύπτει τελείως το πρόσωπο»

«Στο Ιράν υπάρχει θρησκευτική αστυνομία που περιπολεί και αλίμονο στις γυναίκες που θα τολμήσουν να κυκλοφορήσουν στο δρόμο χωρίς το τσαντόρ τους, ή θα επιβαίνουν στο λεωφορείο με άλλους άντρες»   La Repubblica

«εις γυναίκα όμως δεν συγχωρώ να διδάσκη μηδέ να αυθεντεύη επί του ανδρός, αλλά να ησυχάζει. Διότι ο Αδάμ πρώτος επλάσθη, έπειτα η Εύα, και ο Αδάμ δεν ηπατήθη. αλλ´ η γυνή απατηθείσα έγινε παραβάτις.». (Α´  Τιμόθεον β´  9-5)

Στην Αλγερία πριν λίγα χρόνια αρκετοί βουλευτές βρέθηκαν να αντιδικούν για το μήκος της βέργας με την οποία πρέπει να δέρνει ο άνδρας τη γυναίκα του.

Το Μεσαίωνα και σε διάστημα περίπου 3 αιώνων υπολογίζεται ότι χιλιάδες γυναίκες (μερικοί φτάνουν το νούμερο σε 1 εκατομμύριο γυναίκες, J. Rattner, Άντλερ) κάηκαν ως μάγισσες με μεγαλύτερη έξαρση το 1630 και με κύριο επιχείρημα ότι έκαναν σεξουαλικά όργια με το Διάβολο και έπρεπε με βασανιστήρια να μαρτυρήσουν τις κακές πράξεις που είχαν κάνει κάτω από την επίδραση του διαβόλου. Αυτή η υποτίμηση προς τις γυναίκες καλλιέργησε την παράδοση για τις στρίγκλες,  που δήθεν είχαν την ικανότητα να πετούν πάνω σε σκουπόξυλα, να μετατρέπονται σε ζώα και σε άψυχα αντικείμενα χάρη στη σχέση τους με το διάβολο.

Στο μεσαίωνα η γυναίκα θεωρούνταν ιδιοκτησία του άντρα και ο ιππότης είχε το δικαίωμα να κακοποιεί τη σύζυγό του, να την ξυλοκοπάει, να την τιμωρεί, να τη δωρίζει, να την κληροδοτεί δια διαθήκης, να την αποπέμπει, ως το 13ο αιώνα και να την πουλάει. Στα όνειρα ή στα οράματα των ασκητών του χριστιανισμού ο δαίμονας μεταμορφωνόταν σε μια προκλητική γυναίκα.

Ο Πλάτωνας γράφει ότι «οι άντρες είναι προφανώς ανώτεροι από τις γυναίκες και τα παιδιά…» (Νόμοι 917), ο δε Αριστοτέλης υποστηρίζει «…ο άντρας έχει τη θέση του αφέντη και η γυναίκα τη θέση του εξαρτημένου…» (Πολιτικά Α 13, 1260). Ο Πυθαγόρας μίλαγε για τις δυο αρχές που δημιούργησαν τον κόσμο, η πρώτη το αγαθό στοιχείο από το οποίο προήλθε η τάξη, το φως και ο άντρας και το κακό στοιχείο το οποίο γέννησε το χάος, το σκότος  και τη γυναίκα.

Σε γενικές γραμμές οι θρησκείες επικυρώνουν την υποδούλωση της γυναίκας σε όλες τις μορφές των κοινωνικών συστημάτων – δουλοκτητική, φεουδαρχική, καπιταλιστική. Η υποδούλωση και η καταπίεση υφίσταται και από την οικογένεια και από την κοινωνία. Η ανισότητα των δύο φύλων κυριαρχεί στον οικονομικό τομέα, στον πολιτικό, στον κοινωνικό, στον πολιτισμό, στη γλώσσα. Το γυναικείο πρόβλημα όμως δεν πρέπει να το τοποθετούμε έξω από το σύνολο των κοινωνικών προβλημάτων. Η γυναίκα στον καπιταλισμό θα εξακολουθεί να είναι πρόσφορο θύμα, είτε βρίσκεται στην Καμπούλ είτε στην Ευρώπη. Η αρχαία θρησκεία στο δουλοκτητικό σύστημα, όπως και ο χριστιανισμός και ο ισλαμισμός στη φεουδαρχία και στον καπιταλισμό, λειτουργούν ως  ιδεολογική νομιμοποίηση του υπάρχοντος συστήματος.

Σήμερα ο χριστιανισμός αν φαίνεται πιο ανεκτικός στην αντίληψη για τη θέση της γυναίκας και δέχεται αυτό που επιβάλει η μόδα στη γυναίκα είναι γιατί προσαρμόστηκε στις επιταγές της οικονομίας, έβαλε δηλαδή «νερό» στην ιδεολογία του. Η αντιδραστική και οπισθοδρομική αντίληψη για το γυναικείο φύλο υπάρχει στις αποσκευές του και αποτελεί «εφεδρεία» σε περιπτώσεις οπισθοδρόμησης του ανθρωπίνου πνεύματος.
Υπομονή και θα δείτε το αληθινό τους πρόσωπο.