Το όμορφο ζευγάρι ήθελε να αποκτήσει ένα αγόρι, το οποίο θα ξεπερνούσε κάθε άλλο στην ομορφιά και την ρώμη. Όταν η Φριτιλλάρια, βρέθηκε σε ενδιαφέρουσα κατάσταση, θαύμαζε σκοπίμως καθημερινά το άγαλμα του θεού, ευχόμενη να της χαρίσει ο Απόλλων, ένα αγόρι τόσο όμορφο, όσο ο Θεός που θαύμαζε, αγαπούσε και υπηρετούσε.
Ο καιρός πέρασε και η Φριτιλλάρια, όντως γέννησε ένα πανέμορφο αγόρι, στον οποίο έδωσαν το όνομα Απολλόδωρος, εφόσον ήταν τον δώρο του Απόλλωνα σε αυτή και τον σύζυγο της, Όνειρο.
Ο Θεός Απόλλων προίκισε όντως τον γιο της με απίστευτη σωματική και πνευματική ομορφιά. Όταν ο Απολλόδωρος έφτασε στην εφηβεία, η φήμη του για την ομορφιά και την σωματική του ρώμη ξεπέρασε τα όρια της Λήμνου.
Η Φριτιλλάρια ένοιωθε τόσο περήφανη για τον Απολλόδωρο, που έφτασε στο σημείο να υπερηφανευτεί πως ο γιός της ξεπέρασε σε ομορφιά ακόμα και τον ίδιο τον Θεό Απόλλωνα.
Η αυθάδης και αλαζονική αυτή στάση της απέναντι στον Απόλλωνα, επέφερε την οργή του Θεού. Στην αρχαία Ελλάδα εξάλλου, η ύβρις επέφερε πάντα την Νέμεση. Ο θεός Απόλλωνας, εκτός από Θεός του Φωτός, της μουσικής των τεχνών και της θεραπείας, είχε και το προσωνύμιο «Απολλύων», ο καταστροφέας δηλαδή.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα σκληρή τιμωρία του Απόλλωνος στον Μαρσύα ο οποίος γδάρθηκε ζωντανός, ως τιμωρία για την Ύβρι που διέπραξε να προκαλέσει θεό Απόλλωνα στην μουσική τέχνη. Η Φριτιλλάρια μέσα στην υπερηφάνεια της το παρέβλεψε αυτό.
Ο Απόλλων έστειλε με τα βέλη του ανίατη ασθένεια στον Απολλόδωρο. Ο νέος μαράζωσε, το κάλλος και το σφρίγος του χάθηκαν από το άλλοτε υπέροχο κορμί του.
Η Φριτιλλάρια κατάλαβε το λάθος της, ικέτευε τον Θεό για συγχώρεση, και τον παρακαλούσε να πάρει την δική της ζωή, αντί του μονάκριβου γιού της, αλλά ήταν πλέον αργά.
Η ύβρις είχε συντελεστεί, η Φριτιλλάρια είχε υπερβεί τη θνητή της φύση, θεωρώντας πως ο γιός της ένας θνητός, είχε εξομοιωθεί με τους θεούς. Ο Απολλόδωρος πέρασε τελικά τις πύλες του Άδη, με αποτέλεσμα η μητέρα του να αρνηθεί την ίδια της την ζωή.
Η Φριτιλλάρια σκυμμένη πάνω από το μνήμα του νεκρού της γιού, αργοπέθαινε βασανιστικά αρνούμενη να κοιμηθεί, να φάει και να πιεί οτιδήποτε. Ο θεός Απόλλωνας τελικά την λυπήθηκε και την μεταμόρφωσε στην ομώνυμη όμορφη μικρή τουλίπα που ανθοφορεί την άνοιξη, και γέρνει πάντα το άνθος της προς το έδαφος, μοιρολογώντας για τον χαμένο της γιό...
------------------------------
📷 Φριτιλλάρια η Ελληνική, με την πρωινή υγρασία. Την συναντάμε αυτή την εποχή. Ένα όμορφο ενδημικό και απειλούμενο βολβώδες φυτό (με άσχημο άρωμα), το οποίο συγγενεύει με τις τουλίπες. Το άνθος της στρέφεται προς τη γη, ενώ οι ανθήρες της είναι κιτρινωποί.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου