« Καὶ ἀνήρ, ὃς ἂν κοιμηθῇ μετὰ γυναικὸς ἀποκαθημένης καὶ ἀποκαλύψῃ τὴν ἀσχημοσύνην αὐτῆς, τὴν πηγὴν αὐτῆς ἀπεκάλυψε, καὶ αὕτη ἀπεκάλυψε τὴν ῥύσιν τοῦ αἵματος αὐτῆς· ἐξολοθρευθήσονται ἀμφότεροι ἐκ τῆς γενεᾶς αὐτῶν ».
Δηλαδή: Εάν κάποιος άνδρας κοιμηθή μετά γυναικός, η οποία ευρίσκεται εις την έμμηνον περίοδόν της, και ξεσικεπάση την ασχημοσύνην αυτής, την πηγήν της εκροής του αίματος, και αυτή εκουσίως απεκάλυψε την ροήν του αίματος αυτής, θα εξολοθρευθούν και οι δύο εκ μέσου της γενεάς αυτών. Λευ. 20,18. Από την θεόπνευστη αγία γραφή!!!
Η ΔΙΑΡΚΗΣ ΕΜΜΗΝΟΣ ΡΥΣΗ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΣΤΗΝ ΚΟΛΑΣΗ:
ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΕΜΜΗΝΟΡΡΟΙΑΣ: Περίοδος ή έμμηνος ρύση
ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΟΙ ΙΟΥΔΑΙΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΕΠΙΜΕΝΟΥΝ ΣΤΗΝ ΑΠΑΝΘΡΩΠΙΑ ΤΟΥΣ ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΜΑ ΑΥΤΟ:
ΠΡΟΣΕΞΤΕ ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΕΞΗΓΗΣΗ Η ΟΠΟΙΑ ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΕΙ ΟΤΙ Ο ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ ΕΠΑΝΕΦΕΡΕ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΤΟΥ ΣΤΟ ΕΠΙΠΕΔΟ ΤΟΥ ΚΤΗΝΟΥΣ:
Έτσι λοιπόν, η έμμηνος ρύση με τη σημερινή της μορφή δεν είναι κάτι το Θεάρεστο, αφού εάν τελικά το ανθρώπινο γένος παρέμενε μέσα στον Παράδεισο και φυσικά κοντά στον Θεό, σε καμία περίπτωση δεν θα υπήρχε ροή ακάθαρτου αίματος από τη γυναίκα, εφόσον δεν θα είχε υποπέσει σε αμαρτία και επομένως δεν θα είχε καμία μεταπτωτική συνέπεια. Ας μην ξεχνάμε ότι στον Παράδεισο οι πρωτόπλαστοι ζούσαν όπως οι Άγγελοι, έξω και πέρα από κάθε μορφής πνευματική ή σωματική αμαρτία.
Η έμμηνος ρύση όμως με τη σημερινή της μορφή είναι κάτι το φυσιολογικό για την μεταπτωτική γυναίκα, το οποίο αν και πάντα θα παραμένει ένα από τα αποτελέσματα και μία ανάμνηση του προπατορικού αμαρτήματος, εντούτοις εξυπηρετεί την Εντολή Του Θεού «αυξάνεσθε και πληθύνεσθε», την Οποία έδωσε στους πρωτοπλάστους ενώ αυτοί βρίσκονταν ακόμα μέσα στον Παράδεισο.
Προσέξτε επίσης (παρακάτω) ότι οι άθλιοι ιουδαιχριστιανοί δεν τολμούν να αναφέρουν το: «Εάν κάποιος άνδρας κοιμηθή μετά γυναικός, η οποία ευρίσκεται εις την έμμηνον περίοδόν της, και ξεσικεπάση την ασχημοσύνην αυτής, την πηγήν της εκροής του αίματος, και αυτή εκουσίως απεκάλυψε την ροήν του αίματος αυτής, θα εξολοθρευθούν και οι δύο εκ μέσου της γενεάς αυτών». Λευ. 20,18
Από https://sites.google.com/site/orthodoxy1054/emmenos-ryse-kai-synepeies-tes-ptoses, διαβάζουμε,
Από την Παλαιά Διαθήκη ακόμα, ο Νόμος του Θεού Ορίζει σαφώς ότι «η γυναίκα είναι ακάθαρτη κατά τη διάρκεια της εμμήνου ρύσης της» (Λευϊτικόν , Κεφάλαιο 15, Εδάφιο 19-33).
Στην μετά Χριστόν εποχή, ο Άγιος Διονύσιος ο Αρχιεπίσκοπος Αλεξανδρείας ο Ομολογητής, στον 2ο Ιερό Κανόνα του ορίζει ακριβώς τα εξής: «Δεν επιτρέπεται μία γυναίκα να εισέρχεται στην Εκκλησία και ούτε να αγγίζει τίποτα από τα Άγια, κατά τη διάρκεια της εμμήνου ρύσης της. Η αιμορροούσα μπορεί να πηγαίνει ως τον Πρόναο της Εκκλησίας και να προσεύχεται, όπως η γυναίκα που είχε ρεύση αίματος, τόλμησε να αγγίξει μόνο το κάτω μέρος του ρούχου του Χριστού για να γιατρευτεί».
Το ίδιο ακριβώς διδάσκει και στον 17ο Ιερό Κανόνα του ο Άγιος Ιωάννης ο Νηστευτής, όπως επίσης και ο Άγιος Τιμόθεος ο Αρχιεπίσκοπος Αλεξανδρείας.
Τα ίδια φυσικά αναφέρονται και στο «Ιερό Πηδάλιο», στο Κολοσσιαίο αυτό Βιβλίο του Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου, το Οποίο περιέχει όλους τους Ιερούς Κανόνες της Αγίας μας Πίστης και αποτελεί το δεύτερο σημαντικότερο Βιβλίο της Χριστιανοσύνης, μετά από την Αγία Γραφή. Στο ευρετήριο του συγκεκριμένου Βιβλίου, η έμμηνος ρύση αναφέρεται ως «καταμήνια» (επειδή συμβαίνει μία φορά περίπου κατά τη διάρκεια του μήνα).
Ένας από τους μεγαλύτερους Ιεροκήρυκες της Ορθοδοξίας μας στον 20ο αιώνα, ο αείμνηστος Δημήτριος Παναγόπουλος, αναφερόμενος σε μία από τις ομιλίες του στους Ιερούς Κανόνες της Εκκλησίας μας σχετικά με το θέμα αυτό, είπε τα εξής: «Τις ημέρες αυτές η γυναίκα είναι ακάθαρτη, είτε θέλει να το καταλάβει είτε όχι. Ούτε και οι Καλόγριες δεν κάνει τότε να μπαίνουν μέσα στην Εκκλησία, όλες έξω πρέπει να είναι. Ο Άγιος Νεκτάριος, όταν Μοναχές ή απλές κυρίες πήγαιναν να του φιλήσουν το χέρι ενώ ήταν αδιάθετες, έκανε πίσω το χέρι του για να τους δείξει ότι πρέπει να προσέχουν αυτές τις ημέρες».
Μετά από όλα αυτά θέλω να επισημάνω ακόμη ότι κατά τις ημέρες εκείνες, η γυναίκα φυσικά ούτε παντρεύεται, ούτε Μεταλαμβάνει, αλλά ούτε και συμμετέχει σε κάποιο Ιερό Μυστήριο ή Ιερή Ακολουθία της Εκκλησίας μας.
Όλα τα παραπάνω ασφαλώς ισχύουν για σαράντα ημέρες και για τη λεχώνα, έως ότου πάρει την Ιερή Ευχή της σαράντισης από την Εκκλησία, λόγω του ότι για κάποιο χρονικό διάστημα μετά τη γέννα, από τα γεννητικά της όργανα ρέει ακάθαρτο αίμα.
Πριν προχωρήσω όμως παρακάτω, θεωρώ απαραίτητο να σας προειδοποιήσω ότι από μία μερίδα Ιερέων, υπάρχει πιθανότητα να ακούσετε ορισμένες «συμβιβαστικές» όσο και προσωπικές τους θεωρίες, του τύπου «εάν θέλεις να έρθεις τις ημέρες εκείνες στην Εκκλησία να έρθεις, απλά να μην προσκυνήσεις τις Εικόνες», ή «απλά να μην ανάψεις κεριά», ή κάτι ακόμα πιο συνηθισμένο στο οποίο συμφωνούν απόλυτα όλοι οι Ιερείς: «Να έρθεις αλλά να μην Μεταλάβεις».
Θέλω να πιστεύω ότι μόνο εξαιτίας της άγνοιάς τους, τολμούν ορισμένοι Ιερείς να καταπατούν τους Ιερούς Κανόνες του Αγίου Πνεύματος και να προτείνουν στους πιστούς, τρόπους για να αμαρτήσουν. Ο Απόστολος Παύλος όμως, μέσα από την Αγία Γραφή μας διδάσκει ξεκάθαρα: «Αλλά και εάν εμείς ή Άγγελος εξ ουρανού σας κηρύττει άλλο Ευαγγέλιο παρά Εκείνο, το Οποίο εμείς σας κηρύξαμε (εμείς οι Άγιοι δηλαδή), ας είναι ανάθεμα (ας είναι αφορισμένος από το Σώμα της Εκκλησίας, αποκομμένος)» (Προς Γαλάτας Επιστολή Παύλου, Κεφάλαιο 1, Εδάφιο 8).
Αυτό σημαίνει πως οποιοσδήποτε επιχειρήσει να αναιρέσει ή να διαστρεβλώσει τα Λόγια της Αγίας Γραφής ή των Ιερών Κανόνων και Διδαχών των Αγίων της Εκκλησίας μας, τα Λόγια δηλαδή που μας Παρέδωσε το Ίδιο το Άγιο Πνεύμα δια μέσου των Αγίων για τη Σωτηρία μας, ακόμη και εάν είναι Ιερέας, ακόμη και εάν είναι Άγγελος από τον ουρανό (αφού όπως μας διδάσκουν οι Άγιοι, ο διάβολος πολλές φορές μετασχηματίζεται σε Άγγελο Φωτός), πρέπει να συναντήσει την απόρριψή μας (και φυσικά τη διαμαρτυρία μας). Διότι ο Μόνος που κατέχει ολόκληρη την Αλήθεια και το Αλάθητο, είναι ο Θεός.
Ύστερα από όσα διαβάσατε μέχρι τώρα, πραγματικά θεωρώ απολύτως λογικό να σας γεννηθεί το εξής ερώτημα: «Καλά και για ποιον λόγο ο Τέλειος Θεός, θεωρεί κάποιες ημέρες του μήνα ακάθαρτη τη γυναίκα, από τη στιγμή που Εκείνος ο Ίδιος την Έπλασε έτσι και από τη στιγμή που η Αγία μας Εκκλησία αλλά και η Επιστήμη θεωρούν απόλυτα φυσιολογικό το συγκεκριμένο γεγονός (της εμμήνου ρύσης), αφού δίχως αυτό δεν θα ήταν δυνατή η σύλληψη του παιδιού από την γυναίκα και επομένως δεν θα ήταν εφικτή και η διαιώνιση του ανθρώπινου γένους;»
Στη συγκεκριμένη χρονική στιγμή, κρίνω σκόπιμο να συμπεριλάβω στα γραφόμενά μου μία απαραίτητη διευκρίνηση, η οποία θα μας βοηθήσει πολύ στη συνέχεια. Άλλο πράγμα είναι το Θεάρεστο, άλλο πράγμα είναι το φυσιολογικό και άλλο πράγμα είναι το καθαρό (ή το ακάθαρτο). Αυτές τις έννοιες δεν θα πρέπει σε καμία περίπτωση να τις συγχέουμε.
Τι εννοώ όμως με αυτό; Όσοι έχουν μελετήσει και ασχοληθεί σοβαρά με την Αγία μας Ορθοδοξία, γνωρίζουν ασφαλώς την Αλήθεια. «Γνωρίστε την Αλήθεια και η Αλήθεια θα σας Ελευθερώσει» μας Διδάσκει ο Κύριος. Ο Κύριος και Θεός μας λοιπόν, ουδέποτε έπλασε τη γυναίκα με σκοπό να εμφανίζεται ακάθαρτη για κάποιες ημέρες του μήνα.
Όπως μας διδάσκουν οι Άγιοι Πατέρες της Εκκλησίας μας, «η έμμηνος ρύση, με τη σημερινή της μορφή, είναι μία μεταπτωτική κατάσταση που συνέβη στη γυναίκα, ως αποτέλεσμα και συνέπεια της Πτώσης των πρωτοπλάστων (στην αμαρτία) μέσα στον Παράδεισο».
Τα σημαντικότερα αποτελέσματα (συνέπειες) της Πτώσης αυτής, μας τα αναφέρει η Αγία Γραφή στη «Γένεση», όταν ο Ίδιος ο Θεός τα ανακοινώνει στους πρωτόπλαστους. Στον Αδάμ αναφέρει ότι από εδώ και στο εξής«με λύπες (με κόπο και ιδρώτα δηλαδή) θα τρως τους καρπούς της γης όλες τις ημέρες της ζωής σου» (Γένεση, Κεφάλαιο 3, Εδάφιο 17), ενώ στην Εύα είπε πως «θα γεννάς με λύπες (με κόπο και με πόνους) παιδιά … και ο άνδρας σου θα σε εξουσιάζει» (Γένεση, Κεφάλαιο 3, Εδάφιο 16). Αυτά φυσικά ίσχυαν, ισχύουν και θα ισχύουν μέχρι τη Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου μας, αφού αν και αποτελέσματα της αμαρτίας δεν παύουν να αποτελούν Θείες Παραχωρήσεις, τις Οποίες περιμένει από τον μεταπτωτικό άνθρωπο ο Θεός να τις αντιμετωπίσει με Πίστη, Υπακοή και Υπομονή, χωρίς γογγυσμούς και αποστροφές, έτσι ώστε να οδηγήσει τη ζωή του σε μονοπάτια Σωτηρίας και ομαλής διαβίωσης.
Παράλληλα όμως με αυτά υπήρξαν και άλλα αποτελέσματα από την Πτώση, ένα από τα οποία είναι και η έμμηνος ρύση με τη σημερινή της μορφή. Να αναφέρω επίσης ότι αποτέλεσμα της Πτώσης αυτής είναι και ο σωματικός θάνατος, ο οποίος ανακοινώθηκε από τον Θεό πως θα συμβεί στους πρωτόπλαστους «εάν εκείνοι θα έτρωγαν από τον καρπό του δένδρου εκείνου». Αυτό σημαίνει πολύ απλά ότι ούτε ο σωματικός θάνατος υπήρχε πριν από την Πτώση, διότι ο άνθρωπος δεν πλάστηκε από τον Θεό για να πεθάνει αλλά για να ζει κοντά Του αιώνια. Αυτήν την Υπόσχεση του Θεού Κατέβηκε ο Ίδιος για να την Επαναφέρει, με το Κήρυγμα, τα Πάθη, την Σταύρωση και την Ανάστασή Του, Διδάσκοντας ότι «εκείνος που θα με πιστέψει και θα με ακολουθήσει μέχρι τέλους, θα έχει ζωή αιώνια».
Έρχομαι λοιπόν τώρα να εξηγήσω, για ποιον λόγο ανέφερα προηγουμένως ότι άλλο είναι το Θεάρεστο, άλλο το φυσιολογικό και άλλο το καθαρό (ή το ακάθαρτο).
Το ο,τιδήποτε έγινε, γίνεται ή πρόκειται να γίνει στο μέλλον σε ολόκληρο τον κόσμο, είτε το Θέλει ο Θεός είτε το Επιτρέπει, πάντα όμως με το Βλέμμα Του στραμμένο στη Σωτηρία της ψυχής όλων ανεξαιρέτως των ανθρώπων. Αυτό συνεπάγεται ότι η ανθρώπινη λογική (και κριτική), μπροστά στην Ασύλληπτη Λογική του Τέλειου Θεού, δεν μπορεί καν να σταθεί, αφού εάν θελήσει πραγματικά να συγκριθεί μαζί Της θα βρεθεί επιεικώς εκτεθειμένη.
Έτσι λοιπόν, η έμμηνος ρύση με τη σημερινή της μορφή δεν είναι κάτι το Θεάρεστο, αφού εάν τελικά το ανθρώπινο γένος παρέμενε μέσα στον Παράδεισο και φυσικά κοντά στον Θεό, σε καμία περίπτωση δεν θα υπήρχε ροή ακάθαρτου αίματος από τη γυναίκα, εφόσον δεν θα είχε υποπέσει σε αμαρτία και επομένως δεν θα είχε καμία μεταπτωτική συνέπεια. Ας μην ξεχνάμε ότι στον Παράδεισο οι πρωτόπλαστοι ζούσαν όπως οι Άγγελοι, έξω και πέρα από κάθε μορφής πνευματική ή σωματική αμαρτία.
Η έμμηνος ρύση όμως με τη σημερινή της μορφή είναι κάτι το φυσιολογικό για την μεταπτωτική γυναίκα, το οποίο αν και πάντα θα παραμένει ένα από τα αποτελέσματα και μία ανάμνηση του προπατορικού αμαρτήματος, εντούτοις εξυπηρετεί την Εντολή Του Θεού «αυξάνεσθε και πληθύνεσθε», την Οποία έδωσε στους πρωτοπλάστους ενώ αυτοί βρίσκονταν ακόμα μέσα στον Παράδεισο.
Τέλος, η έμμηνος ρύση με τη σημερινή της μορφή δεν είναι σίγουρα κάτι το καθαρό, αλλά κάτι το ακάθαρτο. Σε αυτό που γράφω συμφωνούν Εκκλησία και Επιστήμη, οι οποίες μάλιστα αμφότερες απαγορεύουν την ερωτική επαφή κατά τη διάρκεια της εμμήνου ρύσης, αφού ο κίνδυνος για τη μετάδοση μικροβίων και νοσημάτων είναι κάτι παραπάνω από ορατός («ακόμα και στο παιδί που μπορεί να συλληφθεί, υπάρχει κίνδυνος ασθένειας», μας επισημαίνουν αιώνες τώρα οι Άγιοι της Εκκλησίας μας).
Δηλαδή: Εάν κάποιος άνδρας κοιμηθή μετά γυναικός, η οποία ευρίσκεται εις την έμμηνον περίοδόν της, και ξεσικεπάση την ασχημοσύνην αυτής, την πηγήν της εκροής του αίματος, και αυτή εκουσίως απεκάλυψε την ροήν του αίματος αυτής, θα εξολοθρευθούν και οι δύο εκ μέσου της γενεάς αυτών. Λευ. 20,18. Από την θεόπνευστη αγία γραφή!!!
Η ΔΙΑΡΚΗΣ ΕΜΜΗΝΟΣ ΡΥΣΗ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΣΤΗΝ ΚΟΛΑΣΗ:
ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΟΙ ΙΟΥΔΑΙΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΕΠΙΜΕΝΟΥΝ ΣΤΗΝ ΑΠΑΝΘΡΩΠΙΑ ΤΟΥΣ ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΜΑ ΑΥΤΟ:
ΠΡΟΣΕΞΤΕ ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΕΞΗΓΗΣΗ Η ΟΠΟΙΑ ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΕΙ ΟΤΙ Ο ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ ΕΠΑΝΕΦΕΡΕ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΤΟΥ ΣΤΟ ΕΠΙΠΕΔΟ ΤΟΥ ΚΤΗΝΟΥΣ:
Έτσι λοιπόν, η έμμηνος ρύση με τη σημερινή της μορφή δεν είναι κάτι το Θεάρεστο, αφού εάν τελικά το ανθρώπινο γένος παρέμενε μέσα στον Παράδεισο και φυσικά κοντά στον Θεό, σε καμία περίπτωση δεν θα υπήρχε ροή ακάθαρτου αίματος από τη γυναίκα, εφόσον δεν θα είχε υποπέσει σε αμαρτία και επομένως δεν θα είχε καμία μεταπτωτική συνέπεια. Ας μην ξεχνάμε ότι στον Παράδεισο οι πρωτόπλαστοι ζούσαν όπως οι Άγγελοι, έξω και πέρα από κάθε μορφής πνευματική ή σωματική αμαρτία.
Η έμμηνος ρύση όμως με τη σημερινή της μορφή είναι κάτι το φυσιολογικό για την μεταπτωτική γυναίκα, το οποίο αν και πάντα θα παραμένει ένα από τα αποτελέσματα και μία ανάμνηση του προπατορικού αμαρτήματος, εντούτοις εξυπηρετεί την Εντολή Του Θεού «αυξάνεσθε και πληθύνεσθε», την Οποία έδωσε στους πρωτοπλάστους ενώ αυτοί βρίσκονταν ακόμα μέσα στον Παράδεισο.
Προσέξτε επίσης (παρακάτω) ότι οι άθλιοι ιουδαιχριστιανοί δεν τολμούν να αναφέρουν το: «Εάν κάποιος άνδρας κοιμηθή μετά γυναικός, η οποία ευρίσκεται εις την έμμηνον περίοδόν της, και ξεσικεπάση την ασχημοσύνην αυτής, την πηγήν της εκροής του αίματος, και αυτή εκουσίως απεκάλυψε την ροήν του αίματος αυτής, θα εξολοθρευθούν και οι δύο εκ μέσου της γενεάς αυτών». Λευ. 20,18
Από https://sites.google.com/site/orthodoxy1054/emmenos-ryse-kai-synepeies-tes-ptoses, διαβάζουμε,
Από την Παλαιά Διαθήκη ακόμα, ο Νόμος του Θεού Ορίζει σαφώς ότι «η γυναίκα είναι ακάθαρτη κατά τη διάρκεια της εμμήνου ρύσης της» (Λευϊτικόν , Κεφάλαιο 15, Εδάφιο 19-33).
Στην μετά Χριστόν εποχή, ο Άγιος Διονύσιος ο Αρχιεπίσκοπος Αλεξανδρείας ο Ομολογητής, στον 2ο Ιερό Κανόνα του ορίζει ακριβώς τα εξής: «Δεν επιτρέπεται μία γυναίκα να εισέρχεται στην Εκκλησία και ούτε να αγγίζει τίποτα από τα Άγια, κατά τη διάρκεια της εμμήνου ρύσης της. Η αιμορροούσα μπορεί να πηγαίνει ως τον Πρόναο της Εκκλησίας και να προσεύχεται, όπως η γυναίκα που είχε ρεύση αίματος, τόλμησε να αγγίξει μόνο το κάτω μέρος του ρούχου του Χριστού για να γιατρευτεί».
Το ίδιο ακριβώς διδάσκει και στον 17ο Ιερό Κανόνα του ο Άγιος Ιωάννης ο Νηστευτής, όπως επίσης και ο Άγιος Τιμόθεος ο Αρχιεπίσκοπος Αλεξανδρείας.
Τα ίδια φυσικά αναφέρονται και στο «Ιερό Πηδάλιο», στο Κολοσσιαίο αυτό Βιβλίο του Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου, το Οποίο περιέχει όλους τους Ιερούς Κανόνες της Αγίας μας Πίστης και αποτελεί το δεύτερο σημαντικότερο Βιβλίο της Χριστιανοσύνης, μετά από την Αγία Γραφή. Στο ευρετήριο του συγκεκριμένου Βιβλίου, η έμμηνος ρύση αναφέρεται ως «καταμήνια» (επειδή συμβαίνει μία φορά περίπου κατά τη διάρκεια του μήνα).
Ένας από τους μεγαλύτερους Ιεροκήρυκες της Ορθοδοξίας μας στον 20ο αιώνα, ο αείμνηστος Δημήτριος Παναγόπουλος, αναφερόμενος σε μία από τις ομιλίες του στους Ιερούς Κανόνες της Εκκλησίας μας σχετικά με το θέμα αυτό, είπε τα εξής: «Τις ημέρες αυτές η γυναίκα είναι ακάθαρτη, είτε θέλει να το καταλάβει είτε όχι. Ούτε και οι Καλόγριες δεν κάνει τότε να μπαίνουν μέσα στην Εκκλησία, όλες έξω πρέπει να είναι. Ο Άγιος Νεκτάριος, όταν Μοναχές ή απλές κυρίες πήγαιναν να του φιλήσουν το χέρι ενώ ήταν αδιάθετες, έκανε πίσω το χέρι του για να τους δείξει ότι πρέπει να προσέχουν αυτές τις ημέρες».
Μετά από όλα αυτά θέλω να επισημάνω ακόμη ότι κατά τις ημέρες εκείνες, η γυναίκα φυσικά ούτε παντρεύεται, ούτε Μεταλαμβάνει, αλλά ούτε και συμμετέχει σε κάποιο Ιερό Μυστήριο ή Ιερή Ακολουθία της Εκκλησίας μας.
Όλα τα παραπάνω ασφαλώς ισχύουν για σαράντα ημέρες και για τη λεχώνα, έως ότου πάρει την Ιερή Ευχή της σαράντισης από την Εκκλησία, λόγω του ότι για κάποιο χρονικό διάστημα μετά τη γέννα, από τα γεννητικά της όργανα ρέει ακάθαρτο αίμα.
Πριν προχωρήσω όμως παρακάτω, θεωρώ απαραίτητο να σας προειδοποιήσω ότι από μία μερίδα Ιερέων, υπάρχει πιθανότητα να ακούσετε ορισμένες «συμβιβαστικές» όσο και προσωπικές τους θεωρίες, του τύπου «εάν θέλεις να έρθεις τις ημέρες εκείνες στην Εκκλησία να έρθεις, απλά να μην προσκυνήσεις τις Εικόνες», ή «απλά να μην ανάψεις κεριά», ή κάτι ακόμα πιο συνηθισμένο στο οποίο συμφωνούν απόλυτα όλοι οι Ιερείς: «Να έρθεις αλλά να μην Μεταλάβεις».
Θέλω να πιστεύω ότι μόνο εξαιτίας της άγνοιάς τους, τολμούν ορισμένοι Ιερείς να καταπατούν τους Ιερούς Κανόνες του Αγίου Πνεύματος και να προτείνουν στους πιστούς, τρόπους για να αμαρτήσουν. Ο Απόστολος Παύλος όμως, μέσα από την Αγία Γραφή μας διδάσκει ξεκάθαρα: «Αλλά και εάν εμείς ή Άγγελος εξ ουρανού σας κηρύττει άλλο Ευαγγέλιο παρά Εκείνο, το Οποίο εμείς σας κηρύξαμε (εμείς οι Άγιοι δηλαδή), ας είναι ανάθεμα (ας είναι αφορισμένος από το Σώμα της Εκκλησίας, αποκομμένος)» (Προς Γαλάτας Επιστολή Παύλου, Κεφάλαιο 1, Εδάφιο 8).
Αυτό σημαίνει πως οποιοσδήποτε επιχειρήσει να αναιρέσει ή να διαστρεβλώσει τα Λόγια της Αγίας Γραφής ή των Ιερών Κανόνων και Διδαχών των Αγίων της Εκκλησίας μας, τα Λόγια δηλαδή που μας Παρέδωσε το Ίδιο το Άγιο Πνεύμα δια μέσου των Αγίων για τη Σωτηρία μας, ακόμη και εάν είναι Ιερέας, ακόμη και εάν είναι Άγγελος από τον ουρανό (αφού όπως μας διδάσκουν οι Άγιοι, ο διάβολος πολλές φορές μετασχηματίζεται σε Άγγελο Φωτός), πρέπει να συναντήσει την απόρριψή μας (και φυσικά τη διαμαρτυρία μας). Διότι ο Μόνος που κατέχει ολόκληρη την Αλήθεια και το Αλάθητο, είναι ο Θεός.
Ύστερα από όσα διαβάσατε μέχρι τώρα, πραγματικά θεωρώ απολύτως λογικό να σας γεννηθεί το εξής ερώτημα: «Καλά και για ποιον λόγο ο Τέλειος Θεός, θεωρεί κάποιες ημέρες του μήνα ακάθαρτη τη γυναίκα, από τη στιγμή που Εκείνος ο Ίδιος την Έπλασε έτσι και από τη στιγμή που η Αγία μας Εκκλησία αλλά και η Επιστήμη θεωρούν απόλυτα φυσιολογικό το συγκεκριμένο γεγονός (της εμμήνου ρύσης), αφού δίχως αυτό δεν θα ήταν δυνατή η σύλληψη του παιδιού από την γυναίκα και επομένως δεν θα ήταν εφικτή και η διαιώνιση του ανθρώπινου γένους;»
Στη συγκεκριμένη χρονική στιγμή, κρίνω σκόπιμο να συμπεριλάβω στα γραφόμενά μου μία απαραίτητη διευκρίνηση, η οποία θα μας βοηθήσει πολύ στη συνέχεια. Άλλο πράγμα είναι το Θεάρεστο, άλλο πράγμα είναι το φυσιολογικό και άλλο πράγμα είναι το καθαρό (ή το ακάθαρτο). Αυτές τις έννοιες δεν θα πρέπει σε καμία περίπτωση να τις συγχέουμε.
Τι εννοώ όμως με αυτό; Όσοι έχουν μελετήσει και ασχοληθεί σοβαρά με την Αγία μας Ορθοδοξία, γνωρίζουν ασφαλώς την Αλήθεια. «Γνωρίστε την Αλήθεια και η Αλήθεια θα σας Ελευθερώσει» μας Διδάσκει ο Κύριος. Ο Κύριος και Θεός μας λοιπόν, ουδέποτε έπλασε τη γυναίκα με σκοπό να εμφανίζεται ακάθαρτη για κάποιες ημέρες του μήνα.
Όπως μας διδάσκουν οι Άγιοι Πατέρες της Εκκλησίας μας, «η έμμηνος ρύση, με τη σημερινή της μορφή, είναι μία μεταπτωτική κατάσταση που συνέβη στη γυναίκα, ως αποτέλεσμα και συνέπεια της Πτώσης των πρωτοπλάστων (στην αμαρτία) μέσα στον Παράδεισο».
Τα σημαντικότερα αποτελέσματα (συνέπειες) της Πτώσης αυτής, μας τα αναφέρει η Αγία Γραφή στη «Γένεση», όταν ο Ίδιος ο Θεός τα ανακοινώνει στους πρωτόπλαστους. Στον Αδάμ αναφέρει ότι από εδώ και στο εξής«με λύπες (με κόπο και ιδρώτα δηλαδή) θα τρως τους καρπούς της γης όλες τις ημέρες της ζωής σου» (Γένεση, Κεφάλαιο 3, Εδάφιο 17), ενώ στην Εύα είπε πως «θα γεννάς με λύπες (με κόπο και με πόνους) παιδιά … και ο άνδρας σου θα σε εξουσιάζει» (Γένεση, Κεφάλαιο 3, Εδάφιο 16). Αυτά φυσικά ίσχυαν, ισχύουν και θα ισχύουν μέχρι τη Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου μας, αφού αν και αποτελέσματα της αμαρτίας δεν παύουν να αποτελούν Θείες Παραχωρήσεις, τις Οποίες περιμένει από τον μεταπτωτικό άνθρωπο ο Θεός να τις αντιμετωπίσει με Πίστη, Υπακοή και Υπομονή, χωρίς γογγυσμούς και αποστροφές, έτσι ώστε να οδηγήσει τη ζωή του σε μονοπάτια Σωτηρίας και ομαλής διαβίωσης.
Παράλληλα όμως με αυτά υπήρξαν και άλλα αποτελέσματα από την Πτώση, ένα από τα οποία είναι και η έμμηνος ρύση με τη σημερινή της μορφή. Να αναφέρω επίσης ότι αποτέλεσμα της Πτώσης αυτής είναι και ο σωματικός θάνατος, ο οποίος ανακοινώθηκε από τον Θεό πως θα συμβεί στους πρωτόπλαστους «εάν εκείνοι θα έτρωγαν από τον καρπό του δένδρου εκείνου». Αυτό σημαίνει πολύ απλά ότι ούτε ο σωματικός θάνατος υπήρχε πριν από την Πτώση, διότι ο άνθρωπος δεν πλάστηκε από τον Θεό για να πεθάνει αλλά για να ζει κοντά Του αιώνια. Αυτήν την Υπόσχεση του Θεού Κατέβηκε ο Ίδιος για να την Επαναφέρει, με το Κήρυγμα, τα Πάθη, την Σταύρωση και την Ανάστασή Του, Διδάσκοντας ότι «εκείνος που θα με πιστέψει και θα με ακολουθήσει μέχρι τέλους, θα έχει ζωή αιώνια».Το ο,τιδήποτε έγινε, γίνεται ή πρόκειται να γίνει στο μέλλον σε ολόκληρο τον κόσμο, είτε το Θέλει ο Θεός είτε το Επιτρέπει, πάντα όμως με το Βλέμμα Του στραμμένο στη Σωτηρία της ψυχής όλων ανεξαιρέτως των ανθρώπων. Αυτό συνεπάγεται ότι η ανθρώπινη λογική (και κριτική), μπροστά στην Ασύλληπτη Λογική του Τέλειου Θεού, δεν μπορεί καν να σταθεί, αφού εάν θελήσει πραγματικά να συγκριθεί μαζί Της θα βρεθεί επιεικώς εκτεθειμένη.
Έτσι λοιπόν, η έμμηνος ρύση με τη σημερινή της μορφή δεν είναι κάτι το Θεάρεστο, αφού εάν τελικά το ανθρώπινο γένος παρέμενε μέσα στον Παράδεισο και φυσικά κοντά στον Θεό, σε καμία περίπτωση δεν θα υπήρχε ροή ακάθαρτου αίματος από τη γυναίκα, εφόσον δεν θα είχε υποπέσει σε αμαρτία και επομένως δεν θα είχε καμία μεταπτωτική συνέπεια. Ας μην ξεχνάμε ότι στον Παράδεισο οι πρωτόπλαστοι ζούσαν όπως οι Άγγελοι, έξω και πέρα από κάθε μορφής πνευματική ή σωματική αμαρτία.
Η έμμηνος ρύση όμως με τη σημερινή της μορφή είναι κάτι το φυσιολογικό για την μεταπτωτική γυναίκα, το οποίο αν και πάντα θα παραμένει ένα από τα αποτελέσματα και μία ανάμνηση του προπατορικού αμαρτήματος, εντούτοις εξυπηρετεί την Εντολή Του Θεού «αυξάνεσθε και πληθύνεσθε», την Οποία έδωσε στους πρωτοπλάστους ενώ αυτοί βρίσκονταν ακόμα μέσα στον Παράδεισο.
Τέλος, η έμμηνος ρύση με τη σημερινή της μορφή δεν είναι σίγουρα κάτι το καθαρό, αλλά κάτι το ακάθαρτο. Σε αυτό που γράφω συμφωνούν Εκκλησία και Επιστήμη, οι οποίες μάλιστα αμφότερες απαγορεύουν την ερωτική επαφή κατά τη διάρκεια της εμμήνου ρύσης, αφού ο κίνδυνος για τη μετάδοση μικροβίων και νοσημάτων είναι κάτι παραπάνω από ορατός («ακόμα και στο παιδί που μπορεί να συλληφθεί, υπάρχει κίνδυνος ασθένειας», μας επισημαίνουν αιώνες τώρα οι Άγιοι της Εκκλησίας μας).
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου